สร้างเมืองที่ต่างโลก

-

เขียนโดย dagzombi

วันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.24 น.

  3 ตอน
  2 วิจารณ์
  8,824 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 04.41 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ประทะบอสในป่าหมอกพิษ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ชาย2คนคุ่ยกันในห้อง"ของแค่นี้พอแล้ว" คนในชุดเกราะพูด"คิดจะทำจริงๆนะเหรอ" คนในชุดดำพูด"เจ้าจะถูกส่งไปที่ไหนเจ้ารู้ไหม" "....""ถ้าเป็นเจ้าก็ขอสิ่งมากมายแค่ไหนก็ได้แม้แต่ชีวิตที่ยืนยาวอีกหลายร้อยปี แล้วทำไมเล่า" "ไม่รู้หรอกแค่จะไปทำตามคำขอของเพื่อนตนหนึ่งเท่านั้นเอง""เขาที่ไปแล้วนะหรือ" "ใช่ไปไกลมากๆจนไม่มีวันได้เจอกันอีก""'แล้วแต่เจ้าแล้วกัน"จบบทสนนาชายที่ใส่ชุดดำก็เดินออกไปจากห้องกลับมาสถานะปัจจุบันบอสสุดแกร่งสู้กับนักอัญเชิญไม่มีทางเลือกผมจึงใช้เวท1ใน2ที่ไขเสร็จก่อนหน้านี้ดาบกรีดฝามือตัวเองเลือดหยดลงพื้นแล้วผมจึงใช้เวทแบบรวบรัดผมจึงร่าย[วิญญาณทที่วนเวียนที่นี่ขอจงฟังคำเรา ให้เรายืมพลังของเจ้าแล้วเราจะให้ยืมพลังของจงออกมา summon]พอ ร่ายเสร็จก็วางฝ่ามือที่มีเลือดไหลลงไปที่พื้น แล้วดินก็มีการสั่นไหวไม่นานเหล่าโครงกระดูกก็พุดขึ้นมามากมายไม่เว้นในบ่อ ที่กำลังเดือดก็ตาม นับได้ประมาณ30ตัว แล้วเลือดที่อยู่ในมือไหลทะลักออกมาผมร้องโอดโอยแทบหมดสติร่างกายสูบผอมแห้ง ลงเหมือนคนอดข้าวมาหลายวัน ชีวิตและเลือดเนื้อนี่คือค่าตอบแทนแม้ไม่จ่ายชีวิตก็เถอะเหล่าโครง ไม่ต้องรอคำสั่งพุ้งเข้าจัดการยักต์เกราะทันทีตัวที่มีอาวุธฟันอยากไม่ยั้ก โดยไม่หลบหรือตัวที่ไม่มีอาวุธก็เกาะไปทั่วร่างกายคิดจะให้มันล้มแม้จะโดน ฟันจากพวกเดียวกันก็ตาม "ควับ" แต่ก็ถูก[ยักต์เกราะ]เวี่ยงดาบขนาดใหญ่ฟันจนหายไปหลายสิบตัวตัวอื่นๆที่ไม่ ก็ถูกลมพัดกระเด็นล้มทับไปตามๆกันไม่นานพวกโครงกระดูกที่กระจัดกระจายก็กลับ มารวมกันใหม่"หืมมมม  คราวววววว "ยักต์เกราะร้องอย่างน่ากลัวแล้วบุกเข้าไปฟันต่อดยไม่สนผมที่ล้มอยู่เลย"แอ๊กๆๆ"ผมไอออกมา ก่อนจะยืนได้ก็ต้องล้มไปอีก"หมับ"อยู่ๆไหล่ของผมก็ถูกจำให้ลุกขึ้น นั้นคือสเกลตันที่สภาพพร้อม แล้วยังมีอีก2ตัวที่เดินตามมาดูเหมือนจะไม่เป็นไรแล้วเหมือนกันจะเริ่มตอบโต้ละน่ะ พอสั่งการเสร็จสเกลตัน3ตัวก็ย่องไปอย่างเงียบๆ"ทึบ...