My cat boy รักนี้ให้นายเย็นชา

 ณ สนามบาส
"อ้าาาาาา พี่จีแอล สู้ๆนะค่ะ"
"กริ๊ดดดดดด รุ่นพี่จีแอล เท่มากเลยค่ะ"
"กริ๊ดดดด จีแอล หล่อมากเลยค่ะ"
มาที่นี่จนได้เลยเรา ถ้าเจอยัยพราวเข้ายัยนั้นต้องว่าฉันแน่เลย ฉันก็เลยหยิบสมุดสุขศึกษามาด้วยเพื่อเป็นการปฏิเสธจากยัยพราว อย่างหน้าใสๆ ที่จริงก็ต้องส่งอยู่แล้วละสุขศึกษา
"กริ๊ดดดดดดด รุ่นพี่ไอร์ สู้ๆนะค่ะ"
นั้นจีแอลก็ลงและไอร์ก็ลง ต้องมีเรื่องกันกลางสนามแน่ๆเชื่อเหอะ ฉันยืนมองดูการแข่งบาสอยู่ที่ระเบียง 
"เห้ย! นั้นจีแอลหลุยเดียวอีกแล้วอะ โห้"
"โยนเข้าห่วง แต่ไกลเลย" 
"จริง ดูเหมือนรุ่นพี่ไอร์จะอารมณ์เสียนะ ที่รุ่นพี่จีแอลเล่นอยู่คนเดียว"
ก็อย่างที่พวกเขาพูดแหละหน่า จีแอลไม่ส่งบาสให้ใครเลย เขาหลุยเดียวตลอด เล่นเป็นทีมก็หน่าจะส่งให้เพื่อนบางหนา
"ว่าไงจ๊ะ ปากบอกว่าไม่มาแต่ทำไมตัวมาอยู่ที่นี่ได้"
ฉันว่าแล้วไม่มีผิดว่ายัยพราวต้องมาว่าฉันก็คนมันฉลาดก็อย่างนี่แหละนะ
"ก็ฉันจะไปส่งสมุดสุขศึกษาก็เลยแวะดูก่อน"
ฉันพูดแล้วพร้อมยกสมุดขึ้น อย่างภูมิใจในความฉลาดของตัวเอง
"อย่างนั้นหรอ"
"อืม แล้วก็จะเอาไปส่งแล้ว"
"ไปส่งทำไมเร็วจัง ไว้ให้ฉันหลอกก่อนสิ"
"ไม่สมองใคร สมองมัน ไปละ รีบไปจะได้ไปทำงานที่เหลือ"
ฉันไม่รอช้า ฉันก็หันกลับแต่ใจหนึ่งก็อยากดูต่อก่อนนิดนึ่งก่อนจะเอาไปส่ง อีกอย่างรีบไปส่งจะได้ไปทำงาน ก็อย่างว่างานรออยู่เต็มโต๊ะทิ้งไว้มีหวังทำไม่เสร็จสักที
โธ่เอ๊ย! เสียดายจังอุตสาห์ได้ดูแล้วแท้ๆ ยัยเเพื่อนบ้าเสือกมาเห็นสักก่อน
ปริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด 
จากที่บ่นกับตัวเองอยู่นาน เสียงนกหวีดดังขึ้น ฉันก็รีบเดินไปส่งสมุดในห้องพักครูที่อยู่ติดกับที่พักนักกีฬา ฉันก็เข้าไปส่งงานที่ห้องพักครู เอ่! รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำจัง
ฉันก็เดินออกมาจากห้องพักครูเพื่อจะเดินมาเข้าห้องน้ำ
"เอ่! จีแอลนี่ ทำไมเขาทำท่าทางแปลกๆเขาไม่สบายหรือเปล่า"
ฉันเห็นท่าทางของจีแอลแปลกๆฉันอดไม่ได้ที่จะเดินไปดูไม่ได้
ฉันก็วิ่งมาที่อ่างล้างหน้า ฉันเห็นจีแอลซุดตัวอยู่ข้างๆอ่างล้างหน้า และทำเสียงแปลงๆ
"อ่า..."
"จีแอล นายเป็นอะไรปล่าวดูเหมือนนายไม่สบาย"
"..."
"นี่นาย"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
แล้วทำไมต้องทำเสียงดุด้วย คนอุตสาห์เป็นห่วง
"นี่แต่นายไม่สบายนะ"
"มันก็เรื่องของฉัน ออกไป"
เขาพูดพร้อมกับหันมาทางฉัน ฉันเห็นตาของเขาเป็นสีแดง นี่เขาไม่สบายมากเลยนะ เขาจะไม่ให้ฉันยุ่งได้ไง 
"ตาของนายเป็นสีแดง นี่นายไม่สบายมากๆเลยนะ"
เขาก็หันกลับไปทางเดิม
"ฉันบอกแล้วไงอย่ามายุ่งกับฉัน"ตะโกน
"ไปก็ได้"
คนอุตสาห์จะช่วยชิ คนอุตสาห์มีน้ำใจ มาตะโกนใส่อีกแบบนี้ ปล่อยให้ตายอยู่ตรงนี่แหละ ฉันก็หันหลังเดินกลับมาที่เดิมพอเดินมาไม่นานฉันก็หันกลับไปมองก็ไม่มีใคร
อ่าวหายไปไหนแล้วอะ เร็วจัง ถ้าเป็นแบบนี้ไม่อยู่ช่วยให้เปลื่องเวลาหรอกชิ กลับห้องดีกว่าชิ เอาเวลาอันแสนจะมี่ค่าไปทำการบ้านให้เสร็จก่อนที่จะขึ้นเรียน