Call us The L.o.u.d.

                    LIMBO กับ maria ทั้งสองยืนอยู่หน้าประตู  Limbo ทำสีหน้าเบื่อหน่าย 
เขาได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นมาจากข้างๆ เขาหันไปมอง  เขาเห็นมาเรียกำลังร้องไห้
 
                    " ทำไมอาจารย์ไม่เข้าใจฉัน... "  เธอหันมามองที่ limbo 
                    " มองอะไรของแก! "  limbo ถ้อนหายใจแล้วหันหน้าหนี มาเรีย เช็ดน้ำตาของ
เธอแล้วถ้อนหายใจเบาๆ พร้อมกับหลับตาลง
                    ' มาเรียๆ แค่ทำงานนี้ให้เสร็จไว้ๆ '  เธอพึมพำในหัวตัวเอง
                    ' ก็แค่พาไปดูห้องพัก กับห้องเรียนก็พอ ' เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วลืมตาขึ้น
                    " เอ๋....!?  หายไปไหนแล้ว "  Limbo เดินนำหน้าไปไกล แบบไม่สนใจอะไร
                    " นี่แกจะไปไหนน่ะ! "
                    " เจ้าควรเรียกข้าว่านายท่าน แทนที่จะเรียกห้วนๆเช่นนั้น มันไม่เหมาะสม " สีหน้าของเขาจริงจัง
                    " ทำไมฉันจะต้องเรียกแกแบบนั้นด้วยล่ะ " Limbo เริ่มหัวเราะ
                    " หรืออยากจะให้ข้ารายงานความผิดพลาดของเจ้าในวันนี้ แล้วรวมถึงเื่องที่เจ้า
ขัดคำสั่งของข้า"  Limbo ยื่นหูเข้ามาใกล้ๆ มาเรีย
                    " เร็วเข้า! ข้ารอฟังอยู่นะ มาเรีย... "
                    " ........นายท่าน... " มาเรียพูดออกมาแต่ช่างแผวเบาเหลือเกิน limbo หัวเราะ
ดังในขณะที่มาเรียบ่นพึมพำด้วยสีหน้าเจ็บใจ
                    " นำทางข้าไปเลย " ทั้งสองออกเดินไปพร้อมกัน แต่ มาเรีย ทิ้งระยะห่างพอควร
ในโถ่งทางเดินนี้มีเพียงพวกเขาสองคน
 
                    " พวกมนุษย์กับปีศาจหายไปไหนหมด "
                    " ... " มาเรียไม่อยากจะตอบคำถามนั้นแต่ "ช่วงเวลานี้ทุกคนกำลังเรียนอยู่ค่ะ"
                    " แล้วเจ้าไม่เข้าเรียนเรอะ รึว่าเจ้าไม่ชอบการเรียน? "  มาเรียทำหน้าไม่พอใจ
                    " ตอนนี้ฉันต้องพาคุณไปที่ห้องพักแล้วห้องเรียนก่อนค่ะ! "
                    " โอะ ข้าลืมไปได้ยังไงล่ะเนี่ย "
                    ' เจ้านี่มัน! ' หลังจากนั้น ทั้งคู่ไม่ได้คุยกันเลยอาจเป็นเพราะ ความไม่ถูกซะตา
ของ limbo ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆ จนถึง อาหารหอพัก 'พิเศษ' เดินมาไกลพอควรจนถึงห้องพักของ
Limbo เขาอยู่ที่ชั้น 2 ในชั้น 2 มี 3 ห้อง สามห้องใหญ่ๆ หนึ่งในนั้นคือห้องของเขา พวกเขามา
ยื่นห้องตรงกลางระหว่าง 2 ห้อง มาเรียยื่นบางอย่างมาให้ Limbo
 
