Jealous...หึงนะคร๊าบบบ

 
        บ้านมีน
“แก้ว ชั้นว่าแกต้องทำอะไรซักอย่างแล้วนะ...ยัยพี่พลอยอะไรนั่นมันชักจะมากขึ้นทุกวัน โธ่เอ๊ย!เป็นแค่แฟนเก่า แต่ตีค่าตัวเองอย่างกับ แก! เฮอะ!ชั้นละเกลียดนักไอ้พวกที่ชอบทำให้คนอื่นเค้าแตกแยกกัน!”ประโยคสุดท้ายมีนตะคอกใส่พลางเหลือบมองพี่ชาย พิชชี่รู้ตัวทันทีว่าถูกน้องสาวกระแนะแระแหนจึงโต้ตอบบ้าง
“นี่ยัยมีน บางทีความรักมันก็ไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ....บางทีพลอยเค้าอาจะรักโทโมะจริงๆก็ได้.....”
“เห็นแก่ตัวสิไม่ว่า!!”มีนตะคอกกลับตั้งแต่พิชชี่ยังไม่พูดไม่จบ
“ยัยมีน แกจะตะคอกใส่ชั้นทำไม?”
“แล้วทำไมพี่ถึงเข้าข้างยัยพี่พลอยนั่นล่ะ?ทำไม?พี่พูดเหมือนอยากให้แก้วเลิกกับพี่โทโมะ!ล่ะ ตอชั้นสิ!!”
“ยัยมีน!!!~”
“เอ่อ...แก้วว่าอย่าทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้อีกเลยนะค่ะ ยัยมีนเราขึ้นห้องกันเถอะ ฝันดีนะพี่พิชชี่^^”แก้วเอ่ยลายิ้มๆก่อนจะดึงแขนมีนขึ้นห้องไป ...
“ยัยมีน! แกเป็นน้องชั้นนะ! น้องอกตัญญู!!”พิชชี่สบถกับตัวเองอย่างโมโห ก่อนจะมองตามน้องสาวอย่างอาฆาต!
.
.
.
“ทำไมแกชอบไปเถียงพี่เค้าแบบนั้นฮะ?พี่พิชชี่เขาเป็นพี่แกนะ!”แก้วเอ่ยแย้งอย่างไม่ค่อยจะเห็นด้วยนัก พี่น้องกระทบกระทั่งกันบ่อยๆคงไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก!
 
 
                      เจอหน้ากันทีไรแยกเขี้ยวใส่กันทุกที!
 
 
“แกก็รู้นี่ยัยแก้วว่าพี่ชายชั้นคิดยังไงกับแก!”จริงอย่างที่ว่า นี่คือความจริงที่แก้วไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่นัก เพราะอะไรนะเหรอก็เพราะว่าแก้วคิดกับพิชชี่แค่พี่ชายเท่านั้น!
“เอ่อ.....เรื่องนั้น...ชั้น  เอาล่ะเราอย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย นอนดีกว่า!”ร่างบางรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วชวนมีนนอนทันที อีกฝ่ายะพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ยังไม่วายจะถาม....
“แล้ว...แกจะคืนดีกับพี่โทโมะป่าวอ่ะ?!”
“ไม่รู้สิ....พี่เค้าคงอาจจะไม่รัดฉันแล้ว.......”ร่างบางทอดน้ำเสียงเศร้าสร้อย จนมีนเห็นใจก่อนจะเอ่ยปลอบโยน
“ยัยแก้ว...ชั้นว่าพี่เค้าไม่ตั้งใจจะโทษแกหรอก แต่ร้อยทั้งร้อยผู้ชายก็ต้องหลงเชื่อกับมารยาหญิงทั้งนั้นแหละ แล้วยิ่งแกไปใส่ยัยพี่พลอยแบบนั้น...แกก็จะดูเป็นตัวร้ายในสายตาพี่เค้าไปโดยปริยายก็เท่านั้นเอง”มนพูดเพื่อให้แก้วสบายใจ
“แต่ถ้าเค้าเชื่อใจชั้นสักนิด! เราก็คงไม่เป็นแบบนี้!!”
“พี่เค้าคง....”
“หรือชั้น?จะกลับไปหาพี่ป๊อปดี?!”ร่างบางกัดฟันพูดออกไป ใจจริงแล้วแค่อยากจะประชดร่างสูงเพียงเท่านั้น .......มีนถึงกับตาโตด้วยความตกใจก่อนจะกล่าวเตือน
“บ้าเหรอ?ผู้ชายคนนั้นทำร้ายคนที่แกรักนะ...อย่าคิดที่จะประชดเชียวนะ ชั้นขอเตือน!”มีนว่าแล้วเอ่ยบอกให้แก้วรีบๆนอนเสียจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน......ซึ่งแก้วก็เห็นด้วย!
 
 
                      เฮ้อ! ไม่นะ! พี่ป๊อปทำร้ายพี่โทโมะ! ชั้น....พูดอะไรออกไป?
 
 
.
.
.
.
เช้าวันต่อมา....
“นายครับ! มันออกจากโรงพยาบาลแล้วครับ”
“อืม.....แล้วมีเรื่องอะไร?ที่ชั้นต้องรู้อีกไหม?”เสียงทุ้มต่ำแลดูน่าเกรงขามเอ่ยถามลูกน้อยเสียงเรียบ
“ผมได้ข่าวมาว่า.....หมอนั่นกับผู้หญิงของนายกำลังมีปัญหากันครับ! ตอนนี้ผู้หญิงของนาย น่าจะอยู่บ้านเพื่อนของเธอ ทราบมาว่าชื่อ....มีนครับ!”เขาพยักหน้ารับอย่างพึงพอใจ ก่อนจะบกมือไล่ลุกน้องออกไป...
 
 
                              กลับมาหาพี่เถอะ...คนดี
 
 
.
.
.
     1     คืนมาแล้วที่โทโมะยังคงกระวนกระวายถึงแก้ว  คิดถึงจนแทบคลั่ง! จนต้องชกลมชกอากาศเป็นการระบาย 
“โธ่เว๊ย! แก้วต้องอยู่กับมีนแน่ๆ!”คิดได้ดังนั้นโทโมะจึงรีบขับรถไปบ้านมีนทันที แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า?...ไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว!
 
 
                                 อ๊ากกกกกก>[]<ตัวเล็กไปหนายยยยย!!!!
 
 
              ร่างสูงโทรหาแก้วจนมือเป็นระวิงแต่เจ้าตัวกลับปิดเครื่องใส่ !! ทำเอาเขาแทบคลั่งไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนดี!
.
.
.
.
“ไง?ยัยแก้ว ได้มาช็อปปิ้งสบายใจขึ้นไหม?”มีนเยถามขณะนั่งทานไอกรีมกับมีนในห้างสรรพสินค้า เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดพอดี ห้างสรรพสินค้าจึงเป็นตัวเลือกต้นๆของเหล่านักศึกษา และคนอื่นที่ไม่รู้จะไปไหน....
“อืม..ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วล่ะ...กลับกันเหอะ”
“เห็นด้วยๆๆเนี่ย ชั้นเดินจนปวดขาไปหมดแล้ววว!!”มีนบ่นเป็นหมีกินน้ำผึ้ง แก้วได้แต่ส่ายหน้าน้อยกับความขี้บ่นของเพื่อน ก่อนจะพากันเดินออกมายังนอกห้าง....
“ยัยแก้วววว!....ชั้นปวดฉี่อ่ะ”มีนยืนตัวบิดไปมาเพื่อแสดงว่าปวดมากจริงๆ
“ยัยมีนนี่! จะไปก็รีบไปเลยเดี๋ยวมาเลอะเทอะแถวนี้ชั้นอายเค้านะ”แก้วส่ายหัวอย่างระอาก่อนที่มีนจะรีบวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต!
“เฮ้อ~ยัยบ๊อง”แก้วบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะมานั่งรอที่ม้านั่ง....สักพัก
“มาแล้วเหรอ?....ยัยมี....พี่ป๊อป!!!”แก้วอุทานอย่างตกใจเมื่อคนที่เข้ามาหาเป็นป๊อปปี้ไม่ใช่มีน!!  ในทีแรกแก้วเตรียมจะถอยหลังนี้ เพราะความกลัว กลัวว่าเขาจะทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นอีก!!~
“อย่ากลัวพี่เลย...พี่ไม่ทำอะไรแก้วหรอก เชื่อพี่สักครั้งเถอะนะ!”ป็อปปี้คว้าข้อมือแก้วไว้  ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยอมหันมาโดยดี
“พะ...พี่มาทำไม?ต้องการอะไรจากแก้วอีก!”ร่างบางเอ่ยถามเสียงสั่น รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไว้ใจไม่ได้อีกต่อไป!
“แก้วไปคุยกับพี่ที่อื่นไหม? ไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่แค่อยากจะบอกอะไรแก้ว...บางอย่างที่พี่ไม่มีโอกาสได้พูดมัน ขอร้องล่ะ?”น้ำเสียงเว้าวอนของเขาฟังแล้วมันช่างน่าเห็นใจ แต่แก้วก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี!
 
 
                         พี่จะกลับมาทำไม?กลับมา...เพื่ออะไร?!!
 
 
“ไม่! แก้วไม่มีอะไรต้องพูดกับพี่ เรื่องของเรามันจบไปแล้วอย่าลืมสิ! พี่นั่นแหละเป็นคนพังมันด้วยมือของพี่เอง!!”ร่างบางเอ่ยอย่างเจ็บใจ หยดน้ำตาแห่งความแค้นไหลเปรอะบนมือของป๊อปปี้
“พี่มีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกแก้วจริงๆ พี่ขอโทษนะแก้ว...ขอทาที่ทำร้ายคนรักของแก้ว...ขอโทษทุกสิ่งอย่างที่พี่ทำกับแก้วไว้...พี่....”
“เลิกพูดซะที ต่อให้พี่พูดให้ตายแก้วก็ไม่มีวันเชื่อ!!!ปล่อยนะ แก้วจะกลับบ้าน!!~”ร่างบางพยายามดีดตัวเองออกจากการรัดกุมของเขา
.
.
.
.
.
ตื้ดๆ!
“ฮะ...ฮัลโหลหวัดดีมีนพูดค่ะ”เจ้าของโทรศัพท์อย่างมีนรับพร้อมกับล้างมืออยู่ในห้องน้ำโดยไม่ทันได้ดูเบอร์คนโทรเข้า
“มีน!!! แก้วอยู่ที่ไหน?ทำไมแก้วปิดเครื่องล่ะ”ปลายสายเอ่ยถามด้วยความร้อนรนจนมีนรู้ตัวทันทีว่าใครโทรมา
 
 
 
                       เอาแล้วไงฉัน...-*-
 
 
“เอ่อ...พี่โทโมะ...ค่ะ...คือ”
“บอกพี่มาเถอะมีน ขอร้องล่ะ! แก้วอยู่ที่ไหน?บอกพี่ที!”เมื่อเห็นว่าร่างสูงดูท่าจะแน่เข้าจริงๆมีนก็อดใจอ่อนยอมบอกไปเสียไม่ได้!
.
.
.
.
“แก้ว!จะฟังพี่หน่อยไม่ได้เหรอ?นะแก้วนะ”
“แก้วบอกให้พี่ปล่อยมือแก้ว อย่าหาว่าแก้วไม่เตือน!”ร่างบางพยายามสะบัดมือออกจากป๊อปปี้  แต่อีกฝ่ายดันดึงตัวแก้วมากอดพลางเอ่ยเว้าวอน
“แก้ว...พี่ขอโทษ! พี่ขอโทษจริงๆ..พี่รักแก้วนะ พี่โง่เองที่รู้ใจตัวเองช้าไป ในวันที่พี่เสียแก้วไปแล้ว....พี่ขอโทษให้โอกาสพี่...อีกครั้งได้ไหม?”ป๊อปปี้พูดรัวและเร็วจนแก้วจับใจความไม่ค่อยได้ รู้อยู่อย่างเดียวคือต้องหนีจากเขาให้เร็วที่สุด  มือบางพยายามดันตัวเข้าออก แต่ความบ้าคลั่งทำให้เขาแรงเยอะเกินที่แก้วจะต้านทานไหว?
“ปล่อยแก้วนะ....พี่ป๊อป  แก้วไม่ได้รักพี่แล้ว เข้าใจซะบ้างสิ! เรายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่พี่อย่าทำแบบนี้กับแก้ว!!!”
“พี่รักแก้ว...........พี่ขอโทษ!”
.
.
.
.
“เพราะอย่างนี้ใช่ไหม?เพราะว่าแก้วอยู่กับมันใช่ไหม?!!!”เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลังทำเอาป๊อปปี้คลายอ้อมกอดและทันทีที่เผชิญหน้า.....
“พี่โทโมะ!!”ร่างบางร้องอุทานอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะมาอยู่ตรงนี้ได้!!~
“เฮอะ!ที่แท้แก้วก็อยากจะรื้อฟื้นความหลังกับมัน! เออ!อยากกลับไปหามันมากนักใช่มั๊ย?!ตอบพี่มาสิ!”มือหนากระชากข้อมือแก้วอย่างแรงจนแทบจะเซล้ม  ร่างบางรีบอธิบายทันทีก่อนที่เขาจะเขาใจผิดไปมากกว่านี้!
“ฮึก...มันไม่ใช่...ฮึก...ไม่ใช่แบบที่พี่เข้าใจ แก้วกับพี่ป๊อป....”
“เสียแรงที่พี่รักแก้ว! ทำไม?มันดีกว่าพี่ตรงไหน พี่รักแก้วมากมายขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกเหรอไง? เดี๋ยวก็ไอ้พิชชี่ เดี๋ยวก็ป๊อปปี้ เฮอะ! ใหม่ก็จะเอาเก่าก็ไม่ทิ้ง น่าสมเพช!!!”
เพี๊ยะ!
            มือบางฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อของเขาอย่างจัง ดวงตาเรียวสวยเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลทะลักอย่างไม่ขาดสาย ใบหน้าหวานสั่นเทิ้มด้วยความโกรธและผิดหวัง!กับคำพูดที่ไม่ถนอมน้ำใจของเขา!!~
“ทะ...ทำไมพี่พูดกับแก้วแบบนี้! แล้วทีพี่ล่ะ พี่ยังเชื่อคนอื่น...ฮึก...แฟนเก่าของพี่! ได้เลย ทำไม?แก้วกับพี่ป๊อปก็แฟนเก่ากันแค่กอดกัน!!!ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย?”ร่างบางประชดตำโต ในขณะที่อีกฝ่ายโมโหแทบบ้า!
“เออ!ถ้ารักมันมากก็กลับไปหามันเลย....ไปเลย!”ร่างสูงเอ่ยไล่ พร้อมกับหยดน้ำตาของแก้วที่ไหลลงอย่างไม่ขาดสาย  หัวใจ.....แทบจะสลายด้วยเช่นกัน!
“ขอบคุณนะที่ทำให้แก้วได้รู้!ว่าพี่ไม่เคยมีความไว้เนื้อเชื่อใจแก้วเลย.....ถ้าแก้วทำให้พี่ลำบากใจเชิญพี่กลับไปรักกับพี่พลอยตามสบาย....ที่ผ่านมา แก้วจะถือซะว่า   ให้หมามันกิน!!!”แก้วเอ่ยทั้งน้ำตาก่อนจะกระชากแก้วเข้าหาตัวอีกครั้ง  ดวงตาคมกริบจดจ้องแก้วด้วยความโกรธ ทั้งรักทั้งโกรธ!
 
 
                        อยากจะเป็นแบบนี้มากใช่มั๊ย?!
 
 
“ฮึ! หมาที่ว่า ไม่ใช่ผัวเธอหรือไง? คิดได้อย่างนั้นก็ดี!ที่ผ่านมาขอบใจเหมือนกัน ที่ยอมให้กินฟรีๆ!”
เพี๊ยะ!ๆๆๆ
         มือบางระดมฟาดหน้าเขาไม่ยั้ง ก่อนที่เขาจะสะบัดตัวหนีไป  ร่างบางทรุดลงกับพื้นด้วยความเสียใจ จบสิ้นกันกับความรักที่เคยมีให้กัน!
 
 
 
                             ฮืออ....ทำไม?ทำไมพี่ทำกับแก้วแบบนี้!ทำไม?!!
 
 
“ขอโทษนะคะๆ ยัยแก้ว เป็นอะไร?”มีนแหวกฝูงชนเข้ามาหาแก้วทันที
“มีน...ฮึก......ชั้น....ฮึก...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไม?แกตอบชั้นทีว่าทำไม?”ร่างบางร้องไห้เป็นเผาเต่ามีนได้แต่ลูบหลังปลอบใจเพื่อให้แก้วใจเย็นๆ
“เป็นอะไรบอกชั้น!”
“ฮึก...พี่ป๊อป! สะใจพี่แล้วใช่ไหม? เอาสิอยากจะพาแก้วไปไหนก็ได้ ตามสบาย! เอาสิ เอาเลย”แก้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้อย่างเอาเรื่องในขณะที่เขาก้มหน้านิ่งอย่างรู้สึกผิด
 
 
                                 ฮึก.....แก้วเกลียดพี่!แก้วไม่รักพี่แล้ว! พี่โทโมะ!
 
       ..............................................................................................................
นอนกันหมดยังเอ่ย?พรุ่งนี้ไรเตอร์อัพไม่ได้เน้อออ~เนื่องจากต้องอ่านหนังสือสอบบบ^O^
เอาล่ะตอนนี้แลดูจะดราม่า-*- นิสนุงๆ เพื่อเป็นสีสัน 
แต่ีชีวิตจริงลั้นลาแล้วววว  สบายใจจัง^^;
ปล.ฝันดียามค่ำคืน&ฝันถึงTK กันด้วน้า จุ๊บๆ~