ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

               3) รับน้องใหม่ในยามค่ำคืน 1.2
หลังจากที่นักเรียนในห้องตกลงกันได้ว่าจัดจัดร้าน ปาตี้คาเฟ่ ขึ้นในอาทิตย์หน้าซึ่งเป็นวันรับน้องใหม่เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วทุกคนก็เริ่มเตรียมของที่จะใช้ในงานรับน้องใหม่กัน
"เอาละ ได้เวลาแล้วสินะงานวันรับน้องใหม่"โซมีน่าพูดขึ้นหลังตกลงกันเรื่องงานเรียบร้อยแล้วเธอได้หน้าที่ในการเรียกน้องๆให้เข้ามาในร้านซึ่งเป็นหน้าที่ๆต้องใช้ความพยายามในการเรียกรุ่นน้องที่ต้องแข่งกับห้องอื่นเพื่อเป็นสงครามไปในตัวด้วยเช่นกัน
"เอาละก่อนอื่นพวกเราก็ต้องไปทำใบปลิวก่อนเลย"โซมีน่าพูดพรางดึงแขนของโคซ่าและมาเรียเพื่อให้ไปด้วยกันที่ห้องคอมพิวเตอร์ เมื่อพวกเธอไปถึงก็ต้องอึ้งกับจำนวนของคนที่กำลังทำใบปลิวเพื่อเตรียมงานอยูามากเช่นกัน
"เอาไงดีละโซมีน่าจัง"โคซ่าทักขึ้นก่อนที่จะมองหน้ามาทางโซมีน่าที่ทำถ้าเหมือนกับว่ามันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอแต่เป็นแค่เรื่องปกติธรรมดาทั่วไป
"โซมีน่า..จัง"มาเรียทักโซมีน่าต่อจากที่โคซ่าทักแล้วมองหน้าโซมีน่าด้วยความสงสัย
"ก็ต้องหาเครื่องที่ว่างอยู่แน่อยู่แล้วสิ เร็วเข้ารีบหาเครื่องที่ว่างอยู่กันเร็วเข้าสิ"โซมีน่าพูดพรางเดินไปหาเครื่องที่ว่างอยู่รอบๆห้ิอง
"ไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้เลยนะแม่คนนี้เนี่ย"โคซ่าพูดพรางเดินเข้าไปหาเครื่องที่ว่างอยู่เช่นเดียวกับโซมีน่าที่กำลังหาเครื่องที่ว่างอยู่เหมือนกัน
"งั้นฉันเอาด้วยสิ"มาเรียพูดจบแล้วจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยทั้ง2คนหาเครื่องที่ว่างจนในที่สุดทั้ง3ก็พบเครื่องที่ว่างอยู่ริมหน้าต่างโซมีน่าโคซ่าและมาเรียจึงรีบเข้าไปจองทันทีที่เจ้าของคนก่อนลุกขึ้น
"เอาละได้เครื่องคอมมาแล้ว"โซมีน่าโคซ่าและมาเรียพูดพร้อมกันจนทำให้คนที่กำลังทำงานอยู่ทุกคนต้องรีบหันมามองทั้ง3ด้วยความสงสัย
"เอาละงั้นเดียวฉันจะเป็นคนทำเองนะ ส่วนพวกเธอก็ช่วยวิจารด้วยนะว่าเป็นยังไงน่ะ"โซมีน่าพูดพรางมองทั้ง2สลับไปมาเพื่อให้รู้ว่าหมายถึงพวกเธอทั้ง2ที่ไม่ต้องทำแค่ช่วยวิจารเฉยๆก็พอแล้ว
"อื่ม ได้เลยเรื่องวิจารให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเองนะไม่ต้องห่วง"โคซ่าพูดพร้อมกับยิ้มให้กับโซมีน่าเป็นเชิงว่าตกลงแล้วจึงหันไปมองมาเรียที่ยื่นอยู่ด้านซ้ายของโซมีน่า
"อะ อื่มเดียวฉันจะช่วยอีกแรงนะ"มาเรียพูดพร้อมกับมองโซมีน่าและโคซ่าสลับกันไปมาเพื่อเป็นอันว่าโคซ่าและมาเรียจะเป็นผู้วิจารและให้โซมีน่าเป็นผู้ทำ
หลังจากที่ีโซมีน่าทำใบปลิวเสร็จแล้วโซมีน่าก็รีบเซฟไว้แล้วก็รีบบอกโคซ่าและมาเรียทันทีว่าผลงานที่ตนทำนั้นเสร็จแล้ว
"นี้ๆ โคซ่าจัง มาเรียจัง ฉันทำเสร็จแล้วนะมาดูเร็วเข้าสิ"โซมีน่ารีบบอกทั้ง2คนทันทีเพื่อให้ทั้งคู่มาดูผลงานของตนแล้ววิจารว่าจะเป็นยัง
