My baby คนนี้ของฉัน

3-6-5 너의 뒤에서 절대 너를 위한 매일을 살게
3-6-5 마치 널 위해 태어난 것 같은 하룰 채우며
oh oh oh oh oh oh oh - 3-6-5 어떤 아픔도
oh oh oh oh oh oh oh - 3-6-5 널 비껴가게

3-6-5 너를 지킬게


3-6-5 ฉันจะมีชีวิตอยู่ทุกวันเพื่อเธอ อยู่ข้างหลังเธอ

3-6-5 เหมือนว่าฉันนั้นเกิดมาเพื่อเธอ ฉันจะเติมเต็มวันของฉันแบบนี้ล่ะ
oh oh oh oh oh oh oh- 3-6-5 ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บปวดแบบใด

oh oh oh oh oh oh oh- 3-6-5 ฉันทำให้เธอลืมมันเอง
3-6-5 ฉันจะปกป้องเธอเองนะ

          ฉันไม่เคยเชื่อที่เค้าว่าถ้าหนวกหูให้เอาสำลียัดหู จนกระทั่งได้ลองเอง มันดีจริงๆนะ ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แม้กระทั้งโทรศัพท์ที่มันดัง จนฉันเปิดจอมาดูก็เจอกับ Missed call 28 สาย โทรมาขนาดนี้หูไหม้ไปแล้วมั้ง

     แล้วอย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยนะ เพราะฉันสอบอยู่...

     "หมดเวลาสอบค่ะ ให้นักศึกษาวางปากกาลงห้ามนำข้อสอบออกจากห้องนะคะ เชิญค่ะ" เสียงอาจารย์ผู้คุมสอบเอ่ยขึ้นพร้อมกับนักศึกษาหลายคนที่ทยอยกันลุกออกไปรวมถึงฉันด้วย

     "สายลมมมม ^^ เป็นยังไงบ้าง? กะเอาเต็มล่ะซิ" ลูกชุบเดินมาแซวฉันที่หน้าประตูทางออกห้องสอบ

     "ชู่∼ เบาๆสิชุบ เราไปคุยกันที่โรงอาหารดีกว่า" ฉันบอกพร้อมกับจูงมือลูกชุบเดินออกไป จะทำแบบนี้ได้ยังไงล่ะ ก็เสียงมันเบาที่ไหน คือประธานคณะอย่างฉันทำอะไรก็เป็นที่จับตามองตลอด ผิดพลาดอะไรมานี่ งานเข้าแน่ๆ

     "สายลม =.,= ลูกชุบยังไม่หิว"

     "หือ?" นี่คงไม่ได้คิดว่าฉันจะพาไปกินข้าวที่โรงอาหารหรอกนะ

     "ไปห้องสมุดกันดีกว่า โรงอาหารร้านคุณป้ายังไม่เปิด วันนี้ลูกชุบจะกินร้านคุณป้า" ลูกชุบพูดเหมือนเด็กเอาแต่ใจ แต่ฉันว่าสิ่งที่ฉันคิดเมื่อกี้น่ะ ถูกแล้วล่ะนะ เฮ้อออ

     "เฮ้อออ ให้มันได้อย่างนี้สิ ห้องสมุดก็ห้องสมุด"

      ในห้องสมุดที่วันนี้คนพลุกพล่านเป้นพิเศษเนื่องจากเป็นสถานที่ที่ทุกคนจะเข้ามาเก็บตัวอ่านหนังสือ นอน เล่นเกมในโทรศัพท์ เมาท์มอยเรื่องผู้ชาย เอ้ย ! ไม่ใช่ เรื่องข้อสอบ แล้วแต่จะสรรหามาทำกันในห้องสมุดและพวกฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น

     "หา ? ว่าไงนะสายลม เมื่อคืนข้างห้องเธอ.."

     "ชู่∼ เบาๆสิ"

     "แล้วสายลมรู้รึเปล่าว่าใครอยู่ข้างห้องเธออ่ะ" ลูกชุบถามอย่างสนใจ สนใจมากกกกเลยด้วย

    "ใครจะไปรู้เล่า ไม่ได้สนใจจะอยากรู้เรื่องอะไรแบบนี้สักหน่อย"

     "จริงดิ?" ลูกชุบถามด้วยแววตาใสซื่อที่จ้องเข้ามาในตาของฉันจนฉันต้องเป็นฝ่ายหลบหน้าออกไป เพราะมันรู้สึก..แปลกๆ

     "ลูกชุบ... เอ้อ! ปิดเทอมนี้หนูฟ้าจะมาอยู่ด้วยล่ะ เดี๋ยวลูกชุบจะได้เจอหนูฟ้าแล้วล่ะนะ" ฉันบอก เพราะลูกชุบเคยบอกว่าอยากเห็นหนูฟ้า ตั้งแต่ตอนเกิดแล้ว จนตอนนี้หนูฟ้าก็ 7 ขวบแล้ว

     "หนูฟ้า ลูกสายลมน่ะเหรอ?"

