ฉันรักแกว่ะ.... ยัยยุ่น

//เช้าวันต่อมา
 
          เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่ามิจจิโกะกำลังนอนเกาะแขนฉันอยู่ ‘ท..... ทำไมถึงมานอนตรงนี้ละเมื่อคืนยังนอนอยู่ข้างบนอยู่เลย’ ฉันค่อยๆพยายามแกะมือมิจจิโกะออกจากตัวแล้วค่อยๆย่องไปอาบน้ำ พอฉันออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมิจจิโกะกำลังบิดขี้เกียจยู่บนเตียงฉัน
 
“อรุณสวัสดิ์มิจจิโกะซัง”
“โอะฮาโย~ หาววว~~” มิจจิโกะเอามือขึ้นปิดปากแล้วค่อยหาว ฉันเดินออกมาหยิบชุดที่รีดไว้ก่อนพูดขึ้น
“ทำไมถึงลงมานอนกับเราหล่ะ ละเมอเหรอ”
“เราฝันร้าย พอเราลงมาปลุกแซนจังก็ไม่ตื่นเลยมานอนด้วยซะเลยย”
“ไม่ถงไม่ถามสุขภาพใจซักคำ”
“อะไรเหรอคะ?”
“ป.... ปล่าววว ไม่มีอะไรๆ มิจจิโกะซังก็ไปอาบน้ำเถอะคะ เดี๋ยวจะไปเรียนสาย” พอฉันพูดจบมิจจิโกะก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วเราก็พากันทำธุระส่วนตัวให้เสร็จจัดตารางเรียนให้เรียบร้อยแล้วเดินไปเรียนด้วยกัน
 
          วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่ฉันได้เห็นความสามารถใหม่ของมิจจิโกะ เธอวิ่งได้เร็วมากซึ่งไล่ๆเลี่ยกับฉันที่เป็นนักกีฬาอาจจะเป็นเพราะเธอเป็นคนรูปร่างเล็กกระทัดรัดซะจนน่าอุ้มขโมยกลับบ้านแต่กลับมีทักษะทางร่างกายสูงมากและร่างกายยืดหยุ่นอย่างไม่น่าเชื่อรวมถึง... หน้าอกที่ไม่ใหญ่เกินไปจนดูน่าเกลียดฉันมองเธออยู่หลายครั้งและพยายามสบัดหัวให้ความคิดลามกนั่นออกไปให้หมดแต่ก็ยังอดมองไม่ได้อยู่ดี
 
     ‘เธอมียาสเน่ห์รึไงกันนะ’ พอทดสอบสมรรถภาพทางร่างกายเสร็จเรียบร้อยก็มีคะแนนเทใจให้มิจจิโกะอย่างล้นหลาม เมื่อมิจจิโกะเดินมานั่งข้างๆฉันก็มีสายตาของพวกผู้ชายที่มารอดูมิจจิโกะทดสอบสมรรถภาพพากันมองฉันอย่างอิจฉาตาร้อน ฉันละไม่เข้าใจจริงๆถ้าชอบขนาดนั้นก็เข้ามาคุยก็ได้ไม่ใช่หรือไง คนนะไม่ใช่หมาถ้าเข้ามาหาจะได้กัด -..-
 
“แซน เป็นอะไรเหรอดูเหม่อๆ” มิจจิโกะเรียกฉันให้หลุดออกจากความคิดเมื่อกี๊
“ไม่มีอะไรหร่อกคะ อาจาร์ให้พักก่อนจะสอนต่อเราว่าจะไปซื้อขนมมิจจิโกะซังจะกินอะไรไหมเราจะไปซื้อให้”
“งั้นเราขอนมรสหวานนะคะ”
“ได้คะ” ฉันรับออเดอร์จากท่านหญิงมิจจิโกะแล้วก็เดินไปซื้อขนมมาไว้กิน พอฉันซื้อขนมเสร็จก็เดินกลับข้างสนามฉันเห็นมิจจิโกะยืนอยู่กับผู้หญิงอีก 2-3 คนเหมือนจะโดนแกล้ง ฉันเลยรีบเดินไปให้ไวที่สุด
“มิจจิโกะเราซื้อขนมมาให้แล้ว”
“อุ๊ย!! พี่แซน สวัสดีค่ะ วันนี้ก็ยังเท่เหมือนเดิมเลยนะคะ” พอนางนึงพูดจบอีก2คนที่เหลือก็หันมาทางฉันแล้วรีบเดินมาพยายามแอ๊บให้น่ารักๆไว้ แต่ในสายตาฉันมันไม่ใช่เลย
“เมื่อกี๊พวกเธอทำอะไรกันเหรอ” ฉันถามไปด้วยสีหน้ายิ้มเปื้อนเลือด
“อ.... เอ่อ.... พ... พวกเรามาทำความรู้จักกับมิจจิโกะหน่ะคะ แห่ะๆ... ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ...” มีรุ่นน้องคนนึงพูดตอบฉันแต่ไม่สบตาฉันเลยหันไปถามมิจจิโกะ
“มิจจิโกะ เมื่อกี๊รุ่นน้องพวกนี้ได้ทำอะไรเธอไหม”
“ไม่มีอะไรคะ น้องเขาแค่เดินมาทำความรู้จักเฉยๆ” พอฉันได้ยินมิจจิโกะบอกอย่างนั้นค่อยโล่งใจก่อนที่จะบอกให้ทั้ง 3 คนนั้นไปเข้าเรียน
“มิจจิจังนี่ฮอตจังเลยนะ”
“ฮอตอะไรละ แซนมีแฟนคลับเยอะอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“จะมีได้ยังไงเราไม่ใช่คนดังขนาดนั้นหร่อก”
“เหรอคะ”
“ค่าาา”
“นี่พวกเธอมาเรียนต่อได้แล้วหมดเวลาพักแล้วนะ” ฉันได้ยินอาจารย์ตะโกนเรียกแล้วฉันค่อยหันไปบอกมิจจิโกะ
“หมดเวลาพักแล้ว ไปกัน”
“เอ๋~ ยังไม่ได้กินขนมเลยนะ”
“ไว้กินทีหลังก็ได้คะ แต่ไม่ใช่ก่อนนอนนะ”
“บู่ววว -3-” ฉันขำกับการงอแงเป็นเด็กน้อยของมิจจิโกะแล้วค่อยพากันเดินไปเรียน
 