ทึบ...ทึบ"ทั้ง3ตัวย่องเข้าไปอย่างช้าๆ"ฉัวะ ฉัวะ"เจ้า[เกราะยักต์]ไม่รู้ตัวก็ยังฟันเดิมที่ ผมสั่งนั้นคือให้แฝงตัวเข้าไปฝูกโครงกระดูกรอหาจังหวะให้แล้วฟันเน้นๆทะลุ เกราะให้ได้เหมือนนักฆ่าจากนั้นออกมาจากระยะดาบแล้วเข้าไปใหม่ ทำซ้ำไปเรื่อยๆ"ฉึก!"แล้วก็ฟันเข้าไปที่ขาซ้าย มันยังไม่รู้ตัว"ฉึก!"อีกครั้งที่หลัง"ฉึก! ฉึก!"สองแผลที่ขาขวา"ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก!"ซ้ำที่จุดเดิมให้เกิดความมากขึ้นที่นี่มันเริ่มฟันทั่วทุกตัวที่อยู่รอบๆสเกลตันถูกจัดการ2ตัวแต่อีกถอยออกมาก่อนใช่แผนเดิมคงไม่ไหว"จัดการบอส!"ผมจึงเปล่งเสียงอันแผ่วเบาออกไป"กึก"เมื่อได้ยินมันก็ขยับหัวเพื่อให้เกิดเสียงแล้ววิ่งตรงไปยังที่บอสยีนอยู่"ฉัว ะ! ฉัวะ! ฉัวะ!....."สเกลตันวิ่งเข้าไปแล้วฟันแขนฟันขาฟับซ้ายฟันขวาฟันขึ้นฟันลงฟัน เร็วขึ้นอย่างไม่ยังเลือดสีดำกระเด็นโดนทั้งตัวพื้นไปรอบๆ"ตึบ พลึบ"แล้วก็ล้มลง ดาบอาบเลือดสีดำที่ตั้งแนวนอนไปด้านข้างก็หยุดลง "โป็ะ โป็ะ โป็ะ"เสียงหยดเลือดสีดำไหลมาจากดาบล่นลงพื้น ชนะแล้วแต่มันแปลกๆน่ะรองบอสมันยังไม่หายไปแล้วเสียงประการที่ไอคอนก็ไม่มี หรือว่า"เร็วเข้า! ฟันมันอีก! มันยังไม่จบ!"แล้วเจ้า[เกราะยักต์]ได้ตรงที่สเกลตันยืนอยู่"ตู้มมม"ร่างของสเกลตันหายกลายเป็นเศษฝุ่นดาบในมือเจ้ายักต์มีสะเก็ตไฟปล่อยออกมารอบรอยฟันกลางอากาศ นั้นต้องเป็นท้าไม้ตายของมันแน่"ครืนนน! โครมมมมมม!" แผ่นดินสั่นไหว ต้นไม้หักโค้น ชักจะไม่ดีแล้ว"ป็อก ปิ็ง! ปิ็ง! ปิ็ง!..."ไอคอนสี่เหลี่ยมขึ้นเตือนอีกแถบเขียน warning พร้อมแสงสีแดงกระพริบถี่ๆ"อืน นน ซ่าาาา!"