เรื่องวุ่นๆของ นายสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด

ก็อบๆๆๆๆ(เสียงฝีเท้าม้า=*=)
รถเลื่อนคันใหญ่เคลื่อนตัวไปตามทางผ่านป่าในยามเย็นโดยในรถเลื่อนมีหญิงสาว(คาเลน)นั่งอยู่ใบหน้าดูหงุดหงิด
ยิ่งกว่าตอนเช้าซะอีก
"องค์หญิง มีอะไรหรือเพคะทรงทำหน้ากริ้ว(เขียนถูกป่าว??)ตั้งแต่ออกจากพระราชวังแล้วนะเพคะ" พี่เลี้ยงประจำ
ของคาเลนถามตอนแรกคาเลนก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายแต่ก็หันมายิ้มหวานให้พี่เลี้ยง
"ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่เบื่อการนั่งรถม้าเท่านั้น" ...ก็แถ่ไปเรื่อย...คาเลนด่าตัวเองในใจพลางมองออกไปนอกหน้า
ต่าง....เรื่องที่เขาหงุดหงิดจริงๆไม่ใช่เพราะรถม้า แต่เป็นเพราะ เจ้าพ่อ ตัวดีอีกนั้นแหละ....
'แต่งงาน!!!??' คาเลนถ้วนคำด้วยสีหน้าแตกตื่น....พูดเป็นเล่น....
'ใช่แล้วล่ะ พอดีพ่อไปทำสัญญากับอีกอาณาจักรหนึ่งไว้หากพิธีแต่งงานของเจ้ากับองค์ชายเดนิสสำเร็จเราจะได้
กำไรจากอาณาจักรนั้นเป็นเท่าตัว พ่อไปพลาดโอกาสนี้แน่' พ่อของคาเลนคิดถึงเงินก้อนโตพลางหัวเราะเบาๆ
'อย่าเห็นแก่เงินดิ!!ท่านพ่อไปเห็นปรึกษาผมซักคำ??' คาเลนมองพ่ออย่างขาดโทษ
'น่าๆพ่อขอโทษ เพราะถ้าขื่นบอกเจ้าเรื่องแน่นอนว่าเจ้าต้องค้านสุดกำลัง' ...ก็แหงอ่ะดิ...คาเลนฟึดฟัดกับการ
ตัดสินใจอย่างอุกอากของท่านพ่อ
'ยกเลิกแต่งงานเดี่ยวนี้' คาเลนยังคงค้านเรื่องงานแต่งต่อไป
'คิดซะว่าเพื่ออาณาจักร...'
'ผมไม่สน!ยกเลิกเดี่ยวนี้' ราชามองลูกชายของตัวเองก่อนตัดสินใจพูดสิ่งหนึ่งขึ้น
'งั้นแกก็ไปโทษแม่ของแกเถอะที่ให้แกเกิดมาเป็นผู้ชาย...'
'?!' คาเลนตาโตกับสิ่งที่พ่อพูดพร้อมกับโทสะที่เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
'แกต้องแต่งงานในครั้งนี้คาเลน....ไม่เช่นนั้นก็ไปซะ' ราชาพูดด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ
'.......' 
ทิ่งไว้แค่นั้นพ่อของคาเลนก็เดินจากไปโดยไม่เหลี่ยวหลังกลับมามองอีก
กลับมายังปัจจุบัน....คาเลนยังคงโกรธไม่หายคำพูดนั้นมันเสียดจนจุกที่หน้าอกไม่มีคำใดสามารถอธิบายอารมณ์
ในยามนี้ได้ คาเลนที่มองเห็นแสงไฟที่หมู่บ้านก็บ่นงึมงัมเบาๆ
"...พ่อคิดว่าเราเป็นตัวอะไรถึงได้ทิ่งๆขว้างๆแบบนี้..."
รถม้าหยุดตรงหน้าพระราชวังที่สูงสง่าดูองอาจ
....มิน่า อาณาจักรแห่งนี้ถึงได้รุ่งเรืองเกินหน้าเกินตา...คาเลนคิดขำๆก่อนเดินลงจากรถม้าเมื่อฝ่าเท้าสัมผัสกับพื้น
คาเลนก็ยื่นตรงและเชิดอกเล็กน้อยอย่างที่เคยได้รับการสอนมาขาเรียวบางของคาเลนก้าวไปยังปราสาทด้วยท่าที
สง่างามทุกอิริยาบท....หึ! ดูทหารเฝ้าประตูพวกนั้นสิยืนอ้าปากค้างตั้งแต่ข้าเดินมา คนมันสวยก็งี้แหละ....คาเลน
ประชดในใจ
ไม่นานร่างของคาเลนก็มาปรากฏเบื่องหน้าราชาของอาณาจักรโดยมีราชินีอยู่เคียงข้างและลูกชาย
คาเลนไปสาธยายอะไรมากก่อนถอนสายบัวให้ราชาและราชินีหนึ่งครั้งก่อนยิ้มอย่างสุภาพแก่ทั้งสองสายตาพลัน
เหลือบไปมองบุตรชายที่เขากำลังแต่งงานด้วย....ก็หล่อดีอยู่หรอก แต่ มองยังไงก็ดูเจ้าชู้เกิน...
"ขอต้อนรับองค์หญิงสโนว์ไวท์ สู่อาณาจักรของข้านับเป็นเกียรติอย่างที่เจ้าเดินทางมาด้วยตัวเองเพื่อเป็นเจ้าสาว
ของบุตรชายข้า เดนิส งานเฉลิมฉลองครั้งนี้จัดแด่เจ้าทั้งสอง" ราชาเอ่ยต้อนรับคาเลนอย่างดิบดีเดนิสที่นั่งอยู่
ลุกขึ้นและก้าวลงจากบังลังค์มายืนอยู่เบื่องหน้าคาเลน....สูงโครต!!!.....คาเลนแทบจะปี๊ดแตกพลางนึกสมเพศ
ในใจที่เกิดมาตัวเตี่ย เดนิสขุกเค่าลงข้างหนึ่งก่อนยืนมือมาจับมือเล็กของคาเลนและจูบบนหลังมือย่างแผวเบา
"เจ้าชั่งงดงามอย่างที่ใครๆก็ต่างล่ำลือ" เดนิสโปรยคำหวานชื่นออกมา...ถ้าเขาไม่ใช่ผู้ชายปานนี้คงสลบไปแนบ
อกเดนิสอย่างสมใจ ทว่า ตูเป็นผู้ชายนะเฮ้ย!!...
เสียงดนตรีสุดคลาสสิกถูกบรรเลงมีหนุ่มสาวจับคู่กันตรงสู่ฟรอซ(เขียนถูกไหมอ่ะ//ทำใจกับภาษาไทย)เต้นรำ
"เต้นรำกับข้าซักเพลงไหม?" เดนิสยิ้มชวนเสน่ห์...โธ่เอ๊ย!เขาอยากมีพลังล่องหนจริงๆ...
"ตะ แต่ข้าเต้นรำไม่เป็นนะเพคะ..." คาเลนตอบเสียงหวานจนเดนิสยิ้มอย่างถูกใจ
"งั้นข้าจะสอนให้" เดนิสจูงมือคาเลนไปตรงกลางฟรอซเต้นรำก่อนเลื่อนมือมาสัมผัสเอวเล็กของคาเลน
...ถ้างานนี้จบเมื่อไหร่เขาจะกลับไปต่อยหน้าพ่อ....คาเลนคิดหนักก่อนจับที่ไหล่กว้างของเดนิส
เดนิสเริ่มเคลื่อนตัวไปตามเพลงโดยที่คาเลนมองพื้นตลอด....จะเหยียบเท้าข้างไหนก่อนดี...คาเลนจ้องเท้า
เดนิสแต่ก่อนจะทำอะไรคาเลนรู้สึกว่าตัวเองถูกดึงให้เข้าใกล้มาขึ้นและลูไล้เอวของคาเลน
...ไอ้บ้านี้ ชักจะล้วงเกินแล้วนะโว้ย...
คาเลนได้เพียงด่าถ้อในใจขณะที่สีหน้าต้องแสร้งทำเป็นเขินอายการกระทำนั้นทำให้เดนิสยิ้มกรุ้มกริ้ม
(ตัดตอนเต้นไปล่ะกันขี้เกียจพิมพ์//โดนถีบ)
เดนิสพาคาเลนออกมาชมบรรยากาศยามดึกข้างนอกปราสาทที่เต็มไปด้วยพฤกษาสีชอุ้มมีหิ้งห้องเรืองแสงบินอยู่
รอบๆ....สวยชะมัด....คาเลนดูตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แห่งนี้
"เจ้าชอบไหม" เดนิสถาม
"ชอบสิ มันสวยงามมากเลย" คาเลนตอบตามตรงโดยไม่รู้เลยว่าเดนิสเข้ามาใกล้
"อยากอยู่ที่นี้ไหม" เดนิสถามต่อ
"ค่ะ??" คาเลนขมวดคิ่ว...ทำไมบทสนทนามันแปลกๆ...
"เจ้านะ สวยมากเลยนะ.." 
"....."
"มาเป็นของข้าเถอะ!"
"!!!!"