กริ๊งงงงง~~~
 
“งื้ออ~ เหนื่อยจังเลยแซน” มิจจิโกะฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วพูดด้วยเสียงงึมงัมจนฉันเกือบฟังไม่ออก
“กลับห้องไปเดี๋ยวก็ได้อาบน้ำนอนแล้วน่า”
“อ่าาาา หมดแรงแล้ววววว อุ้มหน่อยยย” มิจจิโกะหันหน้ามาทางฉันแล้วบุ้ยแก้มนิ่มน่าสัมผัสนั่นให้พองออกมานิดๆพร้อมยื่นแขนมาหาฉันทั้งสองข้างแล้วขอร้องให้ฉันอุ้ม
     ‘น่ารัก! จะเอากลับบ้านนนน สาหกวดืเยนร้ำพเสหกดาเ’
“แซนจัง… QAQ”
“ม... ไม่เอาน่าเผื่อเราอุ้มมิจจิโกะไม่ไหวล้มไปทำยังไงละทีนี้”
“งะ โหดร้าย! ว่าเราอ้วนอะ!! (｀ε´)”
“ไม่ได้ตั้งใจจะว่าอย่างนั้นนะ” พอฉันกำลังจะพูดจบมิจจิโกะก็รีบเดินออกจากห้องไป
“มิจจิโกะ รอเราด้วยยย”
 
          หลังจากนั้นฉันก็ได้รู้ว่าถ้ามิจจิโกะได้งอนใครจะงอนไปอีกนานน กว่าจะง้อให้หายนี่ยากสุดๆฉันเลยง้อด้วยขนมสุดท้ายก็ลงเอยด้วยการมาซื้อของด้วยกันในห้าง ตั้งแต่เราสองคนเดินเข้ามาในห้างก็มีแต่คนมองมา แน่ละมิจจิโกะออกจะสวยนี่นาแถมเจ้าตัวยังไม่รู้เรื่องด้วยว่าโดนมองมาตลอดทางการเดินช็อปปิ้งพอลงมาชั้นล่างฉันแว๊บไปเห็นผ้าเช็ดตัวลายน่ารักๆพอดีเลยชวนมิจจิโกะไปเลือกซื้อก่อนกลับหอ
 
//ห้องพักในหอ
 
“ฟู่ววว มัวแต่ดินดูของจนลืมความเหนื่อยไปเลยอะ เมื่อยตัวไปหมดแล้วว”
“ฮ่าๆ งอแงเหมือนเด็กน้อยเลยนะมิจจิโกะซัง”
“นี่ๆ แซนจัง”
“หืม?”
“เรียกเรามิจจิก็ได้นะ”
“ได้เหรอ?”
“อื้ม!”
“งั้น.... มิจจิจัง”
“ดีใจจัง (*≧∇≦*)”
“มิจจิโกะ... เธอน่ารักเกินไปแล้วนะ....” ฉันพึมพำกับตัวเองพร้อมก้มหน้าที่แดงลามไปถึงหูเพื่อไม่ให้มิจจิจังเห็น
“หืม?? เมื่อกี๊พูดอะไรเหรอ?”
“ป.... ปล่าว เราอาบน้ำก่อนนะ”
“วันนี้อาบน้ำด้วยกันเถอะน๊าาาา”
“ไม่ได้หร่อก”
“ง๊าาา ไม่เอาๆๆ จะอาบน้ำด้วยอ่าาาา”
“เดี๋ยวนี้ชักงอแงขึ้นทุกวันแล้วนะคะ”
“ไม่ได้งอแงซักหน่อย (`o´)”
“งั้นเราไปอาบน้ำละนะ”
“ไปด้วยย” พอพูดจบมิจจิจังก็รีบถอดเสื้อนักเรียนของตัวเองทันที
“เฮ้อ.... งั้นใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นไปอาบน้ำด้วยกันไหมละ”
“เอางั้นก็ได้ -3-” ฉันละยอมแพ้กับความพยายามของมิจจิจังซะจริง
 
          พอเข้าห้องน้ำมาอาบด้วยกันฉันก็โดนมิจจิจังแกล้งจี้เอวมั่ง ลวนลามมั่งซะจนฉันต้องให้ค้อนอันใหญ่ๆลงกลางหัวถึงยอมเลิกเล่นพอเราออกจากห้องน้ำมาก็พลักกันเป่าผมให้
 
“แซนจัง วันนี้เรานอนด้วยได้ไหม”
“ก็ได้อยู่นะแต่เตียงมันเล็กอะไม่อึดอัดเหรอ”
“ไม่หร่อกน่านะๆ เรานอนด้วย”
“จ้าา มาสิ” ฉันตบข้างๆตัวเบาๆเพื่อเรียกให้มิจจิจังขึ้นมานอนด้วยแล้วค่อยปิดไฟนอน
“ราตรีสวัสดิ์คะ มิจจิจัง”
“ราตรีสวัสดิ์คะ แซนจัง”