ลุ้นรักครั้งใหม่....กับหัวใจดวงเดิม

'ลงมาสักทีนะยัยตัวแสบ'ชิ ก็ใครมันบ้าทำห้องตั้งหลายห้องล่ะ เปิดเข้าไปในห้องนอนแล้วยังมีอีกห้องนะขอบอก จะบ้าตายกับบ้านหลังนี้กว่าจะได้อาบน้ำก็พักใหญ่ๆ แต่จะบอกพี่ไนท์ไม่ได้เดี๋ยวโดนล้อ -....-*

'เค้าเป็นผู้หญิงก็ต้องแต่งตัวนานเป็นธรรมดา ทำหยังกะพี่ไม่เคยรอแฟนแต่งตัว'

'ตลกพี่น่ะเหรอลอแฟน 555 แฟนยังไม่มีจะรอได้ไงยัยต๊อง'เห้ยย จิงดิ หลอกเราแน่ๆเลย

'อย่าทำหน้าไม่เชื่อแบบนั้นสิ พี่ยังไม่อยากมี มีทำไมปวดหัวจะตายจริงไหมเนม'

'อะไรเค้ายังไม่มีนะไม่เคยมี อย่าทำหน้าแบบนั้นสิพี่ไนท์พี่ไม่มีน้องจะมีได้ไงจริงไหมแม่'ไปเรื่อยเลยฉัน

'ไม่รู้สิแต่ยัยเนมน่าจะเคยมี^^''ตามความรู้สึกของแม่น่ะนะ'

'น่านไงยัยเนมเคยมีแฟน555 แล้วยังคบอยู่ป่าวอะ'

'เน้...แม่บ้านหิวแล้วยกมาสักทีเช้...'

'ค่าๆ ยกไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ'

'555 เขินจนโมโหหิวเลยเหรอเนม พาลเร่งแม่บ้านไปด้วยเนี้ย'

'พอเถอะไนท์เลิกแกล้งน้องสักที พ่อไม่ชอบมีศึกบนโต๊ะอาหาร'

'คร๊าบๆ....นี่เนมรู้รึยังเนมได้มาเรียนที่เดียวกับพี่นะแม่ทำเรื่องย้ายโรงเรียนให้เนมแล้วน่ะ พี่จะดูแลเนมเองถ้าอยู่โรงเรียน'อุ้ยซึ้งแปป

'แม่คิดว่าถ้าเนมอยู่กับพี่เขาน่าจะดีเพราะที่นี่เนมไม่รู้จักใครเลย'

'อืมเอางั้นก็ได้ ยังไงสะถึงเนมไม่อยากทำยังไงก็ต้องทำ'

ทั้งชีวิตฉันเนี้ยจะมีสักเรื่องไหมนะที่ฉันจะเป็นคนตัดสินใจเอง เฮ้อออ

'เอาล่ะกินกันเสร็จลูกสองคนจะทำอะไรก็ตามใจล่ะกันนะ'

ฉันพยักหน้าแล้วก้มลงกินข้าว -....-*กับข้าวแต่ล่ะอย่างนี่กะจะขุนฉันแล้วเชือดเลยใช่ไหม

ฉันและทุกคนกินข้าวไม่นานฉันก็ขอตัวลุกก่อนไม่ไหวอะอาหารขืนกินเยอะกว่านี้ได้กลายเป็นหมูแน่ๆ

ฉันเดินออกมาเดินดูรอบๆบ้านเห็นแม่บอกว่าตอนที่พ่อทิ้งเราสองคนเพราะมีปัญหาทางธุรกิจเขาไม่อยากให้เราสองคนมีอันตรายเลยเอาเราไปปล่อยไว้ที่ไทยแต่ตอนนี้ธุรกิจคงกลับมาดีเหมือนเดิมแล้วล่ะมั้งถึงได้ตามฉันและแม่กลับมา 

ท่าทางเขาจะชอบต้นไม้ปลูกไว้สะเยอะเลย แถมมีสระอยู่กลางต้นไม้อีกถ้ามีแฟนแล้วพามาเดทที่นี่นะคงโรแมนติกน่าดู>....<

'แฮกๆ....ตามหาสะทั่วมาอยู่นี่เองยัยบ๊อง'พี่ไนท์วิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้หอบเชียว

'มีอะไรตามหาเนมทำไมอะ'ฉันเข้าไปหาพี่ไนท์

'อะนี่....'พี่ไนท์ยื่นกล่องสี่เหลียมสีน้ำเงินให้ฉันพี่เขาคงอยากจะพูดอะว่ามันเป็นอะไรแต่คงติดหอบอยู่ ฉันเลยหยิบมาแล้วเปิดเอง

