Jealous...หึงนะคร๊าบบบ
เขียนโดย 
StrawberryTKCuTe
วันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 19.21 น.
19) ผู้ชายเอาแต่ใจ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากนั้นเขื่อนก็เข้ามาพอดี 2 ไม้ 2 มือเต็มไปด้วยของเยี่ยมคนป่วย คงคิดว่าเขาจะอยู่เป็นเดือนละมั้ง?
“หวัดดีไอ้เพื่อนหัวแข็ง!นี่ชั้นคิดว่าเข้ามาแล้วแกจะยังไม่ฟื้นนะเนี่ย?”เขื่อนทักทายเพื่อนรักตามประสาคนกวน อีกฝ่ายแทบจะแจกันเขวี้ยงหัว!
“ไอ้เขื่อน!เดี๋ยวมึงตาย!!”
“เฮ้ยๆ....ล้อเล่นน่า แล้วนี่ได้ยาดีอะไรว่ะ..ถึงได้หายเร็วขนาดนี้!”เขื่อนปรายตามองทางแก้วที่กำลังจัดของเยี่ยมเล็กน้อย ร่างสูงจึงขว้างหมอนข้างใส่หน้าเพื่อนรักเต็มเปา!
“โอ๊ย!อะไรของแกว่ะ ปาหมอนใส่หน้าชั้นทำไม?!!”เขื่อนโวยวายยกใหญ่ทันที
“ห้ามมอง!”ร่างสูงตะคอกกลับด้วยสายตาขุ่นเคือง ไม่ชอบเลยที่จะให้ใครมามองของรักของหวงของตัวเอง!!
อย่านะๆๆๆ เพื่อนก็เหอะ!เดี๋ยวพ่อแตะคว่ำ!!
“โหยยย! ไอ้หึงเว่อร์ๆ กูไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย! เอ้อ...แก้วเดี๋ยวพี่ไปละ มีเรียนเช้าด้วย อุตส่าห์มาเยี่ยมทำคุณบูชาโทษแท้ๆ!”เขื่อนโวยวายเล็กน้อยก่อนจะขอตัวไปเรียน
“เออ!ขอบใจ ไอ้เพื่อน!”ร่างสูงตอบกลับอย่างประชด ก่อนที่เขื่อนจะกลับไป แก้วหันมาทำตาเขียวใส่เขาที่หึงไม่เข้าเรื่อง!
“นึกว่าโดนตีหัวแล้ว ความคิดจะโตขึ้นมาบ้าง....ที่ไหนได้....ยิ่งกว่าเดิมอีก!”เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กงอนมือหนาจัดการคว้าเอวบางเข้ามาสวมกอดทันที
“พี่ขอโทษรู้ไหม?....ยิ่งมีคนอื่นเข้ามา พี่ยิ่งรัก! ยิ่งหวง! ยิ่งห่วง! และก็ยิ่งหึง!! เรามากขึ้นเรื่อยๆ ๆ ๆ....”ร่างสูงพร่ำพรรณนาคำหวานป้อยอ แต่แทนที่แก้วจะรู้สึกอึดอัดเหมือนเมื่อก่อน แต่ไฉนวันนี้?....มันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกก็ไม่รู้.....
รู้แล้วน่า....ว่ารัก>////<
“โอเคๆแก้วรู้แล้ว พี่จะกังวลทำไม...เพราะยังไงซะ แก้วก็รักพี่คนเดียวอยู่แล้วน่า จะต้องให้พูดอีกกี่รอบกัน!”
“ถ้าเป็นไปได้พี่ก็อยากได้ยิน ทุกวินาที นั้นล่ะ>< คนสวยครับ!....ให้ได้ไหม?”ร่างสูงออดอ้อน จนแก้วเผลอคิดว่าการได้รับความกระทบกระเทือนกับศีรษะครั้งนี้ ความเป็นเด็กและเอาแต่ใจของเขา จะยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ
ทำไงได้ล่ะ?....เบื่อไม่ลงซะด้วย!!!><
จุ๊บ! >////<
ร่างบางแตะจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเขา อีกฝ่ายยิ้มพอใจขึ้นมาทันที!
“พอยัง><”
“แล้วถ้าพี่อยากได้อีกล่ะ......ทั้งตัวเลยได้ไหม?”ร่างสูงเอ่ยติดทะเล้นอย่างเจ้าเล่ห์ พอที่จะทำให้แก้วได้ขวยเขิน เจ้าตัวนิ่งเงียบไปนาน ใบหน้าหวานแดงซ่านราวกับคนที่เพิ่งตกหลุมรักใหม่ๆ ก่อนจะร่างบางจะกระอ้อมกระแอ้มตอบ โดยหลบสายตาของเขา สายตาคมกริบที่แทบจะหลอมร่างของเธอให้ละลาย.......
“...........”
“คืนนี้......ได้ไหม?”ร่างบางเอ่ยเสียงแผ่วเบา แต่อีกฝ่ายยิ้มกว้างอย่างพอใจที่สุด!!
“นี่เป็นคำถาม....หรือคำตอบที่พี่ขอกันแน่?><”ร่างสูงเอ่ยถามพลางจดจ้องคนสวยที่เอาแต่หลบสายตาตลอดเวลา
ทำเป็นไม่เคยไปได้>< ฮะๆ ตัวน้อยของพี่!!
“มะ....ไม่รู้ โตแล้ว คิดเอาสิ แก้วไปอาบน้ำดีกว่า!”ร่างบางรีบลุกจากตักของเขาทันที แต่ถูกอีกฝ่ายคว้าเอวไว้....ไม่รู้จริงๆว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
ใจคอจะทำให้ชั้นเขินตายไปเลยหรือไง?>/////<
“จะไปไหนยัยตัวแสบ!!มาตอบคำถามพี่ดีๆก่อน...เร๊ว ฮ่าๆ”
“อ๊ากกก ปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อย!แก้วจะ......จะ...จะฟาดหัวให้แบะไปเลย ฮึ!!”โทโมะหัวเราะร่ากับท่าทีขู่ฟ่อของลูกแมวตัวเล็กๆที่เล็บยังไม่ทันจะงอกอย่างแก้ว!
เก่งจริงจริ๊ง! ดีล่ะคืนนี้จะฟาดให้ก้นลายเลย คอยดู><
“เอาล่ะๆตอนนี้พี่จะปล่อยไปอาบน้ำก่อนแล้วรีบๆมานอนซะล่ะ....”ร่างสูงเอ่ยใจความสองแง่สองง่ามจนแก้วเกาหัวแกร็กๆด้วยความงุนงง
“อะไร?ทำไมแก้วต้องรีบนอนด้วย แก้วก็เพิ่งจะตื่น!”
“เพราะอะไรนะเหรอ?....เพราะคืนนี้แก้วอาจจะไม่ได้นอนทั้งคืน!!!”ร่างสูงหัวเราะอย่างสะใจก่อนที่แก้วจะมองตาเขียวปั๊ด!แล้วรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำไปเลย…..
.
.
.
.
.
“อะไรนะ?!!!!.....โทโมะเข้าโรงพยาบาลงั้นเหรอ? แล้วทำไม? ทำไมไม่มีใครบอกเรื่องนี้กับชั้น!!!”พลอยโวยวายยกใหญ่เมื่อวันนี้เข้าวิทยาลัยแล้วบังเอิญเจอกับพลอย สาวเจ้ารีบถามหาโทโมะเช้า จะว่าไปก็อยากจะโกหกอยู่หรอก!
ถ้าไม่ติดที่ว่ายัยนี่ดุอย่างกับหมาบ้า ชั้นเลยบอกเท่านั้นล่ะ!!
“แล้วทำไมเธอต้องรู้ด้วยล่ะ?มันไม่เป็นอะไรมากหรอกน่า อ้อ!....และที่สำคัญ! น้องแก้วตายาใจของมันคอยดูแลอยู่เธอไม่ต้องห่วงไปหรอก ฮึ!”เขื่อนตอบกลับอย่างเจ็บแสบก่อนจะเดินหนีไปอย่างไม่ใส่ใจ ทิ้งให้พลอยยืนกัดฟันกรอดๆด้วยความคับแค้นใจ!
เออ!แล้วสักวันจะรู้ ว่าชั้นทำได้มากกว่าที่แกคิด!!!
พลอยเดินหัวฟัดห่วงเหวี่ยงมานั่งในโรงอาหารแต่บังเอิญเดินสวนทางกับพิชชี่พอดี!
“ไง?สบายดีเหรอพลอย!”น้ำเสียงจิกกัดของพิชชี่ ทำเอาพลอยอยากจะฟาดฝ่ามือเรียวลงบนใบหน้าของเขาเสียเต็มประดา!
เฮอะ!ผู้ชายอย่างนายมันน่ารังเกียจสิ้นดี!
“แล้วมันธุระกงการอะไรของนายไม่ทราบ!”
“ก็เปล๊า!แค่คนรู้จัก ก็ทักทาย ทำไม?จำไม่ได้แล้วหรือไง?ว่าเรารู้จักกัน!”
“นั้นสิ! ดีนะที่ชั้น....ไม่เคยจำ!!!”พลอยก้าวเท้าหนีทันทีแต่ถูกอีกฝ่ายคว้าแขนเอาไว้
“ปล่อยนะ นายไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวชั้นนะ!”พลอยโวยวายอย่างเอาเรื่องก่อนจะถูกลากคุยที่อื่น ที่ที่ไม่มีสายตาของคนนับร้อย!....
.
.
“เลิกโวยวาย สะดีดสะดิ้งได้แล้ว!น่ารำคาญ!!!คิดว่าชั้นอย่างยุ่งกับเธอนักหรือไง?”
“ก็เปล่อยชั้นซิ! ลากชั้นมาทำไม?”
“ฟังชั้น.....เธอกับชั้ยมันก็จุดประสงค์เดียวกันล่ะน่า!....ทำไมเราไม่ร่วมมือกัน?”
“นายพูดเรื่องอะไร?!!”
“อย่าตีหน้าใสอีกเลย เธอนะหลอกใครก็หลอกได้แต่เธอ....หลอกชั้นไม่ได้! เรื่องแก้วกับไอ้โทโมะ! เธออยากได้คนรักเก่าคืนไม่ใช่เหรอ?”หลังจากที่พิชชี่พูดจบพลอยก็ถึงบางอ้อเลยทีเดียว แม้ในใจจะไม่ค่อยไว้ใจผู้ชายอย่างพิชชี่เสียเท่าไหร่ แต่ตอนนี้อารมณ์อิจฉาริษยามันเข้าครอบงำจนพลอยตอบรับไปอย่างเสียมิได้!!!
“โอเค!ชั้นตกลง!!”พิชชี่ยิ้มกว้างทันที................
.
.
.
.
หลังจากพยาบาลนำถาดอาหารพร้อมทั้งกับเช็ดตัวให้คนป่วย(ที่โคตรแข็งแรง)เสร็จเรียบร้อย จึงหันมาบอกสำทับอีกที เวลาฉุกเฉินอะไร?
“ถ้ามีอะไรเรียกดิฉันได้เสอมนะค่ะ....ฝันหวานค่ะคนป่วยและคนเฝ้าไข้^^”นางพยาบาลสาวยิ้มหวานให้ก่อนจะเดินออกไปพร้อมถาดอุปกรณ์....
“ตัวเล็ก.....มานี่!”ร่างสูงตบฝ่ามือลงกับเตียงเบาๆเป็นเชิงเรียก อีกฝ่ายทำหน้างงๆเล็กน้อยก่อนจะเดินมาหาเขา....
“อะไรเหรอ?พี่จะเอาอะไร?”
“ว้ายย~>////<”ร่างบางร้องขึ้นเบาๆเมื่อถูกรวบเอวไปกอด
“เอาตัวเล็กไง?”ร่างสูงรวบตัวร่างบางลงกับเตียงแล้วเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน!
“พูด บะ....บ้าอะไรของพี่นะ! -////-”มือบางดันหน้าอกของคนชอบฉวยโอกาสไว้ก่อนจะถูกรุกล้ำไปมากกว่านี้!
“พูดเองไม่ใช่เหรอ?ตอนเช้านะ.........คืนนี้....ได้ไหม? ใครพูดน้า คิดสิๆ”ร่างสูงทวนคำพูดของแก้วตอนเช้าทำเอาคนใต้ร่างหน้าแดงซ่านขึ้นมา ไม่น่าเลย....ไม่น่าเผลอพูดเพื่อเอาตัวรอดเลย!
ซวยแล้วฉันT^T
“พี่เริ่มละนะ^^”จมูกโด่งกดลงบนซอกคอขาวของอีกฝ่ายแต่ถูกอีกฝ่ายดันตัวไว้
“อะ....อื้อ...พะ...พี่เดี๋ยวก่อน! คือแก้ว...ยัง....แก้ว...เอ่อ....”ร่างสูงชะงักพลางมองตามอย่างสงสัย
“เป็นอะไรไป ตัวเล็ก!”
“คือ.....แก้ว....-///////- ไม่ได้...เอ่อ.....เอายามา”แก้วหลบสายตาพลางตอบคำถามของเขา
“ฮะๆครั้งเดียว.....ไม่ท้องหรอก หรือต่อให้ท้องพี่รับผิดชอบเอง!^^”ร่างสูงพูดติดทะเล้นแต่แก้วไม่เล่นด้วย ใบหน้าสวยบูดบึ้งอย่างห้ามไม่ได้....
“โอ่ๆพี่ขอโทษ แต่...ไม่สงสารพี่หรือไง?พี่รับรองไม่...หรอกน่า><”สิ้นเสียงของคนเอาแต่ใจ มือหนาก็จัดการเลิ่กเสื้อยืดตัวบางของคนที่นอนไม่มีทางสู้ทันที!
.
.
.
ลิ้นร้อนโลมเลียบริเวณหน้าอก คนใต้ร่างครางเสียงหวานกับความช่ำชองของชายคนรัก มือว่างเปล่าอีกข้างบดขยี้ไปพร้อมกัน จนแก้วเผลอตอบสนองอย่างห้ามไม่ได้! ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่รับกับใบหน้าหวานเป็นอย่างดี สีหน้าแห่งความต้องการอขงแก้ว.......คือสีหน้าที่โทโมะปรารถนาที่สุด!
มือบางขยุ้มกลุ่มผมของคนที่รุกไล้ตนเอง ระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะหลีกลี่ยงเพื่อไม่ให้โดนบาดแผลของเขา หรือต่อให้โดน.....เขาก็คงไม่รู้สึก! 2 ร่าง ผุดลุกผุดนั่งกันอย่างหอบเหนื่อยบนเตียงคนไข้ ถึงความรู้สึกอยากจะกรีดร้องเท่าไร แต่แก้วก็ไม่สามารถทำออกมาได้.......เรียวลิ้นที่เกี่ยวกระวัดกันอย่างเอาเป็นเอาตายทำเอาคนร่างบางถึงกับหายใจไม่ทัน มือหนาเกี่ยวกางเกงขาสันที่ค้างคาอยู่บริเวณหน้าขาของหญิงสาวลงไปกองกับปลายเท้า......แสงไฟสีส้อมที่เปิดไว้เพียงดวงเดียวบนหัวนอนสามารถบ่งบอกให้รู้ถึงตำแหน่งของความต้องการได้ชัดเจน!
.
.
.
“อือ....อื้อ...อา พะ...พี่โทโมะ!”ร่างบางครางไม่ได้ศัพท์ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเขาในที่สุด
“ยอดรักของพี่....อา....พี่รักตัวเล็ก...อือ...นะคนดี!”ร่างสูงพูดพลางหอบตัวโยน ก่อนที่ร่างบางที่รู้สึกเสียววูบบริเวณท้องน้อย .....เมื่อธารรักไหลเข้าสู่กายสาว!
.............................................................................................................................
เอาล่ะวันนี้ฤกษ์ดีไรเตอร์กลับมาแล้ววววว>O< คิดถึงกันมั๊ย? ไรเตอร์คิดถึงทุกคนจัง><
ไรเตอร์สบายใจจังเล้ยยยย ฮุ้ววววว~ คิดว่าถ้ามีข่าวอะไรมากระเทือนจิตใจอีก จะไม่อัพล่ะ(ล้อเล่น)><
แต่วันนี้มันข่างงง.......ฮ้า~สบายใจขึ้นมาบ้างค๊าบบบ^^
เอาล่ะ หวังว่ายังไม่ลืมกันเน้อค๊าบบบ จุ๊บ!~
ปล.ตอนนี้อาจจะ.....ไปนิดนึง แบบว่าๆ์NC พอหวิๆ >.,<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
