พ่ายรักพรางหัวใจ

8.8

เขียนโดย Phaky

วันที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 17.45 น.

  33 ตอน
  4 วิจารณ์
  28.78K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2560 14.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) คาใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ภาพชายหนุ่มรูปหล่อที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านรายงานการประชุมเกี่ยวกับโครงการก่อสร้างทาวน์เฮาส์หรูในย่านเศรษฐกิจดูเคร่งเครียดจนแอสตันมือขวาคนสนิทที่ยืนรอรับคำสั่งเพิ่มเติมได้แต่แอบถอนหายใจเบาๆอย่างเห็นใจผู้เป็นนาย เพราะนานกว่าสองสัปดาห์มาแล้วที่เจ้านายของเขาต้องนั่งจมกับกองเอกสารชวนปวดหัวพวกนี้เกือบทั้งวันทั้งคืนจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แม้ตัวเขาเองจะพอมีความสามารถอยู่บ้างที่จะช่วยแบ่งเบาภาระงานของดาเนียลนอกเหนือจากการเป็นบอดี้การ์ดคู่ใจ แต่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น เพราะในเรื่องการตัดสินใจต่างๆเกี่ยวกับโครงการการก่อสร้างก็มีเพียงเจ้านายหนุ่มเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ เขาจึงได้แต่ให้กำลังใจเจ้านายอยู่ห่างๆและคอยดูแลความเรียบร้อยอื่นๆให้เป็นไปตามที่ดาเนียลต้องการให้มากที่สุด

“แอสตัน แกจะยืนจ้องหน้าฉันอีกนานไหม ที่ให้ไปดู ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง”

อยู่ๆคนนั่งก้มหน้าอ่านเอกสารหน้าตาเคร่งเครียดก็เอ่ยถามขึ้นมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทั้งที่ยังไม่เงยหน้าจากตัวอักษรยาวเหยียดบนแผ่นกระดาษตรงหน้าจนแอสตันเผลอขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าดาเนียลรู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังจ้องมองอยู่

“คุณหนูเจ้าขากำลังเดินทางกลับมาที่คฤหาสน์ อีกไม่เกินสี่สิบห้านาทีก็น่าจะถึงครับ”

“แค่นั้น?”

เจ้าของน้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามออกมาเหมือนข้องใจหลังจากที่ได้ฟังรายงานจากลูกน้องคนสนิท เมื่อเนื้อความที่แอสตันรายงานนั้นมันยังไม่ครอบคลุมกับสิ่งที่เขาต้องการจะทราบ ส่วนคนถูกถามก็พอจะรู้ความหมายจากคำพูดของเจ้านายเป็นอย่างดี แอสตันจึงรายงานเพิ่มเติมเกี่ยวกับใครอีกคนที่เจ้านายของเขาให้ความสนใจไม่แพ้ความเคลื่อนไหวของคุณหนูดาร์เลเน่เพราะเธอคนนั้นคือบุคคลที่ได้รับความไว้วางใจให้ดูแลยอดดวงใจของตระกูลกริมเมอร์ ซึ่งแน่นอนว่าทุกการเคลื่อนไหวของเธอจะต้องถูกจับตามองตลอดเวลาเช่นเดียวกัน

“ส่วนบอดี้การ์ดของคุณหนูเจ้าขาก็เดินทางกลับมาพร้อมกันครับ ในมือของเธอมีช่อดอกไม้จากเจ้าสาวติดมือกลับมาด้วยครับ”

“ว่าไงนะ!”

คราวนี้คนนั่งคร่ำเคร่งกับงานเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องทันทีที่แอสตันพูดจบ ปลายนิ้วเรียวยาวที่จับปากกาขีดเขียนลงในเอกสารตรงหน้าหยุดการเคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติ ใบหน้าเรียบเฉยอันเป็นเอกลักษณ์ที่แอสตันคุ้นชินกลับดูบึ้งตึงมากกว่าที่เคยอย่างเห็นได้ชัด

‘เป็นไปได้ยังไง อลิสเนี่ยนะไปแย่งช่อดอกไม้จากเจ้าสาว’

ดาเนียลประมวลคำพูดของลูกน้องคนสนิทอีกครั้งอย่างไม่อยากเชื่อนัก แต่สีหน้าของแอสตันไม่ได้บ่งบอกว่าถ้อยคำเมื่อสักครู่เป็นเรื่องล้อเล่น นั่นยิ่งทำให้ดาเนียลยิ่งเพิ่มความแปลกใจ หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงไม่เกิดความพิศวงเช่นนี้ เพราะเขามักเห็นจนชินตาเสียแล้วยามไปร่วมงานแต่งงานของคนรู้จักว่าหลังจากเสร็จสิ้นพิธีการสำคัญ อีกหนึ่งเหตุการณ์ที่สำคัญไม่แพ้กันอันเป็นเวลาที่สาวๆที่ยังโสดรอคอยนั่นก็คือการรอรับช่อดอกไม้จากเจ้าสาว เพราะเชื่อกันว่าหากใครได้รับมัน เธอผู้นั้นก็จะได้เป็นเจ้าสาวคนต่อไป จึงไม่แปลกใจที่สาวน้อยสาวใหญ่ที่ยังเกาะคานไว้แน่นหนาจะรีบเข้าไปยื้อแย่งให้ได้มันมาครอบครอง แต่ที่เขาไม่อยากจะเชื่อก็คือ...ผู้หญิงนิ่งๆเฉยๆจนเดาใจไม่ออกแบบเอริสา บอดี้การ์ดคนสวยของน้องสาวของเขาคนนี้จะเข้าไปเป็นหนึ่งในสตรีที่อยากได้เจ้าช่อดอกไม้ช่อนั้นด้วยนี่น่ะสิ ไม่น่าเชื่อ! และที่ไม่คาดคิดมากกว่านั้นคือเอริสาดันได้มันติดมือกลับมาด้วย

“เธอไม่ได้เข้าไปแย่งมาหรอกครับ คุณหนูเจ้าขาต่างหากที่เข้าไปแย่ง แล้วก็จับมายัดใส่มือของอลิส”

แอสตันรายงานไปตามที่บอดี้การ์ดที่มีหน้าที่ตามประกบสองสาวรายงานมาเมื่อเห็นสีหน้าแววตาของดาเนียลที่ดูเคร่งเครียดยิ่งกว่าตอนนั่งทำงานก่อนหน้านี้เสียอีก

“อืม”

ดาเนียลรับคำเสียงอ่อนลงเล็กน้อยอย่างโล่งใจเมื่อได้ฟังรายงานต่อมาจากลูกน้อง นึกอยู่แล้วเชียวว่ามันแปลกๆที่อยู่ดีๆคนอย่างเอริสาจะเข้าไปยื้อแย่งช่อดอกไม้เจ้าสาวกับผู้หญิงคนอื่นๆ แต่ในความโล่งใจกลับมีความสงสัยเพิ่มมากขึ้นกว่าเก่าว่าเพราะเหตุใดน้องสาวของเขาถึงได้ทำแบบนั้น ทำไมดาร์เลเน่ต้องยัดเยียดเจ้าช่อดอกไม้ของเจ้าสาวให้เอริสาด้วย การกระทำของดาร์เลเน่ทำให้ดาเนียลคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากน้องสาวของเขาต้องการให้เอริสาเป็นเจ้าสาวรายต่อไป คำถามต่อมาก็คือแล้วใครกันล่ะที่จะเป็นผู้สอยเอริสาลงมาจากคานทอง นี่หมายความว่าน้องสาวเขารู้แล้วใช่ไหมว่าใครคือผู้ชายคนนั้น เป็นไปได้ไหมว่าเอริสามีคนรักรออยู่แล้วโดยที่เขาไม่เคยระแคะระคายมาก่อน

“แอสตัน ไปสืบมาสิว่าทำไมเจ้าขาถึงทำแบบนั้น ให้ใครตามดูด้วยว่าอลิสคบกับใครอยู่หรือเปล่า ถ้ามีให้รีบมารายงานฉัน ทันที!”

ดาเนียลโยนปากการาคาแพงลิบในมือไว้บนโต๊ะอย่างไม่แยแสพลางขยับตัวนั่งพิงหลังกับพนักเก้าอี้หนังมันวาวสีดำสนิท ก่อนสั่งงานลูกน้องเสียงเข้ม ดวงตาสีดำคมกริบฉายแววครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แฟ้มเอกสารที่วางกองอยู่บนโต๊ะทำงานกว้างที่เคยสำคัญกลายเป็นสิ่งไร้ค่าไปทันควันหลังจากได้รับฟังรายงานเรื่องของบอดี้การ์ดประจำตัวน้องสาว

‘อลิส เธอมีใครอยู่ในใจแล้วงั้นหรือ?’

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา