ยัยจอมเวทเอาแต่ใจvsสามวุ่นวายแสนน่ารัก

7.7

เขียนโดย mintlesty

วันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 06.17 น.

  7 ตอน
  3 วิจารณ์
  8,265 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2559 19.26 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ที่นี่ที่ไหน!!!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

~~<เช้าวันรุ่งขึ้น>~~

"ฮ้าววววว" ฉันตื่นขึ้นพร้องกับแสงแดดยามเช้าที่ทะเลสาบ ฉันลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับสูดหายใจเฮือกใหญ่เข้าไปเต็มปอด 

"เฮ้ออออ ~~~ สดชื่นจังเลย" แต่เอ๊ะ !!!! เมื่อคืนฉันนอนอยู่ที่บ้านหนิ แล้วที่นี่มันที่ไหน ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง คนอื่นหายไปไหนกันหมด

"กรี๊ดดดดดดดด ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ยยยยย" ฉันตะโกนลั่น แต่ก้อไม่มีวี่แววของคนเลย จะทำไงดี ถ้าฉันตองอดตายอยู่ที่นี่จะทำยังไงเนี่ยยยยย

"ช่วยด้วยยยยยยย" โอ้ย~~~ ฉันเริ่มจะเจ็บคอแล้วสงสัยจะตะโกนมากไป ไปหาน้ำกินก่อน ค่อยหาทางออกไปจากที่นี่ ฉันเดินเข้าไปในป่าที่ไม่ค่อยจะปกตินัก ป่ามีแสงสว่างออกมาจากดอกไม้ทุกดอกเลยทำให้ดูสว่างและสวยงามมาก แม่ฉันสอนว่าในความสวยงามนั้นย่อมมีอันตรายตามมาอยู่เสมอ ฉันได้แต่เดินดู โดยไม่กว่าจับต้อง ฉันเดินไปเรื่อยๆ ก็พบกับน้ำตกที่ไหลลงมาเป็นชั้นๆสวยมากๆเลย  น้ำเปนสีฟ้าใส มันจะกินได้ไหมเนี่ย ฉันคงจะต้องกินสินะ ถ้าไม่กินมีหวังตายก่อนจะหาทางออกเจอกันพอดี คงต้องลองแล้วล่ะ ฉันค่อยๆเอามือลองน้ำขึ้นมาแล้วก็กรอกใส่ปาก อืมมมมม ไม่มีรสชาติแต่ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองจะรู้เรื่องอะไรบางอย่ามากขึ้นยังไงก็ไม่รู้ ฉันมองไปรอบๆ ก็ได้ยินเสียง ของคนสองคนที่กำลังตะโกนเรียกชื่อของฉันอยู่

"แอลฟ่า~~ "เสียงของแฟนเชอร์เรียกฉัน

"เธออยู่ไหน~~"เสียงของเนชเมอร์ตะโกนไปรอบๆ

"ฉันอยู่ที่น้ำตก~~ช่วยฉันด้วย"ฉันตะโกนตอบกลับไปพร้อมกันความดีใจ

ตึก~ตึก~ตึก~ 

เสียงฝีเท้าของทั้งสองคนกำลังวิ่งตรงมาที่ฉัน

"แอลฟ่า ในที่สุดฉันก็เจอเธอซักที"เนลเมอร์พูดพร้อมโถมตัวเข้ามากอดฉันอย่างแน่น

"เอิ่ม....นี่นายไม่ได้กำลังจะลวนลามฉันทางอ้อมใช่มั้ย??? "

"อุ้ย!!! ฉันขอโทษ"เนลเมอร์พูดขึ้น

"นี่!!! แอลฟ่าเธอเจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่า" แฟนเชอร์ถามฉันด้วยสีหน้าดูจริงจังแบะเป็นห่วงฉันมากกว่าปกติ อีตาแฟนเชอร์จะเป็นห่วงฉันมากไปรึเปล่าเนี่ย

"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก นายนี่ก็เวอร์ไป พูดอย่างกับฉันเกือบตายยังไงยังงั้นแหละ"

"เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"แฟนเชอร์ยิ้มให้ฉันด้วยความจริงใจ รอยยิ้มของเขาช่างอ่อนหวานทำให้ฉันรู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูก

เออใช่ ฉันลืมเรื่องสำคัญไปได้ยังไงกันเนี่ย!!!

"นี่พวกนายรู้มั้ย ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วบ้านของฉันล่ะ แม่ของฉันหายไปไหนล่ะ"ฉันยิงคำถามทั้งสองคน จนทำให้ทั้งสองต่างพากันมองหน้ากันแล้วก้มหน้าลงมองพื้น ทำไมทั้งสองคนถึงทำหน้าแปลกๆนะ

"เอ่อ.... คือว่า" เนลเมอร์พูดตะกุกตะกัก ส่วนแฟนเชอร์ก็ไม่มองตาฉัน นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย !!!!

 

Mintlesty

ถ้าใครอยากรู้เรื่องราวตอนต่อไป ช่วยกันคอมเม้น

 เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะ รอลุ้นกันนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา