DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

 I WON'T LET YOU GO (AGAIN)

          ร่างสูงไร้สิ้นสติเผลอลืมคำสัญญาของตัวเองจนหมดสิ้น ดวงตาฉายแววทอประกายหื่นกระหายในคนใต้ร่าง เขาใช้มือข้างหนึ่งกดให้คนตัวเล็กให้อยู่ภายใต้ร่างของตนอีกมือหนึ่งพยายามถอดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออก

"อื้อ. ปะ ปล่อยกู ถะ เถอะ..." ร่างบางพยายามขัดขืนทั้งคนตัวโตที่พยายามถอดเสื้อผ้าของตนและพยายามขัดขืนอารมณ์ที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆของตนเพราะฤทธิ์ยา

"กูรู้ว่ามึงก็อยาก อยู่เฉยๆดิวะ เดี๋ยวกูจัดการเอง !" ได้ยินดังนั้นคนตัวเล็กเริ่มสงบลงบ้างแล้วเพราะเหมือนยิ่งเขาขัดขืนก็ยิ่งทำให้ฤทธิ์ยาเริ่มเพิ่มมากขึ้นด้วย
กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก เสื้อเชิ้ตถูกขว้างออกอย่างลวกๆ ยอดอกทั้งสองข้างของคนตัวเล็กทำเอาเขาแทบจะละสายตาไปไม่ได้ มือทั้งสองบีบบดขยี้ยอดอกทั้งสองข้างของคนตัวเล็กเป็นสัญญาณเตือนว่า เขาไม่รอดแน่ๆ

"พะ พอแล้ว หยุดเถอะนะ" เสียงขาดช่วงพร้อมใบหน้าฝืนกัดฟันพูดทำให้เขารู้ว่าคนตัวเล็กคงจะทนไม่ได้แล้วเหมือนกัน

"หุบปากซะ" ไม่พูดเปล่า ร่างสูงก็ฉกฉวยริมฝีปากร่างเล็กไปด้วย ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากบางซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนคนตัวเล็กปากบวมเจ่อ แต่นั่นทำให้ร่างสูงยิ่งกระหายในคนตัวเล็กมากขึ้นเป็นสิบเป็นร้อยเท่า

"งะ งั้นข้างนอกก็ได้ ตะ แต่อย่าทำอะไรมากกว่านี้ได้ไหม กะ กูขอร้อง" มือเล็กผลักอกของคนตัวโตออก น้ำตาเอ่อล้นเต็มสองแก้ม ดวงตาอ้อนวอนร้องขอความเห็นใจ

"อ้ะ ! อื้อออ" เสียงของคนตัวเล็กดังขึ้นเพราะคนตัวโตถอดกางเกงของเขาออก เผยให้เห็นแก่นกายขนาดพอดีตัวกำลังผงาดอยู่ใต้กางเกงชั้นในตัวน้อย ร่างสูงมองอย่างเสน่หา มือหนาไม่รอช้าเข้าไปทักทายสิ่งที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าบางๆ และกระชากออกอย่างไม่รีรอทันที

"หึ ไหนว่าไม่อยากไง มึงรู้ไหมกูต้องอดทนรอวันนี้มานานแค่ไหน โอกาสกูมีตั้งหลายครั้ง แต่กูไม่ทำ แต่ครั้งนี้กูไม่ทำ....ไม่ได้หวะ"
ร่างบางข่มตาสนิทแกล้งไม่ได้ยินในสิ่งที่อีกคนพูด

"อ้ะ อ้ะ อื้อออ ~" มือทั้งสองของร่างสูงทำหน้าที่อย่างขมักเขม่น ขยับแก่นกายคนตัวเล็กพลางดวงตามองหน้าคนตรงหน้ากำลังสุขสมกับสิ่งที่ตนกำลังปรนเปรอให้

"ละ ลัค...กูไม่ไหวแล้วหวะ" คนร่างสูงหยุดการกระทำของตนเพื่อแกล้งคนตัวเล็ก ยิ้มกริ้มอย่างมีชัย

"อ้ะ ! เชี่ย!!! หยุดทำไมวะ" คนตัวเล็กหัวเสียขึ้นมาทันที ร่างสูงพอใจในคำเรียกร้องนั้น ส่งนิ้วหนึ่งเข้าไปทักทายช่องทางรักของคนตัวเล็ก

"อ้ะ !! พะ พอตเตอร์!! อะ เอาออกไป" ร่างสูงแกล้งไม่ได้ยินแต่เร่งขยับนิ้วให้เร็วขึ้น จากหนึ่งก็เพิ่มเป็นสอง ความรู้สึกทั้งเจ็บทั้งเสียวตีรวมกันจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

"จะ เจ็บ อ้ะ อื้อออ " มือของร่างสูงอีกข้างหนึ่งช่วยขยับแก่นกายคนตัวเล็กเพื่อบรรเทาความเจ็บ ปากไม่ปล่อยว่างกดจูบคนตัวเล็กอย่างร้อนแรง อารมณ์ของทั้งคู่เริ่มไปในทิศทางเดียวกัน ความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนผันความเสียวซ่านอย่างห้ามไม่ได้

คนตัวเล็กขัดใจกับจังหวะอันเชื่อยช้าของคนตัวโต ปัดมือของเขาเอา จากนั้นมือเล็กจัดการปลดปล่อยตัวเองจนถึงฝั่งฝัน

