CHESS:พลิกกระดานเทพ

    คนที่อยู่ในห้องมองดูสภาพอากิก็เห็นว่าอากินั้นบาดเจ็บ เขาเลยชวนอากิเข้ามาในห้อง
 
 
 
    "???:นาย..จะเข้ามาก่อนไหม"
 
 
 
    อากิยืนนิ่งไปแปปหนึ่งเนื่องจากนี้เป็นการเจอคนครั้งแรกของเขา หลังจากมาโผล่ที่นี้ จนต้องให้อลิสเรียกดึงสติ
 
 
 
    [อลิส:ท่านค่ะ]
 
 
 
    'อากิ:ระ..เราต้องตอบกลับไป'
 
 
 
    "อากิ:ขะ..เข้า"
 
 
 
    แล้วอากิก็เข้าไปในห้องพักและก็ไปนั่งตรงมุมเดิม ส่วนอีกคนก็ไปนั้งตรงเตียง อากิที่เห็นคนๆนั้นไปนั้งแล้ว อากิก็ไม่ได้สนใจเขาและรีบปฐมพยาบาลตัวเอง
 
 
 
    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลปฐมพยาบาลเบื้องต้น]
 
 
 
   พออลิสเปิดใช้งานสกิลความรู้เบื้องต้นในการปฐมพยาบาล ก็เข้ามาในหัวของอากิ
 
 
 
    'อากิ:.....ฉันต้องการผ้า'
 
 
 
    แล้วอากิก็เอากริชออกมาและเริ่มตัดกางเกงที่เอาออกมาจากช่องเก็บของเพื่อจะเอาผ้า อีกคนที่ดูอากิตั้งแต่แรกก็ดูไปเรื่อยๆและไม่พูดอะไร แต่พอเห็นอากิเอากริชออกมาก็เหมือนจะตั้งท่านิดหน่อย แต่พอเห็นอากิเอาไปตัดผ้าเขาก็ว่างท่าลง อากิตัดผ้าจนเสร็จและผ้าที่ได้คือ 4 ผืนอากิเอาผ้าผืนแรกมาค่อยๆซับตรงแผลและค่อยๆหยิบเศษเมือกที่ยังเหลืออกจน หมดและก็เอาผ้าผืนที่ 2 ค่อยๆไปหยิบเศษเนื้อที่โดนเมือกกรดกัดกร่อนออกไป ส่วนผ้าผืนที่ 3 อากิตัดเป็นเส้นๆและเอามาทำเป็นเชือกสำหรับมัด ส่วนผ้าผืนสุดท้ายอากิเอามาปิดแผลและเอาเชือกผ้าที่ทำไว้มามัดแบบหลวมๆไว้เพื่อไม่ให้ผ้าหลุด
 
 
 
    [อลิส:ปิดใช้งานสกิลทั้งหมด เปิดใช้งานสกิลต้านทานความเจ็บปวด เปิดใช้งานสกิลรักษาตัวเองตามธรรมชาติ]
 
 
 
   อีกคนที่ดูอยู่อากิตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็เกิดสงสัยความสามารถในการปฐมพยาบาลของอากิ จนต้องเอ่ยปากถาม
 
 
 
   "???:นายเป็นหมองั้นเหรอ ดูนายทำแผลเป็นขั้นตอนมากๆเลย"
 
 
 
    อากิหันไปดูคนนั้นๆก่อนจะพูดออกมาว่า
 
  
 
    "อากิ:ไม่ มันเป็นผลของสกิลเฉยๆ"
 
 
 
    "???:แล้วเป็นสกิลแบบไหนเหรอ มันดูมีประโยชน์มากๆเลย"
 
 
 
    แล้วอากิก็เงียบไปสักครู่เพื่อรอว่าอลิสจะว่ายังไง
 
 
 
    [อลิส:บอกไปเลยก็ได้คะท่านอากิ มันไม่ใช่สกิลสำคัญอะไรมาก]
 
 
 
    "อากิ:....มันคือสกิลปฐมพยาบาลเบื้องต้น นายไม่มีมันงั้นเหรอ"
 
 
 
    "???:ไม่มี นายพอจะบอกวิธีที่ทำให้ได้สกิลมาได้ไหม"
 
 
 
    "อากิ:....."
 
 
 
    [อลิส:บอกไปเลยก็ได้คะท่านอากิ เอาความเชื่อใจกับเขาสักหน่อย]
 
 
 
    "อากิ:ก็ไม่มีอะไรมากหรอก นายแค่ต้องปฐมพยาบาลตัวเองบ่อยๆเดี่ยวก็ได้มา"
 
 
 
    "???:....บ่อยที่ว่านี้กี่ครั้งเหรอ"
 
 
 
    "อากิ:ไม่รู้สิ 3 หรือ 5 ครั้งขึ้นมั้ง"
 
 
 
    "???:....."
 
 
 
    แล้วเขาก็เงียบไปสักพักก่อนจะเอากริชออกมากับเสื้อผ้า และเขาก็เริ่มกีดผ้าให้เป็นแผ่นยาวๆเหมือนผ้าพันแผล 5 ผืนพอได้แล้วเขาก็เอากริชกรีดแขนตัวเองและปฐมพยาบาลตัวเอง อากิที่เห็นก็ถึงกับอ้าปากค้าง
 
 
 
    [อลิส:ส่งอิโมจออ้าปากค้าง]
 
 
 
    เขาทำแบบนั้นจนครบ 5 แผลก่อนพูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "???:ได้แล้ว ได้มาจริงๆด้วยนายเจอวิธีนี้ได้ไงเนี่ย ถ้าเป็นฉันคงไม่กล้าลองหรอก"
 
 
 
    หลังจากพูดจบเขาก็หันมาดูอากิ ก็เห็นว่าอากิกำลังทำหน้าเหวออยู่
 
 
 
    "???:อะไร มีอะไรหรือป่าว"
 
 
 
    "อากิ:ป่าวๆไม่มีอะไร แค่ฉันหิวนะ เลยเป็นแบบนี้"
 
 
 
    "???:อ้อ ฉันก็หิวเหมือนกันงั้นมากินกันดีกว่า"
 
 
 
    'อากิ:ถึงจะโกหกไปก็เถอะ แต่ไอ้นี้มันดูซื่อๆแปลกๆตัังแตสิ่งที่ทำเมื่อกี้ละ แถมมันจะดูไม่เจ็บเลย ระวังไว้หน่อยดีกว่า'
 
 
 
    "อากิ:โอเค แล้วนายมีของกินไหม"
 
 
 
    "???:มีสิ"
 
 
 
    แล้วเขาก็เอาผลเปเปโล่ออกมา
 
 
 
    "???:นี้ไง แล้วนายละ"
 
 
 
    แล้วอากิก็เอาวุ่นสไลม์ออกมา ทันทีที่อีกคนเห็นเขาก็พูดขึ้นมาทันที
 
 
 
    "???:นั้นมันสไลม์นิ"
 
 
 
    "อากิ:ก็ใช่"
 
 
 
    "???:แล้วทำไมมันไม่ละลายมือนายละ"
 
 
 
    "อากิ:ก็มันไม่ใช่สไลม์ปกตินะสิ มันคือวุ่นสไลม์แถมกินได้ด้วย"
 
 
 
   แล้วอากิก็กินโชว์ อีกคนที่เห็นก็ถึงต้องอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นก่อนจะพูดออกมาว่า
 
 
 
    [อลิส:ท่านรับประทานวุ่นสไลม์ที่อุดมไปด้วยสารอาหารได้รับค่าความหิว 30 ค่าน้ำ 15
 
     สกิลดูดซับทำงานท่านได้รับมานา 15 หน่วย]
 
 
 
    "???:ได้ไง? กินได้ยังไง?"
 
