EAT ME IF YOU CAN [[ Yaoi ]]

               

EAT ME IF YOU CAN [4]

 

     [Near]

     'ฮ้าวววววววว....' ผมหาวออกมาคำใหญ่ ไอ้บลูที่กำลังหยอดสารทดลองในหลอดทดลองที่มีไข่ไก่อยู่ มันหันมามองผมอย่างเอือมระอา ก็กูง่วงอ่า                                                        

     'หาวออกมาได้อัปปรีย์มาก' ไอ้บลูบอก พร้อมกับเขย่าหลอดทดลองไปด้วย ส่วนผมนั่นหรอ นั่งเขย่าไอ้สารเวรอยู่เนี่ยไง

     'แล้วจะให้กูทำไง กูง่วงอ่ะ'ผมเถียงมันตาแทบปิด ง่วงชิบหาย เมื่อคืนไอ้เหี้ยกัสโซ่หิ้วเด็กเข้าห้องแม่งอีกแล้ว ! ขนาดกูเปิดแอร์ ปิดหน้าต่างแม่งทุกบานแล้ว เสียงสยิวยังลอดเข้ามาในหูผมเลย แล้วไอ้เหี้ยกัสก็ไม่รู้จะฟิตไปไหน ตั้งเช้ากว่าพวกแม่งจะเงียบกัน

     'ไอ้พี่กัสมันหิ้วเด็กไปนอนที่บ้านอีกแล้วอ่ะดิ'

     'เออ หน้าตาน่ารักซะด้วย เสียดายเคราะห์ร้ายมาเจอเหี้ยนี่' ผมพูดแล้วพลางนึกถึงหน้าเด็กคนนั้น เด็กคนนั้นยังเด็กอยู่เลย น่าจะเป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับผม มันเป็นคนตัวเล็กๆ ขาวจั๊วะ ขาแม่งเล็กนิดเดียวเอง ไม่รู้เอาขามันสองข้างมันต่อรวมกัน จะยาวเท่าขาโต๊ะหรือป่าว เอวบางร่างน้อย ปากสวย จมูกโด่งสัดๆ และที่สำคัญ เป็นผู้ชายที่หุ่นเซ็กซี่มาก

     'ไม่หรอก..เราเต็มใจ'ผมกับไอ้บลูเขย่าหลอดทดลองกันอยู่ที่โต๊ะสองคน โต๊ะผมมีกันอยู่สามคน แต่อีกคนเห็นครูบอกว่าเป็นเด็กใหม่ เข้ามาปลายปีปลายเทอมเสียด้วย สงสัยเงินจะหนา

     '...สวัสดี'ผมหันหน้าไปมองตามเสียง นัยน์ตาผมเบิกกว้าง เมื่อสมองประมวลผลว่า ไอ้หน้าอ่อนตรงหน้า แม่งคือคนที่ไอ้เหี้ยกัสหิ้วไปนอนด้วยเมื่อคืน

     'สวัสดี..นายสินะเด็กใหม่' ไอ้บลูที่ไม่รู้อะไร เอ่ยทักทายมัน 'กูบลูไน'

     'เรา..มิลาน' ไอ้หน้าอ่อนแนะนำตัวครับ มันทำเอาผมพูดไม่ออกเลย น้ำลายจุกปากไปเลยกู ดีนะกูไม่เผามันว่า โง่ ที่ยอมให้พี่กูหลอกฟันไปด้วย ไม่งั้นกูเข้าหน้าแม่งไม่ติดหรอกและสงสัยคราวนี้ว่าเคราะห์ร้าย มันจะวิ่งมาหาผมแทน เพราะไอ้บลูถูกประกาศเรียกให้พบใครไม่รู้หน้าโรงเรียน โต๊ะวิทย์เลยเหลือกูกับเมียพี่กูแค่สองคนเท่านั้นเจริญแล้วกู

     'เอ่อ...กู' ผมพูดไม่ถูกเลยครับ แต่ผมควรเริ่มพูดก่อน ไถเท่านั้นที่ครองโลก! 'กูชื่อเนียร์นะ'ไอ้มิลานพยักหน้า แล้วยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร เอาวะอย่างน้อยแม่งก็ยิ้มเป็นมิตรให้กูแล้ว

     'มึงกับไอ้กัส..เอ่อ..' มันจะแลดูเสือกไปไหมวะ ถ้ากูอยากรู้เรื่องของพวกมึงเนี่ย ??

     'เราเจอกันที่คลับกีฬาน่ะ พี่กัสเขาเป็นคนดีนะ' มิลานว่า ฟังจากเสียงพวกแม่งเมื่อคืน พวกมึงคงมีความสุขกันมากสินะ แต่กูไม่ได้ตั้งใจจะฟังเสียงพวกมึงทำอะไรกันนะโว้ย

     'หรอ กูเป็นน้องชายมัน ไม่รู้มันบอกมึง อย่างนี้หรือเปล่า' ผมบอก เพราะไอ้กัสแม่งชอบเปลี่ยนสถานะผมให้คนอื่นฟังอยู่เรื่อย เด็กคนนี้มันบอกว่าผมเป็นคนใช้บ้างแหละ กับอีกคนมันบอกว่าผมเป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงบ้างแหละ โอ้ยเยอะ!

     'อื้ม..พี่กัสบอกเราแล้ว อีกอย่างมะ..เมื่อคืน..พี่กัสก็บอกเหมือนเราเหมือนกันว่าจะเจอนายน่ะ' มิลานพูดอย่างอายๆ เพราะรู้ว่ามันกำลังนึกถึงอะไรอยู่ ขนาดกูยังนึกเลยไอ้สัด

     'แลดูมึงเป็นคนดีนะ ไม่น่ามาจมปรักกับพี่เหี้ยๆ อย่างพี่กูเลย' ผมพูดออกไปตรงๆ ไอ้เหี้ยกัสมันเลวร้ายขนาดไหน ถึงมันจะสร้างภาพ แต่ก็ปิดบังไม่มิดหรอก

     'ก็เรา..ชอบเขานิหน่า'มิลานพูดอย่างติดอาย พอดีกับจังหวะที่ครูประจำวิชาเดินมาตรวจงานพอดี เราเลยหยุดคุยกัน

     กูอยากจะรู้จริงๆ ไอ้เหี้ยกัสมันเสี้ยมสอนเด็กมันมายังไง แลดูรักและเทิดทูนมันเสียเหลือเกิน

     [End Near]

 

     [Casso]

     ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าโรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ไอ้เนียร์แว่นเรียนอยู่ ผมไม่ได้มารับมัน..แต่ผมมารับเด็กใหม่ผมต่างหาก

     'พี่กัส..มารับจริงด้วย' มาแล้ว มิลาน เด็กใหม่ผม มิลานวิ่งเข้ามาหาผม พร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม กว่าผมจะกล่อมไอ้เด็กนี่ลงเตียงได้ก็ยากอยู่เหมือนกัน ... แต่สุดท้าย มันก็ยอมอยู่ใต้ผมอยู่ดี หึๆ

     'จะไปไหนไหม หรือว่าอยากจะไป..ต่อกับพี่' ผมเอ่ยอย่างไม่อ้อมค้อม มิลานถึงกับยืนไม่เป็นท่ากับคำพูดของผมเพราะคำพูดของผม มักจะมีอธิพลต่อหัวใจใครได้ง่ายๆ เสมอ แม้ผมจะไม่ได้ตั้งใจพูดออกไปก็ตาม ....

     'ผมอยากไปกินไอศกรีม พี่กัสพาผมไปได้ป่าวล่ะ' ผมรู้ว่ามิลานกำลังจะลองเชิงผม แต่ผมยังไม่เบื่อมัน ต่อให้มันจะร้องเล่นม้าหมุนผมก็ยอม .... เพราะผมยังไม่เบื่อมัน

     'เอาสิ สเวนเซ่นส์ ดีไหม แถวนี้ก็มี'

     'แล้วแต่พี่ดิ' มิลานเอ่ยแล้วอมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ผมเองก็มีความสุขเช่นกัน เพราะหลังจากพามิลานไปกินไอศกรีมแล้วผมจะได้ขับไปรับ เงินพนัน กับกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มที่ท้าผมไว้ ถ้าผมฟันน้องไอ้มัลดีฟส์เดือนคณะวิศวะฯ ได้ภายในสามวัน ผมจะได้สามแสน...คูณสอง หึๆ ผมใช้เวลาแค่สองวันในการติดต่อมิลาน และใช้วันที่สามในการลากมิลานขึ้นสวรรค์ .....

 

     ผมไม่ได้เลวเกินไปใช่ไหมครับ?

 

     'ขึ้นรถสิ จะได้ไปกัน'มิลานเดินขึ้นรถ ผมเองเดินไปประจำที่คนขับเช่นเดียวกัน มิลานเข้าตัวรถไปแล้ว ส่วนผมขอเวลานอกด้วยการดูดบุหรี่สักมวนก่อนไปก็แล้วกันคิ้วของผมถูกขมวดเข้าหากัน เมื่อร่างบางเกินผู้ชาย อันแสนคุ้นตาเดินออกมาจากโรงเรียน เหอะ... ไอ้เหี้ยเนียร์

     ผมรู้ว่ามันเห็นผม และรู้ด้วยว่าผมมาทำไม ผมจึงไม่รอช้า รีบเข้าไปในตัวรถ แล้วดึงมิลานเข้ามาจูบ เพราะกระจกด้านหน้ารถไม่ได้ฉาบฟิล์มกรองแสงมืดเช่นกระจกส่วนอื่นเห็นเต็มตาดีไหมล่ะ..ไอ้เด็กเล่นตัว!

     'อือ...อือพี่กะ..กะ..' มิลานครางออกมาไม่เป็นคำพูด เสียงของมิลานหวานจับใจผมได้เพียงช่วงเริ่มต้นเท่านั้น ผมถอนปากออกจากกรีบปากของมิลาน ก่อนจะย้ายไปตรงซอกคอขาว และฝังรอยมาร์คไว้ที่ต้นคอของมิลานสองสามรอย

     'อร่อยกว่าไอศกรีม..อีก'ผมพูดแล้วใช้ลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ส่วนมิลานยังหายใจไม่ได้จังหวะดี หน้าของมิลานแดงกล่ำ อย่างกับคืนแรกที่เรานอนด้วยกัน !

 

     ผมล่ะชอบเด็กจริงๆก็ตรงนี้แหละ

 

     'พะ..พี่กัสอ่ะ' มิลานตีผมเข้าให้ที่ท่อนแขน ก่อนจะนั่งกอดกระเป๋าถือของมันไปตลอดทาง ผมหัวเราะในลำคอ มิลานคงไม่รู้หรอกว่า ระหว่างที่ผมกำลังร่ายมนต์ใส่มัน ผมไม่ได้สนใจรสจูบมันเลย แต่ผมกลับสนใจคนที่ยืนตัวแข็งอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนมากกว่า....ถึงกับทำหน้าไม่ถูกเลยหรอ น้องชาย...... หึๆ

     ผมพามิลานมากินไอศกรีมตามสัญญา เรานั่งคุยกันอย่างสนิทใจ ก่อนที่คืนนั้น มิลานจะมาจบกับผมที่ห้อง... แต่ไม่ใช่ห้องนอนที่บ้านไอ้เนียร์ แต่เป็นที่ห้องคอนโดผมต่างหาก ผมทิ้งให้มิลานนอนอยู่คอนโดคนเดียว แล้วขับรถกลับบ้านตอนเที่ยงคืนกว่าๆ ผมเขียนโน๊ตแปะไว้แล้ว โดยหาเรื่องอ้างนู่นอ้างนี่เขียนๆลงไป ผมเชื่อว่ามิลานต้องเชื่อฟังผมอยู่แล้ว

     [End Casso]

 

     [Near]

     โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล ... เยส วันนี้เป็นวันดีของผมครับทุกคน ผมกำลังจะไปเที่ยวทะเล ! ในที่สุดท่านแม่ที่อยู่เมืองนอกก็ยอมให้ผมไปจนได้ หลังจากผมขอแล้วขออีกท่านก็ไม่ยอมอนุมัติผ่านสายโทรศัพท์เสียที ความจริงถ้าแม่ไม่ยอมให้ผมไป ผมก็จะไปอยู่ดีนั่นแหละ แต่แม่ดันกำกับก่อนอนุญาติว่า

 

     ถ้าให้พี่กัสไปด้วย แม่จะสบายใจมากขึ้นนะลูก…..

 

     เหอะ! ไม่มีทาง ผมแอบเป็นลูกไม่รักดี ไม่ยอมทำตามที่แม่บอก ผมไม่ยอมบอกไอ้กัสโซ่ ว่าผมจะไปไหน เพราะเราเดินทางกันแต่เช้า ผมเลยได้เปลียบ เพราะไอ้เหี้ยกัสไม่เที่ยงแม่งไม่ตื่นหรอกครับ!ผมตรวจเช็คของในเป้สัมภาระอีกครั้งให้เรียบร้อย

     'ก็ครบ…'

     ผมจัดการรูดซิบกระเป๋าเป้ แล้วเอามันไปวางไว้ที่ปลายเตียงนอน พรุ่งนี้เจอกันโว้ย! ผมเดินไปชาร์ตแบตบีบี ไอพอด พีเอสพี ให้พร้อมกับการเดินทางอันยาวนาน ความตั้งใจของผมหายไป เมื่อกดบีบีดู

     'SUNsuN : ดอทเอกับกูไม๊...

     'ไอ้เหี้ยเอ๊ย พอกูจะตั้งใจนอนแต่วันก็เอาเลยนะมึง' ผมด่ามันผ่านหน้าจอบีบี แต่นิ้วของผมก็กดแป้นพิมพ์ไปด้วยพร้อมกัน

     'NEAR : เออ.......

     จากนั้นผมก็เอาบีบีไปชาร์ตให้มันเต็มๆเสียที และก็ต้องไม่ลืมด้วยว่า กูต้องเอาที่ชาร์ตไปด้วยนะครับ ไม่งั้นจบ!เป้กูคงไม่หนักเพราะเสื้อผ้าหรอก แม่งหนักสายชาร์ตเนี่ยแหละ เยอะเกิน!

