Don't lie to me อย่าหลอกกันนะ! ถ้านายจะรัก

8.7

เขียนโดย DECOLOP

วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.23 น.

  11 บท
  6 วิจารณ์
  12.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) สารภาพ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
       -หลังโกดังร้าง@9:02pm-
[เซ็ท]
ผมโทรแจ้งตำรวจ ว่าถ้าผมไม่ออกมาจากโกดังนั่นพร้อมกับราเชลก่อน20นาที ค่อยเข้าไป เพราะยังไง ถ้าผมไปคนเดียวเกิดมันมีพวกรออยู่จะเป็นการเสี่ยงเกินไป 
ผมเดินเข้าไปในโกดังร้างพร้อมกับเงินสดที่เตรียมมาในกระเป๋า พอถึงด้านในโกดังที่มืดสนิทแต่ยังพอมีแสงจากด้านนอกส่องเข้ามาบ้าง 
แปะ แปะ แปะ 
เสียงปรบมือประชดประชันดังมาจากด้านข้างของโกดังที่มีกองไม้ซุงขนาดใหญ่กองอยู่ 
"เก่งมากเลยที่แกกล้ามาคนเดียวถึงที่นี้ ฉันนับถือจริงๆ"
"แกเป็นใคร ออกมาดิวะ!"
สิ้นเสียงผม ไอ้โจรโรคจิตนั่นก็เดินออกมาจากเงาของท่อนไม้ยักษ์ แต่คนที่เห็นผมแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง..
"ไอ้เคลล์!!"
"ปิ๊งป่อง ถูกต้องละคร้าบ"
ผมไม่อยากเชื่ออเลยจริงๆ ถ้าไม่ได้เห็นด้วยสายตาตัวเอง ผมจะไม่มีวันเชื่อเลยให้ตายสิ?!
"นี่แกจับราเชลมางั้นเหรอ!"
"ใช่แล้ว ฉันนี่แหละคนจัดการเรื่องทั้งหมด ทั้งขอให้ซาร่าห์ไปหานายที่ห้าง ทั้งให้ลูกน้องฉันไปหลอกแม่ของราเชลให้ไปประชุมเรื่องนักธุรกิจเพชรพันล้านทั่วโลกทั้งๆที่นั่นก็เป็นแค่งานรวมญาติธรรมดาๆ"
"แกจัดฉากทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วสินะ ไอ้ชั่วเอ้ย! แกทำแบบนี้ทำไม"
"ไม่เห็นต้องถาม เพื่อเงินไงล่ะ ในเมื่อราเชลบอกเลิกฉันแบบนั้น แผนการงานแต่งงานเพื่อกอบโกยเงินจากตระกูลเซย์ลิเฟียก็ล่ม เพราะฉะนั้น อย่างน้อย แค่สองล้านก็ยังดี"
"แกมันไอ้ทุเรศ ใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือหาเงิน!"
"แกจะว่าอะไรฉันก็ตามแต่ ฉันไม่สน เอาเงินมาได้แล้ว"
"แก้มัดราเชลก่อนสิ แล้วฉันจะเอาเงินให้แก"
"อย่ามาต่อรองกับฉัน!"
"ไม่งั้น ฉันเอาเงินนี่เขวี้ยงลงบ่อน้ำนั่นแน่!" ผมขู่พร้อมกับยื่นแขนที่มีปึกเงินสดสองล้านอยู่ในมือออกไปทางบ่อน้ำ ผมรู้ว่ายังไงไอ้โลภนี่ก็ต้องเห็นเงินสำคัญที่สุดอยู่แล้ว
"อะ..โอเค ฉันจะปล่อยราเชล แต่แกต้องวางเงินนั่นไว้บนพื้นก่อน" ผมค่อยๆวางเงินลงบนพื้นช้าๆ 
"เอาละ แก้มัดให้เธอซะ"
"ฝันไปเถอะวะ!" 
ปังง!!
เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วโกดัง ไอ้เคลล์หยิบปืนออกมาจากข้างกระเป๋าก่อนที่จะเล็งมาทางผม ผมเดาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่ายังไงไอ้หมอนี่ต้องเล่นตุกติก เลยไม่คิดจะยืนอยู่เฉยๆรอรับกระสุน แต่ยังไง กระสุนปืนย่อมไวกว่า มันพุ่งเฉียวท้องผมไปแบบฉิวเฉียด...พลาดท่าให้มันจนได้
"โอ๊ย!.." ผมทรุดลงไปกับพื้น ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นความชาโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลย
"หึๆ แกมันยังไม่ทันคน ไอ้หนุ่มเอ๋ย" ไอเลวนั่นมันเอาปืนมาจ่อที่หัวของผม ความร้อนของปากปืนที่เพิ่งยิงลูกแรกไปแผ่ซ่านมาถึงหน้าผาก 
"อย่าทำอะไรเซ็ทนะเคลล์!!!" เสียงเล็กแหลมแบบนี้..ยัยคุณหนู!?
"อ้ะ อ้าวว รู้สึกตัวแล้วเหรอจ้ะ ที่รัก หื้ม?"
"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้น ได้ยินแล้วสะอิดสะเอียน..."
"แหม สมกับเป็นเธอจริงๆเลยนะราเชล ขนาดเวลาคับขันแบบนี้ยังปากเก่งได้"
ตอนนี้ผมได้ยินเสียงรอบข้างค่อยๆเบาลง ก่อนที่ความมืดจะครอบครองม่านตาของผม แล้วเหลือไว้เพียงความมืดมิด
 
[ราเชล]
ฉันตกใจมากที่จู่ๆเซ็ทก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ แถมยังมานอนจมกองเลือดต่อหน้าฉันอีก ตอนนี้ฉันลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปหมด เหลือแค่คิดว่า อย่าให้เซ็ทต้องมาตายในที่แบบนี้! 
"ถ้านายยังเห็นฉันเป็นแฟนเก่า ขอร้องเถอะ ช่วย...อย่าทำอะไรเขาเลยนะ"
"หึ ในฐานะที่ฉันยังเห็นว่าเธอเป็นแฟนเก่าของฉัน ฉันจะบอกอะไรให้นะยัยโง่ ว่าเซ็ทน่ะ ไม่ได้จูบกับผู้หญิงคนอื่นเพราะพิศวาสหรอก เพราะนั่นคือแฟนเก่าเขาที่ฉันบอกให้แต่งเรื่องหลอกๆว่าจะไปอมเริกาแล้วไม่กลับมาที่ไทยอีกเลย"
"...!!"
"มันก็แค่goodbye kiss ของเพื่อนน่ะ แต่เธอดันคิดซะเลยเถิดน่ะสิ ช่วยไม่ได้นะ^ ^"
นี่ฉัน...ฉันทำอะไรลงไป ฉันตบหน้าเขา แถมยังไล่ให้เขาออกไปจากชีวิตฉัน ทั้งๆที่เขาแค่อยากบอกลาแฟนเก่าของเขาเป็นครั้งสุดท้าย...แถมยังเป็นการจัดฉากจอมปลอมอีก
น้ำตาฉันไหลออกมาเหมือนห่าฝน ตอนนี้เหมือนทุกอย่างในร่างกายหยุดทำงาน ในหัวสมองมีเพียงอยากให้เซ็ทฝื้น แล้วได้กอดเขา กอดเขาแล้วบอกว่าฉันรักเขามากแค่ไหน...ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมพระเจ้าถึงให้เขาเข้ามาในชีวิตฉันในเวลานี้
"เอาล่ะ หมดเวลาดราม่าแล้ว ลาก่อนนะ ไอ้หนุ่ม:)" 
"เซ็ทท! ฟื้นสิเซ็ท นายจะมาตายในที่แบบนี้ไม่ได้นะ!!เซ็ทททท"
ปังง!!
"..."
ทุกอย่างเงียบสงัด...มันจบลงแล้ว เคลล์ล้มลงขณะที่ตำรวจกรูเข้ามาห้ามสถานการณ์ทุกอย่างแบบทันเวลาฉิวเฉียด
"ตอนนี้จับผู้ต้องหาคดียาเสพติด เรียบร้อยแล้วครับ แจ้งคดีเพิ่มคือลักพาตัว ทำร้ายร่างกาย และพยายามฆ่า"
ตำรวจนายหนึ่งวิ่งเข้ามาหาฉันก่อนจะช่วยตัดเชือกที่มัดตัวฉันอยู่อย่างแน่นหนา ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเซ็ทที่กำลังนอนจมหองเลือดอย่างไร้สติ 
"เซ็ททท เซ็ทท! ได้โปรดละ ฟื้นขึ้นมาสิ ฟื้นสิ!!!"
"..."
"ฉันขอสั่งให้นายฟื้นไง!! ฟื้นขึ้นมาสิเซ็ทท..ถ้าไม่มีนาย แล้วใครจะมาปกป้องฉันล่ะ เซ็ททท" ฉันขย่มร่างของเขา แต่ลับไม่มีแม้กระทั่งเสียงร้องตอบรับแม้แต่น้อย ไม่ได้นะ นายจะมาเป็นอะไรไปไม่ได้นะ!!!
"เซ็ททททท ฟื้นนนขึ้นมานะะ ฮือออออ"
"ฉันจะตายเพราะเธอนั่นแหละ...ขย่มอยู่ได้"
"เซ็ท!! ฟื้นแล้วเหรอออ ฮืออออออTTOTT รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายแค่ไหน"
"รู้น่า ฉันก็เป็นห่วงเธอเลยตามมาถึงที่นี่ไง^ ^"
"ถ้านายตายไปฉันจะด่าใครล่ะ"
"ฉันน่าจะตายดีกว่านะ(-_-')"
หวี้ หว่อ หวี้ หว่อ เสียงรถพยาบาลค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อขับเข้ามาใกล้โกดังร้าง 
"เซ็ท ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอก ฉัน...!!อุ๊บO*O"
"อย่าเพิ่งสิ ไว้ค่อยบอกนะ:)"
เขาเอื้อมคอขึ้นมาจูบฉัน เขาจูบฉันนนนน กรี้ดดดดดดT^T 
"บ้า หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมาทำลามกอีก ตายๆไปเลยไป"
"ตายในอ้อมแขนเธอ...ก็ไม่เลวนะ:)"
"อีตาบ้าา(>///< )" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา