Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

                 "ไม่มีสัญญาณตอรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ"

ผมถอนหายใจแล้วกดวางสาย สองปีแล้วจากวันที่เธอทิ้งผมไป แต่ผมก็ยังแอบโทรบางครั้งที่มีโอกาส แม้แต่ตอนนี้  ตอนที่ผมออกเดทกับผู้หญิงคนใหม่

               ก็ไม่ได้ตั้งใจมาหรอก เพื่อนมันลากมาเป็นไม้กันหมาและเพื่อนของแฟนมันก็ว่าง เป็นไงเหมาะเหม็งเลยสิเหมือนวางแผนไว้เลย

             แต่ก็นั่นแหละ ผมรู้แล้วทำใมเธอถึงโสด

              "เฮ้ยเดี๋ยวเกื้อ เอ็งคู่น้องน้ำนะ เดี๋ยวข้ากับเอจะไปทางนั้น ดูแลน้องเขาดีๆนะเว้ย เขาเป็นประเภทจิตใจอ่อนไหว"

             ไปแล้ว พวกมันสองตัวแยกไปแล้วทิ้งเราไว้กับน้องน้ำ แต่ให้ตาย ขอผมเรียกเธอว่าช้างน้ำได้ใหม มันจะได้เหมาะกับขนาดตัว

               "เฮอะๆ พี่เกื้อเคอะ น้ำว่าเราไปเล่นชิงช้าตรงโน้นดีใหมเคอะ"

                "(แกขึ้นโซ่มันก็ขาดอะเดะ)เดี๋ยวพี่ว่าเราไปกินKFCกันดีกว่าพี่หิวแร้วน่ะ"

                "ดีเคอะ น้ำหิวมากๆเลย เฮอะๆ" ครับไม่สงสัยเลย

              KFCชุดใหญ่สองถังหายเข้าไปในท้องน้องน้ำอย่างง่ายดายในขณะที่พายใข่ผมยังเหลือตั้งหลายชิ้น

                 "พี่เกื้อทานน้อยเนอะ เดี๋ยวน้องน้ำช่วย(ซร้วบบ)"

            พายใข่สี่ชิ้นอันตธานหายไป ผมน้ำตาตกในในขณะที่น้องน้ำเลียนิ้วจร้วบๆ

             ตกเย็นผมไล่เตะตูดเพื่อนรอบหอพัก

         สี่ทุ่มผมออกมาหน้าห้องจะกดเบอร์โทรที่คุ้นเคยแต่ต้องชงักไว้

           "เฮ้อ จะโทรไปหาหอกอะไรเนี่ย ไอ้โง่เกื้อ"

             "ไม่มีสัญญาณจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ"

         ผมหมดแรงยอมแพ้ ผมยังคิดถึงเธออยู่มาก เธอเปรียบเสมือนเป็นรักแรกของผม

         เธอจะรู้ใหมว่าเราคิดถึงและยังรักเธออยู่ อยากโทรติดสักครั้ง อยากได้ความชัดเจนระหว่างเรา แม้เพื่อนจะบอกว่ามันชัดเจนแล้วก็เถอะ

                "โทษทีน่ะเพื่อน กุคิดถึงมันมาก"

               "คิดถึงใครเหรอคะ"

                 เฮ้ยมีคนได้ยิน  สาวKFCที่พักห้องถัดไป เธอดูน่ารักมากในชุดทำงาน เธอหิ้วถุงไก่กลับมาด้วย

                "ปล้าวคร้าบ คือคิดถึงแมวที่หายไปน่ะครับ มันน่ารักมาก (โคร้กคร้าก)"

            ท้องทรยศ      แค่กลิ่นไก่ทอดในถุงถึงกลับร้องต่อหน้าสาวน่ารักเลยรึวะ

                  "แบ่งไปกินสิ วันนี้คุณไม่ได้กินเลยนี่ที่ร้านน่ะ"

           เวรกรรม มา ตอกย้ำให้พอใจ จัดมาเลยครับผู้เป็นจ้าวว

                  "เห็นด้วยเหรอครับ"

                  "ค่ะพอดีน้องเขาเด่นน่ะค่ะ คริคริ"

                  ครับ เด่นติดดาวเชียวล่ะ แต่ไม่รู้ว่าฟ้าเป็นใจใหม "อุ้ย!!ร่วง"

            มือถือผมโดนศอกเธอร่วงเธอรีบใช้มืออีกข้างรับ ผมก็รับเวลาเดียวกันเลย

                 "จุ้บบบบ" 

             ปากเราสองคนประทับกันเพราะการรีบก้มลงทั้งสองคน ผมรีบผละออกอย่างตกใจ

   เธอยืนลูบริมฝีปากสีชมพูเธอหน้าแดงแปร้ดดด

                    "ขอโทษค่ะ  ฉันขอตัวก่อน   ฉันขอโทษนะคะ   ขอโทษคะ ขอโทษ"

            เธอขอโทษตลอดทางจนเข้าห้องเธอไป เฮ้ย เราไม่ใช่เหรอที่ต้องขอโทษเธอ  หืมมเธอทำบัตรพนักงานตกไว้เนี่ย

                      "วารีรัตน์  ชนะเพศภัย  วารี... แปลว่าน้ำเหรอ ชื่อเล่นคงไม่ใช่น้องน้ำหรอกมั้งหุ่นดีอย่างนี้"(ยังยึดติดแฮะ)

                ผมคิดจะคืนให้เธอก่อนเธอไปทำงานเพราะเธอคงต้องใช้มันเพื่อเข้างานแน่ๆ

                ผมเข้านอนฝันดีโดยลืมเรื่องโทรหาเธอคนนั้นสนิท และตั้งใจจะตื่นเช้าๆ

                                    ปรากฎว่าผมตื่น สิบโมงเช้า

                   ตกเย็นผมยืนรอหน้าห้องรอวารีรัตน์ ปรากฎว่าเธอเดินมาเหมือนหลบหน้า

                     ยังไม่ทันพูดอะไรเธอก็พูดออกมาก่อนเลย"พี่เก็บบัตรหนูได้ใช่ใหม"

                         "อ่าใช่ พอดีพี่ตื่นสายน่ะคืนไม่ทัน  เอ้านี่"

                         "พี่รู้ใหมน้ำแย่เลยเกือบไม่ได้เข้างาน"(อ้าวชื่อน้ำจริงๆด้วย)

                         "พี่ต้องพาไปเที่ยวเพื่อรับผิดชอบด้วย"

                         "หืมเรื่องลืมคืนบัตรเหรอ"

                          เธอหน้าแดงอีกแล้ว  อย่าบอกนะว่า

                          "ไม่ใช่เรื่องจูบหนูเมื่อคืนต่างหากล่ะ"

                 พูดจบเธอก็วิ่ง ดุ้กๆๆ หนีเข้าห้องไป ไม่รอฟังคำตอบเลย

                  สรุปว่า ตรูต้องโอเคเลยใช่ใหมครับ

 แต่ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผมกำลังจะเยียวยาแผลใจได้เป็นผลสำเร็จ    มันจะเกิดอะไรขึ้น   พระผู้เป็นเจ้าครับ จัดมาเลย