น้ำในบ่อเดือดแรงขึ้นจนมีไอน้ำพุ้งออกมาปกคลุมไปทั่งทั้งป่าเจ้า เมือกอ้วนที่อยู่ห่างต่างก็ล้มลงเมื่อสูบควันนี้เข้าไป รู้สึกแสบตามผิวหนังมากมาจากควันพวกนี้เหรอ มือของผมก็มีผิวหนังปูดขึ้นทั่วร่างกาย เป็นผลมาจากควัญสิน่ะ แล้วรอยปูดที่มือขวาแตกออกน้ำนั้นไหลลงไปที่นิ้วมือ มันแห้งลงทั่วทั้งมือแห้งแข็งขยับไม่ได้เลย"ครืนนน" พื้นยังสั่นต่อไป จนรอบป่ากลายหฆอกไปไม่สิอาจออกไปข้างนอกแน่ ข้างนอกหฆอกหน่าแล้วน่ะยังจะเอาหนาอีกเหรอ"เคว้กกก"บอสแม่มดลุกขึ้นมามันอ้าปากออก"งับ!"กว้าง มากปากของมันแล้วยังมีฟันที่แหลมคล้ายฟันฉลามงับลงที่หัวของเจ้ารองบอส หัวของเจ้ายักต์หายเข้าไปในปากจนมองไม่เห็น เหลือแต่ใบหน้าของบอสแม่มดที่ไม่มีอวัยวะอื่นยกเว้นปากเลยนอกจากโครงหน้ากับ รอยกรีดมีดเป็นหน้าคนยิ้ม"แฮ่ะ!"มันยิ้มรอยที่ถูกกรีดยิ้มออกมาอย่างสยดสยองพร้องกับมีเลือดที่แดงไหลออกมาราวกับว่ามันคือผีหน้ายิ้มกำลังร้องไห้เป็นสายเลือด"แค ว่ก! คืบบ"ผมที่ยาวเปลื่ยนเป็นสีดำทั้งหมด ต่อมามือทั้งสองเข้าไปประกบกับมือของเจ้ายักต์มือทั้งสองสลายรวมกันเกือบ เป็นอันเดียวกัน  แต่ส่วนอื่นไม่สลายแต่ติดกันมากกว่า "ปิ้ง!" ไอคอนที่กำลังเตือนอยู่ยาวขึ้นนิดหน่อยมันเป็นเวลา 5.00 นาที ยังมีไอคอนที่ขึ้นรูปหัวกระโหลก"4.59 4.55 4.42"เวลาลดลงเรื่อยๆคงนับถ่อยหลังสิน่ะ"ไมีมีเวลาแล้วสิ"แล้ว พวกสเกลตันที่เรียกมาแบบพิเศษก็หันมามองผมทั่งหมด จิตใจของเจ้านายมันสื่ออกไปสินะ ทั้งเรื่องที่ช่วยพยุง ทั้งเรื่องที่ฟันบอสอย่างสุดกำลัง พวกที่อยู่ที่นี่เป็นดีสิน่ะ ไปเกิดใหม่ได้แล้วพวกนาย โครงกระดูกไม่มีความรู้หรอกน่ะ มีแต่ความแค้นเท่านั้นที่ยังเหลือที่เป็นแรงพลักดันให้อยู่ต่อต่างหาก"เวทบทใหม่"ผมยืนขึ้นอย่างมั่นคงแล้วร่ายออกมาสุดเสียง ขอให้ได้ผลด้วย "เชื่อมสังหาร Link purge!"ประกาศก้องออกไป"คราวววว!"บอสร้องขู่"วิ้ง"เวททำงานแล้วทุกตัวก็หันไปทางศัตรูยกอาวุธที่มีแล้วโจมตี"ฉัวะ! แกร่งๆ! ฉ่าง! ฉัวะ!"