จิ้งจอกผู้โชคร้ายกับโรงเรียนเวทต์มน

          เมื่อเริ่มการต่อสู้ยาตะได้พุ่งเข้าไปโจมตีปีศาจทันที ยาตะเริ่มต่อสู้ด้วยทีกษะที่ตนถนัด ส่วนทางเบโตะได้บอกให้ทุกคนรีบหนีเข้าไปในโรงยิมแต่ไม่มีใครเชื่อเบโตะ เพราะ ทุกคนยังเชื้ออยู่ว่าเบโตะเป็นปีศาจจึงไม่มีใครเชื่อ      "ทุกคนรีบหนีเข้าไปในโรงยิมเร็วเข้าไม่งั้นตายแน่"เบโตะตะโกนบอกทุกคน      "ไม่มีทางค.....ใครจะไปเชื้อปีศาจ อย่าง นาย"อาโออิพูดด้วยเสียงสั่นๆ      "ก็บอกแล้วไงเบโตะนะไม่ใช้ปีศาจนะ"ฮานะพูดขึ้นด้วยเสียงดัง
     "พวกเธอนะช่วยเงียบหน่อยได้มั๊ย"ยาตะ ตะโกนเสียงดัง
ยาตะได้ใช้ดาบของเธอแทงเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนเกิดบาดแผลที่หนักหน่วงหลายจุดที่ร่างของปีศาจ
     ย๊า!!!!
     ฉึก!
     ฉึก!!
     ฉึก!!!
     ฉึก!!!!
ในสถานะการตอนนี้ยาตะกำลังได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด แต่อาโออิกลับทำสิ่งที่ไม่ควรทำที่สุด คือ
ตะโกนออกมา
     "จัดการเจ้าปีศาจนั้นเลย คุณยาตะ!"
     "แย่หละ"
ปีศาจเมื่อได้ยิน จึงเปลี่ยนเป่าหมายไปโจมตีอาโออิแทน โดยการขว้างหอกเข้าใส่อย่างรุ่นแรง เมื่อเบโตะเห็นอย่างนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยอย่างรวดเร็ว ถึงเบโตะจะมีความเร็วที่สามารถพาอาโออิออกจากตรงนั้น แต่ข้างหลังของอาโออิยังมีนักเรียนคนอื่นอยู่อีกมาก เบโตะใช้ตัวบังวิถีของหอกแทน
     ฉึก!!!
หอกได้แทงทะลุร่างของเบโตะ แล้วเลือดของเบโตะก็ไหลออกมาไม่หยุดจนทำให้พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยเลือด
     "ไม่นะ!"ฮานะที่เห็นภาพของเบโตะได้ตะโกนออกมา และ ช็อกในทันที
ทางยาตะที่เห็นก็ได้เสียสติไปโดยสมบูรณ์ เพราะเหตุผลที่ว่าจริงๆ ยาตะเป็นห่วงเบโตะมาก แล้วเหตุผลที่ยาตะอยากจะเปิดเผยว่าเบโตะเป็นจิ้งจอก ก็เพราะอยากให้ทุกคนย่อมรับในตัวตน ของเบโตะ 
          ปีศาจที่ได้โอกาศจึงรีบดึงหอกออกจากร่างของเบโตะ เบโตะได้ล้มลง แล้วปีศาจก็พุ่งเข้าไปใช้หอกฟาดเข้าที่ลำตัวของยาตะอย่างรุนแรง
     ปัก!
จนยาตะปลิวไปชนกับกำแพงตึกเรียน และ สลบไป
     ตึง!
     "ยาตะ"เบโตะพูด
     "ฉันจะปกป้องทุกคนเอง!!!!"
เบโตะค่อยพยุงตัวเองขึ้น
     "เบโตะะะ"นิฟพูดขึ้น
     ข้าขอปลดปล่อยพลังแห่งภูติ........
มีเปลวเพลิงสีฟ้าครามมหาสารล้อมรอบร่างของเบโตะ หลังเพลิงสีฟ้าครามเริ่มจางลงเผยเป็นร่างภูติจิ้งจอกเงิน โดยหูของเบโตะกลายเป็นหูจิ้งจอก และ มีหางจิ้งจอกงอกออกมา
     "นิฟ"
     "รับทราบ"
     นิฟได้กลายเป็นมีดให้เบโตะ
จากการกลายเป็นภูติจึงมีการฟื้นฟูบาดแผลบางส่วน
     "งั้น..ลุยกันเลย"
จากบาดแผลที่ยาตะทำไว้กับปีศาจตอนนี้ขอเพียงฟันเพียงครั้งเดียวก็สามารถสลายปีศาจตนนี้ได้
          เบโตะพุ่งเขาไปอย่างรวดเร็วแล้วกระโดดฟันจากด้านหลัง
     เป๊ง!!
แต่ทักษะของปีศาจยังเหนือกว่าจึงบล็อก และ เคาเตอร์ ใส่เบโตะได้
     เป๊ง!!!
เบโตะกระเด็นออกมาระยะหนึ่ง แต่เบโตะยังไม่ยอมแพ้จึงเขาจู่โจมอย่างต่อเนื่อง
     ฉึก!!
เป๊ง!!
     ฉับ!!
เป๊ง!!
     ฉับ!!!
เป๊ง!!!
     ฉึก!!!
เป๊ง!!!
การต่อสู้ดำเนินไปสักพักหนึ่ง
     "ทำไม...เราถึงเข้าใกล้มันไม่ได้ซักที"
     "ทั้งๆ ที่ขอแค่ฟันให้โดนสักครั้งเดียวเท่านั้น"
     "เบโตะ"นิฟส่งเสียงเบาๆ
     "งั้นลองวิธีนี้ดูหน่อยก็แล้วกัน"

เบโตะพุ่งเขาไปหาปีศาจแบบตรงๆ ปีศาจได้ใช้หอกแทงเข้าแต่เบโตะมีดสไลท์กับหอกเพื่อเบี่ยงวิถีแล้วก็สำเร็จเบโตะสามารถเบี่ยงวิถีหอกจนข้าประชิดตัวปีศาจได้ เบโตะจึงใช้แรงส่งผลักตัวเองให้ลอยขึ้น แล้วถีบอัดคางของปีศาจ
     ปัก!!!!
แล้วเบโตะก็พลักตัวเองออกมา
.
.
.
ฉึก!!
แต่เบโตะก็ยังอยู่ในรัสมีของหอก จึงถูกแทงทะลุร่างอีกครั้ง
     "โถ่เอ่ย....."
     "อีกนิดเดียวแท้ๆ....."
     "ไม่สิ... ยังมีวิธีอยู่"
เบโตะได้ดึงหอกให้ทะลุเจข้าไปอีกจนสามารถใช้นิฟแทงเข้าตัวปีศาจได้
ฉึก!
ตุม!
ปีศาจได้สลายไป แต่หอกยังไม่ได้กลับสู่<คลังจิตวิญญาณแห่งอาวุธ>(คลังจิตวิญญาณแห่งอาวุธ คือ ที่ๆเก็บอาวุธเวทร์ที่ไม่มีเจ้าของ หรือ อาวุธเวทตร์ที่ไม้มีพลังเวทตร์)
หลังจากนั้นหอกอัใหญ่ก็ค่อยๆกลับสู่<คลังจิตวิญญาณแห่งอาวุธ>ทีหลัง
     "เบโตะ"
     "แค่นี้ฉันก็สมารถปกป้องทุกนได้แล้ว"
     "เบโตะ"
     "เบโตะะะะ"
.
.
.
.
.
.
.
แล้วเบโตะก็สลบไป.............