[The Hunter] - ยัยนักล่าจอมมารท้าทายใจนายเจ้าเล่ห์

สัปดาห์นี้ไม่ค่อยได้เรียนอะไรเลยบางครั้งก็เรียนเรื่องการควบคุมมานาของพลังเเต่ละ
คนเเต่ฉันเรียนก่อนหน้านี้ที่คฤหาสน์ของพ่อเเล้วล่ะก่อนที่จะมาเรียนโรงเรียนที่นี่ ฉันเดิน
เล่นที่สวนหลังป่าเพราะมันสงบเเละอากาศเย็นสบายเเต่มันก็ดีสำหรับพวกนักเรียนขี้เกียจ
เรียนนะเพราะมันว่างทั้งวันยังไงล่ะ บางคนก็ทะเลาะกันบ้างสู้กันบ้างเเต่ก็เเพ้ทั้งสองฝ่าย
อยู่ดีฉันเดินมาเเล้วนั่งบนพื้นหญ้าหนาๆเเถมยังนุ่มเพราะเขาดูเเลพื้นหญ้าหรือสวนนี้มาอย่างดี
"เพลงดาบซามุคิยะบทที่ 15.."เสียงอันเยือกเย็นที่คุ้นหูนิดๆดังมาจากที่สวนด้านขวาฉันลุกขึ้นมาเเล้วกระโดดสูงเพื่อข้ามไปยังที่สวนอีกฝั่นหนึ่งเเล้วผู้ชายคนนั้นกำลังร่ายรำดาบอยู่
"เพลิงไฟไร้เกี้ยวหนาม!" คนที่ร่ายรำคือเคนโตะในขณะที่ฉันลอยบนอากาศเพื่อกระโดด
มาที่นี่เเต่บังเอิญหมอนั้นตวัดดาบคาตะนะของเขาทำให้เกิดเปลวไฟลุกเป็นหนามเเหลมๆ
เเถมเขายังตวัดดดาบมาทางฉันนี่มันเป็นการฆ่าทางอ้อมชัดๆ 
"เกราะป้องกัน:อะม่อนคริสตัล" ฉันยกเเขนทั้งสองข้างเเล้วเปิดวงเวทย์สร้างโล่เกราะทำให้
ไฟหนามของเคนโตะเเตกกระจายเมื่อโดนโล่ที่ฉันสร้าง ฟู่วว! เกือบไปเเล้วไหมล่ะ -*-
"ยัยบ้าเอ้ยย มากระโดดโลดเต้นเหมือนลิงอะไรเเถวนี้ดีเเล้วที่เธอมีสติอยู่นะ"
"เฮ้ๆๆ ฉันขอโทษย่ะฉันไม่ได้ตั้งใจกระโดดมาดูนายร่ายรำหรอกนะ" ฉันยืนกอดอกเเล้วมอง
"เเต่ยังไงก็ช่างเถอะ อุส่าเข้าด้ายเข้าเข็มเเล้วฮึ้ยยย เพราะเธอเลย"เคนโตะจ้องหน้าฉัน
อย่างจะลอบสังหารฉันอย่างนั้นล่ะชิส์ กะอีเเค่ร่ายรำ ทำไมต้องใช่พลังในการร่ายรำด้วย
"ไม่ต้องร่ายรำหรอกน่า..ฉันรู้ว่านายเครียดเลยร่ายรำใช้พลังเพื่อปลดปล่อยความเครียดงั้นมาตู่สู้กันดีกว่าใครเเพ้เลี้ยงข้าว ใครชนะเป็นเบ๊ 1 อาทิตย์เอาไหมล่ะ ?"
ฉันยืนกอดอกเเล้วยื่นข้อเสนอให้เคนโตะส่วนตานั้นก็ถือดาบอยู่2เล่มพร้อมกับพยักหน้า
เบาๆเเถมยังยิ้มเเบบเจ้าเล่ห์ด้วยซ้ำ -*-ชักจะไม่ไว้ใจหมอนี่เเล้วล่ะสิ
ฉันจับมือกับเคนโตะเพื่อยอมรับเเละตกลงข้อเสนอนี้เเถมเขาก็พาฉันไปที่สนามท้าประลอง
ที่ลานกว้างของโรงยิมเเต่เขาจะมีระบบให้เลือกสถานที่เคนโตะเลยเลือกฉากคือสนาม
ประลองที่กั้นด้วยตาข่ายเเบบเหล็กเพื่อให้คนในโรงเรียนมาดู
"ขอประชาสัมพันธ์ครับ วันนี้เป็นวันเเห่งการท้าประลองระหว่าง เคนโตะ ฮิโคดะ vs ไอริส บลาเตอร์เอมฟ์ ใครที่สนใจก็มาดูการเเข่งขันท้าประลองได้เลยครับ"
เสียงคณะกรรมการคือรุ่นพี่เเครทเเละเขาก็มาตอนไหนไม่รู้เเละฉันก็มาห้องพักตอนไหนก็
ยังไม่รู้เพราะฉันไม่คุ้นเคยที่โรงเรียนใหม่เพราะยังไม่รู้จักโรงเรียนที่นี่มากนักเเต่ก็การท้า
ประลองครั้้งนี้หวังว่าจะโค่นหมอนั้นได้นะ -0-
[ขอให้นักสู้เตรียมตัวก่อน 10 วินาทีเพื่อที่จะออกไปต่อสู้กับศัตรูของท่านด้วยค่ะ]
เสียงระบบดังขึ้นเมื่อประตูของห้องพักกำลังจะเปิดส่วนฉันถอดหมวกฮุดออกเเล้วเเบมือพร้อมกับปลดปล่อยดาบเอ็กคาริเบอร์ดาร์กดาบประจำตัวของฉัน
Three...
Two...
One...
[ขอให้นักสู้ออกตัวประจำที่เพื่อไปประจัญหน้ากับคู่ต่อสู้]
ฉันเดินออกจากห้องพักเเล้วเดินไปที่สนามท้าประลอง เคนโตะยืนถือดาบเเล้วเขาก็กำลัง
เดินมาเช่นกัน
[ณ สนามท้าประลอง]
เฮ้อ...อย่าตื่นเต้นสิฟร๊ะ คิดซะว่าเคนโตะคือศัตรูของฉัน ฉันถอนหายใจเบาๆจนอีกฝ่ายยิ้ม
มุมปากที่ถอดหายใจเพื่อให้มันตื่นเต้นน้อยลงไม่ใช่ว่าฉันจะถอดใจต่อสู้กับนายนะ -0-
'เคนโตะสู้ๆๆ!! / ไอริสสู้ๆ / เย้ๆๆๆ'
เสียงนักเรียนทั้งหมดที่มายืนดูการต่อสู้ระหว่างฉันกับเคนโตะ เสียงเชียร์ เสียงให้กำลังใจ
ทำให้ฉันรู้สึกมั่นใจตัวเองมากขึ้น ฉันยืนถือดาบเอ็บคาริเบอร์ดาร์กเเล้วตั้งท่าเพื่อเริ่มเข้า
การต่อสู้ เคนโตะยืนถือดาบสั้น เเละ ยาวเพราะฉันเพิ่งสังเกตว่าเขามีดาบไม่เท่ากัน
 [การท้าประลองคู่ที่ 47 ครั้งที่ 47 ได้เริ่มเมื่อคณะกรรมการสั่ง] 
เสียงดังออกมาจากวงเวทย์สีฟ้ามันเป็นระบบที่เขาประกาศไว้ส่วนรุ่นพี่เเครทยืนบนเสาเเท่น
เเล้วถือไมค์ทำให้สาวๆกริ๊ดกร๊าดความหล่อเเละรอยยิ้มของเขา
"started fighting.... Three.... Two.... One....fighting!!!!"
ฉันยืนโดยการเอาด้ามดาบเอ็กคาร์ริเบอร์เเทงลงพื้นดินเเล้วเปล่งวงเวทย์คริสตัลออกมาเป็น
วงใหญ่ๆทำไมให้ดาบคาร์ริเบอร์ของฉันสูบพลังเเละทำดาเมจได้หลายเท่า
"เพลงดาบซามุคิยะบทที่14:เปลวเพลิงพยัคฆ์" เคนโตะกระโดดสูงเเล้วตวัดดาบที่มีเเสงไฟอย่างกับลาวาเเล้วหมุนตัวมาเพื่อฟันตัวฉัน
ฉิ้งงง!!!! 
ฉันยกดาบกันไว้เลยทำให้เคนโตะออกกำลังมากขึ้นส่วนฉันก็ออกกำลังทำให้เกิดการสูสี
ของดาบ...ฉันสบัดดาบเคนโตะออกไปทำให้เจ้าตัวกระเด็นไปข้างๆเเต่เขาก็ยังยืนได้ขนาด
ฉันใช้พลังของดาบเพื่อดีดตัวห่างออกจากเคนโตะ เขาวิ่งมาทางฉันอย่างไวเเสงเเละ
ร่างกายของเขาเป็นเปลวไฟตอนที่เขากำลังวิ่งมาหาฉันมันไวมากฉันตวัดดาบด้วยมือเดียว
ฉันไม่นิยมจับดายสองมือเพราะมันไม่ถนัดเเล้วเขาก็ยังรับดาบฉันพร้อมกับปัดดาบฉันหลุด
ออกจากมือด้วยดาบสั้นนี่ขนาดเริ่มต่อสู้นะ ทำให้ดาบของฉันลอยไปปักพื้นดินอีกครั้ง
"ยอมเป็นเบ๊ฉันซะ!! เพลงดา---"
เขากำลังตั้งท่าเเท้งฉันเเต่ฉันใช้Warpก่อนที่อีกฝ่ายจะโจมตีฉันไม่ได้โกงหรือเกรียนเเต่
อย่างใดเพราะการวาปนี้มันทำให้เจ้าของดาบวาปไปหาดาบที่อยู่ไกลได้เเละมันสามารถปา
ดาบใส่เเล้ววาปไปเอาดาบในขณะที่ดาบมันลอยได้เช่นกัน
"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเกรียนหรอกนะเพราะฉันคือเจ้าของดาบยังไงล่ะ :P" ฉันเเลบลิ้นใส่เพื่อนกวนโมโหอีกฝ่าย
"เหอะ! กะอีเเค่วาปไปเอาดาบเพราะมันเชื่อมต่อกับเธอใช่ไหมล่ะ ?มันก็เกรียนเหมือนกันละน่า" เขาตอบโต้เเล้วพุ่งเข้าหาฉัน
ฉันยกดาบเเล้วฟันพร้อมกับสบัดดาบกันตัวเองเพื่อไม่ให้ปาดเจ็บช่วงระยะเวลานี้ก็ต่อสู้ด้วย
ดาบต่อดาบบางครั้งเคนโตะก็ใช่เวทย์ด้วยมือเปล่าเเละฉันเเอบฮิวตัวเองเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้
'เฮ้!!!!! สู้เขาๆๆๆ' เสียงนักเรียนที่เข้ามาชมการต่อสู้ก็ยังดังต่อเนื่องมันเหนื่อยนะกับการปะทะด้วยดาบงั้นฉันจะใช่เวทย์ละกันนะ ไม่อยากเป็นเบ๊ให้กับตานี้หรอก -*-
ฉันคลายมือออกเพื่อให้ดาบสลายตัวออกไปเพราะฉันเปลี่ยนมาใช้เวทย์เหมือนเดิม
"โอ้ว...นี่เธอจะใช่เวทย์เลยหรอ มันทำให้ฉันสะดวกมากขึ้นนะ"เขายิ้มมุมปากเเล้วยืนตั้ง
ท่าพร้อมกับเปล่งวงเวทย์ที่เท้าเขาทำให้ดาบสั้นของเขาสลายตัวไปเเล้วเขาถือดาบยาว
เเทน ฉันยืนบนวงเวทย์ที่ฉันสร้างขึ้นเมื่อสักครู่เเล้วยกฝ่ามือขึ้นทำให้ดาบหลายเล่มปรากฎ
ขึ้นมาคริสตัลเล็กๆยังสวยงามตอนที่มันมาประกายรอบตัวฉัน
"คริสตัลเอริเทนเลอร์!" ฉันดีดนิ้วเเเล้วทำให้ดาบหลายเล่มยิงไปที่ตัวของเคนโตะด้วย
ความเร็ว 0.5 วิ/นาทีเเต่หมอนั้นก็หลบได้ทุกท่าทุกความพริ้วไหวเเละเขากำลังมุ่งหน้ามา
ทางฉัน -*-ต้องใช่พลัง Pause หยุดชะงักหรือสตั้นอีกฝ่ายเเละต่อด้วยพลังยิงไกลกลาย
เป็นดาบล้อมตัวอีกฝ่ายเพื่อที่จะเเทงสินะ
ฉันดีดนิ้วทำให้อีกฝ่ายชะงักเเละหยุดวิ่งชั่นขณะพร้อมกับยิงลูกปืนด้วยมือเปล่าของฉันออก
ไปทำให้วงเวทย์ปรากฎรอบตัวอีกฝ่ายเเละมีดาบหลายเล่มเล็งตัวอีกฝ่ายไว้
"มาจบกันซักที ^^" ฉันยกมือเพื่อดีดนิ้วเตรียมเเทงเคนโตะเเต่เจ้าตัวยิ้มออกเเเนวโรคจิตเเฝงความเจ้าเล่ห์
"Flames destroy everything!~" เมื่อเคนโตะพูดจบเเล้วมีวงเวทย์สีส้มๆออกเเนวไฟลาวาโผล่ขึ้นที่เท้าของเขาเเล้วมีเเสงในตัวของเขาทำให้ดาบหลายเล่มของฉันถูกลาย
มอดไหม้จนสลายกลายเป็นเพชรเเละจางหายไปพร้อมกับวิ่งมาหาฉันโดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว
เเต่เขามือมีดสั้นมาจี้คอฉันตั้งเเต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ฉันนี่มันเป็นพวกที่ไม่ค่อยรอบคอบ-*-
"ฉันยอมเเพ้เเละยอมเป็นเบ๊นายก็ได้!!" ฉันยกมือ2ข้างตามจริงฉันไม่ยอมเเพ้หรอกเพราะ
ฉันขี้เกียจต่อสู้กับเคนโตะถ้าฉันต่อสู้จริงๆล่ะก็เหมือนคนโรคจิตเลยล่ะ
"เธอตกลงเเล้วนะ ^^" เคนโตะยิ้มเเล้วจูงมือฉันออกไปเมื่อการท้าประลองยุติจบลงเเละฉันก็เเพ้เพราะขี้เกียจต่อสู้กับเคนโตะ (ตามจริงฉันก็เเพ้เขานั้นล่ะเพราะอ่านพลังเขาไม่ออกฉันเลยต้องเเพ้)