เวทเชื่อมสังหาร [Link purge] นั้นก็คือ การสร้างเครือค่ายเชื่อมโยงที่เป็นสายที่มองไม่เห็นไปให้สมาชิกปาตี้สัตว์ อสูรหรือสิ่งที่ใช้สิทธ์ครอบครอง เช่นเวทอัญเชิญที่อยู่ในสถานะเจ้านาย สัญญาทาส เป็นต้น ประสิทธิภาพของมันก็คือ ผู้เชื่อม สเตตัสเพิ่มสูงขึ้นตามจำนวนผู้เชื่อม แล้วติดสถานะ "โจมตี" กับ "รับรู้" ผู้ใช้ สเตตัสเพิ่มสูงตามจำนวนผูใช้ และรู้การเคลื่อนไหวของผู้เชื่อมทุกคน เช่น มองเห็น เคลื่อนไหว แม้แต่อารมณ์ และผู้เชื่อมจะเคลื่อนไหวตามผู้ใช้คิด[ถ้าไม่สั่งผู้เชื่อมจะโจมตีสิ่งของ หรือศัตรูไปเรื่อยๆ]ข้อเสียคือ ผู้ใช้จะรับความเสียหายเล็กน้อยจากผู้ถูกใช้ด้วย เมื่อมีจำนวนมากผู้ใช้จะได้รับภาระมากไปด้วย เช่น      อารมณ์ มีระยะแค่8เมตร ถ้าออกจากรัศมีจะหลุดและไม่สามารถได้อีกจนกว่าจะร่ายอีกครั้ง มีระยะเวลา2นาทีในการใช้งานเมื่อร่างกายทุเลาลงจากผลของสเตตัจผมก็สั่งให้ทุกตัวโจมตีอย่างเป็นระบบหลัง จากสเตตัสเพิ่มขึ้นกระน่ำฟันกอดรัดเตะต่อยก็เกิดรอยแตกหัก"ฉัวะ"ตัวหนึ่งฟัน เข้าที่หน้าจนเลือดไหลออกมาแต่ถูกจับได้แล้วถูกบีบแตกค่ามือ ผลของการคืนชีพหมดแล้วไม่อาจกลับมาได้อีก อีกครั้งผลของเวททำให้ไหลมีรอยช้ำ สี่ห้าตัวเข้าไปพร้อมกันแล้วหยุดแขนที่ถือดาบอีกชุดโจมตีที่เท้าและต้นขา "ตึงงงงง!" ก็ถูกเท้าอีกข้างกระทีบเต็มๆเศษฝุ่นคละคลุ้งพื้นที่มันเหยียบมีขนาดใหญ่รอย เลือดกับความเจ็บปวดที่อก มันสะบัดสเกลตัลที่ล็อคแขน แล้วยกแขนจะเวี่ยงดาบ โดยเข้าไปทุกตัวกระเด็นออกจากระยะหมดแน่ สเกลตัล10ตัวยืนระยะเวี่ยงของมัน "ฉัวะ"              "เปรี๊ยะ " แขนขวาและซี่โครงเกิดเสี่ยง รับการโจมตีเอาไว้ได้แต่แขนทั้งหมดแตกนี้หายไป7ตัวพวกมันล้มลง หนึ่งตัวเข้าไปข้างหน้าตรงๆด้วยมือเปล่า "โพละ" ถูกสันดาบตีเข้าที่หัวแล้วกระเด็นไปตามแรงล้มลงไป เลือดที่หัวผมประชูดนิดหน่อยแล้วใหลออกมา การสั่งงานเริ่มบกพร้องแล้ว เหลือเวลา 40 วิ ผมวิ่งออกไป สเกลตัลเหลือแค่5ตัว หนึ่งตัวโจมตีมันเห็นจึงตั้งท่าแค่หลอกแล้วมุดไปใต้เท้า37วิ สองตัวเข้าไปตัวใช้ตัวดึงมือที่ดาบของมันลงมาให้ต่ำเผยให้เห็นรอยขนาดเล็กที่ข้อมือมันอีกตัวเข้ามาใช้ดาบแทงที่ข้อมือสุดแรง"ฉึกกก!"เข้าไม่ลึกแต่ก็ใช้เท้ายันเข้าไปให้สุด "เปรี๊ยะ"ตัว ที่อยู่ใต้ใช้ดาบแทงขาแต่มันหัก เศษที่เหลือหล่นลงพื้นมันทิ้งดาบที่อยู่ในมือไปแล้วเศษดาบที่ยังคมขึ้นมาแทง ที่เดิมแต่ไม่เข้า เห็นแล้วดั้งนั้น "ก็แทงต่อไปดึงๆๆๆ" ความรู้สึกชาที่แขนสองข้างส่งมาถึง "ฉึก"เศษดาบเข้าไปปักจนลึกพอแล้วจึงบิดเศษดาบสุดแรง "ตู้มมม!"ที่อยู่ใต้เท้าบอสถูกกระทีบหายไป พร้อมกับใช้มือตบสองตัวที่อยู่ติดมือ แขนกับหลังเลือดไหลออกอย่างแรง ผมเซแล้วล้มลงไป "อ่าา"ชา จนไม่รู้สึกอะไรแล้วค่มตาแทบไม่ไหวแล้วหลับมันซ้ะเดียวนี้เลยม้ายย ใครก็ได้ช่วยผมหน่อย ประมาณว่าตื่นขึ้นมาบอสก็ถูกจักการโดยคนลึกลับที่โผล่มาช่วย เวลาที่จะโผล่มาช่วยมีเยอะแยอะแต่ดันมาตอนท้ายเนี่ยน่ะ เฮ้ออ จัดการให้เสร็จเองดีกว่า"อ็ากกกกกก"ผมค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินไปอย่างช้าๆ14วิ บอสมองไปรอบๆมีสเกลตันลุกขึ้นมามันจึงมาทางผม13วิ ผมเดินเข้าไปอย่างช้ามันเห็นว่าช้ามั้งมันก็เดินมาทางผมเหมือนกัน12วิ ห่างแค่2เมตร ตอนนี้ได้จังหวะแล้ว สเกลตันที่หมอบกับซากกระดูกลุกขึ้นมา11วิ สายไปแล้วหนึ่งในนั้นใช้มืดแทงเข้าข้อมือที่ถือดาบ แล้วบิดดาบเล่มที่อยู่ก่อนแล้วมันเข้าอ่อนลงถึงพื้นดาบสีดำตกดังตุบ แล้วสเกลตันก็เวี่ยงดาบนั้นมาทางผมผมยิบดาบโหญ่กว่าตัวแล้วแทงเข้าไปที่หน้าอก"ฉัวะ!"ยังไม่สุดดันเข้าโดยไม่สนกำปั้นที่ชูขึ้นแล้วก็มีสเกลตันทั้ง2ตัวเข้าไปดันหลังของผม"ฉึก! ฉัวะ!" ดาบแทงทะลุออกไปโด้นบอสที่อยู่ด้านหลังเลือกสีแดงไหลนองไปทั่ว ไอคอนสีแดงหายไป คุณจะทำยังไงเมื่อถูกส่งไปต่างโลก?มีสกิลโกงๆติดตัว? สร้างฮาเร็มสาวมอน? ยังมีอีกเยอะที่ปล่าวมาสร้าง ประเทศขึ้น นั่นคือสิ่งที่ผมจะทำ หลังลืมตาตื่น ต้อกับบอสตัวแรก การผจญภัยครั้งแรก ผมไม่รู้ว่าจะมีอะไรอยู่ข้างหน้าบ้าง ต้องเจอกับอะไร ต้องสูญเสียใครไปอีก หฆอกจางหายเถาวัลค่อยๆสลายตัว แสงส่องออกมาจากเมฆมืดทึบ กระทบทั่วทั้งป่า ใช้เวลาไม่นานก็พ้นจากป่าผมสั่งให้สเกลตันที่รออยู่มาพยุงตัวไป หน้ากากหลุดออก ผมทิ้งตัวลงบนข้าวของ รุ่งอรุณใหม่กำลังมา ไม่รู้ที่สุดของตอนจบเป็นอย่างไง แต่มันก็คือเรื่องราวของผม  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา