For me Forever เพราะหัวใจมันเลือกเธอ

"เฮ้?เธอยังอยู่ใช่ไหมเนี่ย?"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแรงสะกิดตรงข้อมือ
"หืม?"
"ฉันขับรถเร็วขนาดนี้เธอยังหลับลงอีกเหรอเนี่ย?แถมยังกอดฉันซะแน่น"เขาชำเลืองมองแขนฉันที่โอบเอวเขาอยู่
"ขอโทษที ฮ่าๆๆ"ฉันชักมือออกก่อนที่จะหัวเราะด้วยความขวยเขิน
"ถึงแล้ว ไปกันเถอะ"ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีทองบอกเวลาว่าพลบค่ำแล้วในเมืองใหญ่แบบนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยแสงสีนีออนสวยงาม..คิดถึงจัง นิวยอร์กซิตี้ ป่านนี้แม่จะเป็นยังไงบ้างน่ะ..
"เฮ้!มั่วเหม่ออะไรอยู่น่ะ มาสิ"แทจุนกวักมือเรียกฉันให้เดินตามเข้ามาในร้านหรูที่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีมืดแห่งหนึ่งในเมือง
"อืมๆ"ฉันเดินตามเขาไป ว้าว..สถานที่แบบนี้มันเหมือนไม่ใช่ร้านอาหารธรรมดาๆดูเหมือนจะเป็นกึ่งผับด้วยน่ะ แต่ยังไม่มีลูกค้าเลยสักคน
"นี่งานพิเศษฉันเองล่ะ"เขายิ้มพลางมองขึ้นไปบนเวทีที่ตอนนี้มีสาวผมบลอนด์ยืนสอนท่าเต้นให้คนบนเวทีอยู่
"..นายเป็นแดนซ์เซอร์หรอ??"ฉันทำตาโตอย่างไม่เชื่อ
"ไม่ใช่ซะหน่อย ฉันเล่นดนตรีอยู่ที่นี่ต่างหาก-0-"
"จริงดิ?? ว้าวว!แดบัก!(สุดยอด)"ฉันยกนิ้วโป้งให้เขาทั้งสองข้าง
"นี่พอรู้ว่าฉันเป็นคนเกาหลีนี่เอาใหญ่เลยน่ะ-.-"เขาเขกหัวฉันเบาๆอย่างเหย้าหยอก
"ฮ่าาๆๆ ..ฉันยังเข้ามาในนี้ไม่ได้นี่นา?"ฉันพูดขึ้นเพราะฉันเหลือบไปเห็นป้ายที่เขียนบอกว่าต่ำกว่า18ห้ามเข้่า
 "นี่่ยัยเด็กต๊อง ถ้าเธอมากับฉันก็ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกน่า"อ่อ เข้าใจล่ะว่าเส้นใหญ่-0-
"ทำไมที่นี่ไม่เห็นมีลูกค้าเลยสักคนเลย?"ฉันมองไปรอบๆร้าน
"ร้านเปิดตอนสองทุ่มครึ่งน่ะ ฉันกับเพื่อนจะขึ้นแสดงตอนสี่ทุ่ม..เธออยู่ได้รึป่าว?"เขาทำหน้ากังวล
"เอ่อ คือ.."จะไม่ใหหนักใจได้ไงล่ะ ฉันไม่คิดว่าเขาจะพาฉันมาเที่ยวที่ทำงาน(พิเศษ)เขานี่นาแล้วก็ไม่คิดว่าต้องกลับดึกด้วย
"ถ้าเธออยู่ไม่ได้งั้นฉันจะไปส่งเธอกลับบ้าน"ทำไมฉันรู้สึกว่าเขากำลังน้อยใจฉันอยู่น่ะ(-.-;)
"ไม่ต้อง!ไม่เป็นไรหรอกฉันอยู่ได้..ฉันอยากอยู่ดูนายเล่นดนตรีน่ะ^^"ฉันยิ้ม
"อืม ฉันจะพาเธอไปรู้จักกับเพื่อนๆในวงฉันน่ะ"แล้วเขาดึงมือฉันให้เดินตามเข้ามาทางหลังร้านอย่างร่าเริง
ปรากฎร่างของบุคคลปริศนาอีก4คนที่นั่งอยู่บนโซฟา
"ไอ้แทจุนวันนี้มาสายเกือบยี่สิบนาทีน่ะแก"ชายผมม่วงท่าทางดูดีเดินหน้ามุ่ยมาทางฉันกับเขา
"โทษทีว่ะแดน อ้อ!ทุกคนนี่อลิส..เพื่อนฉันเอง"เขาแนะนำฉันให้เพื่อนในวงเขาได้รู้จัก
"สวัสดี"ฉันยิ้มให้ทุกคนแต่สีหน้าของแต่และคนที่ตอบกลับมาช่างบอกบุญไม่รับจริงๆ(- -;)
"นี่แดเนียลเป็นหลีดเดอร์ของวง อายุ2oเขาเป็นพี่ใหญ่น่ะ"เขาแนะนำผู้ชายผมม่วงที่ยืนกอดอกมองฉันอย่างพิจารณาให้ได้รู้จัก