'ชุดฟอร์มนักเรียนเหรอ'ฉันจัดชุดให้เข้ากันดูๆแล้วก็เท่ดีนะกระโปรงสั้นๆสีน้ำตาลลาย เสื้อแขนสั้นและเสื้อคลุมสีน้ำตาล 

'ไซส์ โอเค...ไหมแม่บอกมาแบบนี้อะถ้าคับก็ไปบอกแม่ให้สั่งคนไปแก้ให้นะ'

'ดูๆแล้วคงพอดีน่ะขอบคุณที่วิ่งเอามาให้แต่ความจริงเอาไปทิ้งไว้ที่ห้องก็ได้นี่น่า'

'ก็จะชวนไปขับรถเล่นด้วยไปรึปล่าว'

'แต่พรุ้งนี้ต้องไปเรียนวันแรกเค้าไม่อยากสาย'

'ไปเรียนกับพี่สะอย่างไม่มีหรอกคำว่าสายน่ะ'

'ไม่ไปอะพี่ไปเหอะไว้วันหลังค่อยพาเทียวก็ได้อีกอย่างเค้าอยากพักน่ะนอนบนเครื่องได้ไม่เต็มอิ่ม'

'อืมงั้นก็ตามใจ อืม..ใช่ลืมให้อีกอย่างอะนี่'

'โทรศัพท์...'

'อืมก็อันเก่าของเนมลูกน้องพ่อเขาทำหายอะเอาแต่ตัวเนมมาแต่ไม่ได้เอาของเนมมาพ่อเลยซื้อให้ใหม่ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่นะเมมเบอร์ให้ไปแล้ว งั้นไปละไม่กวนละ' พี่ไนท์วิ่งออกไปพร้อมโบกมือบ๊ายบายฉัน

เฮ้อออ ขึ้นห้องดีกว่าวันนี้ต้องรีบนอนไม่รู้ว่าพรุ้งนี้จะมีอะไรให้ปวดหัวไหม

 

เช้าวันต่อมา

 

'ไงเนมชุดโอเคไหมลูก'เดินลงบันไดมาก็เจอแม่เป็นคนแรกเลย

'ไม่อะแม่นี่ดูสิหน้าอกหนูแทบจะทะลักออกมาอยู่แล้วกระดุมจะหลุดตอนไหนก็ไม่รู้นี่ยังดีนะที่มีเสื้อคลุม'

'อืมๆจริงด้วยแม่วัดแต่ส่วนอืนลืมวัดตรงนั้นโทษทีเดี๋ยวแม่รีบแก้ให้นะวันนี้ใส่แบบนี้ไปก่อน'

'แม่ค่ะแล้วพี่ไนท์ไปไหนอะ'ฉันสงสัยก็ลงมาเจอแต่แม่และแม่บ้านแต่พี่กับเขาคนนั้นหายไป

'พี่ออกไปรอที่รถเห็นบอกไม่ชอบท่านเข้าเช้าส่วนพ่อเขาออกไปดูงานตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ'

'งั้นเนมไปเลยล่ะกันนะค่ะอยากไปดูโรงเรียนใหม่ไวๆรถพี่อยู่หน้าบ้านใช่ไหม'

พูดจบฉันก็รีบวิ่งออกมา รถBMWสีดำจอดอยู่ด้านหน้าประตูบ้าน พี่ไนท์ยืนพิงรถคุยโทรศัพท์อยู่

'เรียวแค่นี้ก่อนนะไว้เจอกันที่โรงเรียน'อะนะแฟนเหรอชื่อน่ารักเชียวเรียวเนี้ย

'ทำหน้าจิ้นอะไรห๊ะเราอะ ไม่ใช่แฟนเพื่อนแถมผู้ชายด้วย'0...0

'ชายจริงๆนะเหรอทำไมชื่อน่ารักจังอะ'

'ไม่รู้สิชื่อจริงๆเกนตะเรียวเรียกสั้นๆเรียวไว้ถึงโรงเรียนเดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก'

'อืมไปเหอะ นี่ๆเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังมั้งสิ'

'ชื่อโรงเรียนก็Harmonious Highschool เป็นโรงเรียนเอกชนมีแต่คนรวยเขาเรียนกันและคนที่สอบเข้าได้น่ะ ส่วนห้องจะมี A B C D แยกเป็น รวยเวอร์ห้องA เรียนเก่งB สอบเข้าหรือได้ทุนC เกรียนโง่เถือนD พี่บอกไว้ก่อนเลยนะห้ามเข้าใกล้พวกห้องDเด็ดขาด'

'แค่ฟังสรรคุณก็ไม่อยากเดินผ่านแล้ว ส่วนชื่อโรงเรียนกลมกลื่นงั้นเหรอ ความหมายดีนะแต่ทำไมไม่ตัดห้องDออกล่ะโง่ไม่ใช่เหรอ'

'หลานๆและเพื่อนๆของคนก่อตั้งโรงเรียนอยู่ห้องนั้นน่ะสิ'

'จริงดิ่ โหงี้ก็ไปมีเรื่องกับห้องนี้ไม่ได้เลยน่ะสิ'

'คนอืนอาจจะได้แต่มีแค่กลุ้มเดียวที่ไม่ได้'

'อ่อ แล้วพี่อยู่ห้องไหนอะ'

'ม.6ห้องD'

'เอ้า งี้ก็โง่อะจิ'

'ปล่าวแค่เพื่อนอยู่นั่นเลยอยู่กับมัน'

'อ่อเหรอ'

'อะถึงแล้วเดี๋ยวเนมลงตรงนี้ก่อนยืนรอพี่แปปนึงพี่เอารถไปจอดก่อน'

'อืมได้แต่อย่านานมากนะกลัว'

'คร๊าบบ อะถือกระเป๋าให้พี่ด้วย'ฉันรับกระเป๋าพี่ไนท์มาถือไว้ส่วนพี่ไนท์ขับรถไปจอดโรงจอดรถมั้ง ฉันมองรอบๆตัวก็เจอแต่นักเรียนมากๆกำลังวิ่งเข้าโรงเรียน 

พลั๊กกกก.........โอ๊ยยยยย ของหล่นหมดเลยอะ

'เน้....คนอืนเขารีบเข้าโรงเรียนเธอมายืนขวางทางทำไมโดนชนเลยเห็นไหมสมน้ำหน้า'หน่อยๆๆฉันลุกขึ้น

'จะขอโทษสักคำก็ไม่มี มีแต่ด่าๆ แมนรึปล่าวนายน่ะ'

'เห้ยยย พอเหอะชุนเข้าโรงเรียนได้แล้ว'

'0....0 เลย์'

'เนม0....0'

'แกสองคนรู้จักกันเหรอ'

'เอ้าเนมเป็นอะไรรึปล่าว'พี่ไนท์มาช่วยชีวิตไว้พอดี เขา เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

'ไม่เป็นไร ไปกันเหอะ'ฉันลากแขนพี่ไนท์ออกมาจากสี่คนนั้น ถึงแม้จะไม่ได้เจอเขามา2ปีเต็มๆแต่ฉันยังจำเขาได้ จำได้ทุกอย่างที่เป็นเขา ถึงเราจะคบกันแค่6เดือนแต่ทุกๆวันที่มีเขา ฉันรู้สึกมีความสุขมากจนถึงวันที่เขาทิ้งฉันไป ทั้งๆที่คิดไว้แล้วว่าจะลืม แต่โลกช่างแขบทำไมต้องเจอเขาอีก

'เนมเป็นอะไรรึปล่าวหน้าซีดเชียว'

'ปล่าวหรอกพี่ไนท์ไหนห้องเนมล่ะ'

'ม.5ห้องA'

'อืมงั้นแยกกันตรงนี้แหละ'

'จะไปถูกเหรอให้พี่ไปส่งให้ถึงห้องไหม'

'ไม่เป็นไรไปเองได้พี่ไปห้องพี่เถอะ'

'เนมกลุ้มเมื่อกี้แหละที่พี่ไม่อยากให้เนมไปยุ้ง 4คนนั้นห้ามยุ้งเด็ดขาด'

'ห้องDงั้นเหรอ'

'อืมใช่ปีเดียวกับเนม ห้ามยุ้งนะ'

'อืมจะจำไว้ จะไม่ยุ้งเด็ดขาดพี่ไม่ต้องหวงไปเถอะ'

ฉันยืนมองพี่ไนท์วิ่งออกไปทางอีกตึกนึงส่วนฉันยืนอยู่หน้าตึกเรียนของตัวเองแต่ยังไม่ได้เข้าห้อง ห้องDงั้นเหรอทั้งๆที่เขาออกจะเรียนเก่งหรือเพราะเหตุผลเดียวกับพี่ไนท์กันนะ พอๆเลิกคิดจะคิดถึงเขาทำไมกันเขาทิ้งเราไปนะไปหาเพื่อนใหม่ในห้องเรียนดีกว่า ยิ้มเข้าไว้สิยัยเนม 

ฉันเดินขึ้นบันไดมาเรื่อยมองหาห้องของฉัน

เย้เจอแล้วม.5ห้องA >....<

พลักกก.....

