ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

 
''ตื่นได้แล้วอันลัน''
ฉันต้องมาปลุกหมอนี่ได้ข่าวว่านอนดึกเพราะเป็นอะไรไม่รู้ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
''ตื่นแล้วๆ''
เสียงงัวเงียจัง
''นี่นายจะนอนกินเมืองไม่หาสร้อยแล้วอรอ''
''หาสิไปๆออกไปๆฉันจะอาบน้ำ''
''เครรีบมาน่ะคร้าา''
''คับบบ''
เสร็จเราก็มาถึงโรงเรียน
''นี่อันลันผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วเรายังไม่คืบหน้าเลยน่ะทำไงดี''
''งั้นหาวันนี้กัน''
''หาได้ยังไงล่าวคืออยู่ไหนยังไม่รู้เล้ย''
''ห้องสมุดของวังสิ''
''แต่ท่านพ่อบอกว่าเราจะกลับไม่ได้ถ้ายังหาไม่เจอน่ะ''
''จริงสิ''
เราสองคนยืนอยู่หน้าโรงเรียนกำลังคิดกันอยู่แต่
''ห้องสมุดที่หนึ่งที่มีเรื่องเทพนิยายแบบนี้นะ''
นายคาทินค้า
''นี่นายไม่เรียนหรอ''
''ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนตั้งนานแล้วโดดเรียนเกือบประจำเเล้วเธอล่ะ''
''ฉันต้องหาข้อมูลเรื่องสร้อยก่อนอ่ะยังไม่มีข้อมูลไรเลย''
''งั้นฉันพาไปบอกแล้วไว่ารู้ว่ามันมีอยู่ที่หนึ่ง''
''นายรู้หรอ''
อันลันพูดจ้าจากที่เงียบไปนาน
''ช่าย''
''งั้นไปกัน''
  เราสามคนไปกันโดยที่อันลันขี่ไปก่อนเพราะว่าท่านพ่อเรียกเลยให้ฉันไปกับคาทินโดยที่นั่งรถบิ๊กไบค์ไปขอบอกนายคาทินตอนนี้เท่ห์มากกระชากใจสุดๆ แต่เสียอย่างเดียวจริงๆคนนั่งหลังต้องนั่งเท่ห์ๆด้วยสิแต่ตอนนี้ฉันกอดเค้าแน่นมากแถมหลับตาด้วยก็ฉันกลัวความเร็วมากๆอยากจะปล่อยน้ำตา
''นี่เธออย่ากอดแน่นดิหายใจไม่ออกคับ''
''ก็ฉันกลัวนี่''
''งั้นกอดแน่นๆนะคับ''
จะบอกให้ฉันกลัวทามไมล่าวอึยจะเร็วไปหานรกรึไงไอ้คาทินบ้า
 
รถของคาทินค้าา⇓⇓