วัยวุ่น ๆ ของยัยตัวป่วน

    หลังจากวันนั้นฉันก็นึกว่า ฉันกับน้ำเราจะเป็นเพื่อนกันได้แต่......
     "ทำไมฉันต้องมากับคู่กับยัยนิดอีกเนี่ย" น้ำพูดทันทีที่รู้ว่าต้องจับคู่ยิงธนู
     "เป็นอะไรมากป่าวเนี่ย" ฉันถามทันที
     "เพราะฉันไม่ชอบ" น้ำตอบก่อนมาองหน้า
     "แล้วทำอย่างกับฉันชอบเธอนั่นแหละยัยน้ำ ไปกันเถอะ แยม ออม มิ้น" ฉันตอบก่อนจะเดิน
     "ส้มว่านิดเขาก็ดีออกทำไมเธอถึงไม่ชอบนิดล่ะน้ำ" ส้มถาม
     "เพราะชื่ออยู่ข้างบนชื่อฉันอยู่ข้างล่าง" น้ำตอบก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาดู ทำให้เพื่อนทั้ง 2
คนได้แต่มองน่ากันแบบงง ๆ
     "นิดมิ้นว่าเราเพื่อนกันก็ไม่น่าไม่ชอบกันนะ" มิ้นถามทันทีที่มาถึงโต๊ะประจำกลุ่ม
     "ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อยากเป็นเพื่อนกับน้ำนะมิ้น แต่เมื่อกี้เธอก็เห็น" ฉันพูดพลางชี้มือมาทางที่
เดินมาเมื่อครู่
     "เอาน่านิดก็ใจเย็น ๆ หน่อยล่ะกันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ก็แค่แหย่ขำ ๆ" แยมพูกเสริม
     "เอางี้เดียวออมจะลองไปถามส้มกับเก๋ให้ว่าเป็นเพราะอะไร" ออมตอบก่อนจะหยิบผ้ามาปักต่อ
     ช่วงเย็นที่เป็นเวลาของการพักผ่อนขณะที่ฉันพูดคุยอยู่กับเพื่อน ๆ นั้นพอดีส้มกับเก๋ก็เดินผ่าน
มาพอดี
     "ส้ม เก๋" ออมเรียกทั้ง 2 ทันที
     "มีอะไรกับพวกเราเหรอ"ส้มถาม
     "ออมขอถามหน่อยสิ ทำไมน้ำถึงไม่ชอบนิดล่ะ" ออมถามต่อ
     "อ่อ ก็แค่ชื่อที่บอร์ดนิดชื่อแรก ส่วนน้ำชื่อที่สองก็เลยไม่พอใจน่ะ" เก๋ตอบ
     "เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ" ฉันพูดทันที
     "ใช่น้ำน่ะไม่ว่าทำอะไรต้องเป็นที่ 1 ตลอด นี่เลยเป็นสาเหตุน่ะ" ส้มตอบก่อนจะพยักหน้า
แล้วเดินไป ฉันมองหน้าทุกคน
     "ยัยนี่ท่าจะเพี้ยนมากกกกก" ฉันลากเสียงยาว
     "เมื่อกี้พวกเธอไปพูดอะไรกับกลุ่มโน้น" น้ำถามทันทีที่ส้มกับเก๋เดินมาถึง ทำให้ทั้ง 2 เกี่ยง
กันที่จะตอบ
     "ว่ามา ไปพูดอะไรส้ม" น้ำถามซ้ำ
     "ไม่มีอะไรหรอกแค่ออมถามว่าทำไมน้ำถึงไม่ชอบนิด เราก็เลยบอกว่าที่น้ำไม่ชอบนิดเพราะ
ชื่อที่บอร์ดชื่อนิดเป็นชื่อแรกน่ะ" ส้มตอบเสร็จก็ก้มหน้าแล้วเอาข้อซอกกระทุ้งเก๋
     "ใช่ ๆ เราพูดแค่นั้นนะจริง ๆ" เก๋พูดต่อ
     "แล้วไป" น้ำพูดแค่นั้นก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ ส้มกับเก๋เลยนั่งฝั่งตรงข้ามแล้วไม่พูดอะไรอีก