     ก่อนที่ผมจะเข้าประจำที่ เพื่อเตรียมดอทเอกับเพื่อนซัน ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรผิดผลาด บุคคลที่น่าจะรวมเดินทางไปกับเราก็จะมี ผม ไอ้บลู ผัว..เห้ยพี่เครปแฟนไอ้บลู ไม่สิ เขาเรียกว่าคนสนิท แต่ผมคิดว่าแม่งได้กันแล้วชัวร์! แล้วก็รุ่นน้อง รุ่นพี่อีกสองสามคน ความจริงผมน่าจะจำชื่อพวกมันได้แหละ แต่กูลืม...ไง เราจะพักกันที่บ้านพักตากอากาศส่วนตัวเหี้ยๆของไอ้พี่เครป ค้างกันที่นั่นหนึ่งคืน ก่อนจะกลับบ้าน ดูเหมือนเร็วเนอะ แต่เด็กติดบ้านอย่างผมเนี่ยสิ กูจะผ่านค่ำคืนนั้นยังงายยยยยยย

     'เออใช่! อุลตร้า!!' ขณะที่กำลังรอโหลดเข้าเกมส์ ผมเหมือนคนนึกได้ว่าลืมของสำคัญไปบางอย่าง และผมไม่รอช้าที่จะกระโดดลงเตียง เพื่อเลิกผ้าห่มขึ้นมา เพื่อหยิบไอ้อุลตร้า หรือตุ๊กตารูปควายแสนรักของผมนั่นเองน่ารักที่สุดอ่ะ....

     ผมจับไอ้ควายน้อยยัดลงใส่กระเป๋า เป้กูเลยตุงเข้าไปอีกเลยไง และเหมือนจะนึกอะไรได้ต่อ ผมเลยเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วควานหาอะไรบางอย่างที่อยู่ชั้นบนสุดของตู้กล่องคอนแทคเลนส์...

 

     ไปคราวนี้กูจะแรดให้ดู!

 

     หลังจากนอนได้ประมาณสามชั่วโมง ผมก็ต้องลุกเนื่องจากได้เวลาอันหนีออกจากบ้านแล้ว ความจริงผมไม่ต้องหนีก็ออกไปได้ บอกแล้วเหี้ยกัสไม่เที่ยงแม่งไม่ตื่นหรอก!

     ผมเดินลงมาจากห้องพร้อมกับชุดพร้อมลงทะเล ผมเดินออกจากบ้านด้วยท่าที่สบายๆ แถมเอาไอพอดขึ้นมาเสียบหูฟังเพลงด้วย และไม่คิดจะเขียนอะไรทิ้งไว้ เพราะเขียนไปเหี้ยกัสมันก็ไม่อ่าน หรือไม่มันก็อ่านลายมืออันสุโค่ยของกูไม่ออก ดังนั้นเขียนไม่เขียนก็ค่าเท่ากัน

     'เยส มึงตรงเวลา!'

     จุดนัดพบที่ดีที่สุดนั่นคือโรงเรียน ผมบอกแล้วไงครับ เส้นทางโรงเรียนผมแม่งออกไปได้ทุกที่ ! ยกเว้นนอกโลก !!

     'กลัวคนไม่รู้หรอ ว่ามึงมีผัวแล้ว' ผมกระซิบข้างหูไอ้บลูครับ แหม วันนี้มันล่อใส่เสื้อคู่กับพี่เครปมาเลย หัวใจม่วงซะด้วย หวานสัดๆ

     'กูจะโทรไปบอกไอ้พี่กัสให้มันมาลากมึงเดี๋ยวนี้แหละ!' ไอ้บลูพูดพร้อมกับยกโทรศัพท์ของมันขึ้นแนบหู ชิบหาย! กูนึกออกแล้วกูลืมเอาอะไรมา

     'เหี้ย! กูลืมเอามือถือมา !!'

     'โด่ ก็แค่มือถือ มึงบอกว่าบ้านมึงไม่มีใครสนใจมึงแล้วหนิ จะเดือดร้อนทำกระต่ายอะไร'

     'เออก็จริงของมึง..' ผมเริ่มปล่อยวาง กูไม่น่าไปลืมไว้ในห้องน้ำเลย! (ในห้องน้ำมันก็ยังจะเล่น) และเดินขึ้นรถตู้ของบ้านพี่เครปไปอย่างเงียบๆ ผมเลือกนั่งริมด้านหลังสุด ปล่อยให้คู่ผัวเมียเข้าสวีทกันไป ส่วนผม...อโลนครับ

     เวลาผ่านมาได้สักพักใหญ่ ผมไม่รู้ว่าเข้าปั้มกี่รอบแล้ว แต่ก็มาถึงจนได้ ผมยืดเส้นยืดสายสุดตัว เมื่อได้ลงจากรถ แต่แล้วการกระทำผมก็ต้องหยุดชะงักกลางอากาศ เมื่อผมเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

     'อ้าว...เนียร์มาด้วยหรอ'

     'อะ..ไอ ไอ้มิลาน'ผมเสียงติดขัด ก่อนจะมองขึ้นไปยังเจ้าของอ้อมแขนที่กำลังโอบมิลานอย่างหลวมๆ ไว้อยู่ นัยน์ตาผมเบิกกว้างอีกครั้ง เมื่อเห็นร่างสูงเจ้าของอ้อมแขนดังกล่าว

     'ไอ้เหี้ยกัส...'

