สาป สืบ สยอง

     กรี้ง!!!!!!! เสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพดังขึ้น แสดงว่าตอนนี้เป็นเวลา6:00ตรง ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วสินะ ฉันเลื่อนปิดนาฬิกาปลุก พร้อมกับเปิดดูข้อความที่ค้างในไล
ครูประจำชั้นพวกเธอนะ:โรงเรียนประกาศหยุดเพิ่มอีก2วัน เพื่อให้เจ้าหน้าที่ได้หาหลักฐานเพิ่มเติม
"......หยุดเพิ่มเหรอ....."ฉันนั้งนิ่งอยู่บนเตียงพร้อมจ้องข้อความในไล แล้วกูจะรีบตื่นมาทำไม....
"ไหนๆแล้ว อาบน้ำแปลงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วหาไรกินก่อนแล้วกัน เดี่ยวค่อยกลับมานอนใหม่" ฉันเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด  แล้วเดินไปทางห้องครัวเพื่อหาอะไรกินแล้วก็ได้สุดยอดอาหารที่ช่วยชีวิตฉันไว้เสมอ มาม่า....... หลังจากกินเสร็จก็กลับขึ้นมาบนห้อง
"จริงสิ! เรื่องหนังสือของนายนั้น จะทำไงดีล่ะ ถ้าส่งคืนเราก็จะไม่ได้อะไรเลย แล้วจะถามมันยังไงดี! คนประเภทนั้นยิ่งเข้าใจยากๆอยู่"
ปิงปอง! (เสีบงออดประตูบ้าน)
"ใครมีอะไรแต่เช้าเนีย...."ฉันเดินลงไปเปิดประตูบ้านอย่างไม่ค่อยสบอารมเท่าไร
ปิงปองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"คะๆ เลิกกดได้แล้วรำคาญมีไรก็รีบๆพูดเถอะ จะรีบไปนอนต่อ"ฉันเปิดประตูออกไป 
"กว่าจะลงไปเปิดได้นะ" คนที่อยู่หน้าประตูจ้องมาที่หน้าฉัน เขาคือ โรโระ  .... ฉิบ.....หาย....แน่...มึง
"เออ.....มาทำไมเหรอ?"ฉันพยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด
"หนังสือ เธอเห็นหนังสือของผมไหม?"
"เออ....หนังสืออะไรเหรอ?"
"อย่ามาโกหกผมรู้ว่าเธอเห็นมัน"นายนั้นจ้องมาที่ฉันอีกครั้ง
"อ่อ จริงสิเล่มนั้นอยู่ในห้องฉันเอง ตามมาสิ"ฉันเดินนำขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
"มันยังอยู่ดีใช่ไหม?"ฉันเลือกที่จะไม่หันไปตอบแล้วเปิดลิ้นชักจากนั้นก็หยิบไอ้เล่มนั้นขึ้นมา 
"ใช่เล่มนี้ละ"นายนั้นหยิบหนังสือไปจากมือฉันทันที
"หนังสือเล่มนี้เป็นของนายจริงๆเหรอ"
"อืม!"นายนั้นพยักหน่าตอบ
"งั้น นายน่ะ คือฆาตกรใช่ไหม?"
"หา?"นายนั้นทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย
"แปลกใจละสิ งั้นจะเล่าอะไรให้ฟังนะ"ฉันพูดพรางหยิบแท่งเหล็กที่เจอเมื่อคืนออกมาจากลิ้นชัก
"ฉันแอบลองอ่านหนังสือนั้นมาแล้วล่ะ ในนั้นมันเขียนเกี่ยวกับพิธีบูชา ซาตาล แถมวงเวทที่ต้องใช้ยังไปหน้าตาเหมือนกับวงเวทบนกำแพงตรงที่เวยเว้ยตายอีก"
"เรื่องบังเอิญละมั้ง"หมอนั้นตอบแล้วหันหน้าไปทางอื่น
"งั้นการที่หนังสือนายไปตกที่แถวนั้นทันก็บังเอิญเหมือนกันใช่ไหม?"
"มันอาจจะตกอยู่ตั้งแต่เช้าแล้วก็ได้"
"หึ แถไปได้! ตอนเช้าวันนั้นครูให้เรากลับบ้าน เพราะมีคดีไงจำไม่ได้เหรอ?"ฉันยิ้มออกมา
"ชิ!"
"นายน่ะ แอยมาดูผลงานตัวเองโดยใช้ไอ้แท่งเหล็กนี้งัดประตูเข้ามาใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นฆาตกรก็คือนาย ส่วนเหตุจูงใจก็คงรู้ๆกันอยู่ว่านายแค่อยากลองพิธีเลย แต่หวยดันมาลงที่เวยเว้ยใช่ไหมล่ะ" ฉันชี้หน้านายนั้น แล้วหมอนั้นก็ก้มหน้านิ่งไป
"หึ ยอมแพ้แล้วสินะ"ฉันยิ้มออกมา
"หึๆ"นายนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วแสยะยิ้มออกมา
"เก่งเหมือนกันนี่นา ใช่แล้วละ ผมนี้ละ ฆาตกร แต่เธอรู้ไหมว่าเธอพลาดอะไรไป"
"อะไร?!" หมอนั้นจับแขนฉันอย่างแรงก่อนจะกระฉากเข้าหาตัวเอง 
"การที่เธอมาอยู่ในห้องกับฆาตกรสองต่อสองน่ะ มันอัตรายมากนะ"
"จะ....จะทำอะไรนะ ปล่อยแขนฉันเดียวนี้นะ!"ฉันตะโกนขึ้นก่อนมันจะจับฉันอุ้มขึ้นมา
"ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยด้วย ไอ้โรคจิต! ช่วยด้วย!!"
"อย่าดื้อสิครับ"นายนั้นอุ้มฉันไปที่เตียงก่อนจะวางลงแล้วฉันใช้สองมือจับแขนฉันกดลงกับเตียง
"จะทำอะไรน่ะ...หยุดนะ"เสียงฉันเริ่มสั้นเพราะความกลัว
"ทำอะไรเหรอ.....ก็น่าจะรู้นี่นา"นายนั้นยิ้มออกมา
"นะ.....นาย...."หมอนั้นปล่อยมือจากฉันแล้วหันไปหยิยอะไรบางอย่างในกระเป๋าที่ถือมาด้วย
"เชือก...."
"ถูกต้อง! เอาละมาสนุกกันต่อเถอะนะ"
"ใครก็ได้ช่วยด้วย!!"ฉันวิ่งไปที่ประตูก่อนจะถูกอุ้มกลับมาอีก
"อย่าดื้อสิ มาให้ผมลงโทษสะสิ เด็กดี~~"นายนั้นถือเชือกไว้ในมือก่อนจะยิ้มออกมา
"ใครก็ได้ ช่วยด้วย!!"