Jealous...หึงนะคร๊าบบบ

หึงนะคร้าบบบ!!
O_O!!!
“หยุดนะ!!!”หนุ่มร่างสูงชะงักฝีเท้ากึกแล้วตวาดเสียงลั่น
“พี่โทโมะ?”สาวร่างบางที่ยืนงงอยู่เพราะโดนตวาด แต่ใครจะรู้ไอ้ที่ตวาดนะไม่ใช่ตวาดเธอหรอก
“จะแต๊ะอั๋งแฟนชั้นเหรอฮะ?”ร่างสูงสาวเท้าตรงเข้าไปที่ๆร่างบางยืนซื้อน้ำและกำลังยื่นเงินให้พ่อค้าหนุ่มรูปหล่ออยู่คนนึง แต่จู่ๆร่างสูงที่เดินหุนหันมาจากไหนไม่รู้เข้าคว้าข้อมือเธอไว้แล้วตวาดลั่น
“พี่จะทำอะไร?”
“อะไรกัน ถอยออกจากไอ้หน้าอ่อนนั่นไป 1 เมตรเลย เดี๋ยวพี่จ่ายตังค์ให้!”ร่างสูงสั่งเสียงเฉียบแล้วดันตัวร่างบางออกไปก่อนจะจ้องหน้าพ่อค้าหนุ่มคนนั้นอย่างเอาเรื่อง
“อย่ามาโดนตัวแฟนนั้นนะเว้ย”
“ผมเปล่า!”พ่อค้าหนุ่มรู้ทันทีและเขายังสัมผัสได้ถึงรังสีพิษรักแรงหึงของร่างสูงได้อีกด้วย...
 
  โฮย!จะเก็บไว้กินคนเดียวเลยเหรอไงว่ะ
 
“ก็ดี๊! จำไว้ห้ามมองแฟนชั้นด้วยสายตาแบบนั้นอีกนะว๊อย ไม่งั้นนายตายแน่!!สั่งเสียงแข็งก่อนจะจ่ายเงินแล้วเดินตรงไปขว้ามือของร่างบางที่ยืนใบ้กินเพื่อกลับบ้าน
 
................................................................
 
ตึก ตึก ตึก!
เสียงส้นสูงที่กระแทกฝีเท้ากับพื้นคอนโดสุดหรูอย่างโมโห ก่อนจะเข้าห้องไปตามด้วยใครอีกคนที่พยายามง้องอน
“แก้ว...แก้วจ๋า”ร่างสูงทำท่าเหมือนอยากตายก็ร่างบางนะเอาแต่เดินหนีแล้วก็ไม่ยอมพูดไม่ยอมจากับเขาเลย
“...........”
 
    ฮึ ไอ้คนบ้า!!!! นิสัยเสียจริงๆ ไร้มารยาท!!!!!
 
“แก้วใจ~พี่ขอโทษคร้าบบบ”ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน แต่ร่างบางก็ยังไม่สนใจแถมยังสั่งเสียงเฉียบด้วยว่า...
“คืนนี้ พี่ไม่ต้องเข้าห้อง!!!!”
“ง่ะO oO โอ้ ไม่ได้ๆๆไม่เอาๆๆน้าแก้วใจของพี่ พี่ขอโทษคร้าบบบ”
“มาสำนึกอะไรตอนนี้ หึงไม่เข้าท่าแก้วบอกพี่กี่ทีแล้วฮะ ไอ้บ้า!!”
^____^
“ยิ้มบ้าอะไรชั้นด่าพี่อยู่นะ”ร่างบางสบถอย่างหงุดหงิดใจที่เห็นอีกฝ่ายยิ้มกว้าง
“พี่โดนด่า แก้วใจก็ยังพูดกับพี่ ดีกว่าพี่ไม่โดนด่าแล้วคนสวยไม่ยอมพูดด้วย!”
“เฮอะ ไอ้บ้า นอนข้างนอกให้สมใจไปเลยนะ ฮึ”ว่าแล้วปิดประตูปังแล้วล็อกทันที อีกฝ่ายก็ได้แต่ทุบประตูรัวก่อนจะหมดแรงลงไปเอง สุดท้ายก็ต้องยอมนอนนอกห้องอยู่ดี
 
    ไม่แปลกหรอกที่ทั้งคู่จะพักอยู่ด้วยกันทั้งที่คอนโดนี้ก็เป็นชื่อของโทโมะ แต่ดูเหมือนคนที่เป็นเจ้าของจะเป็นแก้วซะมากกว่า!!!
 
“แฮ่กๆ แก้วใจเปิดให้พี่หน่อย~ToT นะๆ”ร่างสูงนอนหอบหายใจอยู่หน้าห้องพยายามทั้งเรียกทั้งเคาะแก้วก็ไม่เปิดให้
“โอ๊ย!!ถ้าพี่ตะโกนอีกครั้งเดียวเราเลิกกัน”แก้วตะคอกลั่นด้วยความรำคาญ
O_O!!!  ได้ผล! เสียงโวยวายของร่างสูงหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินคำขู่ ที่ดูจะน่ากลัวเหลือเกินสำหรับเขา!
“............”
“............”
“............”
นานและนาน ที่ร่างบางไม่ได้ยินเสียงก่อกวนให้รำคาญใจอีกเลย
 
    เก่ง ให้มันได้ตลอดสิพ่อคุณ ฮึ
 
“โฮ่ แก้วใจอ่ะ ใจร้าย~”ร่างสูงนอนก่ายหน้าผากตัวเองอย่างหงุดหงิดใจ
 
  ไม่ให้พี่เข้าห้องได้ไง- -
 
ประมาณ เที่ยงคืนกว่าๆ
แอ๊ด~~
เสียงประตูถูกเปิดออกจากมือบางยังไม่ทันที่จะก้าวข้ามไปก็ต้องสะดุดล้ม
“โอ๊ย!!”เสียงร้องของร่างสูงที่โดนเหยียบเพราะนอนขวางประตูอยู่
“พี่ มานอนบ้าอะไรตรงนี้ฮะ!!”แก้วโวยใส่คนหน้าห้อง
 
“แก้วใจ หายโกรธพี่แล้วเหรอ^^”
“เฮอะ เข้าข้างตัวเอง แก้วๆจะ มา เอ่อ มากินน้ำต่างหากเล่าถอยไปนะ!”อันที่จริงก็กะจะออกมาดูว่าตายหรือยังก็เท่านั้นเอง วันนี้อากาศเย็นแล้วฝนก็ตกด้วย...
 
     อดเป็นห่วงไม่ได้เหมือนกันแฮะ!
 
“อา คนสวยพี่เชื่อเธอก็ได้ แต่ว่าออกมาแบบนี้แล้วคิดเหรอว่าจะได้กลับเข้าไปง่ายๆ”
“พูดจา 2 แง่ 2 ง่ามแบบนั้นหมายความว่าไง”ร่างบางจ้องหน้าเท้าเอวอย่างเอาเรื่องก่อนจะถูกรวบเอวบางด้วยมือหนาของร่างสูง
“อ้ะ ปล่อยนะพี่โทโมะ!! ปล่อย”เอ่ยสูงเสียงเฉียบแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะหูทวนลมไม่ได้ยินซะงั้น
  ร่างสูงดันตัวร่างบางเข้าห้องไปแล้วกดล็อกทันทีพร้อมปล่อยมือจากร่างบาง ทันที่ทีเป็นอิสระร่างบางก็รีบกระถดกายหนีสายตาลวนลามจากร่างสูงแทบจะทันที
 
    ฮึ่ย ไอ้บ้า หยุดมองด้วยสายตาแบบนั้นซะทีได้ไหมเล่า!!!
 
    ร่างบางยืนหันหลังให้กับโทโมะเพราะอยากหลบจากสายตาคู่นั้น
หมับ!
“ฮื้อ...”ถูกสวมกอดเข้าให้มือสากลูบไล้ไปตามตัวสูงขึ้นจนบัดนี้ไปไหลวนอยู่บริเวณเนินอกทั้งที่ยังมีเสื้อนอนตัวบางปกคลุมอยู่
“เอามือของพี่ออกไปเลยนะ!!”ทั้งอายทั้งเขิน><
“ไม่เอา”ตอบแค่นั้นแล้วไล่พรมจูบบริเวณลำคอขาวมือซ้ายรัดตรึงที่สะโพกของร่างบางมือขวาเริ่มปลดกระดุมชุดนอนทีละเม็ด
“ฮื้อ...ปล่อยนะ”ร่างบางพยายามแกะมือที่เหนียวหนึบของโทโมะออกแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อเขาเหวี่ยงเธอลงบนเตียงซะแล้ว
“แก้วใจพี่ขอโทษ..”เอ่ยทั้งที่ตัวเองคร่อมแก้วไว้มือหนาลูบไปตามเนื้อเนียนละเอียด สายตาจดจ้องอยู่ที่คนใต้ร่าง
“ตัวสั่นเชียว><”คนด้านบนเอ่ยล้อเลียนเล็กน้อย เรียกเลือดให้ไปหล่อเลี้ยงบนแก้มใสได้เป็นอย่างดีทีเดียว
“อะ...ไอ้บ้า>///<”ร่างบางฟาดอกแกร่งอย่างแรงด้วยความเขิน เป็นใครๆจะไม่เขินมั่ง?
“ทำเหมือนไม่เคยไปได้นะที่รักของพี่”เอ่ยแค่นั้นแล้วก้มจูบร่างบาง ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าที่เรียวปากนุ่มอย่างวาบหวามจนคนตัวเล็กด้านใต้เผลอไผลลืมความโกรธเคืองจนหมดสิ้น มือน้อยขยำสาบเสื้อร่างสูงจนยับไปหมด ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อร่างบางออกจนหมดสิ้นแล้วกระชากออกพ้นเรือนกาย คนสวยได้แต่หน้าแดงจัดเมื่อรู้ตัวว่าถูกจับจ้องจากสายตาหวานเยิ้มที่เอาแต่มองแต่ไม่ทำอะไร
    ก่อนจะค่อยๆปลดเสื้อตัวเองออก
“เพราะอย่างงี้ไงพี่ถึงหวง?”สิ้นประโยคที่ทำให้คนฟังถึงกับหน้าชา ริมฝีปากหนาก็ก้มลงเล้าโลมที่ลำคอขาว หน้าอก จนมาถึงหน้าท้องขาวเนียนขบเม้มทุกทีที่ปากหนาไล้ผ่าน คนด้านใต้ก็ครางตอบสนองให้คนด้านบนได้ใจอยู่ร่ำไป…
“อือ...พะ พี่โทโมะ”มือบางกอดรัดไปทั่วร่างกำยำ
จ้องตากันอยู่สักพัก…..
.
.
 
ร่างสูงโถมตัวถับแก้วจนร่างบางครางออกมา
“อื้อ พี่โทโมะ”ร่างสูงขยับตัวตามความต้องการที่พุ่งพล่านอยู่ในตัว กระนั้นเสียงครางหวานหูก็ยังคงมีมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ
“อะ พะ พอก่อนะ พี่ อื้อ แก้วไม่...”
“แก้วใจ พี่รักแก้ว”ร่างสูงฮึมฮัมในลำคอเสียงสั่นพลางเอ่ยเรียกชื่อคนรัก
“พะ พี่ค่ะ พอก่อนเถอะ อือ อื้ม”ร่างบางครางเสียงหวาน จะรู้ตัวไหมเสียงนั้นร่างสูงยิ่งชอบ ชอบจนหยุดไม่ได้….
.
.
.
เวลาผ่านไปจนเวลาล่วงเลยมายันตี 2 กว่าๆ  2 ร่างนอนหมดแรงอยู่บนเตียงนุ่มมือหนารั้งเอวบางมากอดแนบชิดซึ่งคนตัวเล็กก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะตัวเองก็เหนื่อยเหมือนกัน
 
