รักสุดป่วนของนักร้องซุปตาร์

“ว่าไง เฟย์ ฟาง แม่แกว่าไงบ้าง”ฉันเดินเข้าไปถามเพื่อนสาวของฉันแต่เฟย์กับฟางไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าให้แล้วพวกเราก็หันไปหาน้าสร้อยแล้วยิ้มแหย่ๆให้แบบว่าชัดเจนแจ่มแจ้งเลย
“ว่าไงค่ะคุณหนูคุณนายบอกว่าไงบ้าง”พวกเราค่อยๆเดินกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารดังเดิม
“เอ่อ….”พวกเราพยักหน้าพร้อมกันแล้วทำหน้าอย่างผิดหวังสุดๆเลย
“แล้วน้าค่ะพวกเราต้องไปเมืองไทยวันไหนเหรอค่ะ”หลังจากที่พวกเราทานข้าวเสร็จฉันก้เริ่มถามทันที
“ไปประมาณช่วงเย็นของวันนี้ค่ะแล้วก็นี่ค่ะตั๋วขึ้นเครื่องบิน”น้าสร้อยพูดแล้วยื่นบัตรมาให้พวกเรา
“นี่สาวๆไหนๆวันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วไปช็อปกันหน่อยป่ะ”เฟย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วพูดขึ้น
 
“เอาดิ”ฉันกับฟางพูดพร้อมกันแล้วพวกเราก็ขึ้นไปแต่งตัวแล้วหยิบกระเป๋าลงมาไหนๆก็วันสุดท้ายแล้วขอใส่ชุดตัวโปรดหน่อยเถอะวันนี้พวกเราใส่ชุดเต็มมาก
 
                                          
               นี่ชุดเฟย์เป็นชุดที่พ่อของเฟย์ที่พึ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้วซื้อให้เธอเลยชอบและรักตัวนี้มาก
 
                                         
นี่ชุดของฟางเป็นชุดตัวโปรดและหวงมากด้วย
 

 
นี่ชุดของฉันที่ฉันชอบก็เพราะรุ่นพี่ที่ฉันเคยแอบชอบซื้อให้ตอนวันเกิด
 
“พร้อมแล้วไปก่อนน่ะค่ะน้าสร้อย”พวกเราพูดพร้อมที่จะออกจากบ้านไป
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
“จะซื้ออะไรก่อนดีหล่ะ”ฉันบ่นพึมพำและมองไปรอบๆ
“พี่ฟางไปซื้อชุดที่ร้านตรงนู่นดีกว่า”เฟย์พูดแล้วลากฟางไปแล้วทำไมหน่ะเหรอฟางก็ลากฉันไปด้วยหน่ะสิแล้วลากตอนที่ฉันไม่รู้ตัวด้วยน่ะนี่ถ้าฟางไม่จับแขนไว้เนี่ยฉันล้มหัวฝาดพื้นไปนานแล้ว
“โอ๊ย! เฟย์ค่อยๆก็ได้”เห็นได้อย่างชัดเลยว่าฟางเริ่มเดือดแล้วเฟย์ก็เลยเงียบแล้วเข้าไปดูชุดในร้าน
14:05 น. สาวๆช็อปเสร็จแล้ว
“ถึงบ้านแล้วไปจัดของกันเถอะ”ฟางพูดแล้วถือของเข้าไปในบ้าน
“อืม”ฉันกับเฟย์พูดพร้อมกันก่อนที่จะเดินเข้าบ้านตามฟางไป
เวลา 17:00
“คุณหนูค่ะได้เวลาไปสนามบินแล้วค่ะ”น้าสร้อยขึ้นมาบนห้องเพื่อปลุกพวกเราจากการหลับใหล
“ตีเท่าไหร่แล้วค่ะน้า”ฉันพูดอย่างงัวเงียแล้วขยี้ตาตื่นขึ้นมา
“5 โมงเย็นค่ะ”น้าสร้อยบอกพวกเราแล้วลงไปข้างล่าง
“นี่ เฟย์ ฟาง ตื่นได้แล้วต้องไปสนามบินแล้วน่ะ”ฉันพยามปลุกเพื่อนสาวที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่
“จ้าๆตื่นแล้ว”ฟางพูดพลางค่อยพยุงตัวขึ้นมาพลางแล้วเฟย์ก็ไม่ได้พูดอะไรแค่ตื่นขึ้นมาแล้วรีบไปหยิบกระพร้อมที่จะเดินทางตามด้วยฉันและฟางที่หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป
# ก็เพราะ เธอทำให้ฉันได้เจอกับความรักเธอทำให้รักหาฉันจนเจอจากนาทีที่พบเธอฉันก็มีแค่เธอในหัวใจ #
 
“ฮัลโหลค่ะแม่”
(แก้ว ถ้าลูกกลับไปเมืองไทยลูกต้อไปเรียนมหาวิทยาลัยที่นั้นด้วยน่ะแม่เลือคณะกับสาขาที่ลูกชอบให้แล้ว แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะเฟย์กับฟางก็เรียนสาขาเดียวกับลูกเลยน่ะ)
“อ๋อ งั้นก็ดีค่ะแม่ขอบคุณค่ะที่โทรมาบอกแต่ต้องไปเรียนวันไหนหรอค่ะ”
(เรื่องนั้นเดี๋ยวลูกถึงเมืองไทยวันไหนเดี๋ยวแม่จะบอกน่ะจ๊ะส่วนเรื่องที่พักเนี่ยแม่จะไปรับลูกที่สนามบินละกันแล้วค่อยพาไปพอแม่พาลูกไปที่บ้านแล้วก็มหาวิทยาลัยแล้วเนี่ยแม่จะกลับไปที่ฝรั่งเศษเลยน่ะ)
“ค่ะแม่แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ”
(จ๊ะบาย)
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
ณ สนามบิน
“เฟย์ แก้วไปเช็คอินกันก่อนเถอะ”ฟางพูดพร้อมกวักมือเรียกพวกเรา
“อืม”ฉันพูดแล้วเดินตามฟางไปตามด้วยเฟย์
เช็คอินเสร็จ
“นี่ไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ยอ่าฉันหิวแล้ว”ฉันพูดด้วยความหิวแล้วลูบท้องตัวเองไปมา
“เฟย์ว่าก็ดีเหมือนกันน่ะค่ะพี่ฟางพอขึ้นเครื่องจะได้ไม่หิว”เฟย์พูดออดอ้อนฟาง
“ไปก็ได้แล้วจะไปกินร้านไหนดีล่ะ”ฟางพูดพลางคิดไปพลาง
“อืม……”ฉันและเฟย์พึมพำ
“อ๋อไปกินร้านข้าวมันไก่ป่ะ”โอ๊ย ตกใจหมดเลยยัยเฟย์จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะเล่นตะโกนกันแล้วทุบโต๊ะ
“ไปก็ได้ดีกว่าไม่มีอะไรกิน”ฉันพูดพร้อมกับฟางแล้วพวกเราก็เดินมาถึงร้านข้าวมันไก่
“น้องๆ เอาข้าวมันไก่ 3”ฉันสั่งอาหารไป
“เอาน้ำอะไรดีครับ”เด็กเสริฟถาม
“มีน้ำอะไรบ้างค่ะ”ฟางถาม
“มีน้ำปั่นกับไม่ปั่นครับ”เด็กเสริฟถาม
“เอาน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่นละกัน”พอเฟย์พูดเสร็จเด็กเสริฟก็จดใส่สมุดทันที
“เอาน้ำส้มแบบไม่ปั่นไม่เอาน้ำแข็งด้วยน่ะฟางเธอจะกินไรอ่ะ”ฉันฉันหันไปถามฟางที่นั่งคิดอยู่
“ขอโกโก้ปั่น”สักพักฟางก็นึกออกว่าจะกินน้ำอะไร
“ครับ กรุณารอสักครู่นะครับ”เด็กเสริฟพูดแล้วเดินออกไป
5 นาทีผ่านไป
“มาแล้วครับ”เด็กเสริฟพูดแล้วเอาอาหารมาวางบนโต๊ะ
“ขอบคุณค่ะ”พวกเราพูดแล้วก็กินข้าวมันไก่อย่างเอร็ดอร่อยแล้วในที่สุดพวกเราก็กินกันเสร็จ
“โอ๊ยอิ่ม”ฉันพูดพลางลูบท้องตัวเองไปมา
“ฉันยังอยากกินของหวานอ่ะ”เฟย์จอมกินจุยังไม่อิ่มแต่จะว่าไปฉันก็ยังไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่น่ะงั้นไปกินของหวานต่อก็ได้
“ฉันก็คิดเหมือนเฟย์น่ะเธอล่ะฟาง ฟาง ฟาง!!!”ฉันตะโกนออกไปจนฟางสะดุ้งตกใจจะไม่ให้ตะโกนได้ไงล่ะเรียกตั้งหลายครั้งแล้ว
“ห้ะห้ะห้ะ ว่าไงมีไร”ในที่สุดฟางตื่นจากภวังค์แล้ว
“เป็นไรเนี่ยเรีกตั้งหลายครั้งแล้ว”ฉันถามฟาง
“เปล่าไม่มีอะไรแล้วนี่จะไปกินของหวานต่อใช่มั้ยงั้นไปกันเถอะ”
‘ท่านผู้โดยสารที่จะเดินทางไปยังประเทศไทยอีก 5 นาทีโปรดขึ้นเครื่องค่ะ’
 
“เฮ้ยพวกแกจะขึ้นเครื่องแล้วรีบไปดีกว่า”ฟางพูดแล้ววิ่งไป
“อ้าวแล้วไม่กินของหวานเหรอ!”เฟย์ตะโกนไล่หลังฟางไปเหลือแต่ฉันคนเดียวแล้วจะให้ทำไงล่ะก็วิ่งสิ
 
“เฮ้ยพวกแกรอด้วย! โอ๊ย!”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นกันด้วยน่ะค่ะพอดีพลอยฝนพึ่งแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
สนุกไม่สนุกยังไงก็ช่วยเม้นกันด้วยน่ะค่ะ