     'พูดจาไม่เพราะเลย.. มิลานอย่าเอาแบบเนียร์นะรู้ไหม ไม่งั้นพี่เอาเราตายแน่...' ไอ้กัสหันไปพูดกับมิลาน คำพูดของร่างสูง ทำให้ร่างเล็กในอ้อมแขนหน้าแดงอย่างซ่อนไม่ได้

     'มันมาได้ไง..' ผมหันไปถามไอ้บลู ที่หน้ามันก็ช็อคไม่แพ้กัน บลูไนส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ผม แล้วหันไปทางพี่เครป

     'เห็นไอ้กัสมันบ่นว่าอยากเล่นน้ำ กูก็เลยช่วนมันมาด้วย...กูยังไม่ได้บอกมึงหรอวะบลู'

     '..........' ผมนิ่งสนิท กูคิดว่ากูจะมาลั้ลลาซะหน่อย พอเจอแม่งกับเมียเด็ก กูล่ะหมดอารมณ์เลย! กูจะกลับบ้าน กูจะกลับ จะกลับลูกเดียว !!!!

     'เห้ย มึงไปไหนไอ้เนียร์!' ไอ้บลูเรียกผมครับ

     'กูจะกลับบ้าน กูเพิ่งนึกได้ ว่ากูลืมเอาของมา!'

     'สัด แค่มือถือ !'

     'เรื่องของกูอีกอ่ะ !!'

     [End Near]

 

     [Casso]

     'พี่กัส..ไม่ตามเนียร์ไปหรอครับ?' มิลานเงยหน้าขึ้นมาถามผม ผมหัวเราะในลำคอ แล้วส่ายหน้า

     'ไม่ครับ'

     'แล้วถ้ามิลานเป็นแบบเนียร์ พี่กัสจะตามมิลานไปไหมครับ?' คำถามของมิลานทำให้ผมกระตุก ผมได้ยินคู่ผัวเมียข้าวใหม่ปลามันแอบหัวเราะกันเบาๆ ผมเลยจิกสายตาใส่พวกแม่งไปรุ่นพี่รุ่นน้อง กูคนนี้ก็กระทืบมาหมดแล้ว !

     'ตามสิครับ..แต่มันไม่ใช่มิลาน พี่เลยไม่ตามไปไง' ผมว่าแล้วขยี้หัวมิลานเบาๆ สักพักไอ้เวรนั่นก็เดินกลับมา

     'เหี้ย!..กูลืมกระเป๋า' มันบอกครับ หน้าไอ้บลูดูโล่งใจมาก เมื่อลูกชายแม่งกลับเข้าบ้านเสียที หลังจากหายหัวไปนาน นานจนตดยังไม่หายเหม็นเลย !

     'มึงไม่ต้องไปไหนแล้วไอ้เนียร์ อยู่แม่งมันที่นี่แหละ...คืนเดียวเอง' ไอ้บลูปลอบใจเพื่อนมันครับ มึงเอาป้ายมาติดสิ ห้ามกูเข้า กูจะได้ไม่มา !

     สักพักเราก็เจรจากันได้ ถึงเวลานั้นก็ต่างคนต่างย้ายครับ เพราะบ้านไอ้พี่เครป มันมีพื้นที่มากพอ ที่คนไม่เกินสิบคนจะนอนกันคนละห้องก็ยังได้

     ผมทิ้งมิลานไว้ที่ห้องนอนอีกเช่นเคย เมื่อกี้เรา..ทำความเคยชินกับสถานที่ด้วยกันนิดหน่อยครับ มิลานสลบไปเสียก่อน ผมเลยติดหัวเสียนิดหน่อยเดินออกมาจากห้อง ทันเห็นหลังไวๆของไอ้เนียร์ที่กำลังเดินลงไปหาดพอดี

 

     ถ้าจับแม่งกดน้ำสักรอบ คงทำให้กูอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างสินะ....

 

     ผมไม่รอให้สมองคิดอย่างเดียวครับ ขาของผมเองก็ก้าวตามไปด้วย ผมหักนิ้วพร้อมกับเดินไปด้วย อย่างกับคนโรคจิต แต่ผมบอกแล้วไงครับ ไอ้โรคจิตอย่างผมน่ะ

 

     เป็นพวกโรคจิตแต่น่ารักครับ..........