     "ฉันว่ายัยน้ำนี่เพี้ยนจริง ๆนะ" ฉันหันไปมองทางที่น้ำนั่งก่อนจะหันมามองหน้าทุกคน
     "เอาหน่ายังไงตอนที่นิดปวดท้องน้ำเขาก็เป็นห่วงจริง ๆ นะ" มิ้นพูด
     "กลัวจะแพ้มากกว่า" ฉันยังไม่ยอม
     "แกก็ยอม ๆ มั่งเถอะนิด" แยมพูด
     "เรื่องอะไรฉันจะต้องยอมด้วย" คำพูดของฉันทำให้ทุกคนต้องส่ายหน้า
     "แต่แกกับน้ำต้องลงแข่งคู่กันอีกไม่ใช่เหรอ" แยมถาม
     "เออนั่นดิ" ฉันทำท่าพึ่งนิกออก ก่อนจะนอนราบไปที่โต๊ะ
     วันต่อมาฉันกับน้ำก็ต้องมาฝึกซ้อมและฉันก็เอาแต่นั่งดูอย่างเดียวเท่านั้นจนน้ำเอ็ดเสียงดัง
     "ยัยนิดไม่ซ้อมหรือไง" น้ำพูดจนคนข้าง ๆ ต้องรีบถอยทันที
     "ไม่ซ้อม...เบื่อ...ขี้เกียจ...และไม่สนุกแล้ว" ฉันตอบก่อนจะนั่งเอามือเท้าคาง
     "เธอทำอะไรเพื่อความสนุกอย่างเดียวเหรอ" น้ำถามต่อ
     "ใช่" ฉันตอบยิ้ม ๆ
     "ลุกขึ้นมาเดียวนี้เลยนะมาซ้อม" น้ำจับแขนดึงทันที
     "โอ้ย...ไม่เอามันไม่สนุก" ฉันยังย้ำคำเดิม
     "แต่ฉันอยากชนะ" น้ำพูด
     "งั้นเธอก็แข่งคนเดียวสิ" ฉันพูดขณะยังนั่งอยู่
     "ถ้าแข่งคนเดียวได้ฉันก็ไม่ง้อหรอก ลุกขึ้นเดียวนี้มาซ้อม" น้ำออกแรงดึกอีกครั้ง
     "เออ ๆ ซ้อมก็ได้" ฉันลุกขึ้นไปหยิบธนูมาแล้วดีดสายเล่น
     "นี่เธอจะซ้อมไหมเนี่ย" น้ำยังคงถามที่เห็นฉันเอาแต่ดีดสายธนู
     "ก็ซ้อมไงเนี่ยซ้อมอยู่ไม่เห็นเหรอ" ฉันตอบพลางดีดสายธนูพลาง
     "งั้นเธอจะทำอะไรเรื่องของเธอล่ะกันฉันไม่สนแล้วแต่ถ้าแพ้ขึ้นมาเธอตาย" น้ำพูดจบก็ซ้อม
ธนูต่อไป
     ส่วนฉันก็ได้แต่นึกว่าก็แค่แข่งเพื่อคัดเลือกตัวแทนโรงเรียนไปแข่งกับโรงเรียนอื่นเท่านั้นทำไม
ต้องจริงจังอย่างกับไปแข่งระดับประเทศด้วย
     "ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ" ฉันพูดจบก็รีบเดินไปทันที แต่ฉันก็ไม่ได้ไปห้องน้ำหลอด อิอิ ฉันเดิน
เลี้ยวไปห้องดนตรีทันทีเพื่อไปดูมิ้นร้องเพลง เพราะตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เคยไปดูมิ้นร้องเพลงสักทีเลย
เมื่อไปถึงก็พอดีที่ทุกคนกำลังร้องเพลงอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งอยู่ข้างห้องสักพักทุกคนก็หยุดร้อง
แล้วแยกกันไปหาที่นั่งส่วนมิ้นก็เดินมาหาฉันทันที
     "นิดมาได้ไงไม่ซ้อมหรอ" มิ้นถามทันทีที่นั่ง
     "ขี้เกียจน่ะ เลยมาหาที่หลบ" ฉันตอบออกไปก่อนจะถาม