 
 
    "อากิ:หวานด้วยน่ะ กินไหม"
 
 
 
    "???:หวานเหรอ!!!...เออ....มันจะไม่เป็นไรใช่ไหม"
 
 
 
    "อากิ:ถ้าเป็นไร ฉันก็มีอากิการให้นายเห็นละ แต่นี้ฉันยังปกติดี"
 
 
 
   "???:...."
 
 
 
   แล้วเขาก็เงียบไป ส่วนทางด้านอากิก็กินวุ่นสไลม์ต่อไปเรื่อยๆจนเกือบหมด อีกคนที่เห็นอากิกินอย่างเอร็ดอร่อยก็อดใจตัวไม่ไหวและพูดออกมาว่า
 
 
 
   "???:.....ผมขอลองหน่อยได้ไหม"
 
 
 
   แล้วอากิก็เอาวุ่นสไลม์อีกก้อนออกมาและยืนให้เขา พอได้ไปเขาก็จับๆมันก่อนจะสำรวจดูและนั้งจ้องมันอยู่สักพัก อากิที่เห็นก็พูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "อากิ:จะไม่กินงั้นเหรอ ฉันเห็นนายดูมันมานาแล้วนะ"
 
 
 
   อีกคนที่เห็นอากิพูดมาแบบนั้นก็รีบตอบอากิทันทีว่า
 
 
 
   "???:กินๆ ฉันแค่สนใจมันนิดหน่อยนะ เพราะไม่คิดว่าสไลม์มันจะกินได้"
 
 
 
   "อากิ:อ่อ"
 
 
 
   ตอนแรกเขาเหมือนจะยังกำๆกึ่งๆอยู่ แต่หลังที่อากิทักไปเขาก็เหมือนจะตัดสินใจที่จะกิน เขากลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ก่อนที่จะพูดว่า
 
 
 
    "???:กินแล้วน่ะครับ!"
 
 
 
    'อากิ:เอะ! เขาเป็นคนญี่ปุ่นงั้นเหรอ...ไว้ค่อยถามละกัน'
 
 
 
    และเขาก็กัดเข้าไปที่วุ่นสไลม์และเคี้ยวมัน เขาเคี้ยวมันไปสักพักก่อนที่จะกินที่เหลือหมดอย่างรวดเร็ว เร็วแบบที่อากิกับอลิสยังต้องอึ่ง
 
 
 
    [อลิส:เขาดูจะชอบมันนะค่ะ]
 
    
 
    *"อากิ:ใช่ เขาน่าจะชอบมาก"*
 
  (เพื่อคนที่ลืมนี้*""*กระซิบนะคัฟ)
 
 
 
    "???:ขอบคุณสำหรับอาหาร"
 
 
 
    "อากิ:อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ"
 
 
 
    "???:เออ~..คือว่า..ผมไม่ได้กินของที่มีรสหวานนานแล้วนะ เลยเผลอตัวไปหน่อย"
 
 
 
    "อากิ:นายชอบของหวานงั้นเหรอ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ใช่ผมชอบของหวานมากๆ แต่พอมาอยู่ที่นี้มันไม่มีของรสหวานเลย มีแต่ของจืดๆแต่พอเมื่อกี้กี้ได้กินของรสหวานเลยเผลอไปหน่อย"
 
 
 
    "อากิ:....ฉันเข้าใจการที่ต้องอะไรกินที่ไม่รสชาติมันทรมารขนาดไหน"
 
 
 
    "???:เห็นด้วยอย่างยิ่ง การที่ต้องกินแต่มันฝรั่งกับเห็ด แถมยังต้องกินดิบๆด้วย มันทรมารมากๆเลย"
 
 
 
   'อากิ:อืม นอกจากเปเปโล่แล้วยังมีเห็ดอีกสินะที่ยังกินได้ แต่เรายังไม่เคยเจอเห็ดเลยค่อยถามลักษะณะมันละกัน'
 
    "???:เออ~..คือว่าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"
 
 
 
    "อากิ:ได้สิถามมาเลย"
 
 
 
    "???:พอจะบอกวิธีเอาวุ่นสไลม์หน่อยได้หรือป่าว"
 
 
 
    *"อากิ:โอ้ เข้าประเด็นแบบนี้เลยแฮะ เอาไงดีอลิส"*
 
 
 
    [อลิส:....บอกก็ได้นะคะ แต่น่าจะต้องแลกกับข้อมูล]
 
 
 
    *"อากิ:น่าสนใจ งั้นแลกกับข้อมูลเนอะ"*
 
 
 
    [อลิส:ค่ะ]
 
 
 
    หลังจากโดนถามไปแล้วอากิก็เงียบไปเหมือนจะคิดอะไรบ้างอย่างจน อีกคนก็เริ่มเกร็งๆ แต่ทันใดนั้นเองอากิก็พูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "อากิ:ฉันบอกก็ได้แต่มันไม่ฟรีนะ"
 
 
 
    "???:แล้วคุณอยากได้อะไรละ"
 
 
 
    "อากิ:งั้นขอเป็-"
 
 
 
   ระหว่างที่อาดิกำลังจะพูดบอกว่าจะเอาอะไร อีกคนก็พูดแทรกขึ้นมา
 
 
 
    "???:เอาไอเทมใช่ไหม นี้เลยฉันมีเยอะแยะเลย"
 
 
 
    แล้วเขาก็เอาไอเทมต่างๆออกมามีทั้ง โพชั่น อาวุธที่มีเอฟเฟค เสื้อผ้า และก็ของกินทั้งเปเปโล่และก็เห็ดสีน้ำตาล อากิที่ก็ถึงต้องคิดหนัก
 
 
 
    *"อากิ:เขาเอาของออกมาเยอะเลย เอาของหรือข้อมูลดีละอลิส"*
 
 
 
    [อลิส:....ขอเขาดูอาวุธที่มีเอฟเฟคได้ไหมค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ได้"*
 
 
 
    "อากิ:ฉันขอดูอาวุธนั้นได้ไหม"
 
 
 
    "???:ได้ๆ ไม่มีปัญหา"
 
 
 
    แล้วอากิก็หยิบอาวุธนั้นมาดูและมันก็คือดาบขนาดกลาง อากิดูมันแบบละเอียด
 
 
 
    [อลิส:ท่านได้รับดาบขนาดกลาง??? เริ่มทำการประเมิน....ค่าการประเมิน 60% ทำการประเมิน...]
 