                    " นี่ คีย์การ์ด กับกุญแจสำรอง "
                    " คีย์การ์ด มันคืออะไร "  มาเรีย ถ้อนหายใจหนัก
                    " มันคือบัตรผ่านเพื่อเข้าห้องแกไง! "
                    " แล้วข้าต้องทำยังไงเพื่อจะใช้มัน "  มาเรียแสดงวิธีให้เขาดู
                    " สอดบัตรไปที่ ประตูรอจนไฟเขียวแสดงขึ้นมา ก็สามารถเข้าไปได้แล้ว "
                    " แล้วท่าทำแบบนั้นได้แล้ว ทำไมข้ายังต้องมีกุญแจด้วยล่ะ "
                    " โดยปกติทุกคนจะมีกุญแจสำรองทั้งนั้นเหละ! แต่บุคคลปกติจะไม่ได้รับกุญแจ
สำรองติดตัวไว้หรอกนะ กุญแจสำรองมันมีไว้สำหรับ 'บุคคลพิเศษ' หรือกรณีพิเศษของแต่ละ
บุคคล ที่นี้เข้าใจรึยัง! "  limbo ทำหน้าเหม่อมองหันเหความสนใจไปทางอื่น " ! "
                    " เป็นเช่นนั้นเอง "  เขาทำท่าทางเข้าใจ เขาหยิบคีย์การ์ด กับกุญแจมา
                    " แต่ทั้งสองอย่างนี้คงไม่จำเป็นสำหรับข้า เพราะข้าทำแบบนี้ได้ " มาเรีย สงสัย
ในที่เขากำลังจะทำ limbo ชูมือขึ้นไปที่ประตู ประตูห้องสั่นพร้อมส่งเสียงดังแล้วไฟสีเขียวแสดง
ขึ้น  " แบบนี้ข้าทำได้ใช่ไหม "  เขาทำท่าทางอวดเก่งแล้วหัวเราะ ทุกครั้งที่เขาหัวเราะมันทำให้
มาเรียหัวเสีย
                    
                    " การทำลายระบบรักษาความปลอดภัยแบบนั้น มันผิดกฎ หากทำแบบนั้นอีกจะ
ถูกนำไปสอบสวนรอการลงทัณสถานเดียวค่ะ "  ขณะที่เธอพูด เธอสังเกตเห็น เส้นผมของ limbo
กำลังร่วง ขณะที่เขาหัวเราะ
                    " เราจะไปกันได้รึยัง "
                    " ค่ะ "  ทั้งสองออกเดินทางไปที่ห้องเรียน พวกเขาออกมา หอพักส่วนตัวกำลัง
เดินอยู่ที่ทางเดินไปสู่อาคารเรียน  มาเรียได้อธิบายถึงการแยกฝั่งระหว่าง ปีศาจกับมนุษย์ ภายใน
ตึกที่เขาได้เจอ กับพวกมาเรียที่พยายามจะลงทัณเขาเมื่อเช้าของวันนี้  ว่างในอาคารแยกเป็นสอง
ฝั่ง ฝั่งซ้ายมนุษย์ ฝั่งขวาปีศาจ เธอบอกเขาให้ใช่ทางเดินปีศาจ ขณะที่รูปลักษณ์ของเขา  ณ ตอน
นี้ไม่ต่างอะไรจากมนุษย์คนหนึ่ง เธอเตือนเขาว่าหากเจอเขาในฝั่งอาคารของมนุษย์เธอจะลงทัณ
เขาทันทีที่เห็นเขา ความรู้สึกของ Limbo บอกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับการแบ่งฝั่งของ
มนุษย์กับปีศาจมันอาจเป็นแค่ความสงสัย แต่มาเรียไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมหลังจากนั้น แต่ดู
เหมือน limbo จะไม่สนใจการแบ่งฝั่งพวกนั้น แต่ตอนนี้เขามองไปที่อาคารหลัก (อีเกิล)
                   
                    " ข้ามีอะไรจะถามเจ้าหน่อย " เขาเปิดสมุดที่เขาได้มาจาก Diara 
                    " ในสมุดนี้มันมีแผนที่ไว้ด้วย อาคาร1 อีเกิล  อาคาร2 อาคารเรียน  แล้ว
อาคาร 3 คืออะไร? "
                    " อาคาร3 เป็นอาคารที่มีไว้สำหรับนักเรียนกับอาจารย์ไว้ค้นคว้างานวิจัยต่างๆ "
                    " ฟังดูแล้วเหมือนห้องสมุดเลยนะ "
                    " ที่นั้นไม่ใช่ห้องสมุด "  ระหว่างที่พวกเขาสนทนากันอยู่ มีเสียงฝีเท้าตรงมาที่
เขา เสียงฝีเท้าหนักแน่นหยุดลงที่ limbo อย่างรวดเร็วแล้วคว้าเสื้อคลุมเขาไว้
                    " นั้นเหละค่ะ อาจารย์ปีศาจเมื่อตอนเช้า "
                    " แกสินะ ไอ้ปีศาจที่ทำร้าย ยูมะ จนสลบ! "
                    " อ่ะ...อืม....... " สัมผัสของเขาน้อยลงทำให้เขาไม่ทันตั้งตัว เผลอบอกใช่ไป
                    " เอะ! เดี๋ยวค่ะ เขาดูเหมือนแต่ไม่ใช่ค่ะ "
                    " หา? เชอะ!งั้นเหรอ "  เขามือจาก limbo 
                    " ผ้าคลุมเลนเซอร์เรอะ หึพวกคุณหนูอีกแล้วสินะ หน้าตาแกเห็นแล้วไม่สบ
อารมณ์เลย "
                    " สวัดีครับ ผมชื่อ limbo "  เขาตอบแล้วยิ้มอย่างสุภาพ
                    " เชอะ ขอโทษด้วยล่ะกัน ฉันอาจารย์ คาเอะ แล้วเจอกันในคาบเรียนแล้วกัน "
ดวงตาของอาจารย์ คาเอะ ข้างซ้ายดำสนิท แล้วพวกเขาก็เดินจากไปด้วยท่าทางร้อนร้น
                    " ที่แท้อาจารย์ คาเอะ ก็เป็นคนเดินเรื่องที่แกทำไว้นี่เอง "
                    " ทำได้ดดีมาก "
                    " เอะ? "
                    " ที่ไม่ยอมเปิดเผยตัวจริงของข้า ข้านึกว่าเจ้าจะทำให้อาจารย์ที่แสนสวยของเจ้า
ผิดหวังแล้วซะอีก "  limbo หัวเราะ
                    " สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ ที่เป็นมนุษย์หมาป่าฮาๆ ช่างสื่อสัตว์จริงๆ "
          
         มาเรีย หมดความอดทน เธอแบมือตบไปที่หน้าของ limbo อย่างแรงจนเขาล่มไปที่พื้น 
                    " อย่างแบบนั้นกับอาจารย์ของฉันนะ ไอปีศาจน่ารังเกียจ "  เธอพูดประโยคสุด
ท้ายอย่างแน่นๆ เธอหันหลังแล้วเดินหนีจากเขา
                    " Class A ห้อง 9 เดินตรงไป ขึ้นไปชั้น 3 "
                    " หึ "  limbo หัวเราะ และหัวเราะเรื่อยๆ มันทำให้มาเรียหงุดหงิดสุดๆ สีหน้า
ของเธอไปด้วยความเกียจชัง
                    " ฉันจะจำกัดปีศาจอย่างแกไปจากโรงเรียน " ตอนนี้ มาเรียเลือดร้อนสุดๆ เธอ
หันไปมองที่ limbo ด้วยแววตาอันเคียจแค้น
 
                    แต่เขาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ตรงนั้นมีเพียงรอยเลือดที่หยดเป็นทาง
 
          ณ ชั้น 3 ของอาคาร 2
                    " ตามที่บอกอยู่ที่ชั้น 2 สินะ "  เขาขึ้นมาถึงชั้น 2
                    " ช่างกว้างจริงๆ " เขาพูดขึ้น ขณะที่มองผ่านทางกระจก เขาเห็นเสาแท่นศิลาอยู่
ตรงกลางลานกว้างและ อาคาร 3 ที่อยู่อีกฟากหนึ่ง จู่ๆเสียงระฆังดังขึ้น limbo มองไปรอบๆ ประตู
ของแต่ละห้องกำลังเปิดออก มีเหล่านักเรียนเดินออกมาจากห้องมากมาย
                    " มนุษย์เรอะ? "  limbo ยื่นท่ามกลางดหล่าพวกมนุษย์ที่เดินผ่านตัวเขาไปโดย
ที่ไม่มีใครสังเกตหรือเห็นเขาเลย  มันอาจเป็นเพราะผ้าคลุมที่ diara ให้มา limbo นึกถึง
เหตุการณืการต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขา  ความรู้สึกของการหักหลัง ความเจ็บปวดที่อยู่ในหัว เรื่องทั้ง
หมดที่เกิดกับเขามันทำให้เขาแตกต่างจากมนุษย์พวกนี้ เขาเลิกคิดพร้อมทำสีหน้าถอดใจแล้ว
ต่อไปเดิน  ' กึก ' เขาเดินต่อไปไม่ได้
 
                    " นี่เธอ " มีใครบางกำลังดึงเสื้อเขาอยู่
                    " มีเลือดติดอยู่ที่หน้าของเธอ เป็นอะไรรึเปล่า "  limbo หันมามอง
เธอเป็นผู้หญิงที่ใส่แว่นกลมดูตลก มีหมวกปลาหมึกบนหัว  limbo เคยเห็นเธอมาก่อน แต่ความรู้
สึกบางอย่างมันเปลื่ยนไป limbo มองไปที่ตัวเธอ แล้วหันมามองที่ตัวเอง
                    " ฮ่าๆ " เขาหัวเราะออกมาเสียงดังออกมาไม่หยุด
                    " อ่า!! หัวเราะอะไรของเธอน่ะ เดียวคนอื่นก็ได้ยินหรอก! " เธอกระซิบดังๆบอก
                    " ขออภัยด้วย แต่ไม่ทราบว่า Class A ห้อง 9 อยู่ไหนเหรอ "
                    " เอะนั้นห้องของฉัน หรือว่าคุณคือคนที่ย้ายมา "
                    " เอะ! \(> 0 <)/ หัวเราะอะไรอีกล่ะ "
                    " ดีจริงๆ ที่ได้เจอคนที่เหมือนกัน "
                    " เหมือนกัน? "
                    " ที่เหมือนกันหมายถึงส่วนสูงล่ะนะ " เขาก็หัวเราะตามเคย
                    " เอ๋! (..>0<..)!! "  เขาอุทานออกมากดังพอๆ กับเสียงหัวเราะของเขาแต่ฟัง
ดูน่ารักกับแก้มแดงๆ เพราะความเขินของเธอ  ' (โมเอะ!?) ' limbo ครุ่นคิด
                    " มีเลือดติดอยู่ที่แก้มน่ะ! ไม่เป็นไรแน่นะ? "  เธอยื่นมือที่ถือผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด
เลือดบนแก้มทั้งสองข้างของ limbo พร้อมกับทำหน้าหงอนน่ารักๆ  limbo จับมือเธอ
 
 
                    " ขอบคุณ...  เจ้าชื่ออะไร "
                    " ทาโกะ... เซเน ทาโกะ  อิกเซีย ค่ะ "
                    ' ฮ่าๆ เป็นชื่อแปลกๆ อีกแล้วสินะ '  limbo พึมพำ
                    " ข้าชื่อ limbo "
 
          
 
 
 
 
มุมนักเขียน
     อ่า... มาถึง chapter ที่ 5 จนได้   5 ตอนที่เขียนไป  เป็นจุดเริ่ม
               (= w =)  ถ้าใครติดตามอยู่ก็ขอบคุณน่ะ