LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก
9.0
เค้ารักเฮียโมะ
แชร์นิยายฟิคชั่น
30) คบ... // เหมือน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แก้ว" หลังจากที่ห้องเต็มไปด้วยความเงียบมานานจนเมื่อโทโมะเอ่ยชื่อแก้วอย่างแผ่วเบาทำให้เงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาที่เหมือนซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ก่อนที่เขาลูบผมเธอเบาๆ
"ฉันคบกับพิมแล้วนะ" โทโมะพูดอย่างหนักแน่นจนแก้วชะงักไปแต่ยังฝืนยิ้มร่าเริงและพูดแสดงความยินดี
"ดีใจด้วยนะ...แล้วบอกฉันทำไมเนี่ย" เพราะเธอเป็นรูมเมตของเขางั้นหรอถึงต้องบอกเธออย่างเช่นเผื่อว่า...พวกเขาอยากจะมีความสุขกันหรืออยู่กันสองต่อสองเธอจะได้ไม่ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอคู่รัก
"ฉันจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดของพิมแทน" โทโมะพูดก่อนจะกอดแก้วแน่นขึ้นแต่แก้วกลับพยายามแกะอ้อมกอดที่รัดจนเธอหายใจไม่ออกเธอไม่ต้องการหรอกไอ้อ้อมกอดปลอบโยนจอมปลอมนี่ มันให้ความหวังชัดๆ บ้าที่สุด เธอคิดไปเองฝ่ายเดียวใช่มั้ยที่คิดว่าเขาคงคิดอะไรบางอย่างเหมือนที่เธอคิดแต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขาเป็นบ้าอะไรไปกันแน่
"อย่าโกรธฉันนะแก้ว" โทโมะทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจหรอกแล้วเธอก็เป็นบ้าพอที่จะดิ้นไปมาและทำอะไรแปลกๆที่เธอไม่เคยทำ
"ฉันไม่โกรธนายหรอก" ถึงเธอจะบอกแบบนั้นแต่เสียงที่เปล่งออกมามันดังจนเรียกได้ว่าตะคอกพร้อมที่เธอส่ายหน้าอย่างหลบสายตาโทโมะแต่เขากลับล็อคตัวเธอและประกบริมฝีปากเบาๆเหมือนปลอบโยน เธอไม่ต้องการต้องให้บอกกี่ครั้งเขาถึงจะหยุดสิ่งที่ทำให้เธออยากร้องไห้นี่ซะทีก่อนที่ใครจะได้เห็นน้ำใสๆเธอก็จูบตอบเขาไปและถูกเขาลวนลามใดๆเธอก็ไม่รู้ ตอนนี้เธอแค่รู้สึกเย็นที่ท้องเนียนๆของเธอเท่านั้นเอง
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ป็อป ออกไป !!!" ฟางตะคอกก่อนจะพยายามจะพูดส่งเสียงขอความช่วยเหลือแต่ป็อปปี้ดันเธอเข้าไปติดผนังลิฟต์และกดปิดลิฟต์พร้อมกดชั้นที่เป็นห้องของเธอและไม่ได้ทำอะไรนอกจากพิงผนังลิฟต์ข้างๆเธอ
"เธอเนี่ยเหมือนแก้วจริงๆ" ป็อปปี้พูดลอยๆในขณะที่ฟางเอาแต่จ้องหน้าเขา
"แล้วทำไมนายรักฉันไม่ได้ ฉันก็เหมือนแล้วไง" ฟางพูดเบาๆก่อนจะหันหน้าไปมองแผงควบคุมลิฟต์
"เพราะฉัน...รักแก้วมากเกินไป มากจนแบ่งไปให้ใครไม่ได้อีกเลย" ป็อปปี้ก้มหน้าลงอย่างหลบสายตาฟางที่จ้องจับผิด เขารักเธอมากจริงๆ มันมากกว่าความรักที่ฟางมีต่อเขาเพราะเขาและเธอเป็นคู่รักมาถึง 3 ปี เขารักตัวเธอ เขาไม่ต้องการคนมาเป็นตัวแทนแต่เขาต้องการเธอแต่ทำไมเธอยังให้เขาไม่ได้ ไอ้บ้าโทโมะนั่นมันมีดียังไงแก้วถึงรักมันได้เร็วทั้งๆที่เขาคบเธอมาถึง 3 ปีแค่เวลาสั้นๆแค่นั้นทำให้คนรักกันได้แล้วหรือไง