 
 
    *"อากิ:เดี่ยวประเมินเลยเหรอ"*
 
 
 
    [อลิส:แค่ลองเสียงดวงดูนะคะ ยังไงก็มีโอกาสตั้ง 3 ครั้งค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:3 ครั้งงั้นเหรอ...งั้นตามสบายเลย"*
 
 
 
    [อลิส:การประเมิน...ล้มเหลว.....ทำการประเมินอีกครั้ง...การประเมินล้มเหลว....ทำการประเมินอีกครั้ง]
 
 
 
    'อากิ:ขอให้ได้เถอะ ครั้งสุดท้ายแล้วนะ'
 
 
 
    [อลิส:ทำการประเมินสำเร็จ ท่านได้รับดาบขนาดกลางแรงค์ Rare ll ชื่อดาบแห่งการเสี่ยงโชค เอฟเฟคของดาบเมื่อท่านใช้ดาบนี้ฆ่ามอนสเตอร์มีโอกาสที่มอนสเตอร์จะดรอปไอเทมตามโชคของท่าน โชคของท่านอยู่ที่ 77 อันตราการดรอปของไอเทมอยู่ที่ 54%
 
    ท่านได้รับฉายา นักเสียงโชค(F-⁽ˢ⁾) เอฟเฟคเมื่อท่า#### ท่านยังไม่สามารถรับรู้ถึงเอฟเฟคได้]
 
 
 
   *"อากิ:อะไรนะ ได้ฉายามาแต่ไม่รู้เอฟเฟคอลิสมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"*
 
 
 
    [อลิส:ท่านอากิคะ กรุณาหยุดถามค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"*
 
 
 
    หลังจากหยิบดาบไปดูอากิก็เงียบไปเลย จนอีกคนที่ดูอยู่เกิดอาการงงๆเพราะอากินิ่งไปเลยจนเขาต้องพูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "???:เออ~...คือว่าเป็นไงมั้งครับ"
 
 
 
    "อากิ:อะ..อ่อผมเอาดาบนี้แหละชิ้นเดียวพอแล้ว"
 
 
 
    'อากิ:ลืมเขาซะสนิทเลย ฮ่าฮ่า'
 
 
 
    "???:แบบนี้ก็จะบอกวิธีแล้วใช่ไหม"
 
 
 
    "อากิ:ใช่ฉันจะบอก"
 
 
 
    "???:แล้วต้องทำไงบ้าง"
 
 
 
    "อากิ:วิธีในการหาคือนายต้องเอาคบเพลิงขว้างใส่สไลม์ แต่ต้องเป็นแรงที่พอเหมาะนะ แรงไปหรือน้อยไปไม่ได้"
 
 
 
    "???:แล้วนายเจอวิธีนี้ได้ไง"
 
 
 
    "อากิ:ครั้งแรกก็แค่บังเอิญ ส่วนครั้งอื่นๆก็ลองดูเอา"
 
 
 
    "???:งั้นเหรอ..."
 
 
 
    แล้วเขาก็เงียบไปเลยหลังจากรู้วิธี เขาเงียบไปแบบนั้นสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นและถีบประตูและเดินออกไปไหนไม่รู้ อากิที่นั่งอยู่และเห็นทุกอย่างก็ได้แต่ทำหน้างงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
 
 
 
    "อากิ:???? อะไรเกิดไรขึ้น"
 
 
 
    [อลิส:เขาจะไปลองหรือป่าวค่ะ]
 
 
 
    "อากิ:จะไปลองก็เปิดออกไปดีๆไม่ได้เหรอ ทำไมต้องถีบละค่อยเดินออกไป???"
 
 
 
    [อลิส:มันเท่ละมั้งค่ะ]
 
 
 
    "อากิ:โอเคเท่ก็เท่ ฉันนอนละถ้าเขากลับมาปลุกด้วยน่ะ"
 
 
 
    [อลิส:ได้ค่ะ]
 
 
 
    ผ่านไป 3 ชั่วโมง
 
 
 
    "ปัง!!!!!"
 
 
 
    หลังผ่านไป 3 ชั่วโมงเขาก็กลับมา แต่กลับมาด้วยการถีบประตูเข้ามา หลังจากนั้นเขาก็เดินมาหาอากิ
 
 
 
    "???:เห้ๆ ดูนี้สิฉันได้มา 4-5 ก้อนเลยขอบคุณสำหรับวิธีนะ"
 
 
 
    "อากิ:อืมๆ"
 
 
 
    อากิที่ถูกปลุกมาอย่างกระทันหันก็ได้แต่ตอบส่งๆไป อีกคนที่เห็นว่าอากิตอบแล้วเขาก็เดินไปที่เตียง เพื่อไปกินวุ่นสไลม์
 
 
 
    "???:ทานแล้วนะครับ"
 
 
 
    "อากิ:???"
 
 
 
    *"อากิ:ฉันบอกว่าถ้าเขามาให้ปลุกฉันไง ไหนเขาเป็นคนมาปลุกฉันละ"*
 
 
 
    [อลิส:เขาถีบประตูและเดินตรงดิ่งมาหาท่านอากิเลยคะ ฉันก็เลยปลุกท่านไม่ทันค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:โอเคฉันเข้าใจละ ขอโทษที่ว่าเมื่อกี้น่ะ"*
 
 
 
    [อลิส:ไม่เป็นไรคะ เรื่องแบบนี้ฉันก็ไม่คาดคิดเหมือนกันค่ะ]
 
 
 
    ทางด้านอีกคนก็กินวุ่นสไลม์อย่างเอร็ดอร่อย จนลืมการมีอยู่ของอากิไปเลย
 
 
 
    [อลิส:จะว่าไปแล้วเรายังไม่ได้ถามชื่อเขาเลยนะค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:เออใช่ลืมไปสนิทเลย ถามดูดีกว่า"*
 
 
 
    "อากิ:นี้ ถามอะไรหน่อยได้ไหม"
 
 
 
    "???:จามมาได่เลย"
 
 
 
    'อากิ:กลืนก่อนค่อยพูดไม่ได้รึไง'
 
 
 
    "อากิ:เราก็อยู่ด้วยกันมาหลายชั่วโมงแล้วยังไม่รู้จักชื่อกันเลย ฉันทาคุมะ อากิ เรียกฉันว่าอากิได้เลย"
 
 
 
    "อารุโตะ:ส่วนฉันชื่ออาคิมาสะ อารุโตะ เรียกอารุหรืออารุโตะก็ตามสบายเลย"
 
 
 
    "อากิ:งั้นเรียกอารุโตะละกัน"
 
 
 
    "อารุโตะ:ฉันก็มีสิ่งที่สงสัยเหมือนกัน ขอถามได้ไหม"
 
 
 
    "อากิ:สงสัยเรื่องอะไรละถามมาได้เลย"
 
 
 
    "อารุโตะ:ดูจากชื่อแล้วนายเป็นคนญี่ปุ่นเหรอ"
 
 
 
    "อากิ:ก็ถูกครึ่งหนึ่ง แต่ว่าไงดีละ ฉันเป็นลูกครึ่งนะ ไทย-ญี่ปุ่น"
 
 
 
    "อารุโตะ:โอ็ะ ฉันรู้จักประเทศไทยนะ เคยไปกินเทศการอาหารไทยที่จัดที่สวนโยโยงิ ที่โตเกียวมีแต่ของอร่อยทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะของหวานที่เรียกข้าวเหนียวมะม่วงอ่ะ ถูกใจฉันมากเลย นายได้ไปกินป่ะ"
 
 
 
    "อากิ:ไม่ได้ไปน่ะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ทำไมไม่ได้ไปละ น่าเสียดาย"
 
 
 
    "อากิ:ฉันอยู่ประเทศไทยน่ะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:น่าอิจฉาอะ ฉันก็อยากไปที่นั้นนะ ตอนดูในเน็ตเห็นมีของกินมากมายเลย หวังว่าที่นั้นจะไม่โดนโคลโบลบุกนะ"
 
 
 
    "อากิ:เดี่ยว! เมื่อกี้นายว่าไงนะ"
 
  
 
    "อารุโตะ:อะไร! เรื่องอะไร"
 
 
 
    "อากิ:เรื่องที่ญี่ปุ่นโดนโคลโบลบุกนะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:กะ ก็ไม่รู้อะไรมากหรอก ฉันแค่เห็นว่าก่อนที่จะมาโผล่ที่นี้มันมีโคลโบลออกมาไล่คน ฉันไม่รู้อะไรมากกว่านี้เลย"
 
 
 
    'อากิ:แม่กับน้องสาวจะเป็นไรไหมเนี่ย ยิ่งอยู่ใจกลางโตเกียวด้วย...'
 
 
 
    หลังจากที่อารุโตะพูดเรื่องโคลโบลให้อากิฟัง เขาก็ทำหน้าเครียดทันทีเลย จนอารุโตะที่เห็นยังต้องถาม
 
 
 
    "อารุโตะ:เออ...นายเป็นอะไรหรือป่าวอากิ"
 
 
 
    "อากิ:....ไม่มีอะไร ฉันก็แค่คิดเรื่องครอบครัวที่อยู่โตเกียวนะ หวังว่าพวกเขาจะปลอดภัย"
 
 
 
    "อารุโตะ:...ฉันก็ขออธิษฐานให้พวกเขาปลอดภัยน่ะ"
 
 
 
    "อากิ:ขอบคุณที่อธิฐานให้น่ะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ไม่เป็นไร แค่เรื่องเล็กๆใช่ไหม ฮ่าฮ่าฮา...."
 
 
 
    หลังจากนั้นบรรยากาศก็ดูอึดอัดสุดๆ
 
 
 
    [อลิส:ดิฉันว่าครอบครัวของท่านยังปลอดภัยดีนะคะท่านอากิ]
 
 
 
    *"อากิ:เธอรู้ได้ยังไง หรือว่าเธอรู้เรื่องที่อื่นเหรอ"*
 
 
 
    [อลิส:ถึงจะไม่รู้ แต่ท่านไม่เชื่อมันในครอบครัวของท่านเหรอคะ ว่าพวกเขาจะดูแลตัวเองได้ ถ้าท่านไม่เชื่อมันว่าพวกเขาจะรอดเหรอคะ ถ้าท่านไม่เชื่อในพวกเขาใครจะเชื่อมันในตัวพวกเขาค่ะ]
 
 
 
    "อากิ:...."
 
 
 
    [อลิส:ลองคิดทบทวนดูดีๆนะคะ ว่าท่านจะเอายังไง]
 
 
 
    ผ่านไป 10 นาที อากิที่คิดทบทวนกับตัวเองไปมาก็ได้คำตอบ อลิสที่เห็นท่าอากิดีขึ้นมาแล้วก็เอ้ยปากพูดทันที
 
 
 
    [อลิส:ได้คำตอบแล้วสินะค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ได้แล้ว"*
 
 
 
    [อลิส:แล้วคำตอบนั้นคืออะไรค่ะ]
 
 
 
    "อากิ:ฉันจะเชื่อมันในตัวครอบครัวของฉันและจะกลับไปหาพวกเขาให้ได้"
 
 
 
    [อลิส:นั้นคือคำตอบของท่านสินะคะ ฉันหวังว่าท่านจะทำได้นะค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ฉันจะทำให้ได้เลย ค่อยดู"*
 
 
 
    ส่วนทางด้านอารุโตะที่นั้งอยู่เงียบๆเป็น 10 นาทีกับอากิก็ทนบรรยากาศนี้ไม่ไหวและจะหาเรื่องออกไปข้างนอก แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าอากิมีท่าดูผ่อนคลายแล้ว เขาก็ล้มเลิกความคิดนั้นและถามอากิว่า
 
 
 
    "อารุโตะ:นะ..นายไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม"
 
 
 
    "อากิ:ไม่เป็นไร ฉันคิดทบทวนกับตัวเองและได้ข้อสรุปแล้วนะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:งั้นเหรอ....ถ้างั้นฉันของถามอะไรหน่อยจะเสียมารยาทไหม"
 
 
 
    "อากิ:ถามมาได้เลย ไม่มีปัญหา"
 
 
 
    "อารุโตะ:ที่ประเทศไทยโดนมอนสเตอร์บุกไหม"
 
 
 
    "อากิ:โดนแต่ไม่ใช่โคลโบล"
 
 
 
    "อารุโตะ:ไม่ใช่โคลโบล...แล้วเป็นตัวอะไรละ"
 
 
 
    "อากิ:ก็อบลิน...แต่น่าจะว่างใจได้อยู่เพราะเหมือนว่าปืนยังได้ผลกับมันอยู่น่ะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ปืนได้ผล ทำไมนายถึงรู้ล่ะ"
 
 
 
    "อากิ:ตอนหนีฉันเจอกับทหาร เขาบอกว่าปืนยิงมันตายได้"
 
 
 
    "อารุโตะ:ฮ่าฮ่า มนุษย์ยังไม่หมดหวังสินะ"
 
 
 
    "อากิ:ความหวังสินะ....ใช่เรายังมีหวัง"
 
 
 
ื  "อารุโตะ:...."
 