     "แล้วนี่เลิกแล้วหรอ"
     "พักน่ะ เดียวร้องเดี่ยว"
     "ดีเลยยังไม่เคยฟังมิ้นร้องเพลงเลยซักที" ฉันตอบอย่างดีใจ
     และเมื่อถึงเวลารวมตัวอีกครั้งฉันจึงนั่งฟัง หลายคนฉันแทบจะหลุดขำออกมาเพื่อบางคนก็ร้อง
ผิดคีย์ บางคนร้องเสียงไม่ถึงจึงหฟังเป็นเพี้ยน พอมาถึงมิ้นฉันตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก โดยมิ้นใช่
เลือกเพลง ฤดูที่แตกต่าง ถ้าให้เปลียบเทียบกันก็ต้องคิดว่าหนูนา หนึ่งธิดา เป็นคนร้องเพลงทั้ง
นั้นเพราะเสียงเหมือนมากกกกก แถมไพเราะอีกต่างหาก แต่ถ้าให้นึกถึงตอนนี้ก็ต้อง กวาง อาริศา
ในละครเรื่องนางอาย แน่ ๆ ฉันฟังอยู่ครู่หนึ่งก็ทำการคิดแผนการความชั่วร้ายออกขึ้นมา หลังจากที่
ทุกคนเลิกฉันจึงเดินเข้าไปหามิ้นทันที
     "ไม่นึกเลยว่ามิ่นจะร้องเพลงเพราะขนาดนี้" คำพูดของฉันทำให้มิ้นยิ้มอาย ๆ
     "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหลอก" มิ้นตอบ
     "ฉันว่าร้องเพราะนะ" ฉันยังคงอวยเหมือนเดิม
     "นี่อวยกันขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่า" มิ้นพูดอย่างรู้นิสัย
     "ป้าวววว" ฉันทำเสียงสูง
     "เหรออออ" มิ้นเอามั่ง
     "นี่มีแผนอะไรอีกแล้วได้ไหมฉันไม่เอาด้วยนะ" มิ้นตอบก่อนจะเดินไปเข้ากลุ่มที่นั่งกันอยู่
     "มิ้นนน" ฉันเรียกลากเสียงแล้วเดินตาม
     "ยัยนิด" เสียงของน้ำทำให้ฉันต้องชะงักทันที
     "ไหนว่าไปห้องน้ำ ไปไหนมาฉันไปตามที่ห้อง ฉันไปดูก็ไม่มี" น้ำท้าวเอว
     "แฮะ ๆ ฉันไปดูมิ้นร้องเพลงมาน่ะร้องเพราะมากเลยนะ พวกเรารวมตัวลงแข่งประกวดร้อง
เพลงกันป่าว" ฉันพูดก่อนจะจับตัวน้ำให้มานั่ง
     "แล้วนิดร้องเพลงเป็นหรอ" น้ำหัมมาถาม
     "แฮ่ะ ไม่เป็นนะ แต่ฝึก ๆ ไปเดี่ยวก็ได้เองแหละ" ฉันตอบแบบยิ้มแห้ง ๆ 
     "มันไม่ง่ายอย่างนั้นนะยูที่จะฝึกแปปเดียวก็ได้น่ะมิ้นฝึกร้องตั้งแต่ 10 ขวบเลยนะ" มิ้นบอก
     "10 ขวบ" ฉันทวนคำ
     "ใช่" มิ้นย้ำคำ
     "ไมเป็นไร ซ้อมได้คอยดูนะ" ฉันพูดอย่างมั่นใจ
     "แล้วซ้อมธนูล่ะ" น้ำถามทันที ฉันได้แต่ยิ้มตอบ
     และด้วยเหตุนี้ ฉัน แยม ออม น้ำ ส้ม และเก๋ ก็โดนฉันลากไปซ้อมร้องเพลง ซึ่งก็ได้รู้ว่าน้ำก็
ร้องเพลงเพราะเหมือนกัน ฉันจึงได้ลงชื่อเพื่อจะประกวดร้องเพลงในงานโรงเรียนที่จะจัดขึ้นในอีก
2 อาทิตย์ที่จะถึงนี้ ซึ่งเพลงที่พวกเราใช้ร้องประสานเสียงคือเพลงฤดูที่ีแตกต่าง