     "ใช่แล้ว มาแค่ช่วงปิดเทอมนี่แหละ เดี๋ยวก็พากลับไปส่ง บางทีอาจอยู่ด้วยแค่ไม่กี่วัน"

    "ดีจังเลย เดี๋ยวพาหนูฟ้าไปบ้านฉันด้วยนะ ฉันมีของอยากให้หนูฟ้าเยอะแยะเลย"

    "จะลำบากเปล่าๆน่า"

     "ไม่ลำบากๆๆ ดีเสียอีก ฉันอยากเจอหนูฟ้ามานานแล้ว ^^"

     ครืดดดดดดด

     "แป๊บนะ มีสายเข้า"

     02xxxxxxxx

     เบอร์ห้องพักอาจารย์ของคณะนี่ มีอะไรรึเปล่า?

     "สวัสดีค่ะ  ไอวริณพูดค่ะ...ค่ะ...ค่ะ....คะ?....อ้อค่ะ...ได้ค่ะ..ค่า..สวัสดีค่ะ"

     "มีอะไรเหรอ?" ลูกชุบถามอย่างสงสัย

     "อาจารย์เอเรียกน่ะ บอกให้ไปพบที่ปรึกษาคนใหม่ที่ห้องพักอาจารย์" ฉันตอบไปอย่างสุดเซ็ง ก็คนกำลังเมาท์อยู่ ชิส์

     "งั้นเหรอ? งั้นเดี๋ยวไปเจอกันที่โรงอาหารนะ"

     "ได้ๆ เดี๋ยวไว้เจอกันนะ ไปล่ะ"

    ฉันออกจากห้องสมุดพร้อมกับมุ่งตรงไปที่ห้องหักครูที่อยู่ตึกบริหาร หักพัหครูอยู่ชั้น 4 จะให้ขึ้นลิฟต์ก็ไม่อยากเสี่ยงมันชอบค้างบ่อยๆ บันไดนี่แหละ ปลอดภัยสุดล่ะ

     ห้องพักครู

     ก๊อกๆๆๆ

     แอ๊ดดดด แกรก !

    "สวัสดีค่ะอาจารย์เอ ใครเหรอคะที่จะมาเป็นที่ปรึกษาคนใหม่แทนอาจารย์เล็ก?" ฉันถามอย่างปิดความอยากรู้ไว้ไม่มิด ก็ฉันสนิทกับอาจารย์คณะทุกคนนี่นา โฮะๆๆๆ ^o^

   "นี่ยังไม่ได้อ่านจดหมายล่ะสิ เอ้านั่นไงมาพอดี อาจารย์ตาลคะ" อาจารย์เอเรียกชื่ออาจารย์อีกคนทำให้ฉันต้องหันกลับไปดู และสิ่งที่ทำให้ฉันอึ้งก็คือ...

   ผมยาวที่ถูกมัดรวบตึงสูงปล่อยหางม้าลงมา ใบหน้ารูปไข่ ดวงตายาวรี จมูกเป็นสัน ริมฝีปากสวยเป็นกระจับ และแว่นตากรอบหนาสีดำที่เสริมให้ลุคของผู้หญิงคนนี้ดูน่านับถือ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าน่าเคารพมากจริงๆ และที่สำคัญ คนๆนี้อายุไม่เกิน 25 แน่นอน !!

     "มีอะไรเหรอคะอาจารย์เอ?" เสียงนุ่มเอ่ยถาม

     "คนนี้เป็นประธานคณะของรุ่นนี้ที่อาจารย์จะมาเป็นที่ปรึกษาให้กับพวกเค้าค่ะ" อาจารย์เอบอก

     "สวัสดีค่ะ ไอวริณ นิรนามาพงศ์ค่ะ เรียกหนูว่า สายลมก็ได้นะคะ ^^"

     "สายลม... ชื่อไม่ค่อยเหมือนใครดีนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ ต่อไปคงจะต้องรบกวนเธอในหลายๆเรื่องนะ"

    "ได้เลยคะอาจารย์ หนูจะพยายามเต็มทีค่ะ"

    "..."

    ไม่มีการสนทนาใดๆต่อ มีแค่รอยยิ้มมุมปากกับแววตาแปลกๆนั่นทิ้งเอาไว้ ที่มันยังส่งผมให้ฉันรู้สึกแปลกๆ...

/// มารู้จักกันให้มากกว่านี้ที่นี่ >> page : ยางมัดผม

ชอบกดไลท์ ใช่กดแชร์ ผิดพลาดตรงไหนช่วยกันติ ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ^^