ต้น คนนี้มีรัก

7.5

เขียนโดย เต้าหู้สด

วันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 23.15 น.

  5 ตอน
  1 วิจารณ์
  7,258 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2559 23.20 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

4) รอยยิ้ม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

16:30 20/06/2553

     แสงแดดส่องเพียงนิดพอให้ความอบอุ่น กับท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีของตอนเย็น และเธอที่วิ่งอยู่ข้างกัน ผมมาอยู่จุดนี้ได้ยังไงเนี่ย ตอนนี้ผมกำลังวิ่งออกกำลังกายกับเนยอยู่ เป็นเพราะไอ้แก้วมันมีทำไปทำธุระกับแม่ เลยมาขอร้องให้ผมมาวิ่งออกกำลังกายเป็นเพื่อนเนยหน่อย เพราะเนยต้องออกกำลังเพราะร่างกายเนยไม่ค่อยแข็งแรง มันมาขอร้องผมก็เข้าทางผมสิครับ

 "เอ่อ ไอ้แก้วนี้ไม่ได้เรื่องเลยเนาะ นัดแล้วก็ไม่มา" ผมหันไปพูดกับเนยขณะวิ่ง

"...."เนย ไม่ตอบ 

" วันนี้อากาศมีเนาะ ว่าป่ะ" ผมพยายามหาเรื่องคุย

เนยก็ไม่ตอบหันมายิ้มให้ผมแล้วก็วิ่งต่อ ผมทำไรให้เนยไม่ชอบหรือป่าวว่ะทำไมไม่คุยกันเลย

เราวิ่งกันไปได้สักพักผมก็ชวนเนยนั่งพักใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง 

"อย่าไปว่าแก้วเขาเลย เขามีธุระไม่ใช่หรอ " เนยพูดแล้วหันมายิ้มให้ผม 

" เห้ย เราถามแกไปนานแล้วนะเนี่ย" ผมหันมาตอบเนยแบบยิ้มๆ

" อ่อ โทษทีละกัน ตอนวิ่งเราจะไม่คุยกับใครอ่ะ มันทำให้เหนื่อยง่าย" เนยตอบพร้อมกับอธิบายให้ผมฟัง

" เอ้าหรอ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย " ผมตอบกับ 

"แล้วเนยมาวิ่งทุกวันเลยหรอ "ผมหันไปถามเนย

" อื้ม เรามาวิ่งทุกวัน เราไม่ค่อยแข็งแรงอ่ะ แต่ที่บ้านเราไม่ค่อยอยากให้เราออกกำลังกายมาก เราพึ่งจะได้มาออกจริงๆจังๆก็ตอนย้ายมาอยู่ที่นี้แหละ" เนยตอบ

"หรอ แล้วเนยย้ายมาอยู่คนเดียวหรอ" ผมถามเนย

"ป่าว เราย้ายมาอยู่กับพี่กับน้องเราอ่ะ" เนยตอบ

" เห่ย แม่แกมีลูก 3 คนหรอ " ผมถาม

" อื้ม  ลูกสาว3คน เราเป็นคนที่สอง" เนยตอบ

" เหมือนกันเลยอ่ะ แม่เราก็มีลูกชาย 3 เราเป็นคนที่สอง"ผมหันไปยิ้มให้เนย

แล้วเนยก็ใส่หูฟังแล้วฟังเพลงในโทรศัพท์ แล้วก็หันมายิ้มให้ผม

" ฟังป่ะ" เนยหันมาถามผม 

" อะ อืม" ผมตอบแล้วก็หยิบหูฟังอีกข้างมาใส่

♫♪  ฉันต้องทำ ทำอะไร สักอย่างแล้วให้เธอนี้ ไม่แคล้ว ไม่คลาดกันให้เธอรู้ตัวว่า มีคน อย่างฉันแอบมองเธออยู่ตรงนี้รอคอยเธอตรงนี้ ฉันนี้ไง♫♪

'ใช่ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว' ผมว่าผมต้องทำอะไรสักอย่างจริงๆแล้วล่ะ หรือจะบอกว่าชอบไปเลยดีว่ะ

"เอ่อ เนยเรามีเรื่องจะบอกว่ะ คะ..คือ เรา " ผมหันไปพูดกับเนยแบบกล้าๆกลัว เขิลๆ

"จะไปวิ่งต่อใช่ไป ไปดิ " เนยหันมาพูดกับผมแบบยิ้ม  'ไม่ใช้เว้ยย จะบอกว่าชอบ ชอบอ่ะได้ยินป่ะ'

"อื้ม ไปดิ ไปวิ่งต่อกัน " ผมตอบเนยไปแล้วเราก็ไปวิ่งกันต่อ  ผมนี้โคตรป๊อดเลยว่ะ 

 

 17:00 

          ฟ้าเริ่มมืดลงแสงแดดเริ่มหมด นกต่างๆกำลังบินกลับรัง อากาศเย็นสบาย 

ผมกับเนยเดินไปซื้อของในเซ่เว่น ผมเดินตรงไปที่ขนมเด็กน้อยก่อนเลย แล้วก็หยิบ เจลลี่แบร์มาห่อหนึ่งและหันไปจะไปหยิบช็อคโกแลต  เห็นเนยกำลังหยิบช็อคโกแลต ผมเลยเดินไปถามเนย 

" ชอบกินช็อคโกแลต เหมือนกันหรอ" ผมถาม 

" อื้ม ชอบกินมากๆด้วย " เนยยิ้มแล้วหันมาตอบผม

เสร็จแล้วผมกับเนยก็ไปยืนรอพี่สาวเนยที่หน้าเซ่เว่น 

"เหนื่อยป่ะ " เนยถามผม

" บ้า หรอ วิ่งแค่นี้ใครจะเหนื่อย " ผมตอบไปยิ้มไป

" เราไงที่เหนื่อย เราไม่ปกติเหมือนคนทั่วไปนี่" เนยตอบแบบเศร้าๆ

" เห่ย เราขอโทดนะเว้ย เอางี้ไม่มาแกจะเป็นยังไงเดี่ยวเราจะอยุ่ข้างๆแกตลอด เคป่ะ" เชรดด อย่างหล่อ พูดไปได้ไงว่ะ 

เนยหันมายิ้ม แล้วพี่สาวเนยก็ขับรถมาจอดอยู้ตรงหน้า ผมก็ไหว้สวัสดีตามมารยาท

" ต้น " เนยหันมาเรียกผมก่อนขึ้นรถ 

"ว่าไง" ผมหันมาตอบเนย 

เนยยิ้มแล้วก็บอกกับผมว่า 

" วันนี้ขอบคุณมากนะ เราสนุกมากเลยอ่ะ บาย" เนยพุดแบบยิ้มๆ

" บาย" ผมตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วเราก็โบอกมือให้กัน เนยก็ขึ้นรถไปกับพี่สาว 

รอยยิ้มของเนยทำผมแถบลอย ใครก็ได้จับผมไว้ที่ผมจะบินแล้ว 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา