เธอ เขา และรักเรา

ไม่รู้ว่าจะบังเอิญหรือพรมลิขิต วันนี้ผมได้เจอและเดินชนกับเขาคนนั้น ผมอยากจะคุยกับเขาเหลือเกิน แต่ก็กลัวว่าเขาจะคิดว่าผมบ้านะซิ ก็จะให้ผมเดินไปบอกเขาว่า "คุณครับ ถึงแม้เราจะเพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่ผมฝันถึงคุณทุกคืนเลยครับ" ไม่โดนต่อยกลับมาผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ ถึงแม้พี่แกจะดูนิ่ง แต่ตานี่เอาเรื่องอยู่นะ "เห้อออ...ไอ้กันต์เอ้ย เป็นเอามากวะ " แต่ยังไงผมก็สงสัยไม่หายอยู่ดี มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้ และอยากจะสืบหาความจริงให้ได้ เอาวะ วันนี้นอนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยคิดหาวิธี

ณ ห้องฟลุ๊ค
เมื่อผมแยกย้ายกับไอ้ปริ้นท์ ก็กลับมานั่ง เอ๋อ อยู่ที่ห้องคนเดียว ผมคิดจนหัวแทบระเบิด ทั้งความฝัน ทั้งเรื่องหมอดูที่ผมเจอมาวันนี้
"ปวดหัวจริงๆ เล้ย" ผมบ่นออกมาเบาๆ หลังจากนั้นผมก็เผลอหลับไป

~~ ผมเริ่มฝันอีกครั้ง คนคู่นั้นกำลังคุยอะไรกันอยู่นะ ทำไมดูเคร่งเครียด ผมเริ่มขยับเข้าไปใกล้ เพื่ออยากจะฟังว่าเค้าคุยอะไรกัน (ไม่ค่อยอยากรู้เลยผม -_-)
> "น้องวาด" ผู้ชายคนนั้น เอ่ยเรียกชื่อ ผู้หญิงออกมา ทำให้ผมได้รู้ชื่อเธอเป็นครั้งแรก
> "คะ พี่เปรม" นี่คงคือชื่อของผู้ชายคนนั้น
> "คิดอะไรอยู่เหรอ"
> "คิดว่า ถ้าวาดเกิดเป็นผู้ชาย ก็คงไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้"
> "อ้าว แล้วพี่ละ ถ้าวาดเป็นผู้ชาย แล้วพี่จะทำยังไงละ"
> "ถ้าวาดไม่สวย หน้าตาน่าเกลียด พี่ก็จะไม่รักวาดใช่ไหม และถ้าวาดเป็นผู้ชาย พี่ก็จะไม่รักวาดอีกใช่ไหม"
> "โอ๋ๆ อย่าคิดมากซิ พี่รักวาดที่เป็นวาดนะ วาดคนดีของพี่"

ผมแอบฟังอยู่นาน เอ๊ะ!!! มันความฝันผมนี่ จะบอกว่าแอบฟังก็ไม่ถูกนะ ผมได้ยินเอง ดูจากรูปการณ์แล้ว ทั้งสองเป็นคนรักกันแน่นอน จากการพูดคุยมันยิ่งชวนอยากรู้ ผมจึงฟังต่อ...
> "วาดไม่สบายใจ เรื่องที่บ้านใช่ไหม"
> " ใช่ บางที วาดก็คิดว่า ถ้าวาดเกิดเป็นผู้ชายก็ดีซิ จะได้ไม่ต้องถูกรังแกอยู่เรื่อย"
> "วาดคิดว่า การเป็นผู้ชายจะทำให้เรื่องทุกเรื่องดีขึ้นเหรอ"
> "ไม่รู้ซิ แต่ถ้าชาติหน้ามีจริง วาดจะขอเกิดเป็นผู้ชาย วาดจะได้ไม่ต้องทนกับการถูกรังแกหรือเอาเปรียบจากใครอีก"
> "ถ้าอย่างนั้นพี่ก็จะขอเกิดไปเป็นคู่ของวาด ไม่ว่าวาดจะเป็นหญิงหรือชาย พี่ก็จะรักวาดเหมือนเดิม"
> "สัญญานะ" / "สัญญา" แล้วทั้งคู่ก็เกี่ยวก้อยสัญญากัน

ตอนนี้ผมตื่นลืมตา ขึ้นมาท่ามกลางความมืดภายในห้องนอน นี่คือความลับและคำสัญญาของ คนคู่นี้เหรอ แล้วมีเหตุจำเป็นอะไรที่ผมต้องมารับรู้เนี่ย แถมยังหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นที่ดูยังไงมันก็คือผมคนนี้ และหน้าของผู้ชายคนนั้น ที่ดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก และไฝที่แก้มขวาที่ทำให้สะดุดตานั่นอีก
"โอ้ยย คิดจนหัวจะระเบิดละ" พูดจบผมก็พยายามข่มตาให้หลับ แต่มันช่างแสนยากเย็นเหลือเกิน

...เช้าวันต่อมา...
ผมรีบจัดแจงเตรียมอุปกรณ์ แล้วไปมหา'ลัย เพื่อหาไอ้ซิงเพื่อนผม
"ไอ้ซิง" ผมเรียกซิงที่นั่งรออยู่ที่โรงอาหาร
"อ้าว เอ้ากล้องมาทำอะไรวะมึง"
"วันนี้กูมีอะไรจะทำนิดหน่อย มึงต้องช่วยกู"
"อะไรวะ"
"เออนะ เดี๋ยวมึงก้อรู้เอง" หลังจากนั้นผมก็จัดแจงสะพายกล้อง เดินไปยังทางที่ผมเจอกับเขาคนนั้น วันนั้น
นั่นไง เจอแล้ว ผมกดชัตเตอร์รัวๆ
"เห้ยๆ อะไรของมึงอะ ถ่ายอะไรวะ มึงถ่ายรูปผู้ชายไปทำไมวะ"

เมื่อผมจัดการถ่ายรูปเสร็จเรียบร้อย "อะมึง เรื่องที่กูจะให้มึงช่วย คือ สืบประวัติคนนี้ให้หน่อย"
ไอ้ซิงกดดูรูป เลื่อนไป เลื่อนมา "ทำไมวะ มึงอยากรู้อะไร"
"จำได้ไหม ความฝันกู กูอยากรู้ ทุกเรื่องของคนคนนี้"
"ความฝันอีกแล้วเหรอ แล้วทำไมกูต้องช่วยมึงเนี่ย"
"มึงเค้าออกห้องทะเบียนนักศึกษาได้ มันคงไม่ยากหรอก ใช่ไหม?" ผมพูดแกมบังคับ
"แหม ทำหน้าเจ้าเล่ห์ เชี้ยๆ เออ เดี๋ยวกูจะดูให้"
"ขอบใจวะเพื่อน" ได้ข้อมูลมาก่อน แล้วผมค่อยหาวิธีต่อไป