รักวุ่นวายของพี่เลี้ยงจำเป็น

หลังจากที่ฉันคุยกับ มามิ เส็ดนั้นฉันก็หน้าเเดงมาตลอดทาง O///O ฉันเนี้ยน่ะ...ชอบ...ฮิซาเมะ? 
ฉันนั้นก็เดินคิดอะไรต่างๆนาๆ จนมาถึงโรงเรียน เมื่อฉันขึ้นห้องเรียนไป ก็พบว่าวันนี้นั้น อากิระ ไม่ได้มา ถึงว่าสิ ว่าทำไมวันนี้ผู้หญิงในห้องถึงได้ดูเงียบกันจัง
หลังจากนั้นเวลาก็ผ่านไปเหมือนเช่นเคย แต่ฉันสงสัยอย่างนึง ว่าทำไม มามิ ถึงไม่เข้าเรียน ไหนบอกว่าย้ายโรงเรียนมาโรงเรียนเราเเล้วนิ =[]= แต่ก็ช่างเถอะ เฮ้อ... วันนี้เป็นเวรทำความสะอาดด้วยสิ ลืมไปเลย ยังไม่ได้บอกฮิซาเมะเลย ซวยเเล้ว...! งั้นเราคงต้องรีบเเล้วสินะ! - -;
หลังเลิกเรียน
'' พวกเราไปก่อนน่ะ ฝากทำแทนด้วยล่ะ ยัยแว่น! '' พวกผู้หญิงในห้องเดินมาบอกฉันแล้วเดินออกไป ท่าทางดูเหมือนจะเยาะเย้ยฉันอยู่ - - ฉันก็ไม่ได้สนใจ แล้วรีบหันกลับมาทำความสะอาดต่อ
'' นี้! เธอน่ะ! '' เสียงของพวกผู้ชายที่เหลืออยู่ในห้องเรียกฉัน
'' หืม? อะไรเหรอ '' ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปถาม
'' เธอชอบพวกนั้นมั๊ย? '' พวกนั้น? - - อ๋อหมายถึงพวกผู้หญิงตะกี้อะเหรอ
'' เอ่อ...ก็..ไม่เชิง.. '' - -; 
'' งั้นมาอยู่กับพวกเรามั๊ยล่ะ '' ^^ จู่ๆพวกนี้ก็เริ่มถามแปลกๆ
'' ฉันว่า...ไม่ดีกว่า.. '' - -; ฉันพูดพร้อมกับเดินถอยหลัง
'' เอ๋...เธอก็น่ารักดีออก มาอยู่กับพวกเราเถอะ '' ^^ พวกนั้นพูดพร้อมกับเดินเข้ามา
'' ไม่เอา! '' ฉันพูดพร้อมกับรีบวิ่งหนีเจ้าพวกนี้
'' หมับ! '' แต่สุดท้ายฉันก็หนีไม่ทัน เจ้าพวกนั้นจับตัวฉันได้!
'' นี้พวกแก! หยุดน่ะ '' ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา เเละฉันก็พยายามดิ้นออกจากมือของเจ้าพวกผู้ชาย Q[]Q
'' ก็แค่จะให้เธอมาเป็นผู้หญิงของพวกเราทุกคนไง '' ^^ พวกนั้นพูดพร้อมกับกระชากเสื้อฉันออก! >[]< 
'' ใครก็ได้ช่วยด้วย! '' ฉันพยายามเรียกให้คนมาช่วย
'' ตะโกนไปก็เปล่าประโยชน์ เพราะตอนนี้ในโรงเรียนไม่มีใครอยู่หรอก '' ^^
โธ่เว้ย! ใครก็ได้...ช่วยฉันด้วย...ใครก็ได้..ฮะ..ฮิซาเมะ.. ฉันยังไม่ได้บอกความรู้สึกของฉันให้เธอรู้เลยน่ะ...โธ่เอ้ย! ใครก็ได้..มาช่วย..ฉันที(พูดเหมือนตัวเองจะตายเนาะ555:[Hiyorin]cartoon)
'' ฮะ! ฮิซาเมะ! '' ฉันตะโกนออกมาทั้งน้ำตา ถึงจะรู้ว่าตอนนี้เขาคงอยู่ที่โรงเรียนของเขา
'' ฟุ๊บ! '' จู่ๆก็มีคนวิ่งเข้ามาต่อยพวกนั้นจนกระเด็นไปอีกฝัง ฉันพยายามลืมตาขึ้นมาและคนๆนั้นก็คือ..
'' ฮะ..ฮิซาเมะ! '' ฉันพูดพร้อมกับอึ้งไปสักพักก่อนจะรีบกระโดดเข้าไปกอดเขาแล้วก็ร้องออกมา Y[]Y ฉันร้องออกมาหนักมากเลย...
