LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"ขอบใจนะเขื่อน" ร่างบางที่ยังอิงแผ่นอกแข็งแรงที่ขยับขึ้น - ลงสม่ำเสมอและหลับตาพริ้ม เขาคงหลับไปแล้วแต่เธอไม่เข้าใจสีหน้าเครียดของเพื่อนมันอาจจะใช่ที่เขาน่าจะเหนื่อยพอสมควรที่มาช่วยเธอแต่แววตาไม่ใช่ เธอกับพนักงานขับถคนนี้ไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่น อยากจะบอกมากเลยนะ เธอสนิทกับเขาคนที่นั่งข้างเธอมากกว่าเพื่อนที่เธอเป็นคนทรยศเองซะอีก เธอกับเขาหน่ะ...ผูกพันธ์จนยอมตายแทนกันได้แล้วนะแล้วเรื่องอะไรที่แววตาดูยากสำหรับหลายๆคนแต่เธออ่านมันออกทะลุปรุโปร่งจะรอดพ้นสายตาไปได้

"บอกมาเขื่อน นายมีปัญหาอะไรกับเฟย์" แน่นอน ! เขาเป็นเพื่อนสนิทเธอทั้งคู่คงปล่อยไว้ไม่ได้หรอก คู่รักคู่กัดนี้แม้จะทะเลาะให้มากซะกว่าแต่ก็คงความหวานคงวาไม่ว่าทั้งคู่จะมีใครชั่วเวลาหนึ่งที่ทั้งสองคนก็เข้าใจแต่สุดท้ายพวกเขาก็กลับมาหวานและทะเลาะวนเวียนไปมาจนเธอชินตา แต่...เธอไม่เคยแม้แต่สายตาแบบนี้

"ฉันดูเฟย์ออก เฟย์สงสัยความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน" เพื่อนสนิทของเธอพูดน้ำเสียงไม่มั่นคงและหลบสายตาจากที่หันมามองเธอสักครู่ไปจ้องถนนที่พวกเขากำลังทะยานไป เฟย์ไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปคงทนไม่ไหวที่สิ่งมีชีวิตร้อยด้วยความผูกพันธ์ที่พวกเธอเรียกว่า 'แฟน' จะไปอยู่กับผู้หญิงอื่นและแสดงความเป็นห่วงเป็นใยมากกว่าถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเพื่อนสนิทของแฟนพวกหล่อน อีกแล้วที่เธอสร้างปัญหา

"อย่ากังวลไปเลย เราต้องอธิบาย" น้ำเสียงอ่อนโยนที่ดังออกมาจากริมฝีปากได้รูป ถึงจะบอกแบบนั้นความกังวลมันก็ล้นอยู่ดีแต่เธอพยายามจะไม่แสดงสีหน้าแต่ก็อีกแหละเขาอ่านใจเธอออก เขาเหลือบไปมองโทโมะเล็กน้อยก่อนที่มือหนาของผู้ที่เธอซบอกจะเอื้อมมาลูบปอยผมเธอเบาๆ เขานี่หลอกได้แนบเนียนดีนี่เธอก็อยากจะปฏิเสธสิ่งที่เขาทำ เธอไม่ต้องการความสงสารซะหน่อยแต่เธอแพ้ความอ่อนโยนของเขาเป็นบ้า จะแปลกกว่ามนุษย์ต่างดาวออกลูกเป็นไข่มั้ยถ้าเธอรู้สึกอยากให้เขาโอบกอดเธอแล้วลูบผมเธอไปตลอด แต่เหมือนมันเป็นไปได้ยากทันทีที่แลมเบอร์กินีสีเหลืองสดที่โผล่มาจากซอยก่อนทางเข้ามหาลัยพุ่งมาตัดหน้าจนคนขับรถต้องเหยียบเบรกรุนแรงจนร่างบางเด้งไปด้านหน้าแต่เธอไม่กลัว เพราะ ร่างหนาที่โอบกอดเธออยู่ไม่ได้ทำให้ตัวเธอกระแทกส่วนใดของรถเลยจนเธอรีบแกะตัวร่างหนาแต่เขาไม่ยอมปล่อยจนเขื่อนต้องช่วยแงะแขน ก่อนที่เธอจะได้ก้าวลงจากรถเธอคิดผิดมหันต์ที่หันหลังไปสบตาเขา...แววตาตัดพ้อ แววตาเศร้า เสียใจ และอะไรต่อมิอะไรที่เธออ่านไม่ออก มันไม่ง่ายเลยสักนิดเดียวแต่สายตาของเขื่อนที่ติเตือนมากกว่าทำให้เธอรีบวิ่งไปยังแลมเบอร์กินีสีเหลืองสดและก้าวขึ้นไปนั่งบนเบาะแสนนุ่มพร้อมที่มันจะทะยานหายไป

"นี่คือสิ่งที่แก้วเลือก อย่าฝืนเธอ" เขื่อนตบบ่าร่างสูงข้างๆเขาเบาๆมันอาจจะไม่ถูกที่เขาไปช่วยเธอคลายอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความรู้สึก แต่การฝืนการตัดสินใจของแก้วมันจะแย่กว่านี้ถ้าเธอไม่ทำ สำหรับแก้ว...คนอื่นย่อมสำคัญกว่าความรู้สึกตัวเองอยู่เสมอ การขัดใจเธอนั้นไม่ได้เกิดจากความต้องการเพื่อตนเองของเธอแต่มันเป็นการตัดสินใจเลือกที่จะปกป้องคนอื่นแล้วให้เธอเป็นฝ่ายโดนทำร้ายคนเดียวนี่คือสิ่งที่เธอเป็น เขาฝืนมันไม่ได้ ก่อนที่คนขับจะขับรถไปยังหน้ามหา'ลัยและจอดตรงหน้าหอพักหญิงพร้อมเปิดประตูเตรียมเดินเข้าไปยังตัวอาคารไม่มีใครสังเกตเลยว่า ร่างสูงเจ้าของอ้อมกอดรู้สึกอย่างไร รถคันนี้ติดฟิล์มดำที่มืดพอจนไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ข้างในซึ่งร่างสูงด้านในก็คงไม่อยากให้ใครมาเห็นเช่นกัน

..........

..........

ความรู้สึกของเขาตอนนี้มันเหมือนโลกทั้งโลกพังต่อหน้าต่อตา เหมือนแก้วน้ำบางๆที่เขาทั้งรักทั้งหวงแม้ว่าเขาจะสร้างรอยแตกให้มันไปบ้างแต่เขาก็ยัง...รู้สึกไม่เป็นตัวเอง เพราะอะไรหน่ะหรอ เจ้าชายจอมหยิ่งยกเว้นตอนแจกยิ้มให้สาวๆอย่างเขา...ผู้ชนะเลิศหนุ่มบอดี้เซ็กซี่บาดใจปล่อยให้น้ำใสๆร่วงพลูอย่างเงียบๆ เขาไม่อยากปล่อยเธอไปต่อให้นี่เป็นการตัดสินใจที่เขาไม่มีสิทธิ์แต่เขาไม่อยากปล่อยเธอจากอ้อมกอด ร่างบางที่เขาชอบมอง ชอบจูบ ชอบลูบ ชอบอะไรก็ตามที่เป็นตัวเธอ เธอทำให้เขาเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่เธอไม่รู้ตัว เธอกระโดดขึ้นแลมเบอร์กินีสีเหลืองสดด้วยความเต็มใจไม่ว่าเขาจะรั้งเธอไว้ด้วยวิธีใดก็ตามมันไม่ได้ผล เขาคงคิดไปเองว่าความรู้สึกดีๆที่เขามอบให้เธอ เธอก็คิดเหมือนเขาเช่นกัน

..........

..........

แล้วใครจะเข้าใจความรู้สึกของผู้ที่อยู่ในตำแหน่งที่นั่งข้างคนขับในรถแลมเบอร์กินีสุดหรูที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำและก้มหน้าทบทวนความคิดที่ตีกันอยู่ในสมองที่ทำให้แทบอยากระบายออกมา ใช่...เธอเลือกทางถูกแล้ว เขาอาจจะต้องเจ็บปวดแต่เวลาช่วยเขาได้...เหมือนที่มันเคยช่วยชีวิตเธอจากเควินไง ถึงเธอจะคิดแบบนั้นแต่เธอรู้สึกแย่ เธอรู้สึกเหมือนทุกครั้งที่เธอทำแต่มันแย่กว่านั้น มันเหมือนเธอจากสิ่งอันเป็นที่รัก ถ้าเป็นไปได้ ตอนนี้เธออยากเปิดประตูแลมเบอร์กินีคันนี้แล้วกระโดดย้อนกลับไปกอดเขาไว้แน่นอยู่กับเขาตลอดไปแต่มันเป็นไปไม่ได้และ...เขาก็มีคนที่เขารักและรักเขาอยู่แล้วนี่นา