Real Wish ปราถนาได้จริง

ผมเกิดมาในครอบครัวที่ฐานะปานกลางในเขตเมือง

ย้อนกลับไปในครรภ์มารดา วันนั้นพ่อที่เฝ้านอกห้องมีอาการตื่นเต้นชนิดที่เหมือนได้เข้ามหาวิทยาลัยที่ตนเองเลือก

"ยินดีด้วยครับ/ค่ะ ลูกชายครับ/ค่ะคุณ"

สูติแพทย์และพยาบาลยิ้มกริ่มที่ผลงานทำคลอดผ่านไปด้วยดี

พ่อของผมเข้าไปดูแม่และผม

แม่มองพ่อที่อารมณ์ตื่นเต้นยามที่พ่อเห็นใบหน้าของผม

"ลูกพ่อ ดูดีจัง"

ใครจะไปรู้ จริงๆในใจผมตอนนี้ ผมอยากได้อะไร

ตอนนี้ผมโตขึ้นมาแล้ว

"นายเป็นตุ๊ดเหรอ?"

เพื่อนที่เป็นอีชะนีคนหนึ่งถามออกปากอย่างสงสัย ในโรงอาหารของโรงเรียนที่นี้ ผมอยู่ในกลุ่มเพื่อนผู้หญิง มีแต่ผู้หญิง

ผมเลือกเกิดไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ถ้ามีการขอพรได้ก็ขอเกิดเป็นผู้หญิงไปแล้ว

"ไม่เชิงตุ๊ด มันเหมือนไม่ออกกำลังกาย บอบบาง ไม่ห้าวหาญรุนแรง โอ๊ย อยากเกิดใหม่ไม่รู้ทำยังไงเกิดมาเป็นผู้ชายใจเป็นผู้หญิง"

ผมนี่บอกเรื่องที่ผมเปิดเผยเฉพาะเพื่อนผู้หญิง

"เห็นนายหน้าตาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ทำไมชีวิตนายมันเป็นแบบนี้วะ"

เพื่อนผู้หญิงก็สามารถใช้คำว่า 'วะ' ในบทสนทนายุคนี้ เหมือนผมเป็นผู้ชายที่ยังดูเรียบร้อยกว่าอีนังพวกนี้มากเลย

"พ่อแม่ฉันต้องโกรธแน่เลย ถ้าเขารู้ว่าฉันไม่ชายสมชาย"

ทุกวันนี้ ผมต้องพูดสวัสดีพ่อครับ แม่ครับ ท่านจึงไม่รู้ความจริงว่าลูกมีปัญหา

ถ้าพ่อแม่เป็นผู้ใหญ่ที่ยอมรับในตัวลูกง่าย ลูกคือลูกนั่นเอง

ทอมบอยต่างๆที่เป็นข่าวมาออกรายการสัมภาษณ์พร้อมคุณพ่อคุณแม่

พวกนั้นคงเข้าไปบอกความเป็นจริงที่ไม่อยากปกปิดอีกต่อไป

ผมเองก็คิดอยู่ว่าผมไม่ใช่แมนสมชาย สักวันพ่อแม่จะรู้ ตัวผมในทุกวันนี้สาวๆมองแล้วหลงรัก ผมก็ขอแค่ให้เราเป็นเพื่อนซี้เท่านั้น

แม่ของผมในห้องครัวได้ยินเสียงประตูหน้าบ้านในเวลาเย็นที่ผมกลับจากโรงเรียน

"ลูก วันนี้เพื่อนผู้หญิงคนนึงโทรมา ชื่อ บี"

"อ๋อ ครับ"

บี ก็ชะนีตัวนี้มันชอบผม แต่ผมไม่ชอบผู้หญิงด้วยกัน นางจีบผมจนผมต้องจริตจะก้านให้รู้ว่าเสียใจย่ะ

ลองโทรกลับไปหามันหน่อยก็คงจะรู้เรื่องราวอะไร

ผมเข้าห้องของผม เดินมานั่งบนเตียงนอน หยิบมือถือในกระเป๋ากางเกง

"เชีย เงินมือถือหมดอะไรตอนนี้ยะ"

แต่แล้วผมก็เห็นหน้าจอว่ามีใครไม่รู้ส่งข้อความมา ผมเปิดอ่านข้อความดู

เทวดาให้พรได้ จงขอมาหนึ่งข้อ

"อุ๊ย นี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม"

ผมไล่สายตาลงมาที่คำอธิบายในนั้น

ก่อนนอน มองดาวตก แล้วขอพร ตื่นมาตอนเช้าจะประสบผลสำเร็จ


คืนนั้นผมรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยดีใจขนาดนี้มาก่อน เปิดหน้าต่างออก

"ขอเป็นผู้หญิง"

ผมรีบกระโจนลงเตียงทันที อดใจรอไม่ไหวขอหลับตานอนฝันดีสักคืน

รุ่งเช้าวันใหม่ ผมต้องพบกับวันสดใส

ตื่นมาเท่านั้นแหละ พ่อแม่เหมือนจะจำไม่ได้ ก็ตะเพิดไล่

"พ่อ แม่ อ้าว จำลูกไม่ได้หรอ"

"แกไม่ใช่ลูกฉัน อีนังหมูอ้วน ออกไป !"

ตายล่ะตรู ได้เป็นผู้หญิงขี้เหร่ อ้วนท้วม เพื่อนก็จำไม่ได้ บางคนทักว่าหนักกี่กิโล เข้ามาใหม่หรอเธอ ผลการเรียนตกหมด เป็นความดัน เบาหวาน เพื่อนหาย ถ้าเป็นแบบนี้อำลาโลกดีกว่า

"เฮ้ย"

ผมสะดุ้งตื่น ผมฝันไม่ดีไปงั้นหรือ

ดูเวลาที่มือถือ ตีสี่กว่าๆ ลองเปิดโคมไฟที่หัวเตียงแล้วหยิบกระจกวงกลมมาส่อง

"นี่ นี่นางแบบชัดๆ"

พรนี้สมใจปราถนา

พ่อแม่ก็ดูเหมือนว่าลูกคือลูกแล้ว ท่านยิ้มให้ ผมก็ไหว้ท่านก่อนไป

วันนี้สดใจร่าเริงเป็นพิเศษ ไปโรงเรียนแล้วต้องมีคนชม

และตอนพักกลางวันก็มีคนเป็นแถวจ้องมองตาเป็นประกาย

"เธอๆ ชื่ออะไร"

ผมดีใจคิดว่าหนุ่มๆมาหลงไหลความสวยของผมแล้ว

แต่ไม่ถึงสิบวินาที แฟนเขาก็โผล่พรวดมาอย่างรวดเร็ว อย่างกะนินจา นังชะนีมันตบหน้าผม

"นี่แฟนฉัน ห้ามขโมย"

"อ๊ะ อะไรกัน"

หนุ่มคนนั้นตกใจกับเสียงผม

"กระเทย? หนอย กรูเกลียดกระเทย"

และหมัดหนักๆของเขาก็ซัดที่แก้มซ้าย เลือดกลบปาก

ชะนีทุกตัวมารุมตบ

"เธอกล้าดียังไงให้เดือนโรงเรียนมาหลงไหลและคิดแย่งมาจากแฟนเขา"

ตาย ตายตรูตาย ชีวิต ลาโลกแล้ว

สรุปว่าพรที่ผมขอทำได้จริง ไหงมันลงเอยแบบนี้ได้