รักแท้อยู่ต่อหน้า

เช้าวันต่อมา
อะไค : วันนี้จะทำอะไรให้ทุกคนกินนะ
โชคุไดคิริ : ทำข้าวห่อไข่สิขอรับ
อะไค : จริงด้วยเอ๊ะ.......กรี๊ด!!!!
โชคุไดคิริ : ขอโทษที่ทำให้ตกใจขอรับ
อะไค : ไม่เป็นไรจร๊ะ(มาตอนไหนนะ)
    หลังจากที่ฉันตกใจกับการมาของโชคุไดคิริ ฉันก็เริ่มทำอาหารให้ทุกคนและโชคุไดคิริก็มาช่วยฉัน ในระหว่างที่ทำอยู่นั้น ฉันก็ได้ยินเสียงของคุณโคกิทสึเนะมารุพูดกับคุณมิคาซึกิ พูดเรื่องอะไรซักอย่าง
โคกิทสึเนะ : ท่านมิคาซึกิ ท่านคิดอย่างไงกับท่านอะไคเหรอขอรับ
มิคาซึกิ : ก็เป็นเหมือนหลายสาวละมั้ง 
โคกิทสึเนะ : ถามจริงขอรับ
   ฉันรู้สึกแก้วแดงขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว จนโชคุไดคิริถามว่า
โชคุไดคิริ : ท่านอะไค เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ
อะไค : ไม่ได้ค่ะ(คุณปู่พูดแบบนี้ก็เขินเป็นปกติอยู่แล้ว ทำไมถึงแก้วแดงนะ)
โกะโกะไต : ท่านอะไค คือช่วยมากับผมหน่อยครับ
อะไค : ได้จร๊ะ โชคุไดคิริฉันฝากทางนี้หน่อยนะ
โชคุไดคิริ : ขอรับ
   โกะโกะไตพาฉันมาในป่าแล้วฉันรู้แล้วว่าตนเองอยู่
อะไค : ปลอมตัวเป็นโกะโกะไตแบบนี้ ถ้าพวกเขาจับได้ เธอซวยนะ
ชิโระคุโระ : ไม่เป็นไรขอรับ แต่ผมมีเรื่องที่สำคัญบอกขอรับ
อะไค : เรื่องอะไรเหรอ
   อีกด้านของโชคุไดคิริ
โชคุไดคิริ : เสร็จแล้ว ใครก็ได้มาช่วยยกหน่อย
โกะโกะไต,อาคิตะ : ขอรับ
โชคุไดคิริ : เอ๊ะ โกะโกะไต
โกะโกะไต : ข...ขอรับ
โชคุไดคิริ : เจ้าไม่ได้ไปกับท่านอะไคเหรอ
โกะโกะไต : ผมไปเก็บดอกไม้กับอาคิตะขอรับ
อาคิตะ : ใช่ขอรับ มีอะไรเหรอขอรับ
โชคุไดคิริ : ท่านอะไคอยู่ในอันตรายแล้ว
   ด้านของอะไค
อะไค : เจ้าพูดจริงเหรอ
ชิโระคุโระ : พูดจริงขอรับ ท่านต้อนรีบแล้วขอรับ
อะไค : ซวยแล้ว พวกเขารู้แล้ว เจ้าไปได้แล้ว แล้วเรื่องนี้ไปบอกท่านพี่ให้เร็วที่สุด
ชิโระคุโระ : ขอรับ
ยามาโตะ : เจ้าเป็นใคร
ชิโระคุโระ : ซวยละ ขอโทษนะขอรับ 
อะไค : การยืนแบบนั้น ซวยละ
ชิโระคุโระ : เพลงดาบแห่งยะเซโดบุทสึ ทะนุกิ
อะไค : เพลงดาบแห่งอะนิมะรุ อุสะงิ
ยามาโตะ : เอ๊ะ!!!!!
ชิโระคุโระ : เพลงดาบแห่งอะนิมะรุ เพลงดาบให้ตำนาน ฝากไว้ก่อนเถอะ
ยามาโตะ : ไปแล้ว ท่านอะไคขอรับ ท่านใช้ดาบเป็นเหรอขอรับ
อะไค : ช่วยเก็บเป็นความลับได้มั้ย
ยามาโตะ : ทำไม่ขอรับ
อะไค : ตอนนี้ยังบอกเธอไม่ได้ ถ้าบอกพวกเธอ พวกเธอจะตกอยู่ในอันตรายทันที
...................................................................