 

     ผมเดินลงหาดตามไอ้เหี้ยนั่นไปแบบเงียบๆ ไอ้เนียร์มันกำลังหย่อนเท้าลงทะเลครับ ผมอยากจะถีบแม่งลงไปเลยจริงๆ เพราะอะไรน่ะหรอ เหี้ยนี่แม่งว่ายน้ำไม่เป็น ... ผมไม่รู้ว่าป้าพิมพ์เลี้ยงแม่งยังไง เพราะรู้สึกมันจะทำห่าอะไรที่ผู้ชายเขาทำกันไม่เป็นเลย แม้กระทั่งหลอดไฟในห้องแม่งเสียง ยังแทบจะคลานเข่าเข้ามาหาผมเลยด้วยซ้ำ ไอ้เหี้ยเนียร์แดกอะไรไม่ยากนะครับ นั่นเป็นจุดดีของมัน เพราะเวลาผมสั่งข้าวเผื่อแม่ง จะได้ไม่ต้องบอกคนขายให้เสียเวลาว่าใส่อะไรไม่ใส่อะไร ให้แม่งไปเขี่ยเอาในจานเอา และไม่นานผมก็มายืนอยู่หลังมันแล้ว เสียงคลื่นทำให้แม่งไม่สนใจเหี้ยไรเลย นอกจากน้ำทะเลที่อยู่ตรงหน้า แม้กระทั่งผมที่ยืนอยู่หลังมันก็ตาม   

     'ไอ้เหี้ยกัส!..ไอ้เวร ไอ้เลว ไอ้เหี้ย!'นั่นดูมันสถาปนากู ให้กูฟังอีก ผมยกมือขึ้นมาหักนิ้วอีกรอบ เพื่อรอเวลาชําระแค้นฉีกมันให้เป็นชิ้น โดยเอาเสียงคลื่นเป็นตัวกำบัง

     'มึงคิดว่ามึงหล่อมากใช่ไหม? ม่อไปทั่ว !! ไอ้มั่วเอ๊ย!!!' ฉึก !!! เหี้ย!! เจ็บเลยกู ผมหักนิ้วรอมันครบสิบนิ้วแล้ว เลยเอามือมาเท้าเอวฟังแม่งสถาปนากูด้วยความยกย่อง(?) ต่อไป

     'ตัวมึงก็ไม่ได้ใหญ่กว่ากูเลย กูจะกลัวมึงทำเหี้ยไรวะ!!'

     'เออ มึงจะกลัวกูทำเหี้ยไรวะ!'ผมพูดครับ ไอ้เนียร์ไม่รู้จะสะดุ้งตัวก่อน หรือจะวิ่งก่อน แต่ถ้ามันจะวิ่ง มันคงหมดทางรอดแล้ว เพราะผมสกัดขามัน จนแม่งลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นทรายเลยกูจะเอามึงให้ตาย แล้วเอาทรายกลบแม่งเนี่ยแหละ !

     'เหี้ยกัส !!!!!!'

     พวกคุณรู้อะไรกันไหมครับ ตั้งแต่พ่อ..เอิ่มคุณรัช เขาแต่งงานกับแม่มัน มันยังไม่เคยเรียกผมว่าพี่เลยสักครั้งเดียว ทั้งๆที่ผมห่างกับมันเกือบสามปี !

     'เออ กูเอง ไอ้เวร ไอ้เลว ไอ้เหี้ย ที่มึงด่าไง !!!!' ผมพูด ก่อนจะยืนคร่อมร่างแม่งเลยครับ กูจะเอาแม่งให้จมทรายตายเลยคอยดู! เพราะผมยืนคร่อมตัวมันอยู่ น้องชายสุดรักผมเลยลุกขึ้นไม่ได้ นี้ถ้ากูไม่ฉลาดแล้วนึกไม่ได้ว่าทรายแม่งเม็ดเล็ก กูจะกำทรายแล้วปาใส่หน้าแม่งมึงแล้วนะเนี่ย! โชคดีของมึงไปแล้วกัน

     '........' ไอ้เนียร์แม่งไม่โวยวายอะไรต่อครับ กูเลยหมดสนุกเลย ผมใช้เท้าเขี่ยตัวมันครับ มันร้องโวยวาย แล้วก็ชักหน้าไม่พอใจ ส่วนกูสะใจมากครับ !

     'เล่นน้ำกับกูไหม?' ผมถามแล้วยกยิ้มที่มุมปาก ถ้ามึงเล่นกับกู มึงเจอนรกบนดินแน่!

 

     เพราะการเอามึงให้ตาย คือเป้าหมายของกู !

 

     'ไม่!' มันตอบเสียงแข็งครับ ก็ยังดีที่น้องชายนอกเลือดผมยังมีความคิดอยู่บ้าง หรือเรียกง่ายๆว่า..ไม่โง่ นั่นแหละ

 

     'แต่กูจะเล่นว่ะ...' ผมพูดเสียงเย็นครับ ก่อนจะก้มลงไปคว้าคอเสื้อวีไอ้เหี้ยเนียร์มา แล้วลากมันลงทะเลพร้อมผม ในขณะที่น้ำทะเลสูงได้แค่ระดับเอวผม แต่มันกลับจะท่วมปอดเชี่ยเตี้ยอยู่แล้วกูบอกกูสะใจ !