'' ไม่เป็นไรแล้วน่ะ '' ฮิซาเมะพูดพร้อมกับกอดฉันเอาไว้เเน่น ก่อนจะเงยหน้าไปบอกพวกนั้น
'' พวกแกไม่รอดแล้ว '' ทันทีที่ฮิซาเมะพูดจบก็มีครูเดินเข้ามา แต่ฉันไม่รู้ว่ามากี่คนแต่น่าจะ 3-4 คนได้ เพราะหน้าของฉันยังซุกอยู่ในอ้อมกอดของฮิซาเมะอยู่เลย... ไม่อยากที่จะออกไปจากอ้อมกอดนี้...
'' พวกเธอทุกคนต้องมาเจอกับพวกครูหน่อยแล้ว '' เสียงของครูผู้ชายพูด เเละดูเหมือนว่าจะลากพวกผู้ชายพวกนั้นออกไปแล้ว 
เเละดูเหมือน..ตอนนี้ในห้องจะมีเเต่เราสองคน
'' นี้.. '' เสียงฮิซาเมะพูดขึ้นก่อนจะมองฉันที่กอดเขาเอาไว้แน่นกว่าเก่า 
'' ฮึก!.. '' เสียกฉันร้องไห้...
'' ไม่เป็นไรเเล้วน่ะ... '' เขาพูดพร้อมกับกอดฉันเอาไว้ ก่อนนั่งลงไปซึ่งฉันที่กอดเขาอยู่ก็ต้องนั่งไปด้วย..
'' ...... '' ตอนนี้ฉันกลัวมาก ทั้งตัวสั่นไปหมดเลย... ฉันอยากอยู่แบบนี้นานๆ
'' ไม่ต้องกลัวน่ะ ผมจะอยู่กับพี่สาวตลอดไปเลย.. '' ฮิซาเมะพูดพร้อมกับเอามือมาจับที่หน้าฉันให้เงยหน้าเเล้วมองตาเขา
'' อื่อ!.. '' ฉันพูดทั้งน้ำตา.. และเเล้ว..ฮิซาเมะก็เอาริมฝีปากมาประกบที่ริมฝีปากของฉัน เเละฉันก็ไม่ขัดขืนใดๆ น้ำตาของฉันยังคงไหลอยู่ ฮิซาเมะถอนริมฝีปากออก ก่อนจะมาเลียน้ำตาของฉันที่กำลังไหลอาบแก้มอยู่ในตอนนี้
'' นาย...จะอยู่กับฉันตลอดไปมั๊ย? '' ฉันถามออกมาทั้งน้ำตาเเละตัวที่กำลังสั่นอยู่
'' อื่ม! แน่นอนสิ ผมจะอยู่กับพี่สาวตลอดไปเลย '' เขาพูดพร้อมกับดึงฉันเข้าไปกอด ความกลัวของฉันค่อยๆหายไปทีละนิด 
'' พี่สาว...รักผมมั๊ย? '' เขาถามออกมา แต่ว่าฉันสังเกตุได้ว่าหน้าของเขาแดงนิดๆ
'' เอ่อ..ก็.. '' -///- '' รัก.. '' ฉันพยายามพูดให้เสียงเบาที่สุด
'' ห่ะ? อะไรน่ะ? '' -///-? 
'' ฉันไม่พูดเป็นครั้งที่ 2 หรอกยะ! '' ฉันพูดพร้อมกับเข้าไปกระซิบข้างหูว่า '' ฉันรักนายน่ะ '' และก็กอดเค้าไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าฉันหน้าแดงมากเลยในตอนนี้ และดูเหมือนว่า เขาเองก็หน้าเเดงเหมือนกัน 
'' กลับกันเถอะ '' ฮิซาเมะพูดพร้อมกับยืนขึ้นแล้วยื่นมือมาให้ฉัน
'' อื่อ! '' ฉันพูดพร้อมกับจับมือเขาไว้ ไม่ว่าจะหน้ากลัวเเค่ไหน ถ้ามีนายอยู่..ฉันก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นหล่ะ! นายน่ะ..คือ..คนที่สำคัญของฉันที่สุดเลยน่ะ ฮิซาเมะ... ^///^
END
(มีตอนพิเศษด้วยน่ะ อย่าลืมมารออ่านกันน่ะคะ)
'' ไม่ว่าจะทุกข์ หรือจะสุข พวกเราจะขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน แค่นั้น.. ก็พอแล้วล่ะ ''
''  ผม/ฉัน จะขอรับเธอ/นาย เป็น สามี/ภรรยา ''
สปอยเล็กๆน้อยๆจ้า อิอิ