รักวุ่นๆยัยนักเรียนตัวเเสบ

                                                          2
    ความจริงถูกเปิดเผย
 
                                  ตึก ตึก ตึก! ฉันรีบวิ่งเพื่อที่จะไปห้องผู้อำนวยการ ฉันคิดใน
ใจว่าเพื่อ10 คะแนนฉันต้องปกป้องมันให้ได้
นะในที่สุดก็ถึงสักทีหวังว่าผอ.คนใหม่จะใจดีนะ “ฉันหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดิน
ไปที่ประตู”                                                                                                              
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”  ท่านผู้อำนวยการขออนุญาตเข้าไปนะคะ"                                  
“ เชิญครับ”                                                                                                        
 “อ้ะเสียงนี้มัน..เฮอะจะเป็นไปได้ยังกัน ฮ่าฮ่า ฉันคงจะเพี้ยนที่ไปนึกถึงอีตาโรคจิต
นั่นภารโรงนั่นฟุ้งซ่านเเล้วเรา  งั้นหนูเข้าไปนะคะ  “ แอ๊ด (เสียงประตู)”  เอ่อท่าน
ผู้อำนวยการเรียกหนูมาทำไมหรอ..คะ
“มาแล้วหรอยัยนักเรียนตัวแสบ”   กรี๊ด!!!  ไอโรคจิตตามมาถึงนี่เลยหรอเนี่ย นาย
เข้ามาได้ยังไง แล้วผู้อำนวยการไปไหน!  
หึ ฉันบอกเธอไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันไม่ใช่ภารโรงแต่สิ่งที่ฉันจะบอกเธอก็คือ     
“ฉันเป็นผู้อำนวยการคนใหม่ของโรงเรียนนี้”
อะอะไรนะ? นายเป็นผู้อำนวยการคนใหม่ อุ้บ!ฮ่าฮ่าฮ่า น่าขำชะมัด อย่างนายเนี่ย
นะเป็นผู้อำนวยการ อย่างนายเนี่ยอายุน่าจะไม่เกิน 20 ไม่แน่อาจจะเด็กกว่าฉัน
ก็ได้          
ฉันเป็นเจ้าของโรงเรียนนี้แล้วก็เป็นผู้อำนวยการด้วย  หึ (ยิ้มมุมปาก)  เธออาจจะ
ไม่เชื่อฉันอย่างงั้นฉันจะทำบางอย่างให้เธอดู “พูดจบเขาก็กดโทรศัพท์ที่อยู่ตรง
หน้าเขาแปปเดียวก็มีเสียง ครูศรีสมร ตอบกลับมาอย่างไวแถมพูดคะขากับไอ
โรคจิตนี่ด้วย”                                                                                                    
  มะไม่จริง งั้นนายก็เป็นผู้อำนวยการจริงๆ.. “ใช่ฉันบอกเธอไปแล้วไงยัยนักเรียน
ตัวแสบ”  ไม่จริง งั้นฉันจะโดนไล่ออกหรอ “ฉันอยากให้เธอขอโทษฉันเรื่องเมื่อ
เช้าก่อนแล้วฉันจะดูความประพฤติอีกทีดีไหมล่ะยัยนักเรียน”   อ้ะเจ็บน่าอกอีก
แล้ว มาเป็นอะไรตอนนี้เนี่ยไม่ได้ๆฉันจะแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นไม่ได้ “ฉัน
ไม่ผิดทำไมฉันต้องขอโทษด้วยคุณเองก็วิ่งเหมือนกัน”                                                
                 ฉันไม่ได้วิ่งฉันเดินเร็วต่างหากหล่ะ เธอนั่นแหละยัยนักเรียนที่วิ่งแล้วยัง
มาทำเอกสารฉันเลอะอีก “อ้ะทำไงดีมันร้าวไปทั้งตัวแล้ว เจ็บชะมัด นี่ฉันจะแพ้
หรอเนี่ย” เอายังไงดีน้ายัยนักเรียนจะขอโทษฉันดีๆหรือจะให้ฉันต้องทำให้เธอ
ขอโทษฉัน “ฉะฉันไม่ไหวแล้ว ฉะฉันขอโทษได้โปรดพะพาฉันกลับบ้านที “พูด
จบฟ้าก็ได้ล้มลงไป”         นี่ยัยนักเรียน! เธอไม่สบายหรือไงเนี่ย “ฉะฉันอยากกลับ
บ้านได้โปรดเถอะพาฉันกลับบ้าน”พูดจบเด็กสาวก็สลบล้มลงไปในอ้อมแขนผู้
อำนวยการ” นี่เธอฟื่นสิโถ่เว้ย ทำไมเธอให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านแทนที่จะไปโรง
พยาบาลกันนะ ฉันเลือกไม่ได้แล้วสิ จริงสิเมื่อเช้าฉันให้ครูศรีสมรหาข้อมูลยัยนี่ให้ โอ้ยให้ตายเถอะวุ่นวายตั้งแต่เข้ามาวันแรกเลยหรอเนี่ย       
 
 
 
 
 
 
ผู้เขียน♥♥
ถึงตอนที่2กันเเย้วที่หายไปนานไม่ใช่อะไรเค้าไม่สบายเลยมานั่งเขียนไม่ไหว ตอนนี้เค้าก็ดีขึ้นเเย้ว เลยมาเขียนให้ทุกคนอ่านต่อ ตอนต่อไปอาจจะมีดราม่านิดๆอ้ะๆนี่เค้าสปอยหรอ5555ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยน้าค้าาา จุ้บๆ