     'แค่กๆๆ...พากูขึ้นเดี๋ยวนี้เลย!' แม่งเริ่มร้องแล้วครับ แต่อุ๊ป! วันนี้แม่งไม่ใส่แว่น กูว่าแล้วทำไม วันนี้มึงมีแรงดึงดูดกูเยอะจัง!

     'อยากขึ้นก็ขึ้นไปดิ..' ผมพูด แต่ผมยังไม่ปล่อยคอเสื้อมันหรอกนะครับ เพราะถ้าผมปล่อย แม่งได้ตายจริงๆแน่

     'แค่กๆๆๆๆ....กูว่ายน้ำไม่เป็นเหี้ย!'

     'มึงด่ากูอีกแล้วนะไอ้สัด! กูจะทิ้งมึงให้ลอยคออยู่ในนี้เนี่ยแหละ ไม่ต้องขึ้นไปใช้ชีวิตต่อ!!' ผมพูดก่อนจะปล่อยมือออกจากคอเสื้อแม่ง ไอ้เนียร์หน้าซีดเลยครับ มันกลายเป็นคนตะเกียกตะกายกลับเข้ามาหาตัวผมเอง แขนมันรัดอยู่ที่เอวผมครับ ไอ้ห่ายีนส์ที่กูใส่ก็หนักพอแล้ว มึงมาจากไหน!     

     'ปล่อยกู ไอ้เหี้ยหนัก!' คราวนี้เป็นฝ่ายผมเองน่ะครับ ที่บอกให้แม่งปล่อย ถึงกูจะสูงยาวเข่าดีขนาดไหน แต่ถ้าแม่งเกาะกูอยู่อย่างนี้ ถ้ากูไม่จม เกงกางกูได้หลุดตูดแน่! จนในที่สุดผมก็ยอมครับ เพราะคลื่นแม่งกระทบหลังกูจนกูเพลียละ ผมใช้แรงมากพอควรครับ ในการลากไอ้เด็กเวรที่กูจับมันโยนลงไปเอง กลับเข้าหาด พอถึงหาดผมก็ผลักไอ้เหี้ยเนียร์ให้ไปไกลๆตัว ส่วนผมก็ล้มลงนั่งกับพื้นทรายเหี้ย เหนื่อยชิบหาย!!!  

     'ถ้ามึงทำแบบนี้กับกูนะกัส จับกูโยนไปเลยดีกว่า มึงไม่ต้องลงไปด้วยหรอก!' เนียร์พูดครับ ก่อนที่มันจะลุกขึ้นจากพื้นทราย ก่อนจะเดินจากไป มีทรายเกาะเต็มตัวมันเลย ผมคิดว่ามันคงเดินไปอาบน้ำนั่นแหละ และผมเองก็คงจะทำเช่นเดียวกันแต่ไม่รู้ทำไม หน้ามันตอนพูดเมื่อกี้ ผมรู้สึก ว่ามันไร้อารมณ์อย่างไรชอบกล .....

     ผมหมดอารมณ์เที่ยวอารมณ์สนุกจนในที่สุดครับ ผมขับรถกลับแม่งเลยตอนเที่ยงคืน ผมกลับมาพร้อมกับมิลานที่ผมหิ้วมาด้วย มิลานออกจะงอแงนิดหน่อยเพราะเรายังแทบไม่ได้เล่นหรือกินอาหารทะเลกันเลย แต่สุดท้ายถ้ามิลานจะอยู่กับผม หนทางเดียงที่ผมจะมีให้มันคือ ตามใจกู เท่านั้นครับ .....

     [End Casso]

 

     [Near]

     โล่งครับโล่ง กูโล่งแล้วครับ

      ในที่สุดเหี้ยกัสมันก็ทนไม่ไหว ขับรถกลับไปตอนเที่ยงคืน แต่ผมมารู้เอาตอนสว่างว่าแม่งขับรถกลับไปแล้ว แต่ยังไงก็ช่างแม่งมันเถอะครับ ผมกับมัน เราไม่เคยนับถืออะไรกันอยู่แล้ว !

     เช้านี้ผมรับประทานอาหารเช้าสุดหรู หรูสัดๆ หรูเหี้ยๆ ที่ไอ้พี่เครปมันสั่งมาเอาใจเมียมัน ได้ข่าวว่าส่งตรงมาจากโรงแรมของที่บ้านมันกันเลยทีเดียว ไอ้เพื่อนเมียมันอย่างผม ก็เลยพอได้โชคไปด้วยอิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ

 

     พอกลางวันเราก็ไปหาพวกเกมส์กลางแจ้งเล่นกันครับ พวกเอ็กซ์ตรีมนั่นแหละ กูเหมาหมดแม่งทุกอย่าง เล่นแม่งตั้งแต่โดดหอ ยันปีนหน้าผาจำลอง ถึงกูจะกลัว แต่ผมก็ไม่แคร์ที่จะเล่นครับ มาวันเดียวมันเร็วอย่างกับโกหก พอถึงตอนเย็นก็ต้องกลับกันแล้ว ดีหน่อยที่ไอ้พี่เครปลงทุนซื้อตั๋วเครื่องบินให้ ถึงจะเป็นระยะสั้นๆ แต่กูก็มีความสุขโคตรครับ

 

     ผมลากตัวเองเข้าบ้านด้วยความเหนื่อย ทั้งเหนื่อยทั้งล้า แต่สิ่งที่ผมได้รับเมื่อเข้ามาถึงบ้านแสนสุขของผมนั่นคือ

     'อือ...พี่กัส.....อ่า'ไอ้สัดกัส มันลากคนมานอนอีกแล้ว !

     ผมเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเสียง ผมมองร่างสองร่างที่กำลังนัวเนียถึงใจกันอยู่บนโซฟาตั้งคู่ ไอ้ตัวข้างบนน่าจะเป็นไอ้เหี้ยกัส เพราะผมจำรอยสักไม้กางเขนมันได้ ส่วนไอ้ข้างล่างผมยังระบุไม่ได้ว่าเป็นตัวไหน

     'พะพี่กะ...กัส'อิตัวข้างล่างก็ถึกจริงๆนะมึง ใกล้ถึงจุดสุดยอด มึงยังมีแรงเรียกชื่อมันอีกผมยืนมองหนังอาร์เล่นสด ไม่อิงแผ่นด้วยสายตาว่างเปล่า เหี้ยกัสมันต้องการอะไรกับกูกันแน่วะ

     'เห้ย พวกมึงหลบไปดิ กูจะนอนดูหนัง' ผมพูดขึ้นแม่งกลางวง ทำเอาไอ้ตัวขยับถึงกับนิ่งไปเลย

     'ไม่มีมายาท มึงไม่เห็นหรอวะ กูทำไร' ดูมัน ยังมีหน้ามาพูดกับกูอีก ไอ้สัด! ไอ้กัสโซ่หันมาพูดกับผม แล้วก็กลับไปไซร้กับเมียมันต่อ อิเมียมันก็หน้าด้านหน้าทนเหลือเกิน กูยืนอยู่ตรงนี้ยังซี๊ดซาดให้กูฟังอีก แต่เอ๋...อิกัสเปลี่ยนเด็กอีกแล้วหรอหน้าแม่งไม่คุ้นเลย

     'มึงสิไม่มีมายาท ห้องนั่งเล่น ไม่ใช่ห้องนอนนะไอ้สัด!'

     'จะห้องไหนกูก็ทำได้ มึงแหละต้องออกไป หรือมึงจะยืนดูกูทำอะไรกันต่อ ก็เชิญ..'มันถามผมเสียงแข็งครับ เสียงมันแข็งมาก จนทำให้หน้าผมตึงได้เลย

     'พร้อมหรือยัง...'

     'ยัง..ยังไม่เสร็จอีกหรอครับ พี่กัส'

     'ยังไม่ถึงไหนเลย'

     'แต่พี่คนนั้น..เขายังอยู่ตรงนั้นเลย'

     'จะไปแคร์อะไรมัน เรามาต่อกันดีกว่า...' ผมทำหน้าขยะแขยงสุดๆ กับบทสนาของมันทั้งคู่ ถ้ากูเป็นเด็กเหี้ยกัสสักคน กูจะวิ่งมาฉีกอกแม่งให้ได้ มีอย่างที่ไหน เสร็จอีกคนต่ออีกคน

     'กูขอให้มึงเป็นเอดส์ตาย!' ผมด่ามัน ก่อนจะเดินก้มหน้าเข้าไปหยิบหนังสักเรื่องติดมือ ขึ้นไปนอนดูบนห้องหลังจากอาบน้ำ

     'กูใส่ถุงยาง...ไม่เชื่อมึงถามน้องเขาดูสิ' ไอ้สัดกัส ก็กล้าตอบกูจังเลย ผมหยิบหนังได้ผมก็รีบเดินออกมาจากห้องเลยครับ พอกูเดินออกมาจากห้องเท่านั้น เสียงครางไอ้เด็กเวรนั่นก็ดังไม่หยุดไม่หย่อน ผมแอบได้ยินไอ้เหี้ยกัสดุเด็กคนนั้นด้วยว่าให้เบาๆ ไอ้สัด กูขอให้แม่งเป็นหนองในสักทีเหอะ จะได้ไม่ไปแพร่พันธุ์กับไอ้อีตัวไหนได้อีก !

     [End Near]