Dark intention :: เจตจำนงค์แห่งความมืด

7.3

เขียนโดย Amilea_Grace

วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2560 เวลา 22.47 น.

  4 chapter
  0 วิจารณ์
  4,674 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2560 22.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ความฝัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        ในบรรยากาศอันแสนอึมครึม ปีศาจร่างใหญ่โตแสยะยิ้ม ร่างกายของมันสีแดงฉาน ในหน้ายาวคล้ายสุนัข มันค่อยๆก้าวเข้ามาช้าๆท่ามกลางความมืดมิด หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสีขาว ยืนผงะ ด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามวิ่งหนี แต่ยิ่งวิ่งหนีเท่าไหร่สุดท้ายปีศาจตนนั้นก็เข้ามาหาเธอ  “อย่าหนีไปเลย”

ปีศาจตนนั้นคว้าแขนของเธอไว้  แขนข้างซ้ายที่ถูกปีศาจจับนั้นร้อนเหมือนถูกไฟไหม้

“ไม่นะ! อย่า! ปล่อยฉันเถอะได้โปรด”

หญิงสาวพยายามยื้อตัวเองออกจากปีศาจตนนั้น มันปล่อยมือออก รอยที่ถูกปีศาจตนนั้นจับคล้ายกับมีรอยไหม้ และลุกลามไปทั่วแขนของเธอ

 “ระ…ร้อน!!”

หญิงสาวทรุดตัวล้มลง แขนของเธอกลายสภาพ มีเล็บยาวงอกออกมา มันกลายสภาพ เธอผงะกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"อะไรกันเนี่ย ทำไมแขนเป็นแบบนี้!!"

.

.

.

.

“เฮือก!!!!”

เธอกระโจนขึ้นมาด้วยความตกใจเธอมองไปรอบๆพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอน

“ฉันฝันไปเหรอ ฮึก….เป็นฝันที่เหมือนจริงชะมัด”

                “เบลล์ แม่เตรียมของไว้ให้แล้วนะ ถ้าตื่นแล้วก็ลงมากินอาหารเช้าก่อน”

เสียงหญิงสาวสูงวัยผู้เป็นแม่ที่ดังออกมาจากชั้นล่าง ของบ้านหลังเล็กๆในชานเมืองฟรีทาวน์

“ท่านแม่ ฉันฝันด้วยล่ะ รู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก” อาเบลล์เดินลงมานั่งลงบนเก้าอี้เล็กๆริมหน้าต่างที่มันสามารถมองเห็นทุ่งข้าวสาลีที่ครอบครัวเธอเป็นคนปลูกใส่ใจดูแลมันจนงอกงาม

“ฝันมันก็คือฝันนะเบลล์ บางทีเพราะเจ้าเดินทางไกล และอาจจะผ่านอะไรมามากมาย มันอาจจะทำให้เจ้าเก็บเอามาคิดโดยที่เจ้าไม่รู้ตัวก็ได้นะ”

แม่ของเธอพูดในขณะที่นางหยิบขนมปังชิ้นใหญ่มาให้นางชื่อ กรอเลีย เป็นหญิงสาวต่างถิ่นที่อพยพมาจากเมืองมาแซล มาพบรักกับมาคัส นักเดินทางชื่อดังในยุค30ปีก่อน  ผู้เป็นพ่อของเธอ

 

“ก็หวังให้มันเป็นเช่นนั้น  แต่ฝันนั้นมันทำให้ฉันใจคอไม่ดีเลย ”

อาเบลล์หยิบขนมปังขึ้นมากัดและถือมันออกไปกินนอกบ้าน

“จะออกเดินทางล่ะ ท่านแม่  ท่านพ่อไม่อยู่ฝากบอกเขาด้วยนะ ว่าเป็นห่วง ”

“จะไปแล้วเหรอ  แม่คงห้ามอะไรเจ้าไม่ได้ นิสัยเจ้าก็เหมือนพ่อเจ้าเมื่อครั้งยังหนุ่ม ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”

กรอเลียส่งสายตาแสดงความเป็นห่วงแก่เธอ

            “ฉันดูแลตัวเองอยู่แล้วล่ะท่านแม่ อย่าลืมสิ ฉันเป็นนักธนู แถมการใช้เวทมนตร์ก็ไม่แพ้ใครนะ”

อาเบลล์เดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางและธนูคู่ใจเดินออกจากบ้าน มีแม่คอยมองเธอ ดูจากสายตานางคงอดห่วงไม่ได้  แต่ก็คงทำได้แค่โบกมือลา และภาวนาให้เธอปลอดภัย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา