Dark intention :: เจตจำนงค์แห่งความมืด

7.3

เขียนโดย Amilea_Grace

วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2560 เวลา 22.47 น.

  4 chapter
  0 วิจารณ์
  4,710 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2560 22.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ความฝัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
        ในบรรยากาศอันแสนอึมครึม ปีศาจร่างใหญ่โตแสยะยิ้ม ร่างกายของมันสีแดงฉาน ในหน้ายาวคล้ายสุนัข มันค่อยๆก้าวเข้ามาช้าๆท่ามกลางความมืดมิด หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสีขาว ยืนผงะ ด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามวิ่งหนี แต่ยิ่งวิ่งหนีเท่าไหร่สุดท้ายปีศาจตนนั้นก็เข้ามาหาเธอ  “อย่าหนีไปเลย”
ปีศาจตนนั้นคว้าแขนของเธอไว้  แขนข้างซ้ายที่ถูกปีศาจจับนั้นร้อนเหมือนถูกไฟไหม้
“ไม่นะ! อย่า! ปล่อยฉันเถอะได้โปรด”
หญิงสาวพยายามยื้อตัวเองออกจากปีศาจตนนั้น มันปล่อยมือออก รอยที่ถูกปีศาจตนนั้นจับคล้ายกับมีรอยไหม้ และลุกลามไปทั่วแขนของเธอ
 “ระ…ร้อน!!”
หญิงสาวทรุดตัวล้มลง แขนของเธอกลายสภาพ มีเล็บยาวงอกออกมา มันกลายสภาพ เธอผงะกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"อะไรกันเนี่ย ทำไมแขนเป็นแบบนี้!!"
.
.
.
.
“เฮือก!!!!”
เธอกระโจนขึ้นมาด้วยความตกใจเธอมองไปรอบๆพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอน
“ฉันฝันไปเหรอ ฮึก….เป็นฝันที่เหมือนจริงชะมัด”
                “เบลล์ แม่เตรียมของไว้ให้แล้วนะ ถ้าตื่นแล้วก็ลงมากินอาหารเช้าก่อน”
เสียงหญิงสาวสูงวัยผู้เป็นแม่ที่ดังออกมาจากชั้นล่าง ของบ้านหลังเล็กๆในชานเมืองฟรีทาวน์
“ท่านแม่ ฉันฝันด้วยล่ะ รู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก” อาเบลล์เดินลงมานั่งลงบนเก้าอี้เล็กๆริมหน้าต่างที่มันสามารถมองเห็นทุ่งข้าวสาลีที่ครอบครัวเธอเป็นคนปลูกใส่ใจดูแลมันจนงอกงาม
“ฝันมันก็คือฝันนะเบลล์ บางทีเพราะเจ้าเดินทางไกล และอาจจะผ่านอะไรมามากมาย มันอาจจะทำให้เจ้าเก็บเอามาคิดโดยที่เจ้าไม่รู้ตัวก็ได้นะ”
แม่ของเธอพูดในขณะที่นางหยิบขนมปังชิ้นใหญ่มาให้นางชื่อ กรอเลีย เป็นหญิงสาวต่างถิ่นที่อพยพมาจากเมืองมาแซล มาพบรักกับมาคัส นักเดินทางชื่อดังในยุค30ปีก่อน  ผู้เป็นพ่อของเธอ
 
“ก็หวังให้มันเป็นเช่นนั้น  แต่ฝันนั้นมันทำให้ฉันใจคอไม่ดีเลย ”
อาเบลล์หยิบขนมปังขึ้นมากัดและถือมันออกไปกินนอกบ้าน
“จะออกเดินทางล่ะ ท่านแม่  ท่านพ่อไม่อยู่ฝากบอกเขาด้วยนะ ว่าเป็นห่วง ”
“จะไปแล้วเหรอ  แม่คงห้ามอะไรเจ้าไม่ได้ นิสัยเจ้าก็เหมือนพ่อเจ้าเมื่อครั้งยังหนุ่ม ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”
กรอเลียส่งสายตาแสดงความเป็นห่วงแก่เธอ
            “ฉันดูแลตัวเองอยู่แล้วล่ะท่านแม่ อย่าลืมสิ ฉันเป็นนักธนู แถมการใช้เวทมนตร์ก็ไม่แพ้ใครนะ”
อาเบลล์เดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางและธนูคู่ใจเดินออกจากบ้าน มีแม่คอยมองเธอ ดูจากสายตานางคงอดห่วงไม่ได้  แต่ก็คงทำได้แค่โบกมือลา และภาวนาให้เธอปลอดภัย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา