THE XENON

2

ซีนอน

              จริงๆแล้วคุณคิดว่าชีวิตไอ้หนุ่นนี่มันจะน่าสลดใช่ไหมละ คุณกำลังคิดผิดอย่างแรง เพราะเมื่อเขากลับบ้าน พี่สาวผมสีดำขลับตาสีน้ำตาล ที่คอยเลี้ยงดูซีนอนมาบอกเขาว่า

              “สู้มันสิ” เธอเอ่ยเพียงเท่านั้น ซีนอนก็รับคำ

              วันต่อมาเขาก็เล่นอัดพวกเด็กเลวนั้นซะอยู่หมัด ชกเลาะฟันหมดปาก จับกดน้ำจนเพื่อนจะมีเหงือก จากเหตุการณ์ข้างต้นทำให้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับซีนอนอีกเลย ถึงเสียงร่ำลือจะดูโหดร้าย แต่เมื่อมองรูปลักษร์ภายนอกของเขาที่หน้าตาติ๋มๆ ตาสีฟ้า ผมสีดำยังไม่ยาวมาก คิ้วบาง จมูกมีดั้งนิดๆ ปากอิ้ม ปากแตกตลอดเวลา เพราะชอบมีเรื่อง ซึ่งถ้าคนทั่วไปมามองก็ไม่ต่างอะไรกับคนปกติ แถมหน้าติ๋มนิดๆอาจจะล่อโจรง่ายกว่าคนทั่วไปนิดๆ อีกด้วยซ้ำ แต่เมื่อใครก็ตามมารู้เนื้อแท้ของเขาเข้าละก็ จีบไม่ติดกันเลยทีเดียว

              และในหลายวันต่อมาหรือเรื่อยๆไป ซีนอนก็เดินไปโรงเรียนด้วยท่าทีวางมาดเข้มๆ เหมือนนักเลงทั่วไป แต่ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องซีนอนก็ไม่ได้คิดจะหาเรื่องใคร ถึงเพื่อนๆจะกลัวเขาบ้าง แต่บางคนก็รู้ดีว่า เขาไม่ทำร้ายคนที่ไม่ได้ทำอะไร

              “เฮ้ย! แก ไอ้โง่” คนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาชี้หน้าหาเรื่องทันที

              ซีนอนกำลังกินข้าวอยู่ เส้นก๋วยเตี๋ยยยังคาปากอยู่เลย ซีนอนทำหน้าปกติแล้วถามกลับ

              “มีอะไรเหรอสุดหล่อ...” ซีนอนพูดด้วยรอยยิ้มสุดหล่อ พร้อมทำเสียงเหมือนตัวเองเป็นเกย์ และเว้นไว้แป็บหนึ่ง รอให้คนตรงหน้าพร้อมลูกน้องเกือบสิบเอ่ยต่อ แต่เมื่อเห็นคนตรงหน้ายังเงียบ ซีนยอนจึงเริ่มเองเลย

              “ไอ้-โง่” แล้วซีนอนก็ตีชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเอง ใส่หน้าเจ้าหัวหน้าแก๊ง น้ำก๋วยเตี๋ยวที่ยังพึ่งออกมาจากหม้อ คงเย็นมั่ง...

              “อ๊ากกกกก!”  หัวหน้าแก็งร้องลั่น เมื่อลูกน้องเห็นดังนั้นก็หน้าตื่น วิ่งเข้าใส่ซีนอนทันที

              ซีนอนก็วิ่งเข้าใส่เช่นเดียวกัน เขาก้มหลบหมัดแล้วชกท้องคนตรงหน้า แล้วสะบัดหมัดใส่คนทางขวา  เมื่อรู้ว่ามีอีกคนเข้ามาทางซ้าย ซีนอนก็ใช้มือยันโต๊ะแล้วเหวี่ยตัวถีบทันที เหล่านักเรียนในโรงอาหารเริ่มพากันหนีไปในที่ปลอดภัยอย่าง     รวดเร็ว  ขณะที่มองซีนอนโดนขึ้นโต๊ะ แล้ววิ่งข้ามโต๊ะ ไปโดดเตะอีกคนหนึ่ง ขณะที่คนที่ห้าจับขาซ้ายเขาไว้ และคนที่หกวิ่งขึ้นมาหมายจะต่อย ซีนอนพลิกตัวเอียงขวาหลบ และใช้ขาขวาในการถีบหัวคนที่จับขาเขาอยู่ แล้วปัดหมัดฟาดหน้าคนที่หก  และคนที่เจ็ด กำลังหยิบไม้กวาด

              “ไอ้หนุ่ม!” 

              ซีนอนหันตามเสียงเรียกอย่างรวดเร็ว เห็นคูณป้าที่ขายข้าวแกงจากโรงอาหารโยนกระทะมาให้  ซีนอนรับแล้วใช้มันเป็นอาวุธทันที ฟาดลงไปบนกระโหลกคนนี่มันเจ็บไม่น้อย เพราะมันส่งผลให้คนที่โดนร้องโหยหวนไปตามๆกัน         ไม่นานซีนอนก็จัดการพวกนั้นจนหมดกองทัพ ก่อนเขาจะโพสท่าแบ่งกล้ามถ่ายรูปเท่ๆและเดินออกไปจากโล่งอาหารไปขึ้นเรียน  

              ซีนอนมีชีวิตปกติสุขอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าจะอายุห่างจากซีนอนประมาณ14ปีได้ และเธอเป็นคนคนแรกที่ซีนอนจำความได้ หลังจากที่ผู้เป็นพ่อของซีนอนที่เลี้ยงดูเขามาเพียงคนเดียวจากไป เธอบอกว่าเขาตายเพราะอุบัติเหตุ แต่นั้นมันก่อนที่ซีนอนจะจำความได้เสียอีก เมื่อเขาจำอะไรต่อมิอะไรได้ เขาก็เจอเธอแล้ว  

              ตลอดสองปีที่ผ่านมา เธอสอนอะไรให้ซีนอนหลายๆอย่าง ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องการต่อสู้ และการคิดที่ถูกต้อง สอนให้ซีนอนรู้จักเป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอ รู้จักรักและภูมิใจในตัวตนที่เขาเป็น ถึงช่วงแรกๆทั้งสองจะยังเข้ากันไม่ได้ มีแต่จะทะเลาะกันอยู่เรื่อย แต่เวลาเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น ทั้งสองก็เปลี่ยนมารักกันได้ น่าแปลกจริงๆ และทั้งสองก็มีความสุขด้วยกันตลอดมา จนวันหนึ่งเธอ หายตัวไป ทิ้งไว้เพียงข้อความ ที่บอกว่า

              ‘ขอโทษนะซีนอน ฉันก็อยากอยู่กับเธอต่อ แต่ตอนนี้ ฉันต้องจากเธอไปก่อนนะ และไม่ต้องพยายามหาตัวฉันด้วย เพราะเมื่อถึงเวลาฉันจะกลับมาหาเธอเอง ขอโทษนะ รักเธอเสมอนะ ซีนอน’ เธอทิ้งข้อความไว้เพียงเท่านี้ พร้อมรูปถ่ายเล็กๆน้อยๆที่พวกเราเคยถ่ายไว้ด้วยกัน ซีนอนจำได้ว่า เขาร้องไห้จนแทบบ้า เขาเสียใจมากที่เสียเธอไป ดวงใจแทบแหลกสลาย เพราะเธอเป็นเพียงคนเดียวในชีวิตที่เขารัก ซีนอนมีเพียงเธอเท่านั้น  และเขาไม่มีโอกาศได้บอกลาเธอด้วยซ้ำ เขาเสียคนที่เขารักเพียงคนเดียวในโลกไป แต่ไม่นานซีนอนก็นึกถึงข้อความในกระดาษและตั้งสติได้ ถ้าเธอเขียนว่าจะกลับมาหาเขา เธอก็คงจะกลับมาซักวัน เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยสัญญากับซีนอนว่า เธอจะรักษาสัญญาต่อจากนี้ไป เหมือนเธอจะเคยผิดสัญญากับซีนอนครั้งหนึ่งมั่ง และมันทำให้เราทะเลาะกัน เธอจึงบอกว่าเธอจะรักษาสัญญา และสัญญาแรกที่ซีนอนทำไว้กับเธอคือ ให้เธอรักษาคำพูดที่เธอบอกเขาไว้ และเธอก็ไม่เคยผิดสัญญาอีกเลย ซีนอนจึงตั้งตารอคอยวันที่เธอจะกลับมา เขาจึงพยายามทำตัวให้ดีที่สุด เพื่อให้เมื่อเธอกลับมาเห็นเขาว่าเติมโตขึ้นมากจากวันก่อนๆแค่ไหน เธอจะได้ภูมิใจในตัวเขา