 
 
    หลังจากที่ทั้งคู่คุยกันเสร็จ บรรยากาศก็กลับมาอึดอัดเหมือนเดิม จนอารุโตะเลือกที่จะนอนเพื่อหนีความอึดอัดนี้
 
 
 
    *"อากิ:แปลกดีเนอะเจอกันไม่นาน แต่กล้านอนเฉย"*
 
 
 
    [อลิส:ท่านยังไม่ชินกับความแปลกของเขาอีกเหรอค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ก็....เหมือนจะชินมาหน่อยๆแล้วละ งั้นฉันก็นอนบ้างดีกว่าฝากดูหน่อยนะ"*
 
 
 
    [อลิส:ได้ค่ะ]
 
 
 
    20 กว่านาทีผ่านไป
 
 
 
    §???:เหมือนมันจะหลับแล้ว ฆ่ามันเลย§
 
 
 
    *"อารุโตะ:...ไม่..มันเสี่ยงเกินไป"*
 
 
 
ื  §???:เสี่ยงอะไร ตอนนี้มันทั้งหลับและบาดเจ็บอยู่ด้วยฆ่าง่ายกว่าปกติอีก แถมเครื่องสังเวยของแก่ก็ขาดอีกแค่ 1 ด้วยแก่จะรออะไรอีก§
 
 
 
    *"อารุโตะ:...ไม่ ฉันจะรอดูก่อน"*
 
 
 
    §???:...เฮ้อจะทำอะไรก็ทำไป ขอแค่เครื่องสังเวยให้ครบแล้วกัน§
 
 
 
    *"อารุโตะ:....."*
 
 
 
    6 ชั่วโมงผ่านไป
 
 
 
    [อลิส:ตื่นคะท่านอากิ ตื่นคะตื่น
 
    ปิดการใช่งานสกิลทั้งหมด]
 
 
 
    *"อากิ:ตื่นแล้วๆ"*
 
 
 
    อากิตื่นหลังที่อลิสปลุก พอตื่นมาแล้วก็เห็นว่าอารุโตะก็พึ่งตื่นเหมือนกัน
 
 
 
    "อารุโตะ:ว่าไง ตื่นแล้วเหรอ"
 
 
 
    อากิยืดตัวพร้อมกับตอบอารุโตะไป
 
 
 
    "อากิ:อืม~~~ ใช่ฉันตื่นแล้ว แต่นายละตื่นนานยัง"
 
 
 
    "อารุโตะ:ไม่นาน ฉันตื่นแปปเดี่ยวนายก็ตื่นตามมาเลย"
 
 
 
    "อากิ:งั้นเหรอ บังเอิญจังเนอะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ใช่บังเอิญจัง"
 
 
 
    หลังจากตื่นขึ้นมาทั้งคู่ก็ลุกขึ้นและทำธุระส่วนตัว อากิได้ดูแผลตัวเองและก็ยืดเส้นยืดสายตัวเอง ทางด้านอารุโตะก็ยืดเส้นยืดสายเหมือนกัน
 
 
 
    "อากิ:แผลดูดีเลยนะเนี่ย ดูแล้วเกือบจะกลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว"
 
 
 
    §???:ข้าบอกแล้วให้รีบฆ่ามัน ดูสิแผลมันเกือบจะหายดีแล้ว§
 
 
 
    *"อารุโตะ:ตอนนั้นถ้าฉันลงมือฉันคงไม่รอด ดูตอนที่ฉันตื่นสิ พอฉันตื่นเขาก็แทบจะตื่นตามฉันทันที แก่ไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ"*
 
 
 
    §???:...อาจ...จะ..เป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้ แก่มันคิดมากไปหรือป่าว§
 
 
 
    *"อารุโตะ:ก็หวังว่าฉันจะคิดมากไปเองละกัน แต่ถ้าไม่ใช่..."*
 
 
 
    §???:....§
 
 
 
    [อลิส:ค่าความหิวเหลือต่ำโปรดรับประทานอาหาร ค่าน้ำเหลือต่ำโปรดดื่มน้ำ]
 
 
 
    *"อากิ:แล้วรอบนี้ต้องกินเท่าไหร่รอบนี้"*
 
 
 
    [อลิส:วุ่นสไลม์ 2 เปเปโล่ 2 ค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:รับทราบ"*
 
 
 
    แล้วอากิก็เอาวุ่นสไลม์ออกมา 2 ก้อนพร้อมกับเปเปโล่ 2 หัวหลังจากเอาออกมาเขาก็กินพวกมันทันที
 
 
 
    'อากิ:??? ไอ้เปเปโล่เนี่ยก็รสชาติเหมือนมันฝรั่งเลยนี้หว่า...ก็มันฝรั่งแหละแค่มันเกิดอยู่ที่นี้เฉยๆ'
 
 
 
    [อลิส:ท่านรับประทานวุ่นสไลม์ 2 ก้อนได้รับค่าความหิว 60 น้ำ 30 ท่านรับประท่านเปเปโล่ได้รับค่าความหิว 30 น้ำ 10
 
    สกิลดูดซับทำงานท่านได้รับมานาจากวุ่นสไลม์ 30 ตึง!! โบนัสท่านได้รับมานาเพิ่มอีก 30 สกิลดูดซับทำงานท่านได้รับมานาจากเปเปโล่ 10 ตึง! โบนัสท่านได้รับมานาเพิ่มอีก 5 
 
    ฉายานักเสีย- ตึง!!!! ฉายาโดนล็อคไม่สามารถใช้ความสามารถของฉายาได้]
 
 
 
    'อากิ:เอะ! เกิดอะไรขึ้นนะ ลองถามดูดีกว่า'
 
 
 
    *"อากิ:อลิสเกิดอะไรขึ้นเหรอ"*
 
 
 
    [อลิส:ไม่สามารถบอกได้ค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"*
 
 
 
    ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สักเล็กน้อย
 
 
 
    ทางด้านอารุโตะที่เห็นอากิเอาของกินออกมา เขาก็เอาออกมาเช่นกันโดยสิ่งที่เขาเอาออกมาก็คือวุ่นสไลม์ 2 ก้อนและก็เริ่มกินตามอากิ แต่พอกินวุ่นสไลม์หมดแล้วอารุโตะก็ถึงกับอิ่มแปล้ แต่พอหันมาดูอากิที่กินวุ่นสไลม์หมดเหมือนกัน แต่สิ่งที่ทำให้อารุโตะต้องอึ่งคือ อากิกินเปเปโล่ตามไปอีก 2 หัว
 
 
 
    *"อารุโตะ:กินแค่วุ่นสไลม์ 2 ก้อนก็น่าจะเต็มค่าความหิวแล้วนิ แต่เขายังกินเพิ่มอีกเหรอ"*
 
 
 
    §???:มันก็แค่ค่าความหิวเหลือน้อยเหรอป่าวเลยกินเพิ่ม§
 
 
 
     "อารุโตะ:....."
 
 
 
     กลับมาปัจจุบันที่อากิกินเปเปโล่หมดแล้ว อารุโตะที่เห็นว่าอากิกินหมดแล้วเขาก็เอ้ยปากถามอากิทันที
 
 
 
    "อารุโตะ:ค่าความหิวเหลือต่ำเหรอกินเยอะขนาดนั้น"
 
 
 
    "อากิ:มะ"
 
 
 
    อากิที่กำลังจะตอบกลับไป แต่ก็โดนอลิสพูดขึ้นมาขัดว่า
 
 
 
    [อลิส:ตอบเขาไปว่าใช่ค่ะ]
 
 
 
    "อากิ:???"
 
 
 
    อากิทำหน้าตางงๆ อลิสเลยพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า
 
 
 
    [อลิส:ตอบเขาไปว่าใช่ค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:ดะ ได้ฉันจะบอกเขาแบบนั้น"*
 
 
 
    'อากิ:อลิสบอกแบบนี้คงมีเหตผลของเธอ ค่อยถามเอาละกัน'
 
 
 
    "อากิ:ใช่ ค่าความหิวเหลือแค่ 5 เองเลยต้องกินเยอะหน่อย"
 
 
 
    "อารุโตะ:โอ้โห นายปล่อยให้ค่าความหิวเหลือน้อยขนาดนั้นเลยเหรอ มันอันตรายมากเลยน่ะ"
 
 
 
    "อากิ:อันตราย? อันตรายยังไง"
 
 
 
    "อารุโตะ:นายไม่เคยค่าความหิวเหลือ 0 เหรอ"
 
 
 
    "อากิ:ไม่ มากสุดก็แค่เหลือ 1 หลักแบบเมื่อกี้แหละ"
 
 
 
    "อารุโตะ:อืมเข้าใจแล้ว งั้นฉันจะบอกถึงความอันตรายของมันเองถ้าความหิวหรือน้ำเหลือ 0"
 
 
 
    อากิทำท่าทางตั้งใจฟังแบบทันที
 
 
 
    "อารุโตะ:ถ้านายปล่อยให้ค่าความหิวหรือน้ำอย่างใดอย่างหนึ่งเหลือ 0 ค่าสเตตัสของนายทั้งหมดยกเว้นมานาลดลงครึ่งหนึ่ง แต่ถ้าเหลือ 0 ทั้ง 2 ค่าสเตตัสจะลดไป 70% แถมมานาก็ลดไป 50% ด้วยดังนั้นนายต้องระวังๆเรื่องนี้ละ"
 
 
 
    "อากิ:โห้ แบบนั้นมันโคตรอันตรายเลยนิ งั้นต่อไปนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เหลือต่ำเลยแหละ"
 
 
 
    §???:ทำไมแก่ดูใจดีกับไอ้นี้จัง ถึงกับขั้นแบ่งปั่นข้อมูลให้ ถึงจะไม่ถูกทั้งหมดก็เถอะ§
 
 
 
    *"อารุโตะ:มีบ้างอย่างที่ฉันอยากรู้เกี่ยวกับตัวเขา ฉันเลยพยามตีสนิทกับเขาอยู่"*
 
 
 
    §???:...เอาตามสบายเลย ข้าก็สงสัยเกี่ยวกับตัวมันเหมือนกัน§
 
 
 
    *"อากิ:อลิสทำไม ถึงไม่บอกเรื่องนี้กับฉันบ้างละ มันโครตสำคัญเลยไม่ใช่หรือไง"*
 
 
 
    [อลิส:ก็ท่านไม่เคยถามนิค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:โอเคฉันผิดเอง งั้นขอข้อมูลของเรื่องเมื่อกี้หน่อย"*
 
 
 
    [อลิส:ได้คะ ถ้าท่านปล่อยให้ค่าความหิวหรือน้ำอย่างใดอย่างหนึ่งเหลือ 0 ค่าสเตตัสของท่านจะค่อยๆลดลงเรื่อยๆจนเหลือแค่ครึ่งหนึ่งทั้งหมด ยกเว้น HPที่จะลด 30% กับมานาที่จะลด 10% แต่ถ้าเหลือ 0 ทั้ง 2 ค่าสเตตัสจะลดไป 70% แถม HPและมานาก็ลดไป 50% ด้วยดังนั้นโปรดระวังด้วยค่ะ]
 
 
 
    'อากิ:ต่างจากที่เขาพอบอกควรเลย...แต่เข้าใจได้เขาคงไม่มีอลิสแบบเรา ปล่อยไปก่อนละกัน'
 
 
 
    "อารุโตะ:แล้วนายจะไปทำอะไรต่อละอากิ"
 
 
 
    "อากิ:ฉันว่าจะไปล่าสไลม์ วุ่นสไลม์เหลือน้อยแล้วนะ"
 
 
 
    "อารุโตะ:งั้น...ฉันขอไปด้วยได้หรือป่าว"
 
 
 
    "อากิ:...."
 
 
 
    อากิเงียบรอความคิดเห็นจากอลิสอีกเช่นเคย แต่เหมือนอารุโตะทำท่าทีอยากไปด้วยมากๆ อลิสที่เห็นอย่างนั้นก็เลยพูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    [อลิส:ให้ไปด้วยก็ได้คะ เดี่ยวดิฉันจะจับตาดูเขาเอง]
 
 
 
    *"อากิ:โอเค"*
 
 
 
    "อากิ:ได้สิไม่มีปํญหา แต่จะแบ่งเหยื่อกันยังไงดี"
 
 
 
    "อารุโตะ:อืม...ครึ่งๆเป็นไง ฉันกับนายสลับกันฆ่า"
 
 
 
     "อากิ:โอเคตามนั้นเลย"
 
 
 
     แล้วทั้งคู่ก็รีบเตรียมตัว อากิดูแผลตัวเองอีกครั้งและทำความสะอาดมัน ส่วนทางด้านอารุโตะก็เก็บเตียงและของใช้ตัวเองเข้าช่องเก็บและใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ ทางด้านอากิก็เสร็จพอดี หลังจากทำทุกอย่างเสร็จทั้งคู่ก็ออกมาจากห้อง พอออกมาอารุโตะเขาก็พูดว่า
 
 
 
    "อารุโตะ:แล้ว...เราจะไปทางไหนดี"
 
 
 
    "อากิ:ทางนี้"
 
 
 
    แล้วอากิก็ชี้ไปทางที่วิ่งหนีสไลม์มาเมื่อวาน แต่อารุโตะนั้นไม่รู้เรื่องนี้
 
 
 
    "อารุโตะ:ได้เลย แต่จะให้ฉันนำหรือนายนำ"
 
 
 
    [อลิส:ให้เขานำเลยคะท่านอากิ]
 
 
 
    "อากิ:นายนำเลย"
 
 
 
    "อารุโตะ:ได้เลย"
 
 
 
    อารุโตะเลยเดินนำอากิไปก่อน ส่วนอากิก็ค่อยเดินตามไป ทั้งคู่ได้เดินไปประมาณ 40 นาทีพวกเขาก็เดินมาเจอล่องลอยแปลกๆ อารุโตะได้เดินไปดูก่อนอากิและพูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "อารุโตะ:ที่นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย พื้นเป็นหลุมเต็มเลย"
 
 
 
    อากิที่ตามหลังมาและเห็นลองลอยเขาก็พูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "อากิ:อ้อ หลุมพวกนี้เหรอ เกิดจากฉันสู้กับสไลม์เองแหละ"
 
 
 
    "อารุโตะ:? หมายความว่าไง สไลม์ทำลอยพวกนี้เหรอ"
 
 
 
    "อากิ:ใช่"
 
 
 
    "อารุโตะ:ละ..แล้วมันทำได้ยัง"
 
 
 
    "อากิ:ก็พวกมันยิงเมือกออกมา ตอนนายไปล่านายไม่เจอเหรอ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ไม่ ไม่เจอ"
 
 
 
    'อากิ:หมายความว่าไง หรือไม่ใช่สไลม์ทุกตัวที่สามารถพ่นเมือกได้เหรอ ต้องลองถามอลิสดู'
 
 
 
    "อากิ:ถึงตอนนั้นยังไม่เจอ แต่หลังจากนี้ไประวังด้วยละ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ได้ ฉันจะระวัง"
 
 
 
    แล้วทั้งคู่ก็ออกเดินต่อโดยที่อารุโตะเดินนำเหมือนเดิม แต่ระหว่างเดินอากิก็คุยกับอลิส
 
 
 
    *"อากิ:อลิส สไลม์ไม่ได้พ่นเมือกได้ทุกตัวเหรอ"*
 
 
 
    [อลิส:ได้ทุกตัวคะ แต่พวกไม่ส่วนใหญ่เลือกที่จะไม่พ่นค่ะ]
 
 
 
ื  *"อากิ:ทำไมล่ะ"*
 
 
 
    [อลิส:ก็มีหลายสาเหตุท่านจะฟังไหมค่ะ]
 
 
 
    *"อากิ:เอาสิยังไงก็ว่างอยู่แล้ว"*
 
 
 
    [อลิส:ได้คะ งั้นเริ-]
 
 
 
    ในตอนที่อลิสกำลังจะพูดนั้นเอง อารุโตะก็พูดขึ้นมาว่า
 
 
 
    "อารุโตะ:อากิ! นั้นสไลม์แต่พวกมันมี 5 ตัวเลย"
 
 
 
    "อากิ:ไหน"
 
 
 
    *"อากิ:ไว้ค่อยว่ากันนะเรื่องนั้น"*
 
 
 
    [อลิส:ได้ค่ะ]
 
 
 
    "อารุโตะ:นั้นข้างหน้านั้น และดูเหมือนว่าพวกมันกำลังกินอะไรกันอยู่"
 
 
 
    แล้วอากิหันไปดูตามที่อารุโตะบอก เขาก็เห็นจริงพวกสไลม์จริง
 
 
 
    "อากิ:งั้นเดี่ยวฉันจะเปิดการโจมตีจากระยะไกลใส่มันเอง นายมีโล่ไหม"
 
 
 
    "อารุโตะ:มี ทำไมเหรอ"
 
 
 
    "อากิ:ดี งั้นฉันอยากให้นายถือไว้หน่อย เพื่อสไลม์มันพ่นเมือกมา"
 
 
 
    "อารุโตะ:ได้ ฉันจะถือโล่ไว้"
 
 
 
    แล้วอารุโตะก็เอาโล่ออกมาถือ ทางด้านอากิเองก็เอาโล่มาถือไว้มือซ้ายเช่นกัน แล้วก็เอามือขวาถือคบเพลิงและก็เล็ง
 
 
 
    [อลิส:เปิดใช่งานสกิลสมาธิ เปิดใช่งานสกิลเล็งเป้า ใช่งานสกิลขว้างปา]
 
 
 
    และก็ขว้างคบเพลิงใส่เจ้าสไลม์ซึ่งก็โดนที่มันเต็มๆจนมันตายในทันทีและกลายเป็นวุ่นสไลม์ไป  ส่วนตัวอื่นๆก็รู้ตัวและมีท่าทีจะมาโจมตีอากิ
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารสไลม์เลเวล 9 ได้รับEXP 27 
 
    ความชำนาญฉายานักล่าสไลม์เพิ่มขึ้น F- > F สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาก็คือ เมื่อสไลม์เจอท่านมันอาการต่างๆที่แสดงให้ท่านเห็น เช่น มันอาจกลัวหรือพยายามหนีท่าน แต่ก็จะมีสไลม์ที่จะต่อสู้กับท่านแบบเอาเป็นเอาตายเช่นกัน ของที่จะดรอปจากสไลม์จะดีขึ้นโอกาสเกิดขึ้นน้อยมากๆๆ ท่านจะโจมตีเผ่าพันธุ์สไลม์แรงขึ้น 7% และรับเดเมจจากเผ่าพันธุ์สไลม์น้อยลง 7%
 
    ปิดการใช่สกิลเล็งเป้า เปิดใช้งานสกิลใจเย็น]
 
 
 
    หลังจากฉายานักล่าสไลม์ของอากิความชำนาญเพิ่มขึ้น ท่าทีของสไลม์ตัวต่างๆก็แปลกไป มีตัว 1 นิ่งไปเลยและมีอีก 1 ตัวพุ่งเข้ามาหาอากิส่วนอีก 2 ตัวก็พ่นเมือกมา อารุโตะที่พึงเคยเจอสไลม์ที่ดุขนาดนี้ครั้งแรกก็อึ่งและยืนนิ่งไป  แต่ก็ได้อากิเรียกสติกลับมา และเอาดาบออกมาถือและตั้งท่ารอรับ
 
 
 
    "อากิ:มันมาแล้ว!"
 
 
 
    "อารุโตะ:อะ โอ้!!"
 
 
 
    เมือกของสไลม์ได้ลอยมาก่อนเป็นอย่างแรก อากิได้เอาโล่ปัดออกแต่ระหว่างนั้นสไลม์ตัวที่พุ่งมาก็ได้กระโดดพุ่งตรงเข้าใส่อากิ ในจังหวะที่อากิพึ่งปัดเมือกออกไป แต่อากิก็ยังสามารถหลบเจ้าสไลม์ได้มันเลยพุ่งเลยอากิไปและพุ่งไปหาอารุโตะแทน อารุโตะที่อยู่ข้างหลังอากิและตั้งท่ารอยู่แล้วก็ได้เอาโล่ของตัวเองตบสไลม์ที่พุ่งมาจนมันลอยกลับไป อากิที่เห็นจังหวะนั้นก็ได้เอาสันดาบตบไปที่สไลม์จนมันตายไปและกลายเป็นคริสตัลมานาไป
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลฟาด
 
    ท่านสังหารสไลม์ 1 ตัว เลเวล 9 ได้รับ EXP 13.5] 
 
 
 
    แต่ในตอนที่อากิกำลังสนใจเจ้าสไลม์ตัวนี้อยู่ สไลม์อีก 2 ตัวที่อยู่ไกลๆก็ได้พ่นเมือกมาอีก 2 ก้อน อากิที่พึ่งจัดการตัวนี้แรกไปก็หลบเมือกสไลม์ไม่ทันและโดนเข้าที่ต้นขาเต็มๆ อากิที่เห็นก็รีบเช็ดมันออกทันที แต่ละหว่างนั้นก้อนเมือกอีกก่อนก็ลอยมา อากิที่กำลังเช็ดเมือกอยู่ก็เหมือนจะหลบไม่ทัน แต่อารุโตะก็ได้เอาโล่มากันให้อากิทันอากิที่เห็นว่าอารุโตะมันกันเมือกทีาลอยมาให้เขาก็รีบเช็ดเมือกออก โชคดีที่อากิเช็ดออกอย่างรวดเร็วเลยไม่บาดเจ็บมาก ส่วนอารุโตะก็ค่อยปัดเมือกที่ลอยมาให้ระหว่างที่อากิเช็ดเมือก อากิที่เช็ดเมือกออกแล้วก็เอาคบเพลิงออกมา 3 อันและขว้างใส่พวกสไลม์
 
 
 
   [อลิส:เปิดใช่งานสกิลเล็งเป้า ใช่งานสกิลขว้างปา×3]
 
 
 
    คบเพลิงอันแรกได้โดนไปที่เจ้าที่เจ้าตัวที่นิ่งอยู่และตายไปในทันทีและมันก็กลายเป็นวุ่นสไลม์ไป ส่วนคบเพลิงอันที่ 2 ก็โดนเจ้าสไลม์อีกตัวเหมือนกันจนมันกลายเป็นวุ่นสไลม์ไปเช่นกัน ส่วนคบเพลิงอันสุดท้ายไม่โดน อากิเลยขว้างอีกอันไปทันที 
 
 
 
    [อลิส:ใช้งานสกิลขว้าง]
 
 
 
    ซึ่งก็โดนที่มันเต็มๆจนมันกลายเป็นวุ่นสไลม์และดรอปเสื้อมาด้วย
 
 
 
    [อลิส:ท่านสังหารสไลม์ 1 ตัวเลเวล 7 ท่านสังหารสไลม์ 2 ตัวเลเวล 9 ท่านได้รับ EXP 74
 
    ปิดการใช้งานสกิลทั้งหมด]
 
 
 
    "อารุโตะ:นี้มันบ้าอะไรเนี่ย สไลม์มันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ"
 
 
 
    "อากิ:ใช่มันเก่งขนาดนี้เลยละ แล้วนายเจอแบบไหนถ้าไม่ใช่แบบนี้ละ"
 
 
 
    "อารุโตะ:ก็สไลม์ที่กระโดดดองๆค่อยๆเข้ามาไม่ใช่แบบนี้ ไอ้ที่เจอเนี่ยไม่มันปกติ มันทั้งพุ่งทั้งพ่นเมือกถ้าเจอแบบนี้ตลอดไม่รอดแน่"
 
 
 
    "อากิ:ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันว่านายคงได้เจอแต่แบบนี้แล้วละ สู้ๆเข้าละ"
 
 
 
    แล้วอากิก็เดินไปเก็บของสไลม์ทั้ง 4 ตัวที่อยู่ไกลๆและก็ดูสิ่งที่มันกิน อากิก็เห็ตว่าเป็นก็อบลินเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
 
 
 
    [อลิส:ท่านได้รับวุ่นสไลม์ 4 ก้อน ท่านได้รับเสื้อ???]
 
 
 
    พอเก็บเสร็จเขาก็เดินกลับมาหาอารุโตะ
 
 
 
    "อากิ:เอานี้ วุ่นสไลม์ 2 ก้อนแบ่งๆกัน"
 
 
 
    "อารุโตะ:แต่ฉันไม่ได้ช่วยฆ่าพวกสไลม์ที่อยู่ไกลเลยนะ"
 
 
 
    "อากิ:นายไม่ได้ช่วยยังไง นายก็ยืนปัดเมือกตอนฉันเช็ดเมือกไง ถ้าไม่ได้นายฉันก็แย่เหมือนกัน รับๆไปเถอะ"
 
 
 
    อารุโตะรับเอาวุ่นสไลม์ไปและเอ้ยปากขึ้นมาว่า
 
 
 
    "อารุโตะ:แล้วนายจะเอาไงต่อ"
 
 
 
    "อากิ:ฉันว่าจะไปล่าต่อ นายจะไปด้วยไหมละ"
 
 
 
    "อารุโตะ:เออ..."
 
 
 
    *"อารุโตะ:จะไปดีไหมวะ"*
 
 
 
    §???:ข้าว่าไปดีกว่า ไอ้นี้มันแปลกๆยังก็ไม่รู้ ข้าอยากสังเกตมันอีกหน่อย§
 
 
 
    *"อารุโตะ:เข้าใจแล้ว"*
 
 
 
    อารุโตะเหมือนจะเงียบไปสักแปปเพื่อคิด ผ่านไปสักแปปเขาก็ตอบอากิ
 
 
 
    "อารุโตะ:ไปๆ ถ้าฉันไปคนเดี่ยวคงเอาสไลม์พวกนี้ไม่อยู่แน่ๆ"
 
 
 
    "อากิ:โอเค งั้นตามมาเลย"
 
 
 
    แล้วทั้งคู่ก็ออกเดินทางต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     ข้อมูลตอนท้ายเรื่องขอเสนอ
 
                    ฉายา
 
     ฉายาสามารถรับได้หลายวิธีมากๆและก็มีเอฟเฟคมากมายทั้งที่ช่วย?หรือให้ผลร้าย อย่างฉายานักล่าสไลม์ของอากิที่พึ่งเพิ่มความชำนาญขึ้นมา ตอนแรกนั้นมันไม่มีอะไรพิเศษเลยแต่พอความชำนาญเพิ่มขึ้นมันก็ช่วยอากิทั้งที่ดีและไม่อย่าง มันอาจทำให้สไลม์กลัวอากิหรือสู้ ซึ่งก็ต้องระวังด้วยในการใช่ฉายาเพราะการใช่ฉายาบ้างครั้งมันอาจให้ผลเสียมากกว่าดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                จากผู้แต่ง
 
    บ้างคนอาจเดาได้แล้วว่าอารุโตะมันคือใครหรือเดาไม่ได้ลองเม้นกันมาบอกหน่อย