"กู...ขอเข้าไปนะ..." คนตัวเล็กเหนื่อยหอบแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองไม่กล้าปฏิเสธคำขอนั้น

"อะ อืม..." ร่างสูงลุกจากโซฟาบรรเลงรักหยิบบางอย่างออกมาจากตู้ ของเหลวเย็นถูกป้ายตามช่องทางรักของคนตัวเล็ก

ขาทั้งสองของคนตัวเล็กถูกแยกออกในขณะกำลังนอนหงาย ดวงตาและใบหน้าพยายามหันมองทุกสิ่งที่ไม่ใช่...คนตรงหน้า

"มองกูสิวะ มึงจะโดนกูเอา ไม่ใช่โดนหน้าต่างเอา ไปมองมันทำไม" คนตัวเล็กทำท่าทางฮึดฮัดขัดใจเล็กน้อย แต่ก็โดนมือหนาประคองใบหน้าให้หันมามองตนทันที

"-////- จะมอง กะ กูอีกนานไหมฮะ"

"ก็เมียสวยนี่หวา กูทนมาตั้งนานได้ไงวะ" คนตัวเล็กกำลังจะว่ากลับแต่คนตัวโตกระแทกแก่นกายของตนเข้ามาในช่องทางรักอย่างไม่ทันตั้งตัวเสียก่อน

"อื้อ จะ เจ็บบบบ เอามันออกไป" มือเล็กจิกเบาะโซฟาแน่น พยายามถอยสะโพกหนี แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งคนตัวเล็กพยายามถอยออก คนตัวโตก็ยิ่งส่งมันเข้าไปลึกขึ้น

"เดี๋ยวก็เสียวจนลืมเจ็บแล้ว ทนหน่อยนะครับ...ที่รัก" บทเพลงรักเริ่มบรรเลงขึ้น สะโพกสอบเข้าออกอย่างรวดเร็ว
มือของคนตัวโตช่วยขยับรูดรั้งให้คนตัวเล็กอย่างรู้หน้าที่

"อ้ะ อื้อออ อื้มม ระ เร็วอีก" เสียงครางต่ำสลับกับเสียงครางเล็ก ร่างสูงมองคนตัวเล็กกำลังดิ้นผล่านและจิกผ้าห่มเพื่อบรรเทาความเสียวซ่านอย่างพอใจ

"อ๊าาา รัดแน่นชิบ กูจะแตกอยู่แล้ว" สะโพกกระแทกเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อย มือหนาลูบไล้ร่างบางอย่างโหยหา ทั้งคู่ต่างต้องการซึ่งกันและกันอย่างปฏิเสธไม่ได้

"อ้ะ อื้ออออ..."

"ระ เรียกชื่อกู อ๊าาา"

"อื้มม พะ พอตเตอร์~ อ๊าา" เสียงครางเรียกชื่อตามคำขอถูกเปล่งออกมา ร่างสูงไม่รอช้ากระแทกสะโพกเข้าออกหนักหน่วงขึ้นตามความต้องการ

และทั้งสองก็ปลดปล่อยของเหลวข่นขาวออกมาพร้อมกัน
ด้วยฤทธิ์ยาทำให้ความต้องการไม่ได้ถูกปล่อยออกไปจนหมด ยิ่งคนตัวโตเห็นร่างเล็กหอบเหนื่อยอกกระเพื่อมขึ้น-ลงอย่างเป็นจังหวะ เห็นยอดอกสีสวยสะดุดตานั่นแล้วก็ยิ่งเป็นการปลุกอารมณ์ร่างสูงมากขึ้น ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นแรงกระตุ้นอารมณ์หื่นกระหายไปเสียหมด

บทเพลงรักบรรเลงไปเรื่อยๆจนเกือบรุ่งเช้า ร่างเล็กนอนหมดแรง คนตัวโตจัดการทำความสะอาดร่างกายร่างเล็กอย่างทะนุถนอมหลังจากบทเพลงรักอันเร้าร้อนจบลง คนตัวโตมองดูร่างเล็กที่นอนสลบหมดแรงอย่างเป็นห่วง ห่วงว่าพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาจะเหมือนเดิมรึเปล่า ห่วงว่าพรุ่งนี้เราจะรักกันจริงๆได้ไหม คำถามในหัวร่างสูงเต็มไปหมด แต่ครั้งนี้เขายอมรับจากใจจริงว่าตัวเองใจร้ายไปหน่อยที่ทำกับคนตัวเล็กอย่างนี้ ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กจะโกรธเขารึเปล่า

"มึงเป็นของกูจริงๆแล้วนะลัค กูจะดูแลมึงให้ดีมากเท่าที่คนเหี้ยๆอย่างกูจะทำได้"

ประโยคสุดท้ายถูกกระซิบบอกข้างหูคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา ร่างสูงนอนกอดกระชับร่างเล็กมอบไออุ่นจากหัวใจส่งผ่านอ้อมแขนแกร่ง

---------------THANKS---------------

#ขอโทษที่หายไปนาน T^T NC นี่อ่านง่ายแต่แต่งยากแท้ 5555 สั้นไป ไม่จุใจ และบลาๆๆๆ เนื่องด้วยแต่ง NCครั้งแรกก็ก๊องแก๊งงี้แหละ >_<