"คิดถึงคนที่รักนายบ้างสิ" ฟางพึมพำเบาๆก่อนที่ลิฟต์จะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
"ฉันคบกับพิมแล้วนะ" โทโมะพูดอย่างหนักแน่นจนแก้วชะงักไปแต่ยังฝืนยิ้มร่าเริงและพูดแสดงความยินดี
"ดีใจด้วยนะ...แล้วบอกฉันทำไมเนี่ย" เพราะเธอเป็นรูมเมตของเขางั้นหรอถึงต้องบอกเธออย่างเช่นเผื่อว่า...พวกเขาอยากจะมีความสุขกันหรืออยู่กันสองต่อสองเธอจะได้ไม่ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอคู่รัก
"ฉันจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดของพิมแทน" โทโมะพูดก่อนจะกอดแก้วแน่นขึ้นแต่แก้วกลับพยายามแกะอ้อมกอดที่รัดจนเธอหายใจไม่ออกเธอไม่ต้องการหรอกไอ้อ้อมกอดปลอบโยนจอมปลอมนี่ มันให้ความหวังชัดๆ บ้าที่สุด เธอคิดไปเองฝ่ายเดียวใช่มั้ยที่คิดว่าเขาคงคิดอะไรบางอย่างเหมือนที่เธอคิดแต่เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขาเป็นบ้าอะไรไปกันแน่
"อย่าโกรธฉันนะแก้ว" โทโมะทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจหรอกแล้วเธอก็เป็นบ้าพอที่จะดิ้นไปมาและทำอะไรแปลกๆที่เธอไม่เคยทำ
"ฉันไม่โกรธนายหรอก" ถึงเธอจะบอกแบบนั้นแต่เสียงที่เปล่งออกมามันดังจนเรียกได้ว่าตะคอกพร้อมที่เธอส่ายหน้าอย่างหลบสายตาโทโมะแต่เขากลับล็อคตัวเธอและประกบริมฝีปากเบาๆเหมือนปลอบโยน เธอไม่ต้องการต้องให้บอกกี่ครั้งเขาถึงจะหยุดสิ่งที่ทำให้เธออยากร้องไห้นี่ซะทีก่อนที่ใครจะได้เห็นน้ำใสๆเธอก็จูบตอบเขาไปและถูกเขาลวนลามใดๆเธอก็ไม่รู้ ตอนนี้เธอแค่รู้สึกเย็นที่ท้องเนียนๆของเธอเท่านั้นเอง
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ป็อป ออกไป !!!" ฟางตะคอกก่อนจะพยายามจะพูดส่งเสียงขอความช่วยเหลือแต่ป็อปปี้ดันเธอเข้าไปติดผนังลิฟต์และกดปิดลิฟต์พร้อมกดชั้นที่เป็นห้องของเธอและไม่ได้ทำอะไรนอกจากพิงผนังลิฟต์ข้างๆเธอ
"เธอเนี่ยเหมือนแก้วจริงๆ" ป็อปปี้พูดลอยๆในขณะที่ฟางเอาแต่จ้องหน้าเขา
"แล้วทำไมนายรักฉันไม่ได้ ฉันก็เหมือนแล้วไง" ฟางพูดเบาๆก่อนจะหันหน้าไปมองแผงควบคุมลิฟต์
"เพราะฉัน...รักแก้วมากเกินไป มากจนแบ่งไปให้ใครไม่ได้อีกเลย" ป็อปปี้ก้มหน้าลงอย่างหลบสายตาฟางที่จ้องจับผิด เขารักเธอมากจริงๆ มันมากกว่าความรักที่ฟางมีต่อเขาเพราะเขาและเธอเป็นคู่รักมาถึง 3 ปี เขารักตัวเธอ เขาไม่ต้องการคนมาเป็นตัวแทนแต่เขาต้องการเธอแต่ทำไมเธอยังให้เขาไม่ได้ ไอ้บ้าโทโมะนั่นมันมีดียังไงแก้วถึงรักมันได้เร็วทั้งๆที่เขาคบเธอมาถึง 3 ปีแค่เวลาสั้นๆแค่นั้นทำให้คนรักกันได้แล้วหรือไง
"คิดถึงคนที่รักนายบ้างสิ" ฟางพึมพำเบาๆก่อนที่ลิฟต์จะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