              “เดียวเราก็จะกลับมาเจอกัน เพราะจุดจบของเรา ฉันยังอยู่กับเธอ ฉันเห็นมาแล้ว”  ซีนอนพึมพำคำพูดของเธอขึ้นมาเบาๆ หลังจากวันที่เขาตั้งสติอ่านมัน แต่เรื่องทั้งหมดนี่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว หลังจากเศร้าอยู่ไม่นาน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยกลางคนเดิมมาหาเขาที่บ้าน แกบอกว่าแกรู้จักกับคนที่เลี้ยงซีนอนมา และเธอคนนั้นต้องการให้ซีนอนมีผู้ปกครองอีกครั้ง เพื่อคอยดูแลเขา ซึ่งหญิงวัยกลางคนๆนั้นชื่อ เมย์ เธอมาพร้อมลูกสาว อายุกำลังจะเข้าวัยทำงานพอดี ตอนนี้เรียนมหาลัยน่าจะอยู่ปีสาม และเธอก็บอกว่าให้เปลี่ยนบ้านหลังนี่ให้กลายเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กเล็กๆซึ่งเขาก็เห็นด้วย แต่ซีนอนก็ไม่ได้สนใจในเรื่องนี่เท่าไหร่ เพราะเขาไว้ใจแม่เมย์ แกเป็นคนดูแลในเรื่องนี่ และนั้นก็เกินปัญญาของซีนอนไปหน่อย เขาเลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย หลังจากนั้นเมื่อซีนอนอายุ13เขาก็พบเจอเรื่องราวมากมาย ทั้งน้องสาวชื่อลูน่า ที่อยู่เป็นคนแรกและอยู่นานที่สุด เนื่องจากไม่มีใครรับเธอไปเลี้ยง แต่ซีนอนก็มักเล่นด้วยกับเธอประจำ จนเธอติดซีนอนแจ่

              “โป้ง! พี่ซีนอน” เสียงใสแจ้วของลูน่าดังขึ้นข้างหลังซีนอนที่สะดุ้งโหยง ไม่รู้ว่าตัวเองโดนเจอได้ยังไง นี่ขนาดหนีมาแอบใต้ท้องรถแล้วนะ ยังมุดตามมาอีก

              “หาพี่เจอเร็ว แบบนี่...” ซีนอนเอ่ยเสียงเย็น จนลูน่าหน้าถอดสี แต่ซีนอนไม่สนใจ “มาให้พี่ชายลงโทษเดียวนี่เลย!” ก่อนจะจักจี๊ลูน่าที่หัวเราะพร้อมวิ่งแจ่น แต่เมื่อเด็กคนอื่นมามารุมกระทืบซีนอน เขาถึงกับต้องยอมแพ้

              “นี่! อาหารเที่ยงได้แล้วนะจ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียก

              “ครับ/ค่า” เสียงเล็กของเด็กๆก็ขานรับกันอย่างพร้อมเพียน และลุกจากตัวซีนอนที่นอนเละอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้าน

