จอมเวทย์อันตราย! ต้อนหัวใจยัยแสบซ่าให้จนมุม

               โฮลาๆ!!!!! เฮๆ!!!! โฮเลๆ!!!! ฮาๆ!!!! อ่านต่อกันเบยดีฝ่านะไม่ได้อัพนานเป็นชาติเบยขออภัยนะงับ

                            Part 2 วันนี้เป็นวันดีหรือวันซวยกันแน่!?!?!!??!          

  ฉันกำลังเดินดูใบประกาศเช่าบ้านที่มากมายจนตาลายเป็นก้นหอย(ไม่ใช่ละ) เลือกหลังไหนดีนะสวยทั้งนั้นเลยด้วยเลือกไม่ถูกเลยแหะ

          "เยอะจนปวดหัวเลยแหะ เดินไปๆมาๆก็เริ่มเหมื่อยแล้วสิ"ฉันที่กำลังมองหาเก้าอี้นั่งพักแต่มีบางอย่างสะดุดตาฉันมัน คือ กลุ่มฝูงชน(ที่มีแต่หญิงล้วนๆ)ยืนมุงอะไรกันนะ กรี๊ดกันปรอทแทบแตกแน่ะน่ารำคาญเป็นบ้า

           "นี่พวกเรา ฮิบิกิ มาที่แมคโนเลียด้วยละ" จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งก็พูดขึ้นซึ่งนั้นเป็นการตอบโจทย์ของฉันเลยละ

           "เอ๊ะ นั้นใช่คุณลูซี่รึเปล่าครับ"ตอนที่ฉันกำลังจะเดินหาเก้าอี้ต่อนั้นก็มีเสียงของผู้ชายเรียกฉัน และฉันก็รู้เลยว่านี้เป็นเสียงของใคร

          "นี่!!! นายจะเรียกชื่อฉันทำไมเนี่ย"ฉันพูดกับ ฮิบิกิ เสียงหนักๆตอนที่เขาเดินมาทางฉันและเขาก็ยื่นมือมาประคองเอวของฉัน(เขินแปบ)และนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันมีอาการหน้าแดง  ฮิบิกิ ก้มหน้ามากระซิบกับฉันว่า

            "หน้าแดงแล้วนะครับ น่ารักจัง"และนั้นเป็นเหตุที่ทำให้หน้าแดงแบบ ×2 

            "พะๆ......พูดอะไรของนายนะฮิบิกิ ปล่อยฉันนะ" >\\\<

           "ช่วยพวกเราหน่อยนะครับคุณลูซี่  ผมขอร้องล่ะนะ" ฮิบิกิขยับใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้กว่าเดิมซึ่งหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบเลยด้วยซ้ำและก็กระซิบเบาๆเชิงอ้อนว้อนกับฉันอีกอย่างฉันนะแพ้ทางเสียงแบบนี้อยู่ด้วยนี่สิว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(แต่ก็ช่วย?)

             "แผนล่ะ" ฉันถามฮิบิกิอต่เหมือนเค้าจะงง

             "แผน?" นี่นายแกล้งซื่อหรือนายซื่อจริงฟระเนี่ยยยยย =_=

             "แผนการอ่ะ ว่ามาสิ" ชักเริ่มหงุดหงิดสะแล้วสิ (ประจำเดือนมาไม่ปกติรึไงเนี่ย)

           "อ้อ! เธออยู่เฉยๆพวกเราพูดอะไรก็เออออไปล่ะกันนะ ขอบใจมากแล้วเดี๋ยวฉันจะชดเชยกับเวลาที่เธอเสียที่หลังนะ ^ ^ " เข้าถ้าแหะชดเชยเวลาที่เสียไปให้ด้วย เอ๊ะ! ชดเชยยังไงฟระ

           หลังจากพูดจบฮิบิกิก็พาฉันเข้ามากลางวง(โดยที่มือก็ยังประคองเอวฉันอยู่ไม่ปล่อย ==)

และเริ่มดำเนินการแผนที่ว่า แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าไอ้แผนที่ว่าคืออะไรกัน(อ้าว!) 

           "พวกเรา 3 คนของตัวก่อนได้ไหมครับ คือผมมารับเพื่อนของมาสเตอร์นะครับต้องรีบกลับแล้วขอตัวก่อนนะครับทุกคน ขอบคณทุกคนมากนะครับที่มาต้อนรับพวกผม^^" พอฮิบิกิพูดจบก็ยิ้มอย่างอ่อนหวานให้สาวๆและรีบเดินออกมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

            "แค่นี้คงไกลพอแล้วล่ะนะ ว่าแต่ที่นายพูดอ่ะฉันของเปลี่ยนเป็นช่วยฉันหาบ้านเช่าก่อนได้ไหม ที่ฉันยังไม่ได้ที่พักก็เพราะพวกนายนั้นแหละ โธ่เอ้ยยย!!" หลังจากที่หนีจากมวลชนมหามนุษย์เพศแม่(?)มาได้ฉันก็เริ่มอาละวาดเป็นการใหญ่

             "ถ้าเรื่องนั้นละก็ไม่มีปัญหาหรอก เพื่อเป็นการตอบแทนที่คุณช่วยพวกผมไว้ ผมจะให้คณยืมบ้านของผมที่แมคโนเลียไปก่อนก็ได้จนกว่าคุณจะมีบ้านเช่าเรียบร้อยค่อยย้ายออกไปก็ได้ ผมไม่ถือหรอครับ "หลังจากที่ฉันพูดจบเขาก็รีบพูดต่อโดยทันที "ว่าไงครับ คุณลูซี่ตกลงรึเปล่า" จะเอายังไงดีล่ะ แต่นี่ก็ใกล้จะค่ำแล้วด้วยสิ ตกลงไปก่อนล่ะกันยังไงวันเราคงยังไม่ได้ที่พักแน่นอน

            "งั้นฉันขอรบกวนยืมบ้านของนายไปชั่วคราวก่อนล่ะกัน ถ้าฉันหาบ้านที่จะเช่าได้ล่ะก็จะรีบย้ายออกทันที โอเคนะ?" ฉันพูดออกไปแบบไม่มีทางเลือก เอาเถอะถ้าแค่แปบเดียวก็คงจะเป็นอะไรล่ะนะ(คงจะล่ะมั้งนะ)

             "งั้นก็เป็นอันว่าตกลงนะครับ" เขาพูดพลางยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ความรู้สึกที่รอยยิ้มนั้นมีต่อฉัน มันมีความรู้สึกที่ต่างกันออกไปกับที่เขายิ้มให้กับพวกสาวๆเมื่อกี้หรือฉันคิดมากไปเองหว่า ช่างมันเถอะคิดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

            "คุณเนี่ยน่าสนใจมากเลยล่ะ คุณลูซี่"ฮิบิกิพูดออกมาพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบ้างอย่างที่เราอาจคาดไม่ถึง

              "เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ ฮิบิกิ?"ฉันถามออกไปเมื่อได้ยินว่าเขาพึมพำอะไรบ้างอย่าง

              "อ้อ! เปล่าไม่มีอะไรหรอก เรารีบไปบ้านพักของผมกันเถอะครับ" ไม่มีอะไรก็แล้วไป

           "งั้นก็แล้วไป เอ้า! ฮิบิกินายนำไปเลย" พูดจบฉันก็ดันหลังเขาให้นำทางไปยังบ้านพัก บ้านพักของฮิบิกิหรอ จะเป็นยังไงกันนะ ^^(ส่วนเรนกับอีฟก็เป็นแค่ตัวประกอบสินะลูก T T)