"สวัสดีแดเนียล^_^"ฉันทักทายแต่เขากลับเดินหนีสะบัดก้นใส่ฉันเฉยเลย
"อย่าถือสาเลยเขาก็เป็นแบบนี้ล่ะ ฉันมิคาเอลเรียกมิคก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ"ผู้ชายผมดำจัดทรงดูดีเข้ามาทักทายฉันด้วยท่าทางเป็นมิตร
"ส่วนนั่นน้องสาวฉันเอง เมย์เบล"เขาชี้ไปที่ผู้หญิงร่างเล็กท่าทางอ่อนโยนที่ยืนเช็คคีย์บอร์ดอยู่
"แล้วคนที่นั่งขึ้นอืดบนโซฟานั่นเดรค เขาเป็นมือกลอง"เขาแนะนำชายร่างท้วมที่นั่งกินมันฝรั่งทอดบนโซฟาให้
"อ๋อ แล้วนายล่ะมีหน้าที่อะไร?"ฉันหันไปหาแทจุนที่ยืนอมยิ้มอยู่คนเดียว
"ฉันหรอ? อ้อ ฉันเป็นนักร้องนำกับกีตาร์น่ะ"แล้วเขาก็ร่ายหน้าที่ของแต่ละคนในวงว่ามีอะไรบ้าง สรุปได้ว่า
แทจุน--ร้องนำ,กีตาร์
แดเนียล--หลีดเดอร์,เบส
มิคาเอล--กีตาร์,ร้องเสริม
เมย์เบลลีน--คีย์บอร์ด
เดรค--กลอง
พวกเขารวมตัวกันในนาม'The Bounce'แล้วพวกเขาก็เป็นนักดนตรีของไฮสคูลที่พวกเขาเรียนอยู่ด้วยล่ะ ฟังดูเจ๋งมากเลยน่ะ><
ตอนนี้แขกเริ่มทยอยกันเข้ามานั่งในร้านมีเสียงเพลงคลอเบาๆ ฉันชักจะง่วงแล้วล่ะสิTT
"นี่อลิส ฉันจะขึ้นโชว์แล้วน่ะ"แทจุนหันมาสะกิดฉันที่นั่งหาวอยู่
"อ้อๆ"ฉันพยักหน้าหงึกหงัก
"นี่ง่วงแล้วหรอเนี่ย-o-"ฉันเกาหัวแกร็ก
"อยากรู้วิธีแก้ง่วงไหม?"เขาหันมากระซิบฉัน
จุ๊บ~(O//O)อะ..อะไรเนี่ย!อยู่ๆเขามาหอมแก้มฉันทำไม??
"ตาสว่างแล้วสิทีนี้"เขาพูดเสียงทะเล้นก่อนที่จะเดินขึ้นเวทีไปซึ่งตอนนี้ฉันก็ยืนแข็งเป็นรูปปั้นเลยทีเดียว
">//<"
การแสดงของเดอะเบาส์ดำเนินไปด้วยความราบรื่นเต็มไปด้วยเสียงปรบมือก็สมควรอยู่หรอก วงนี้สุดยอดไปเลยนี่นา ไม่คิดว่าแทจุนจะร้องเพลงเพราะขนาดนี้..
"เป็นไงบ้าง..เธอชอบโชว์ไหม"เมื่อการแสดงจบลงเขาก็ตรงปรี่มาที่ฉันทันที
"อ..อืม"ฉันที่ยังเขินไม่หายได้แต่ก้มหน้างุดๆตอบ
"แล้วเธออยากกลับรึยังล่ะ?"เขาก้มหน้าลงมาถามฉัน ทำไมต้องเข้ามาใกล้ๆแบบนี้ด้วยเล่า-/-
"ใช่แล้ว อยากกลับแล้ว"ฉันลุกลี้ลุกลนจนเขาพรวดหัวเราะออกมา
"เฮ้ นี่เธอเขินหรอ?"เขายิ้มทะเล้น ยังจะมาถามอีก><
"นี่แทจุน ฉันอยากกลับแล้วน่ะ"ฉันแกล้งทำเสียงแข็งแล้วเดินฉับๆออกมานอกร้าน
จากนั้นเขาก็มาส่งฉันที่บ้าน?ทันที
"แทจุน.."ฉันเอ่ยถามขณะที่รถจอดสนิทตรงประตูรั้ว
"หืม?"เขาขมวดคิ้ว
"ที่ร้าน นายทำแบบนั้นทำไม?"ฉันสบตาเขาอย่างหวั่นๆ
"..ทำไมน่ะเหรอ..นั่นสิ?"เขาเกาหัวด้วยความงงกับตัวเอง?
".."ฉันยังคงมองเขาอย่างต้องการคำตอบ
"คงเพราะว่า..ฉันชอบเธอ..มั้ง"เขาหันมาสบตาฉันนิ่ง นะ..นี่เขาพูดอะไรออกมา ชอบฉัน?ชอบฉันเนี่ยน่ะ!?
"นายอย่ามาล้อเล่นหน่อยเลย!ฉันง่วงล่ะ ไว้เจอกันน่ะ"ฉันตัดบทแล้ววิ่งเข้ามาในบ้านก่อนที่หัวใจจะวายตาย คนบ้า!
"ฝันดีน่ะะะ!!"เขาตะโกนไล่หลัง พอแล้วน่า!เขาอยากให้ฉันเป็นบ้ารึไง>//<