'ขอโทษค่ะ'ชนใครอีกแล้วนะฉัน

'เด็กใหม่เหรอ'ท่าทางจะเป็นอาจารย์

'ค่ะใช่ค่ะ'

'งั้นเข้าไปพร้อมคูรเลยล่ะกัน'ฉันเดินตามครูเข้าห้อง

'นี่ๆๆ พวกเธอเงียบๆกันหน่อยวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาให้พวกเธอรู้จัก'ทุกคนหันมาจ้องมองที่ฉัน อุ้ยเด่น

'สวัสดีค่ะชื่อเนมค่ะย้ายมาจากไทยฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ'ทุกคนยิ้มให้ฉัน

'มีที่ว่างให้เพื่อนนั่งไหม'

'ทางนี้เลยจ๊ะ ข้างเราว่าง'

'ไปนั่งข้างเพื่อนไป'

'ค่ะ'ฉันเดินไปนั่งข้างๆเพื่อนที่มีโต๊ะว่าง

'ชื่อเนมเหรอเราอากาเนะ'โหเรียกยากอะT_T

'จ๊ะยินดีที่ได้รู้จักอากะเนะ'

'กาจ๊ะกาไม่ใช่กะ'

'โทษทีเราไม่ค่อยคุ้นภาษาญี่ปุ่นน่ะ^^'

'ไม่เป็นไรเข้าใจ'

เราสองคนนั่ง(คุย)เรียนจนหมดคาบเรียนภาคเช้า มาวันแรกก็มีเพื่อนเลยนะฉันกิกิ แต่ชื่อจำยากไปนิด

'เนมไปหาอะไรกินกัน'ฉันพยักหน้าแล้วลุดเดินตามอากาเนะ

'นี่เราไปด้วยคนนะเราก็พึ่งเข้ามาได้เดือนกว่าแล้ว^^''

'ชื่ออะไรเหรอ'ฉันถาม

'อายะ เธอเนมสินะ ส่วนนั่นอากาเนะ'

'ที่นี่อะไรอร่อยเหรอ'

'ก็หลายอย่างอะแต่ถ้าขี้เกียจรอนานก็ราเมงไง^^'อากาเนะตอบ

'แล้วมีข้าวห่อไข่ไหม'

'มีสิเนมอยากกินเหรอ'

'อืมแม่ชอบทำให้กินนะ'

'จ๊ะงั้นเดี๋ยวพาเนมไปส่งไว้ที่ร้านข้าวห่อไข่เราสองคนจะไปหาซื้อของกินแล้วค่อยมาหาที่นั่งกินกัน' 

เราสามคนเดินมาที่โรงอาหารแต่มาถึงแล้วฉันไม่อยากจะเข้าไปเลยอะมันหยังกับ เอาตัวอะไรสักอย่างมาอัดกันไว้ที่ๆเดียวน่ะ ถ้าให้บอกดีๆก็เบียดกันเหมือนเดินหาซื้อของในตลาด 

'เนมร้านข้าวห่อไข่เนมอยู่ตรงนั้น ส่วนราเมงเราอยู่ตรงนี้เนมเดินไปเองได้ไหม'

ฉันพยักหน้าแล้วเดินออกมาหวังว่าคงจะไม่โดนหยีบตายนะฉัน

แถวยาวเป็นบ้าเปลียนใจตอนนี้ทันไหมเนี้ยแต่คนอืนๆยังต่อรอเลย รอนิดรอหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง

เย้ในที่สุดก็ได้กินสักทียัยสองคนนั้นคงกินกันอิ่มแล้วแน่ๆเลยฮือๆ

แล้วที่นั่งของพวกนั้นอยู่ตรงไหนอ่า

'เนมนี่ๆทางนี้'ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็เจอยัยอากาเนะยืนโบกมือให้อยู่ เลยรีบวิ่งเข้าไป

'นานชิบ พวกเธอกินกันรึยังอะ'

'พวกเราก็กว่าจะได้นานเหมือนกันก็เลยยังไม่ได้กิน'

'งั้นกินเลยนะค่ะ'เราสามคนก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานของตัวเอง 

'วันหลังเราว่านะให้แม่ทำข้าวกล่องให้ดีกว่าไม่อยากมารอแบบนี้เลยเสียงเวลาพักเที้ยงไปฟรีๆเลยนะเนี้ยพวกเธอสองคนว่าไหม'

'ความคิดดีนี่น่าเนมงั้นพรุ้งนี้เราห่อเข้ามากัน'

'นี้พวกเธอสามคนกล้าดียังไงมานั่งที่ของพวกเราห๊า'แหกปากทำไมหูจะแตกอยู่แล้ว

'ไอ้ชุนมึงก็เกินไปพูดเบาๆก็ได้คนมองหมดแล้ว'

'โอเคเบาๆก็เบาๆ'

'อากาเนะ อายะ ไปกันเถอะยังไงเราก็กินเสร็จแล้ว อีกอย่างเจ้าที่เขามาของที่สิงคืนแล้ว'ฉันลุกแล้วปัดประโปรง

'พูดแบบนี้มันหาเรื่องกันนี้หว่า แอะนี่เธอยังคนที่ยืนให้ฉันชนเมื่อเช้านี่หว่า'ดูมันพูด -...-*ยืนให้ชนบ้านแกดิ่

'จริงๆด้วยวะ จำได้ที่ไอ้ไนท์มันมาประคองออกไป ถ้าเลย์ไม่ห้ามนี่ซัดแล้วนะเนี้ย'

'อันตพราน ไปเหอะอากาเนะ อายะ อย่าไปยุ้งกับสิ่งสกปรกพวกนี้เลย'

'ยัยนี่ คิดเหรอว่าเป็นเด็กไอ้ไนท์แล้วพวกเราจะไม่กล้ายุ้งน่ะ'

'พอเถอะชุน อิลฮุลยังไงสะยัยพวกนี้ก็จะลุกอยู่แล้วนี่ พวกเธอก็รีๆไปสะรำคาญ' เลย์สั่งห้ามเพื่อน

'ไม่ได้อยากจะอยู่นักหรอก'ฉันลากแขนยัยสองคนนั้นแล้วเดินออกมา เชอะคิดว่าเป็นใครกับ สั่งอยู่ได้ แล้วอะไรยืนให้ชนวิ่งมาชนฉันแท้ๆคำขอโทษกลับไม่มี แถมยังด่าอีก

ทั้งวันฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากคิดเรื่องของหมอนั้นจนถึงเวลาโรงเรียนเลิก

ฉันและยัยสองคนนั้นแยกกันหน้าโรงเรียนฉันนั่งรอพี่ไนท์หน้าโรงเรียน

'เรียนอะไรกันนะทำไมมาช้าจัง'

'บ้าเหรอพูดอยู่คนเดียว'จึ๋ยย

'นะ...นาย มาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่อะ'

'ก่อนเธอจะมานั่งแล้วกันล่ะ'

'มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเธอควรจะอยู่ที่ไทญไม่ใช่เหรอ'

'เรื่องของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องรายงานนายนี่น่า'

'คิดถึงจัง(เสียงเบาๆ).....'

'นายว่าอะไรนะ'พูดอะไรไม่ค่อยได้ยินเลย

'ปล่าว'

ปิ๊นนน......

'รอนานไหม =...=? เลย์'

'ไม่นานแล้วทำอะไรเหรอทำไมมาช้าจังอะเรียนเยอะเหรอ'

'ไปเถอะ'

'พี่ขับรถชมเมืองหน่อยได้ไหมเมื่อวานชวนไม่ได้ไปวันนี้ไปละกัน'

'ได้สิ'ฉันเดินขึ้นรถพี่ไนท์โดยไม่ได้สนใจคนที่นั่งอยู่ข้างๆ(แบบห่างๆ)

'เนมพี่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ้งกับพวกนั้น'

'เนมไม่ได้ยุ้ง แค่เนมนั่งรอพี่แต่หมอนั่นมานั่งก่อนแล้ว เนมไม่รู้ว่าเป็นเขานี่'

'อืมไม่รู้ก็แล้วไป แต่พี่อยากให้เนมอยู่หางจากเขาให้มากที่สุด'

'จ๊ะๆ คราวหลังจะดูให้ดีๆนะ'

'งั้นพี่จะพาเนมไปเดินช๊อปที่ชินจูกุละกันเพื่อนเนมอยากได้อะไรใหม่ๆเข้าห้อง'

'อะเคไปเลย เอิ่มแล้วใครจ่าย'

'ใช้เครดิตพี่ละกันไว้ค่อยไปขอพ่อคืน'โหงกชิบมีการขอพ่อคืน-...-*

เราสองคนขับรถเดินช๊อปจนกระเป๋าตังเบาก็เดินทางกลับบ้าน

'ไงซื้อสะเยอะเชียว'

'ก็เครื่องสำอางชุดชั้นในและอืนๆอีกมากมาย^^'

'พ่อคงดีใจถ้าได้เห็นเนมยิ้มแบบนี้กับท่าน'

'งั้นเหรอ ดีจะได้ไม่ยิ้มหุหุ'

'ดื้อจริงๆ น้องใครฟ๊ะ'

'กลับมาแล้วเหรอลูกป็นไงเรียนวันแรกสนุกไหมมีเพื่อนใหม่รึยัง'

'ก็ดีค่ะ^^'

'แล้วนี่อะไรเหรอ'

'พี่ไนท์พาเที่ยวมา'

'อ่อดีจ๊ะ ไปๆหาอาบน้ำกันก่อนมีอะไรทำก็ทำก่อนลงมาท่านข้าวนะ'

'แม่ค่ะพรุ้งนี่ทำข้าวกล่องให้เนมด้วยนะ ต่อแถวซื้อข้าวกว่าจะได้หมดเวลาพักพอดีนะค่ะ'

'อ่าๆได้ๆเดี๋ยวแม่ทำให้'

ฉันเดินขึ้นมาบนห้องอาบน้ำเสร็จก็รีบทำรายงานตามเพื่อนอย่างว่าแหละมาเข้ากลางเทอมแบบนี้ต้องรีบๆทำให้ทันเพื่อน'

'ก๊อก....ก๊อกๆๆ'

'ค่าๆๆ เปิดเดี๋ยวนี้แหละค่ะ'

'จ๊ะ เอ๋ ให้พี่เข้าไปได้ไหม'

'ได้สิเชิญ...'

'ห้องตกแต่งสวยดีนะ'

'อืม พี่อย่างเสียงดังมากนะเค้าทำรายงานอยู่'

'คร๊าบบบบบ แล้วมีอะไรให้พี่ช่วยไหม พี่สอนได้นะผ่านมาหมดแล้ว'

'ไม่อะเค้าอยากทำด้วยตัวเอง'

'เหมือนจริงๆ'

'เหมือนอะไรเหรอ'

'ป่าวทำๆไปเหอะพี่จะเงียบๆ อ่า...เตียงนุ่มๆ'

'ทำหยังกับห้องพี่ไม่มีเตียง'

'มีแต่ไม่ค่อยนุ่งเพราะพี่เป็นผู้ชาย'

'อืมๆ...'

ฉันก้มหน้าก้มตาทำรายงานอย่างเดียวโดยไม่ได้สังเกตุคนบนเตีงเลยว่าหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ จริงอยู่ที่เราไม่ค่อยได้เล่นด้วยกัน ตามปกติพี่น้องคนอืนๆถ้าไม่เจอกันนานถึง10ปีแนี้คงจะไม่ค่อยสนิทกันแล้วแต่เราสองคนอาจจะเพราะพี่ไนท์เป็นคนสนุกๆง่ายๆล่ะมั้งฉันถึงคุ้นเคยกับพี่เขาจัง จะว่าไปตอนหลับก็หล่อนะเนี้ย 

'พี่ไนท์ง่วงทำไมไม่ไปนอนห้องของตัวเองล่ะ' ไม่มีสันญานตอบรับ 

'แบบนี้งั้นเค้าแกล้งล่ะนะ ของลองเครื่องสำอางที่พึ้งซื้อมาใหม่หน่อย กิกิ'

ฉันหยิบเครื่องสำอางสิ้นแล้วสิ้นเล่าแต่งหน้าให้พี่ตัวป่วนจนเสร็จ หิหิ หมีแพนด้าปากแดงน่ารักจัง แบบนี้ต้องถ่ายรูปเก็บไว้สะแล้วไว้แบรคเมย์ อะๆถ่ายคู่กับหมีหน่อย 555+ น่ารักฝุด ฝุด

'อะ ไหนๆก็ให้เค้าแกล้งแล้วงั้นยกที่นอนให้เลย555'ฉันหยิบผ้านวมและหมอนสำรองออกมาจากตูไปนอนที่โซฟาหน้าทีวี ส่วนที่นอนยกให้พี่ไนท์ไปล่ะ

..................................................................................