DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

I'M NOT READY !

          นี่ก็อาทิตย์กว่าแล้วที่ไอ้พอตมันไม่มายุ่งกวนใจผม เราได้เจอกันบ้างในช่วงเวลาทำงาน เหมือนเค้าจะคอยมองผมอยู่ห่างๆแต่ก็ไม่ได้จะมายุ่งวุ่นวายอะไรมากนัก ใกล้ถึงวันงานเข้าไปทุกวัน ผมให้มันทำหน้าเครียดอยู่หน้าจอคอมเป็นชั่วโมงๆหลังเลิกงาน ทำไมไม่หัดดูแลตัวเองบ้างวะ !

"ให้กูช่วยอะไรไหม"ผมถามไปตามมารยาท ก็ผมเป็นเลขามันนี่

"หืม ? อ้อไม่เป็นไรหรอก อยู่เป็นเพื่อนกูก็พอ"

"เอางั้นก็ได้" ผมนั่งทำอะไรเรื่อยเปื่อยค่าเวลา ตอนนี้เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว พนักงานส่วนใหญ่ทะยอยกลับกันแล้ว แต่บางส่วนยังคงทำงานกันอยู่

-ก๊อกๆ-

"พอตเตอร์คะ ดาวซื้อขนมมาฝากด้วย" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ส่งรอยยิ้มแสนหวานมาให้พอตเตอร์พร้อมกับยื่นถุงขนมให้ เหมือนจะไม่เห็นหัวคนอีกคน

"ขอบใจมากนะดาว มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า" พอตเตอร์ถามไปตามมารยาทเถอะหวะ

"ไปดูหนังกับดาวหน่อยสิคะ เรื่องนี้น่าดูมากเลยนะ"

"ช่วงนี้งานผมยุ่งมากคงไม่มีเวลาไปด้วยครับ" พอตเตอร์พูดไปพิมพ์งานและมองจอคอมพิวเตอร์ไป

"เสียดายจัง...งั้นมีอะไรให้ดาวช่วยไหม" แววดาวถาม เออ อยากอยู่ด้วยกันสองคนใช่ไหม กูไปก็ได้เว้ยย !

"งั้นผมขอตัวกลับก่อนแล้วกัน มึงคงมีเพื่อนอยู่ด้วยแล้ว"

"เห้ย เดี๋ยวดิวะ เดี๋ยวกูไปส่งเอง"

"อย่าลำบากเถอะหวะ กูกลับเองได้"

"ใช่ค่ะ พอตเตอร์ไม่ต้องไปส่งเขาหรอก ผู้ชายคนเดียวเค้าดูแลตัวเองไหวอยู่แล้ว"

"เออ !" ผมหันหน้าเข้าหาประตูทางออกสองท้าวกระแทก
หึ มีความสุขกันมากสินะ น่ารำคาญชิบ!

ผมเดินออกมาจากห้องบ้านั่นแล้วตอนนี้ก็ลงมาช่วยเคลียงานคนอื่นๆนิดๆหน่อยๆ
เฮ้ออ ง่วงชะมัดหาอะไรดื่มสักหน่อยดีกว่า...

ตอนนี้ผมกำลังเดินเข้าไปในห้องพักพนักงานด้วยอาการง่วงจนแทบจะคลานเข้าไป
(เวอร์ - -)

ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวขนาดกว้างพอประมาณถูกตกแต่งด้วยดวงไฟสีส้มนวลสวยแบบคลาสสิก โต๊ะสีม่วงอ่อนถูกจัดไว้ชิดกับมุมหนึ่งของห้องเพื่อไว้บริการพนังงานที่ต้องการเครื่องดื่ม ซึ่งในตอนนี้ไม่มีพนักงานอยู่ในบริเวณนี้เลย

ผมกำลังจะเดินก้าวท้าวเข้าไปแต่ตาไปสะดุดกับหญิงสาวท่าทางพิรุดของเธอเข้า อ้อ นี่มันแววดาวนี่ ทำท่าทางเหมือนกำลังจะใส่อะไรสักอย่างลงไปในแก้วกาแฟ ผมยืนหลบมุมอยู่ที่ประตูทางเข้า หลังจากเธอใส่บางสิ่งนั้นลงไปในแก้วกาแฟแล้วก็นำซองบางอย่างนั้นทิ้งลงในถังขยะและกำลังจะเดินออกจากห้องนี้ ผมรีบวิ่งหลบออกไปจากจุดเดิมทันที เธอเหมือนพยายามปรับท่าทางให้ดูปกติมากขึ้น ผมมองเธอเดินออกไปห่างๆ

"ซองอะไรวะ" ผมเดินเข้ามาในห้องพักพนักงานแล้ว หยิบซองบางอย่างมาจากถังขยะ ไม่ใช่น้ำตาล ไม่ใช่กาแฟ ไม่ใช่อะไรที่ผมรู้จักทั้งนั้น ! แล้วเธอใส่อะไรลงไปในแก้วกาแฟนั่นกันแน่แววดาว ?!
หรือว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ชิบหายแล้วมึงพอตเตอร์ ไอ้นี่มันจะวางยาสลบแล้วขโมยของมึงแน่เลย !!
(เอ่อ...หัดใสให้ถูกเวลาหน่อยลัคกี้ - - //ไรท์)

ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทำงานของพอตเตอร์ทันที กูว่าแล้วไง ผู้หญิงคนนี้ต้องอยากได้เงินมึงแน่ๆ ควายชิบหายอ่ะมึง !!

"พอตเตอร์ !" ผมผลักประตูเข้าไปด้วยความเหนื่อยหอบ มันกำลังดื่มกาแฟในแก้วนั่นอยู่ ต้องเป็นแก้วที่แววดาวเอามาให้แน่ๆ

แต่เดี๋ยวอย่าเพิ่ง !!! เดี๋ยวไก่ตื่น เราต้องเย็นไว้ก่อน ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว~ ฉลาดชิบหายย !!!

"นายจะกลับมาอีกทำไม" แววดาวหันหน้าหงุดหงิดๆมาหาผม

"ทำไม ผมมาขัดจังหวะอะไรคุณรึไง" แววดาวเหมือนจะตอบโต้ผมกลับแต่โดนพอตเตอร์พูดดักไว้

"เอาหละๆ พอเถอะ ผมว่าคุณกลับไปก่อนก็ได้นะครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว ป๊ากับม๊าดาวจะเป็นห่วงเอานะครับ" พอตเตอร์พูดกับแววดาว

"แต่...!!!" แผนล่มแล้วหละ ฮ่าๆๆๆ

"ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองดึกๆ มันคงไม่งามเท่าไหร่หรอกนะครับ!!" ผมแทรกขึ้น ก็หมั่นไส้นี่ ทำมาเป็นใส่ซื่อ - - โลกแม่งหลอกลวง !

"ก็ได้ค่ะ ดาวกลับก็ได้ กลับด้วยกันสิลัคกี้ เดี๋ยวฉันไปส่ง" แววดาวส่งสายตาบีบคั้นมาให้ผม เหอะ กูไม่กลัวมึงหรอก ! ถ้าผมไปแล้วไอ้นี่มันก็สลบไปดิ เดี๋ยวหมาแมวแถวนี้ก็ลากไปแดกหรอก เอามันกลับดีกว่า อย่างน้อยมันก็ช่วยผมไว้เยอะ (?)

"ไม่ครับ ขอบคุณในความหวังดี" หน้านิ่งซีดไปเลย ฮ่าๆๆ ก็กูฉลาดรู้ทันแผนปัญญาอ่อนของผู้หญิงใส่ข้างนอกกลวงข้างในแบบนี้ไง
จากนั้นแม่สาวงามก็เดินสะบัดก้นออกไป - - ไปได้ก็ดี

ผมหันหน้ากลับไปหาพอตเตอร์มันมองหน้าผมพร้อมกับใบหน้าของมันที่แดงขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อท่วมตัว (?) มันกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืนๆ

"ละ ลัคกี้..." เชี่ย! ทำไมเสียงมึงสั่นอย่างนั้นวะไอ้พอต

"มะ มึงเป็นอะไรวะ !" O_o

"กู...อยาก !! " อยากเชี่ยไรก็ยานั่นมันยา สะ ...สลบ ไม่ ใช่เหรอวะะะะะ !!!

"ยะ อยากเหี้ยไร ก็เมื่อกี้กูเห็นแววดาวเอาอะไรก็ไม่รู้ใส่ในแก้วกาแฟ แล้วเอามาให้มึง...มันไม่ใช่ยาสลบเหรอวะ !!"

"คะ ควายเถอะมึง ยาสลบบ้าน มะ มึงปลุกลูกชายกูได้ด้วยรึไง" เชี่ยย!!! เอาแล้วไงกู ชิบหายแล้ว หาเรื่องจริงๆเลยมึง

"กู...ขอ ตะ ตัวนะ" ผมกำลังจะวิ่งเพราะสถานการณ์ตอนนี้มันล่อแหลมจริงๆ แต่มันก็ไม่ทันไอ้พอตเตอร์ลุกจากเก้าอี้กระชากข้อมือผมไว้ มันกอดผมแน่น เนื้อตัวของมันสั่นเทาจนน่าตกใจ

"มะ มึงอยู่ กับ กู...นะ" มือหนาของมันลูบลงที่แขนผมพร้อมส่งสายตาช่ำที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความต้องการ

"ตะ แต่ มึงบอกว่ามึงจะไม่ทำอะไรกู...ถ้ากูไม่ยอม ! ตอนนี้กูไม่ยอม!!! ฟังกูดิวะ กูไม่ยอมมมม" ผมต้องเอาตัวรอดจากมันให้ได้ T-T

"มึงจะยอมกูเอง" พอตเตอร์พูด พร้อมมืออีกข้างยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มอีก เหมือนมันจะยังไม่กลืน (?) ปากหนากระกบเข้ากับปากของผม ของเหลวในปากถูกถ่ายเทมาโดยการจูบที่ร้อนแรง ผมเผลอกลืนมันลงไปโดยไม่รู้ตัว

"อึก ไอ้เลว !! มึงจะทำเหี้ยอะไร ปล่อยกูนะเว้ยยย"
มันจูบเล้าโลมผมอย่างไม่หยุดให้หายใจ ทำไมแรงมันเยอะแบบนี้วะ ตอนนี้มันยังคงกอดผมแน่น ต้นขาของผมไปโดนกับอะไรบางอย่างที่แข็งขืนอยู่ภายใต้กางเกงของอีกคนเข้า เชี่ย !!!!! นะ นี่ แววดาวเอายาปลุกเซ็กให้มึงแดกจริงๆเหรอวะ !!

เหี้ยแล้วกู ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยจริงๆ ToT

------------------THANKS----------------