              มือเรียวยืนมาหา ซีนอนมองมันแล้วยิ้ม

              “ไฮไพธ์” ซีนอนตีมือนั้นเบาๆแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่านั้นคือคำเชิญให้ลุกขึ้น

              “มาได้แล้ว เดียวข้าวเย็นหมด” สาวคนนั้นยังเอ่ยยิ้มๆ ขณะทัดผมไปหลังหู

              “ครับๆ พี่นีมาร่า” ซีนอนเอ่ยเรียกพี่สาวผู้เป็นนางฟ้าแห่งบ้านหลังนี้ เธอเป็นสาวร่างโปร่ง สูงใกล้เคียงกับซีนอน ผมดำ ตาน้ำตาลของเธอมีแววขี้เล่นอยู่เสมอ และยังใจดีอีกด้วย

              ซีนอนเอื้อมมือไปจับมือนั้น ก่อนจะดึงร่างบางนั้นให้ล้มลงมาด้วย

              “ว้าย!” เสียงร้อนนั้นดังขึ้น ก่อนทั้งสองจะเล่นกันพักหนึ่ง ก่อนซีนอนจะโดนตบปาบ และลากเข้าห้องอาหาร

              ซีนอนเดินไปช่วยคุณแม่เมย์ แม่ของพี่นีมาร่ายกของเข้ามาในบ้าน แกออกไปซื้อของใช้เพิ่มเล็กน้อย และแน่นอน เทพเจ้าแห่งการชอปปิ้งก็ดันมาจุติที่แกเข้าแล้ว

              “ชื่ออะไรมาเยอะแยะคะแม่”  พี่นีมาร่าเปิดประตูมาถาม ครั้งเห็นซีนอนยืนเหวออยู่หน้าบ้าน เพราะเหนือรกกระบะคันยักษ์ที่มีของเต็มท้ายรกนั้นก็มีคุณแม่เมย์ยืนหัวเราะอยู่ข้างบนหลังคา เด็กๆออกมาช่วยกันยกของ แต่ก็กินเวลาไปนานเลย

              ซีนอนมีความสุขดีในช่วงนี้ เขามีคนที่เขารักและคนที่ห่วงใยเขาอยู่ข้างกาย และเขาก็ยิ้มออกได้ในทุกๆวัน แต่เขาก็ยังไม่ลืมถึงเธอคนนั้น คนที่ดูแลเขามาตั้งแต่สมัยก่อน เขาคิดถึงเธอทุกคืนวัน แต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่กลับมา แต่เธอคนนั้นสัญญากับซีนอนไว้แล้ว ว่าจะไม่ผิดสัญญาต่อเขาอีก  นั้นทำให้ซีนอนเชื่อเธออย่างสนิทใจ  และเมื่อเขาอายุสิบหก บ้านกลับโดนยึดเพราะที่ดินเป็นพื้นที่รัฐ เอกสารบ้าบออะไรมีพร้อมจนซีนอน พี่นีมาร่า คุณแม่เมย์ต้องยอมแพ้ พวกเขาเลือกที่จะย้ายเด็กไปอีกที่หนึ่ง พี่นีมาร่าจะเริ่มทำธุรกิจส่วนตัว คุณแม่เมย์ก็เช่นกัน แต่เนื่องด้วยผูกพันกับลูน่ามากเหมือนเป็นครอบครัว ทั้งสองจึงรับลูน่าไปเลี้ยงด้วย และแถมท้ายด้วยซีนอน ที่จะตามไปภายในอาทิตย์หน้า เพราะตอนนี้เขาขออำลาบ้านหลังนี้ก่อน บ้านที่เขามีชีวิตอยู่มาอย่างยาวนานตั้งแต่จำความได้ บ้านที่เคยอยู่ร่วมกับเธอคนนั้น และเขาก็ไม่รู้เลยว่า  คืนๆนั้น จะเป็นคืนสุดท้ายที่เขาได้เห็นหน้าครอบครัวเล็กๆของเขา