รักร้ายนายเจ้าเลห์

ต่อจากตอนที่แล้ว
ซึมิเระ:โคอิจังอยู่ไหนค่ะเนี่ย
.
.
.
5นาทีต่อมาหลังจากที่ซึมิเระไปตามโฮชิคุเพื่อนสมัยเด็กที่ซึมิเระแอบชอบ
ซึมิเระ: เอ่อ...คือว่า..โฮชิคุ
โฮชิคุ:มีอะไรล่ะซึมิเระ
ซึมิเระ: เอ่อ..คือว่า.โคอิจังวิ่งหนีแล้วหายไปไหนไม่รู้อ่าโฮชิคุช่วยตามหาโคอิจังเป็นเพื่อนหน่อยสิ
ซึมิเระ: ฉันไม่รู้ว่า โคอิจังจะเป็นอะไรรึป่าว
โฮคุ: อย่าร้องไห้สิซึมิเระเธอต้องเข้มแข็งสิ
ซึมิเระ:จ่ะ ฉันจะยิ้มแล้วฉันก็จะอดทน^_^ ขอบคุณน้ะโฮคุ
โฮคุ: ยิ้มแบบนั้นแหละดีแล้ว
โฮคุ:เธอไม่ต้องห่วงหลอกโคอิน่ะฉันจะช่วยเธอหาเอง
ซึมิเระ:นายน่ะเหมือนเมื่อก่อนจังทั้งอ่อนโยนและใจดี
   ย้อนกลับไปเมื่อสมัยก่อน
ซึมิเระ:งือๆๆๆๆๆ
โฮคุ: อย่าร้องสิซึมิเระ
ซึมิเระ:ฉันเดินสะดุดก้อนหินแล้วหกล้มโฮคุฉันเจ็บหัวเข่าอ่า งือ งือ งือ
โฮคุ:ไม่เป็นไรน้ะซึมิเระเธอเดินไหวไหม
ซึมิเระ: ฉันพยายามลุกแล้วแล้วเลือดมันก็ไหลฉันกลัวเลือดอ่า งือ งือ งือ
โฮคุ: ไม่เป็นไรน้ะเดี๋ยวฉันจะให้เธอขี่หลังแล้วไปส่งเธอที่บ้าน แต่เธอห้ามร้องน้ะเธอต้องยิ้มเข้าใจไหม
ซึมิเระ:จ่ะ ขอบคุณน้ะโฮคุ ^_^
โฮคุ: แบบนั้นหละ^////^
กลับมาปัจจุบัน
ซึมิเระ: เอ๋ ลืมไปเลย เราไปตามหาโคอิจังกันเถอะโฮคุ: ใช่ยัยบื้อนั่นจะเป็นยังไงบ้างแล้วก็ไม่รู้เราไปตามหากันเถอะซึมิเระ
ทางฝั่งของโคอิ
โคอิ: ฉ.....ฉัน..ผ..ผิด...ป...ไป...แล้ว..ร..ริค...สั...น
ริคสัน: เอ๋ อยากให้ฉันให้อภัยเธอก็ต้องมาเป็น.......
 
            ติดตามชมตอนต่อไปขอบคุณที่อ่านและ.    ติดตามกันน้ะค่ะ