รักวุ่นวายของพี่เลี้ยงจำเป็น

เเละคุณน้าก็เริ่มเล่าเรื่องในอดีตให้ฟัง.
 
หลายปีที่เเล้ว
 
ในเช้าที่อากาศสดชื้นวันนึงคุณพ่อและคุณแม่จะพามาบ้านคุณน้าด้วย แถมยังบอกว่ามีลูกชายอีกด้วยเท่านี้ก็ไม่เหงาแล้ว! ^ ^
" ยูกินะ ถึงแล้วลูก " เสียงของคุณแม่เรียกฉันออกมาจากรถ
" อ้าวมาถึงแล้วหรอ " เสียงของผู้หญิงคนนึง ซึ่งเดาได้ว่าต้องเป็นคุณน้าแน่ๆ
" ไม่ได้เจอกันนานน่ะ " เสียงของคุณแม่ทักทาย
" เห๋~นี้น่ะหรอยูกินะจัง น่ารักจังเลย " ^∆^
" สะ สวัสดีค่ะ " ฉันทักทายด้วยอาการเขินอาย
" นี้~ออกมาทักทายหน่อยสิลูก " คุณน้าพูดพร้อมกับหันไปหาเด็กผู้ชายคนนึงที่ยืนอยู่ข้างหลัง
" วะ หวัดดีคับ " O[]O เสียงของเด็กผู้ชายคนนี้พูดด้วยน้ำเสียงอายนิดๆ
" ขอโทษทีน่ะจ๊ะ พอดีเค้าเป็นคนขี้อายน่ะ " ^[]^;
" นี้? ชื่อไรหรอ " ฉันพูดพร้อมกับชะเง้อหน้าไปมอง
" ฮะ ฮิซาเมะ " =\\\= 
" ฉันชื่อ ยูกินะ น่ะ " ^^ ฉันพูดพร้อมกับยื่นมือไป
เเละฮิซาเมะก็ยื่นมือมาจับมือฉัน
" แหม สนิทกันไวจังเลยน่ะ " ^^
" งั้นเดี๋ยวน้าจะให้ไปเล่นอยู่ที่สวนตรงนั่นน่ะ "
คุณน้าพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางสวนดอกไม้
" งั้นเราไปกันเถอะ " ฉันพูดพร้อมกับจูงมือฮิซาเมะ
ไปด้วย 
" เเล้วเราจะเล่นอะไรกันดีอ่ะ? " ฉันถาม
" ซ่อนหา " ฮิซาเมะพูดขึ้น
" งั้นมาเป่ายิ้งฉุบกัน "
" เป่ายิ้งฉุบ! "
" เอ๋ นี้เราต้องเป็นคนหาหรอเนี้ย? " ฉันพูดเมื่อเห็นว่าเป่ายิ้งฉุบแพ้
" งั้นพี่สาวนับ1-30น่ะ " ฮิซาเมะพูดขึ้นมาด้วยท่าทางสดใส
" จ้าๆ " ฉันพูดพร้อมกับปิดตา
" 1 2 3 " ฉันนับเลขไปเรื่อยๆ
" 13 14 15 " 
ฉันรู้สึกได้ว่าฮิซาเมะไปซ่อนแล้ว
" 28..29..30! เอาล่ะน่ะ " ฉันพูดพร้อมกับลืมตาขึ้น
" เอ~? ไปอยู่ไหนกันน่า~ " ฉันพูดพร้อมกับเดินหาในสวน
" โป้ง! อ้าว...ไม่ใช่เเหะ " -()-; 
" นี้~! ไปอยู่ไหนน่ะ " ฉันตะโกนถามเมื่อเห็นว่ามันนานเเล้ว
" ยะ แย่เเล้ว " ฉันพูดพร้อมกับตามหาฮิซาเมะ
1 ชั่วโมงผ่านไป...!
" ฮิซาเมะ! ไปอยู่ไหนน่ะ ออกมาได้เเล้ว " ฉันตะโกนหา
" ฮือๆ...ฮือๆ " จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้ ผะ...ผี
ฉันจึงตัดสินใจเดินไปดู
" ฮะ ฮิซาเมะ! " ฉันตกใจมากเมื่อเห็นฮิซาเมะอยู่ในดงหนาม
" พะ...พี่สาว ฮือๆ " ฮิซาเมะร้องหนักมาก
" มะ..ไม่ต้องกลัวน่ะ พี่จะไปช่วยเดี๋ยวนี้เเหละ " 
ฉันพูดพร้อมกับเดินฝ่าดงหนามเข้าไป
" จับมือ..พี่ไว้ " ฉันพูดพร้อมกับยื่นมืออกไป
" พี่สาว...ฮือๆ " Q^Q ฮิซาเมะร้องพร้อมกับจับมือฉันแน่น! ฉันรีบพาเค้าออกมาจากดงหนาม
" ไม่เป็น- " ฉันยังพูดไม่ทันเส็ด ฮิซาเมะก็เข้ามา
กอดฉัน แล้วร้องออกมา
" โอ๋ๆ ไม่เป็นอะไรเเล้วน่ะ " 
ฉันพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวเค้าเบาๆ
" จุ๊บ! " จู่ๆ ฮิซาเมะก็มาจูบฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว! ๐[]๐ 
" โตขึ้นผมจะจูบพี่สาวเยอะๆเลย " ^^
" น่ะ นี้ นายเป็นเด็กเป็นเล็กอย่าพูดจาแบบนั้น " >\\\<
" เอาเป็นว่าผมเอาจูบแรกของพี่สาวไปเเล้วกันน่ะ "
" น่ะ...หน่อยแน่! "
และเมื่อถึงตอนเย็น
" ต้องกลับกันเเล้วน่ะ ยูกินะ " เสียงแม่เรียกฉัน
" อ่ะ...ค่ะ งั้น...พี่ไปก่อนน่ะ " ^[]^
" อื่ม โตขึ้นผมจะขอพี่สาวแต่งงานน่ะ " ^^
" จ้า " ฉันว่าเค้าต้องพูดเล่นแน่เลย^^