"อื่ม สวยดีนะใช้ได้เลยละ"โคซ่าบอกกับโซมีน่าพรางหันหน้าไปหามาเรียและโซมีน่าสลับกันไปมาเพื่อให้มาเรียวิจารผลงานของโซมีน่าต่อไป
"อื่ม จริงด้วยสวยดีนะใช้อันนี้เลยก็ได้"มาเรียพูดพรางมองหน้าโซมีน่าเพื่อที่จะให้โซมีน่าพูดอะไรบ้างต่อไป
"ดีละงั้นฉันเอาไปถ่ายเอกสารเลยละกันนะ"โซมีน่าพูดพรางเดินไปที่เครื่องถ่ายเอกสารแล้วถ่ายเอกสารเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะนำไปแจกวันงานรับน้องใหม่อาทิตย์หน้านี้
เมื่อถ่ายเสร็จทั้ง3ก็เดินออกจากห้องคอมพิวเตอร์เพื่อที่จะนำไปส่งให้หัวหน้าห้องเพราะหัวหน้าห้องจะได้พิจารณาเพื่อนำไปให้อาจารย์ดูต่อไป
"งั้นเราไปกันเถอะเดียวจะโดนหัวหน้าห้องกับอาจารย์ว่าอีกน่ะ"โซมีน่าพูดพรางมองมาเรียเพราะเธอรู้ว่ามาเรียไม่ค่อยชอบความหนาวเย็นซักเท่าไรจากการที่เธอต้องคอยเป็นเทพธิดาแห่งความโศกเศร้าก็ทำให้เธออยู่ในความหนาวเหน็บมากมาพอแล้ว
ทั้ง3จึงรีบที่จะไปส่งใบปลิวให้กับหัวหน้าห้องของพวกเธอแต่ทันใดนั้นเอง
"กรี๊ด~"ทั้ง3ได้ยินเสียงของเด็กนักเรียนหญิงจำนวนมากกำลังกรีดร้องเหมือนกับเจออะไรที่ทำให้เธอเหล่านั้นต้องกรี๊ดออกมาเลยทีเดียว ทั้ง3จึงรีบวิ่งไปเพื่อหาต้นตอของเสียงหญิงสาวเหล่านั้นโดยเร็วที่สุดพวกเธอจึงวิ่งไปดูที่ทางด้าวซ้ายมือของตัวเองทันที
เมื่อไปถึงโคซ่ามาเรียและโซมีน่าก็ต้องตกตลึงเมื่อพบเจอเข้ากับเหล่าหญิงสาวที่กำลังมุงดูอะไรบางอย่างไม่ให้หนีออกไปได้อยู่นั้นเอง
หลังจากที่พวกเธอได้เห็นโซมีน่าก็หันมากล่าวขึ้นกับโคซ่าและมาเรียว่า
"ฉันจะเป็นคนไปดูให้เองนะเดียวฉันมาพวกเธอรออยู่ที่นี้ก่อนนะ"โซมีน่าบอกกับอีก2คนแล้วจึงรีบวิ่งไปดูสิ่งที่เหล่าหญิงสาวกำลังล้อมวงสกัดอยู่ทันที
เมื่อโซมีน่าไปถึงเธอจึงรีบแหวกทางเหล่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้วยความรีบร้อนอย่างมากแล้วเธอจึงพบเข้ากับเหล่าชายหนุ่ม3คนที่อยู่ในวงล้อมของเหล่าหญิงสาวนั้นเอง
คนที่1เขาเป็นชายที่มีผมสีน้ำตาลอ่อนเหมือนกับสีของดวงตาของตนเองกำลังใส่หูฟังพร้อมกับทำงานในสมุดอยู่เพื่อที่เขาจะได้ไม่ได้ยินเสียงของเหล่าหญิงสาวที่กำลังล้อมพวกเขาอยู่
คนที่2เป็นหนุ่มหล่อที่มีผมสีน้ำเงินเข้มสีเดียวกับสีขิงดวงตาก็เจ้าตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้เหล่าหญิงสาวจำนวนมากต้องล้มลงเลยทีเดียว
คนสุดท้านคนที่3เขาคือหนุ่มที่สง่างามหล่อแล้วก็ยังดูลึกลับกว่าใครในกลุ่มเพราะเขามีดวงตาสีฟ้าครามที่ทำให้เขาดูเย็นชาและน่าเกรงขามซึ่งเข้ากันได้ดีกับผมสีเทาเป็นเงาประกายของเขาที่ทั้งดูน่าหลงใหลและดูน่าค้นหามากที่สุดให้กลุ่ม
หลังจากที่โซมีนย่าเห็นเหล่าหนุ่มๆที่โดนล้อมไปด้วยหญิงสาวแล้วเธอจึงรีบออกไปจากวงล้อมของเหล่าสาวๆทันทีที่รู้ว่าเหล่าหนุ่มหล่อที่เธอเห็นนั้นคือเหล่านักเรียนชายที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับพวกเขาเอง เมื่อโซมีน่าเดินมาถึงโคซ่าและมาเรีย
"เป็นไงบ้างโซมีน่าจังเห็นอะไรอยู่ในนั้นเหรอ"โคซ่าเป็นคนเริ่มคำถามก่อนที่โซมีน่าจะเดินมาจูงมือของโคซ่าและมาเรียเพื่อกลับห้อง
"นั้นสิเห็นมีผู้หญิงลุมกันเต็มเลยนิ"ตามมาด้วมาเรียที่ต้องการรู้คำตอบจากโซมีน่าอย่างสนใจ
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่เด็กผู้ชายที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับเราแค่นั้นแหละน่า กลับห้องกันเถอะ"
โซมีน่าพูดพรางเดินให้อีก2คนตามมาด้วยกันเพื่อกลับไปที่ห้องโดยเฉพาะเธอไม่อยากให้โคซ่าและมาเรียต้องโดนหัวหน้าห้องบ่นอีกแน่
"มาแล้วค่า~"โซมีน่าเปิดประตูห้องออกพร้อมกับพูดให้หัวหน้าห้องรู้ว่าพวกเธอกลับมาถึงเรียบร้อยแล้ว เมื่อหัวหน้าห้องเห็นจึงเดินมาหาพวกเธอทันที
"เสร็จแล้วงั้นเหรอไหนขอดูหน่อยสิ"หัวหน้าห้องสาวพูดพรางหยิบกระดาษใบปลิวมาจากโคซ่าทันที
"อื่ม ใช่ได้นะเนี่ย งั้นเดียวฉันจะเอาไปให้อาจารย์เองนะ"หัวหน้าห้องพูดกอนที่จะเดินเอาใบปลิวไปส่งให้อาจารย์หญิงวัยทองทันทีที่นได้มา
"ว้าว ทันเวลาพอดีเลยนะเนี่ยแถมไม่โดนบ่นอีกตั้งหากรอดตัวไปนะพวกเราเนี่นโชคดีจังนะ"โซมีน่าพูดพรางใช้มือปาดเหงื่อที่ยังใหลอยู่ที่หน้าผาก
"อื้ม งั้นพวกเราก็ไปกินข้าวกันเถอะนะ"โคซ่าพูดพรางเดินนำทั้ง2คนออกมาก่อนเพื่อให้ทั้ง2เดินตามมาอีกทีนึง
วันอาทิตย์ที่จัดงานรับน้องใหม่มาถึง
"เอาละครับได้เวลาแล้วนะครับที่เราจะจัดงานรับน้องใหม่"เสียงของผู้ประกาศเกี่ยวกับงานดังขึ้นที่เวทีหน้าโรงเรียน
"เอาละงานรับน้องใหม่มาถึงแล้วเราก็ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะนะ"โซมีน่าพูดพร้อมกับหยิบเสื้อผ้ามาให้พวกผู้หญิงในห้องดูเป็นเครื่องแบบของร้าน
"นี้เป็นเครื่องแบบของร้าน ปาตี้คาเฟ่ ของพวกเรานะทุกคนเอาไปทีละคนเลยนะไม่ต้องแย่งกัน"โซมีน่าพูดพรางยื่นชุดให้ทุกคนทีละคนจนหมด
"งั้นเราก็ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ"โซมีน่าพูดพรางเดินจูงมือโคซ่าและมาเรียเพื่อพาไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำทันที
ห้องน้ำหญิง
"งั้นก็ใครเปลี่ยนเสร็จแล้วก็รอกันด้วยนะ"โซมีน่าพูดแล้วจึงเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำทันที ซักพักหนึ่งโซมีน่าเปิดประตูห้องน้ำมาก็พบโคซ่ากับมาเรียที่ยืนรอด้วยชุดเมดสีขาวดำและตกแต่งด้วยลูกไม้เล็กพอน่ารักสมกับวัยทันที
"ว้าว~ สวยจังเลยเหมาะกับทั้ง2คนมากเลยละ"โซมีน่่าพูดชมโคซ่าและมาเรียที่ทำถ้าเหมือนกับอายอยู่นิดๆแล้วจึงรีบจูงแขนทั้ง2คนไปที่ห้องทันที
ณ ห้องเรียนที่แปลงไปเป็นร้าน คาเฟ่ สุดหรูขึ้นมาแทน
"โห ร้านเราสวยมากเลยนะเนี่ยงั้นเราก็ไปช่วยงานกันบ้างเถอะ"โซมีน่าพูดให้กำลังใจกับโคซ่าและมาเรียเพื่อให้ทั้ง2มาสนุกในการเปิดร้านครั้งนี้มากขึ้น
และโซมีน่าก็ได้เหลือบมองไปเห็นเหล่าชายหนุ่มที่กำลังเสริฟอาหารให้กับแขกอยู่ในร้านอย่างยุ่งมากเพราะเหล่าหญิงสาวที่มานั้นกลับเรียกแต่เหล่าหนุ่มๆแทนที่จะเรียกใช้สาวคาเฟ่คนอื่นแทน