Am I Shotacon?! ผมเนี่ยนะเป็นโขตะค่อน?!

 
EP.1
 
“พี่จ๋า ตื่นได้แล้ว 7โมงครึ่งแล้วนะ”  เสียงเด็กหนุ่มร่างบางตะโกนปลุกผู้เป็นพี่
 
“หาววว~ เอ๋อากิจัง นี่กี่โมงแล้วเนี่ย”
 
“7โมงครึ่งแล้วนะครับ อยากไปโรงเรียนสายหรือไงครับ พี่จ๋าบ้า” เด็กหนุ่มผู้เป็นน้องส่ายหน้าอย่างเอือมๆ
 
“รู้แล้วน่า โรงเรียนก็อยู่ใกล้แค่นี่เอง รีบไปทำไม” ทำไมต้องมาบ่นด้วยเนี่ยยยย -0-
 
“รู้แล้วก้รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวสิครับ เร็วเลยนะครับ เค้าทำกับข้าวไว้ให้แล้ว ไปก่อนนะครับ” แกเป็นแม่ฉ้านหรือไงห๊า!!-..-
 
“คร้าบบบบบบบ~”
เห้อออออ~ น้องผมนี่ขี้บ่นจังเลยเนอะ เอ่อ... ผมชื่อแบงค์ครับ ส่วนน้องผม อากิจังครับ (อากิระ)
พ่อ กับแม่ของพวกเราไปทำงานที่ต่างประเทศ พวกเราเลยต้องอยู่กันเอง คุณพ่อจะส่งเงินมาให้ทุกๆเดือนครับ งานบ้านเป็นหน้าที่ของอากิจัง ส่วนผม...ใช้แรงงานเด็กครับ หึหึ
.
.
.
.
@โรงเรียน
 
“เห้ยแบงค์ เมื่อคืนได้ดูทีวีป่าววะ เด็กแมร่งโคตรน่ารักอะ >.<” นี่ไอ้นิกเพื่อนผมครับ คือมันเป็นพวกคลั่งเด็กเอามากๆ
 
“เหอะ ไม่ได้ดูอะ  เห้ยๆดูนู่นๆเค้ามุงไรกันอะ” ผมพูดพร้อมลากไอ้นิกไปด้วย
 
“น้องโมชิ กรี๊ดดดดดดด!!!”
 
“น้องโมชิ พี่ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยค่ะ”
 
“เห้ย สงสัยดารามาว่ะ ไอ้นิกแกไปดูดิใครมา” อ...อ้าว มันไปไหนละเนี่ย เผลอเป็นไม่ได้หายตลอด -.- แล้วมันไปไหนของมันฟระ
 
“แบงค์ นี่ไงเด็กที่กูบอกเมื่อคืนอะ น่ารักป่าววว” นิกชูมือขึ้นเป็นสัญญาณว่าอยู่ตรงนั้น
ไอนี่นิ เจอเด็กเป็นไม่ได้เข้าหาตลอด นี่สิน๊าพวกกินเด็ก
 
“เออๆ กุกำลังไป”
 
“เอ่อ...ขอทางหน่อยครับ ขอโทษครับๆ ขอทางหน่อยครับ” และแล้วผมก้ผ่าฝูงเด็กนักเรียนไปได้จนมาถึงหน้าน้อง...รุสึกจะชื่อโมชิสินะ แต่เห้ย...น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ >_< เด็กไรวะ หน้าอย่างหวาน
 
“เห้ยแบงค์...แบงค์!!”
 
“ห้ะ........” เหมือนเสียงของนิกจะช่วยเรียกสติของผมกลับคืนมา
 
“มึงเหม่อไรอยู่วะ เรียกตั้งนานไม่ยอมขาน เป็นไรเหม่อถึงใครหรอ ฮ่าๆๆๆ”
 
“ป่าวซะหน่อย กูมีใครให้คิดถึงด้วยหรอมึงก้ช่างแซวนะ”
 
“ปะๆ ไปเรียนได้แล้ว” ผมรีบชวนมันไปเรียนก่อนที่มันจะแซวผมอีก ถถถถถว์
 
“เด็กนั่นชื่อไรวะ น่ารักเป็นบ้า ><”
 
“ชื่อโมชิน่ะ น่ารักใช่ม๊า เห็นมะมึงก็ว่าแต่กู ทีมึงนะเห็นเด็กน่ารักหน่อยเหม่อเลยนะ ฮ่าๆๆๆ” ขอโทษครับ -.- กูผิดเองที่ถามมึง วันหลังกูจะไม่ถามมึงละ
 
“ก็เด็กนั่นมันน่ารักจริงๆนี่หว่า ถ้าได้มาเป็นน้องชายจะขอบคุณมาก”
 
“ฮ่าๆๆๆ มึงเป็นโชตะค่อนหรอ แหม ว่าแต่คนอื่นนะมึง แบร่ :p” แล้วมันก็วิ่งหนีขึ้นห้องไป
 
“มานี่เลยนะไอ้เพื่อนเวร ใครเป็นโชตะค่อนกัน ไม่มี๊” แล้วผมก็ตามมันขึ้นห้องไป
.
.
.
.
@ที่บ้าน
 
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง
 
“คร้าบบบบ มาแล้วคร้าบบบ” ผมเดินไปเปิดประตู และก้ต้องช็อคเมื่อคนตรงผมหน้าก็คือ....!!!!
 
“สวัสดีครับ นี่ใช่บ้านพี่แบงค์มั้ยครับ” ตายแล้วววว อยากรู้หรอว่าใคร อ่านต่อเลยๆ
 
“ใช่ครับ เอ่อ...”
 
“ขอโทษครับ ผมโมชิครับ นับตั้งแต่วันนี้ผมจะมาอยู่กับพี่แบงค์และก้มาเป็นน้องของพี่แบงค์ครับ ^_^” ใช่ครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับ โมชิ เด็กที่น่ารักๆคนเมื่อเช้านั่นแหละครับ ว่าแต่....มันเรื่องอะไรเนี่ยยยยยยยย
 
“ขอ โทษนะครับที่มากะทันหัน พอดีอากิระคุงแนะนำมา....ผมก้อยู่คนเดียวด้วยอยากมีพี่ชายอยู่พอดี อากิระเลยบอกว่ามาอยู่ที่นี่ก็ได้....เอ่อ รบกวนมั้ยครับพี่แบงค์”
“…”
 
“พี่แบงค์ฮะ ฮาโหลลล ยังอยู่มั้ยฮะ”
 
“พี่จ๋า!! ทำอะไรอยู่น่ะ”
 
“ครับบบ!!” ไอ้น้องบ้า โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงอย่างนี้ตกใจนะเฟร้ย
 
“ฮ่าๆๆๆๆ” เด็กหนุ่มทั้งสองก็หัวเราะกันอย่างสนุก ผมกลายเป็นตัวตลกไปซะแล้ว -..-
 
“มีอะไรหรอครับ” ผมถามออกไปเนื่องจากเมื่อกี้ไม่ได้ฟัง
 
“ผมถามว่า รบกวนมั้ยครับที่ผมจะมาอยู่ด้วย” เด็กหนุ่มหน้าหวานพูดพร้อมหยิบสำภาระมาวางไว้ข้างๆตัว
ถือมาขนาดนี้ไม่ต้องถามก้ได้มั้งครับน้อง - -* แต่ไม่เป็นไร เพราะน้องเค้าน่ารักเราจึงอภัยให้ >.<
 
“ไม่ครับ เราก้อยู่กัน 2 พี่น้องนี่แหละ มีน้องเพิ่มมาอีกคนก็ดี อากิจังจะได้มีเพื่อนเพิ่มมาด้วย ต่อจากนี้ก้ขอฝากตัวด้วยนะ”
 
“ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ พี่แบงค์ ^.^” เด็กหนุ่มตรงหน้ายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี
 
“ว่าแต่ โมชิเป็นอะไรหรอครับ เมื่อเช้าเห็นมีสาวๆกรี๊ดเต็มเลย เนื้อหอมไม่เบานะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ” ผมแซวเรื่องเมื่อเช้า
 
“ผม เป็นนายแบบเด็กน่ะครับ แหะๆ จะมีคนกรี๊ดก็ไม่แปลกเพราะผมหล่ออยู่แล้ว ฮ่าๆๆ พี่แบงค์เรียกผมว่าชิเฉยๆก็ได้นะครับ มันจะได้ดูสนิทสนมกันขึ้น”
น่ารักแล้วยังอารมณ์ขันอีกนะเนี่ยเด็กคนนี้ อย่างนี้มันน่าจับ....... ไม่ได้ๆ คิดอะไรของเราอยู่เนี่ย
 
“โอ้โห อายุแค่นี้เป็นนายแบบแล้วหรอเนี่ย ดีจังเลยน้า ถ้าอากิจังทำได้แบบนี้ก็คงดีสินะ”
 
“พี่จ๋าไม่ต้องมาพาดพิงถึงเค้าเลย ที่โมชิคุงเป็นนายแบบเนี่ยก้เพราะต้องหาเงินใช้เองนะ -_-”
 
“อ้าว แล้วพ่อแม่ของชิไปไหนล่ะครับ”
 
“พ่อกับแม่ของชิเลิกกันแล้วไปมีครอบครัวใหม่ครับ ชิเลยออกมาอยู่คนเดียวแล้วก็หางานทำเองครับ”
 
“ขอโทษนะครับที่ถามไป” ขอโทษจริงๆ ผมไม่รู้ ฉะนั้นผมไม่ผิด อิอิ
 
“ปะๆกินข้าวกัน กินเสร็จจะได้อาบน้ำนอน”
.
.
.
.
ณ เวลา 20.30น.
 
“โมชิคุง เดี๋ยวอาบน้ำแล้วไปนอนกับอากิจังนะ” ถึงผมอยากจะให้นอนด้วยกันกับผมก็เถอะ แต่ให้ไปนอนกับอากิจังจะดีกว่านะ
 
“แต่ชิอยากนอนกับพี่แบงค์อะ ให้ชินอนกับพี่แบงค์นะ น๊าๆๆ QwQ” อย่าทำหน้าแบบนั้นเห็นแล้วมันใจอ่อนน๊า ;w; เด็กอะไรก้ไม่รู้อ้อนเก่งชะมัด -..-
 
“โอเคครับๆ นอนกับพี่ก็ได้ แต่พี่นอนดิ้นนะ ระวังพี่จะไปกอดเอาน๊า คิคิ ^^”
 
“ไม่เป็นไรครับ ชิยอมมมมม” ยอมอาร๊ายยยยย >,< ถ้าจะยอมต้องยอมเป็นของพี่ทั้งตัวและหัวใจนะ....คิดอะไรของเราอีกแล้วเนี่ย -..-
 
@ห้องนอนแบงค์
 
“ชิ อยากน้องข้างไหนครับ”
 
“ได้หมดครับ ขอแค่ได้นอนกับพี่แบงค์ก้พอฮะ” เด็กอะไรยั่วชะมัด เดี๋ยวคืนนี้ก็ลักหลับซะหรอก หึหึ
 
“งั้นชินอนชิดกำแพงละกันกัน ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพี่จะนอนดิ้นถีบชิตกเตียงก่อน”
 
“ครับผม ^.^”
 
10 นาทีผ่านไป
 
ดูเหมือนจะหลับแล้วสินะ งั้นพี่ขอจูบหน่อยละกันนะ
 
จุ๊ฟ
แค่จูบมันยังไม่พอ ขอดูไอนั่นหน่อยละกัน เหอะๆๆ //ทำหน้าหื่น
ว่า แล้วก็ค่อยๆลูบคลำตรงเป้าอย่างเบามือ ไอนั่นของโมชิก็ค่อยๆตั้งขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยๆดึงกางเกงลงมาแล้วควักไอนั่นออกมานอกกางเกง แล้วก็......
 
ก๊อก ก๊อก
 
“พี่จ๋า นอนรึยีง พาเค้าไปฉี่หน่อยสิ เค้ากลัวผีอะ” ไอ้น้องเวร ตูอุส่าจะได้...อยู่แล้ว มาขัดจังหวะจริงๆ
 
ก๊อก ก๊อก
 
“พี่จ๋าเร็วๆ ฉี่จะแตกแล้ววววว”
 
“เออๆ ไปแล้วๆ ไม่ต้องเคาะ” โตเป็นควายละ ยังจะกลัวผีอีก -..-
___________________________________________________________________________
    
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ ^^