รักที่ไม่ควรรัก

' ขออนุญาตค่ะ อาจารย์' พลอยไพลินเดินเข้าไปอย่างเกร็งๆ

' กลุ่มพวกเธอมีสามคน ต้องพลัดเวรกันนะ เช้า บ่าย ดึก หน้าที่ของพวกเธอนอกจากห้องฉุกเฉินก็คือ ออกไปกับรถพยาบาลและอาจารย์ถ้ามีเหตุนอกสถานที่ ห้องพักพวกเธออยู่ตรงข้ามห้องผมนี่หล่ะ '

' มีอะไรสงสัยมั้ย พลอยไพลิน ' เขาพูดโดยที่ไม่มองหน้าเธอด้วยซ้ำ

' ไม่มีค่ะอาจารย์ ' พลอยไพลินตอบอย่างขอไปที อยากออกจากห้องนี่เร็วๆ

อะไรกันนี้เวรของชั้นอยู่กับอาจารย์โชคงั้นหรอ กะบ่าย เฮ้อ คนอะไรหน้านิ่งชะมัด ไม่คิดจะยิ้มสักหน่อยหรอ

ติ๊ดๆๆ เสียงโทรศัพท์พลอยไพลินดังขึ้น

' ว่าไง โอบ เย็นนี้หรอ ได้สิ เราเบื่อๆพอดี ได้ ร้านเดิมนะ ' ฉันตอบโอบเพื่อนชายคนเดียวที่สนิทกันมาตั้งแต่ปีสี่

' ลิน เป็นไงบ้าง สนุกป่าววอร์ดวันแรก ' โอบถามพร้อมรอยยิ้มน่ารักที่สาวที่ไหนก็หลงไหล ยกเว้นฉันไว้คนหนึ่งนะ เราสนิทกันจนเกินคำนั้นละล่ะ

' ก็ดี แต่อาจารย์ดูดุดุยังไงไม่รู้ ' ฉันตอบไปตามตรง

' อาจารย์โชคใช่มะ เห็นเค้าว่าเดาอารมณ์ยากอยู่'

ฉันกับโอบเรานั่งกินข้าว คุยเล่นกัน ใครไม่นู้ก็คงคิดว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆนะ

' เอ๊ะนั่น อาจารย์โชคปะลิน มาคนเดียวหรอเนี่ย 'โอบชะเง้อคอไปมอง

' เดี๋ยวเค้าก็รู้ตัวหรอกทนิ่งๆหน่อย'ฉันต้องปรามเพื่อน

'งี้ที่เค้าลือว่า อาจารย์ไม่เคยทีแฟนจนอายุ 32 แล้ว ก็จริงอะดิ เป็นไปได้ไงหล่อขนาดนั้น ' โอบยังไม่หยุดวิเคราะห์

' จะกินมั้ยหะ เดี๋ยวตีเลย ' ฉันยกมือไปผลักหัวโอบอย่างหมั่นไส้มนความช่างพูดจองเขา

Chok talk

ผมไม่รู้ว่าเธอมากับใคร ท่าทางดูสนิทกันดี แต่มันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ เรื่องของเธอสิ จะไปมองทำไม