          ฮึ่ย!คนเอาแต่ใจ><
 
 
จุ๊บๆๆร่างสูงพรมจูบตั้งแต่ไหล่เนียนไปตามลำแขนขาวของร่างบางที่นอนตะแคงอยู่
“ฮื้อ...พี่แก้วเหนื่อย”ร่างบางพูดอย่างคนไม่มีแรงจริงๆลุกเดินยังไม่ไหวเลย  มันล้าไปหมด
“รู้หรือยังว่าทำไมพี่ถึงหวงขนาดนี้?”เอ่ยถามพร้อมก้มหน้าเข้าหาคนตัวเล็ก อีกฝ่ายก็เอาแต่หลบสายตาที่จดจ้องราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว
“มะ...ไม่รู้สิ><”
“ฮึ เดี๋ยวพี่บอกให้ ก็......”ร่างสูงไล้นิ้วเรียวไปตามกายของร่างบาง
“ตัวเล็กของพี่...สวยไปทั้งตัว ทั้งขาว ทั้งสวย ทั้งน่ารัก”ร่างสูงจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าทุกคำพรรณนาที่ตนพร่ำบอกทำเอาอีกฝ่ายอยากจะแทรกแผ่นดินหนีด้วยความขวยเขิน คำพูดที่ต้องการจะบอกว่าเธอ...เป็นของเขาคนเดียว!
-///////////-
 
      ชมกันซึ่งๆหน้าเลยเหรอ
 
“พี่ทั้งหวง เวลาที่เห็นเธออยู่ใกล้ใคร ทั้งห่วงเวลามองไปแล้วไม่เจอเธอ ทั้งหึงเวลาที่ไอ้พวกบ้านั่นมองเธอด้วยสายแบบเดียวกันกับพี่!!”
“สายตาแบบเดียวกับพี่นะ มันยังไง”ร่างบางฉงนใจในคำพูดของเขาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ
“ฮึ เด็กน้อย หันหน้ามาซิ”ร่างสูงล็อกใบหน้าหวานเข้าหาตัวเองมือซ้ายลูบไล้ปอยผมบางเบามืออีกข้างไล้เรียวหน้าหวานอย่างทะนุถนอม 2 หน้าอยู่ห่างกันไม่มากนักพอๆที่จะได้ยินเสียงหายใจรับกับสัมผัสอุ่นของการพ่นลมหายใจ
.////////////.
“ก็..สายตาที่อยาก...จะกลืนกินเธอไปทั้งตัวยังไงล่ะ”
 
             -////////////// - บ้าจริง!!!
 
 
“ฮึ่ย คนอื่นเข้าไม่หื่นแบบพี่ซักหน่อย”มือบางปัดใบหน้าหล่อของเขาออกเล็กน้อย เพื่อปกิดความเขิน
“ก็รักตัวเล็กอ่ะ จุ๊บๆๆๆๆ”ร่างสูงยกมือบางมาพรมจูบไปทั่วอย่าออดอ้อน
“อื้อออ...”
“ง่วงแล้วนอนเถอะครับแก้วใจ^^ไม่งั้นอาจจะมีเบิ้ลครับ”ร่างบางตาโตทันทีเมื่อได้ยินคำสนทนาของเขา
 
        แอร๊ยย~ บ้า!!!
 
“ฮึ่ย!โรคจิต”ร่างบางสบถใส่หน้าเขา หน้ามุ่ยๆที่เจ้าตัวชอบทำ แต่สำหรับเขาแล้วกลับหลงรักใบหน้ายามงอนของเธออย่างถึงที่สุด...ไม่รู้ว่าเพราะอะไร?
“ฮะๆมาๆพี่กอด”ร่างสูงกลั้วหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะดึงตัวแก้วเข้ามากอดอีกครั้ง
“ไม่ต้องเลย><”
“อากาศหนาวนะ พี่กอดเองนะ...”
 
    อย่ามาอ้อนนะ เมื่อกลางวันยังเป็นหมาบ้าอยู่เลยทีงี้จะมาเป็ลูกแมวเชื่องๆเฮอะ พี่โทโมะบ้า!!!
 
 
“พี่เป็นห่วง อากาศหนาวแบบเนี่ยเดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ ตัวน้อยของพี่!!^^”ร่างสูงยิ้มอย่างชอบใจ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันที่ดลบันดาลให้เขายิ้มอยู่นั่น...อาจจะเป็นเพราะ แก้วหายโกรธละมั้ง?
“(.        .)*”
“ฮ่าๆ ดีมาก”ร่างสูงยีผมคนในอ้อมกอดเล็กน้อยก่อนจะดึงเข้ามากอดอีกครั้ง......กอดที่อบอุ่นในคืนหนาว...
 
สุดท้ายก็ขัดขืนไม่ได้อยู่ดี............
 
 ..............................................................................................................................
 
ื