LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"ฟางเชื่อแก้วจ้ะ" ฟางจะเชื่อทุกสิ่้งและเธอไม่ได้รักเขาแล้ว เรื่องอะไรที่เธอจะต้องแคร์กับผู้ชายไร้ค่าแบบนั้นด้วย ในเมื่อเธอมีคนใหม่ที่มั่นคงกว่าและเธอไว้ใจเขาได้มากกว่า เธอยอมรับว่าเธอกับแก้วต่างกันมากแค่ไหน ก่อนหน้านั้นแก้วออกจะเป็นเด็กเนิร์ดที่ทำให้ทุกคนเกลียดเธอแต่ไม่ใช่ฟางและเฟย์ แก้วมีอะไรที่แตกต่างจากคนอื่น เธอน่ารัก สดใส เป็นกันเองและเธอเห็นคนอื่นสำคัญกว่าตัวเองเสมอ ฟางเคยถูกโจรบ้ากามเกือบจะหยิบมีดมาแทงเธอด้วยความที่ว่าเธอขัดขืนแต่...แก้วต่างหาก แก้วที่โดนไม่ต่างจากเธอกลับรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายที่มีวิ่งมาบังมีดแทนเธอและผลักผู้ชายทั้งหมดออกไป ไม่ว่าเลือดสีแดงจะนองไปทั่วพื้นแต่เธอไม่หวั่นแม้จะมีสีหน้าเจ็บแบบทนไม่ไหวบ้างแต่เธอ...เธออีกแล้วที่เป็นคนพาเธอให้หนีออกมาและไม่ห่วงตัวเองแถมสำรวจตัวเธอว่ามีแผลอะไรมั้ย ทั้งที่เธอพยายามอย่างมากที่จะพาแก้วไปโรงพยาบาลแต่แก้วสังเกตเห็นแผลของเธอ เธอไม่ยอมไปจนกว่าเธอจะได้รับการปฐมพยาบาล
"ขอบใจนะฟาง" แก้วโผเข้ากอดฟางอย่างตื้นตัน ใช่แล้วนี่ต่างหากเพื่อนแท้ เพื่อนที่เธอไม่เคยมีมาก่อน ทั้งแก้วและฟางโอบกอดกันพร้อมกับที่ฟางปล่อยเสียงโฮและแก้วที่พยายามกลั้นน้ำตาและลูบหัวปลอบฟาง
ปัง~
"เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ยแก้ว" เสียงประตูเปิดออกเท่าที่ดูจากเสียงคนที่เปิดไม่น่าจะเรียกว่าเปิดประตู กระแทกประตูจะดีกว่าก่อนจะตามมาด้วยเสียงเหนื่อยหอบพร้อมร่างเซ็กซี่ในเสื้อผ้าเครื่องแบบอาจารย์ที่แนบเนื้อจนสาวๆมาเห็นคงกรี๊ดสลบ เหงื่อของเขาท่วมตัวเหมือนไปตกบ่อน้ำมายังไงยังงั้น ทันทีที่เขาได้ยินว่าแก้วถูกทำร้าย เขาก็ไม่มีกระจิตกระใจจะสอนอะไร พอหมดคาบเขารีบวิ่งจากคลาสชั้นบนสุดลงมายังห้องพยาบาล
"แหม~ เป็นห่วงชั้นหรอออ~" แก้วยิ้มแหย่ๆโทโมะที่หอบมาแถมพุ่งมาจับตัวเธอพลิกไปพลิกมา จับหน้าเธอหันไปซ้ายทีขวาที แถมสำรวจตามตัวเธอด้วย โทโมะที่พอรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปก็กระแอมเล็กน้อย
"แค่จะมาดูรูมเมตว่ายังครบ 32 อยู่รึเปล่าต่างหาก" แต่โทโมะก็ยังคงสำรวจไม่เลิกแต่เท่าที่แก้วดูตอนนี้มันไม่สำรวจละมั้ง ก็เขาเล่นเอาจมูกมาคลอเคลียซอกคอแถมมือยังมาวางต้นขาเธออีก เอ๊ะ ! ปกติต้องมีเสียงยัยฟางกับยัยเฟย์ดังแซวเธอแล้วพวกนั้นไปไหนแล้วนะ แก้วหันไปหาเพื่อนสนิทก่อนจะพบความว่างป่าวพร้อมอนุภาคไรฝุ่นฟุ้งกระจายเต็มห้อง ไอ้เพื่อนบ้าออกไปเมื่อไหร่เนี่ย เธอจะรอดมั้ยเนี่ยดูสายตาไอ้บ้านี่สิ
"ออกไปเลยไป ฉันไม่เป็นอะไรหรอก" แก้วผลักโทโมะเบาๆแต่ผลที่กลับมาคือเขาโถมตัวลงมาจนเธอหงายหลังแผ่ลงกับเตียงพยาบาลและถูกประกบปากแบบเอาใจ(อีกแล้ว) เขาอยากให้เธอคลั่งตาย ใช่มั้ยเนี่ย T///T
"ไม่หรอก ยังดูไม่ทั่วเลย" โทโมะเริ่มซุกไซ้คออย่าหลงใหล และ ปลดกระดุมเสื้ออย่างร้อนรน อะไรๆในตัวแก้วทำให้เขารู้สึกแบบนี้นักหนา ทั้งกลิ่นตัวหอมๆ ทั้งเนื้อตัวนุ่มๆ ทั้งหน้าตาหวานๆที่ตอนนี้หน้าแดงๆ อะไรมันจะน่ารักน่าฟัดขนาดนี้เนี่ย เขาอดใจไม่ไหวแล้วนะ
-------------------------------------------------------------------------------------------
ยังไม่เอ็นซีหรอก ฮ่า~ -w-~ ขอเม้นๆ ๆ ๆ เรียกขวัญกำลังใจให้โมะมีแรงฮึดสู้ อัพน้อยขออภัย ฮี่ฮี่