Last Snow รักสุดท้ายปลายฤดูหนาว

...เช้าที่ท้องฟ้าสดใส พร้อมกับการจากไปของพายุฝนที่พัดกระหน่ำก่อนวันปฐมนิเทศของนักศึกษาใหม่

   ณ มหาลัย

  รุ่่นพี่ "จอง อินซา" ใช่ไหมค๊ะ !!
เสียงตะโกนจากหมู่สาวๆนักศึกษาใหม่ที่มาปฐมนิเทศ

  "ใช่ครับ" อินซา ตอบรุ่นน้องไปด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น

  "แล้วพี่ล่ะรู้จักไหม" ลี ฮันอุน เพื่อนสมาชิกในวงดนตรีเดียวกับ อินซา ถามสาวๆ
ด้วยความน้อยใจ 
 
   555+ เสียงหัวเราะจากรุ่นน้องสาวๆ ดังขึ้นจนทำให้ ฮันอุน เขินและอาย 

   "รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะแสดงไม่ทัน" คัง แจซอน รีบตัดบท

...แล้วงานปาร์ตี้ปฐมนิเทศก็เริ่มขึ้น ด้วยการที่ 3 หนุ่มรุ่นพี่ จากวง โฮกาเน่ ที่ประกอบด้วย ฮันอุน 
แจซอน และ อินซา เล่นดนตรีบนเวที ท่ามกลางรุ่นน้องปี 1 หน้าใหม่ทั้งหลายที่สนุกสนาน อยู่เบื้องหน้าเวที

  "เธอพี่คนที่เล่นกีต้าร์ แล้วร้องเพลงอยู่ทางขวาเขาคือใครหรอ"  คิม อินฮยอน เด็กสาวปี 1 ถามเพื่อนของเธอ

  นี่เธอไม่รู้จักพี่ๆวงโอกาเน่หรอ ! พวกเขาเป็นนักร้องของมหาลัยเราเชียวนะ แถมพวกเขายังมีฉายาว่าเจ้าชายด้วย

..เริ่มต้นจากคนแรก คนที่เธอถามพี่เขาชื่อ อินซา เขามีฉายาว่า เจ้าชายหิมะ เพราะพี่เขาเป็นคนที่เข้าใจยากสุด ลึกลับ โรแมนติก แล้วที่สำคัญ พี่เขาหน้าตาดีที่สุดด้วย ใครๆต่างก็หมายปองเขา แต่รู้สึกพี่เขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย

..คนที่สอง พี่ แจซอน เจ้าชายสายฝน พี่เขาเป็นเพลย์บอยตัวพ่อเลยหล่ะ ควงคนนู้นคนนั้นไปทั่ว เพราะหน้าตาเขาดีแถมเขายังเป็นลูกเจ้าของบริษัทใหญ่เชียวนะเธอ ใครไม่อยากควงเขาบ้างล่ะ

..คนสุดท้าย เจ้าชายแสงแดด พี่แจซอน คนนี้ไม่อยากพูดถึง ไม่มีอะไรเลย ต่างจาก 2 คนแรก แต่เวลาที่พี่เขาร้องเพลงนั่นแหล่ะเธอ พี่เขานี่สุดยอดมาก เขาดูหล่อขึ้นมาเลยนะ อินฮยอน

..ขณะที่ อินฮยอนแล้วเพื่อนๆปี 1 ของเธอกำลังสนุกสนานกับเพลงบนเวทีอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงตะโกนขึ้นมา

   หิมะ!! เสียงตะโกนจากนักศึกษาปี 1 ที่อยู่เบื้องหน้าเวที ดังขึ้น

...และแล้วลมก็พัดมาอย่างรุนแรงราวกับพายุ นักศึกษานับพันต่างวิ่งหาที่หลบอย่างโกลาหล รวมถึงนักดนตรีที่อยู่บนเวทีด้วย

   "อินซา รีบไปกันเถอะพายุกำลังมา" แจซอน ลากตัว อินซา ไปพร้อมกับวิ่งอย่างสุดฝีเท้าเพื่อไปที่อาคารเรียน

  ปล่อยฉันก่อน แจซอน ฉันจะกลับไปเอากีต้าร์ อินซา บอก แจซอน พร้อมกับสะบัดมือออกจาก แจซอน

  "อินซา อินซา" แจซอนตะโกนเรียก อินซาอย่างสุดเสียง แต่ก็ไม่สามารถดึงตัว หรือตาม อินซา กลับมาได้
เพราะพายุที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆจนมองไม่เห็น อินซา

   อินซา วิ่งฝ่าพายุเข้าไป แล้วเริ่มมองไม่เห็นเวทีเพราะพายุที่รุนแรงแต่สุท้ายเขาก็ขึ้นไปเอากีต้าร์ที่อยู่บนเวทีได้สำเร็จ อินซา รีบวิ่งกลับไปที่อาคารเรียนแต่แล้วเขาก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่างที่ลานกิจกรรม อินซา ตกใจสุดขีด
ร่างของหญิงสาวนอนฟุบอยู่ท่ามกลางพายุหิมะที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างรุนแรง อินซา เข้าไปพยุงร่างของเธอขึ้นมา

   "คุณ คุณครับ" อินซาเรียกหญิงคนนั้นพร้อมกับอุ้มเธอขึ้นบนหลัง

                    "ผมจะพาคุณไปอยู่ในที่ๆปลอดภัยนะครับ"
   อินซาพูดกับหญิงสาวที่กำลังจะหมดสติ

...แต่ด้วยพายุที่รุนแรงบวกกับระยะการมองเห็นที่ต่ำลงเรื่อยๆ อินซา ไม่สามารถกลับไปที่อาคารได้ อินซา จึงพาหญิงคนนั้นไปหลบพายุที่ใต้เวที พร้อมกับถอดเสื้อโค้ดตัวเองมาใส่ให้หญิงสาวคนนั้นพร้อมกับโอบกอดเธออย่างแน่น

   "ผมขอโทษนะครับ ที่ผมไม่สามารถพาคุณไปในที่ที่ปลอดภัยกว่านี้ได้" อินซา บอกเธอด้วยเสียงที่สั่นเครือ

   ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ฉันก็ไม่รู้จะขอบคุณ คุณอย่างไรแล้ว ถ้าคุณไม่ช่วยฉันมาถึงตรงนี้ ฉันคงนอนแข็งตายอยู่ข้างนอกแล้ว หญิงคนนั้นพูดกับ อินซา ด้วยเสียงที่แผ่วเบา

   "คุณไม่หนาวหรอค๊ะ" หญิงคนนั้นถามต่อ

   ไม่เป็นไรครับ ผมไม่หนาวเลย อินซา พูดเพื่อไม่ให้หญิงคนนั้นเป็นห่วง

...และแล้วหญิงคนนั้นก็หมดสติไปในอ้อมกอดของ อินซา

...อินซา ได้มองหน้าหญิงคนนั้นชัดๆครั้งแรก หัวใจของ อินซา เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ท่ามกลางความหนาวเหน็บของพายุที่แช่แข็งขั้วหัวใจของเขา เธอเป็นคนที่สวยมาก ผิวขาวราวหิมะที่อยู่รอบๆตัว ดั่งกับเป็นเจ้าหญิงหิมะที่มาพร้อมกับพายุ 
   
   อินซา หลงรักหญิงสาวผู้นี้เข้าอย่างจัง ท่ามกลางพายุหิมะที่พัดกระหน่ำ พร้อมกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างแน่น...