all my love รักหมดใจนายคนนี้

 
คำเตือนเขตนี้ y แรงสูง เนื้อหาอาจ 18+ นิดนิด=.,=(เหรอ) มีคำหยาบหน่อยหน่อย ใครเป็นพวกโลกสวยรับไม่ได้กับนิยายชายชายของข้อย โปรดกด X ด้านมุมข้าวบนไปได้เลยเพราะจะมีจำพวกที่กล่าวมานี้ ตัวละครในนิยายนี้เรื่องนี้ไม่มีจริงนะคะสร้างมาเพื่อความฟินล้วนๆ มโนภาพได้ตามบาย ถ้ามีคำผิดหรืออะไรก็ขอโทษด้วยนะก๊าบ ไรต์ยังไม่เมพมากเท่าไหร่ หาผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะคะ
 
                                                                ด้วยความปราถนาดีจากไรต์เตอร์
                                            
 
                                                
ถ้าพร้อมแล้วก็ลุยโลด ( > < )/
 
 
บทที่ 1 แกล้ง
 
กริ๊ง!!!!!
“ตื่นได้แล้วอุ่น”
“ขออีก 5 นาทีครับแม่”
ผมขานรับและบอกกลับไปแบบงัวเงยง่วงนอนเมื่อคืนไม่หน้าเล่นเกมดึกเล๋ย เพราะไอมายคนเดียวทำให้ผมไม่ได้หลับไม่ได้นอน
“ตื่นได้แล้วนะลูก 7 โมงกว่าแล้วเดี๋ยวจะไปสายเอานะ”
“หา!สายแล้วทำไมแม่ไม่ปลุกผมอ่า”
“แม่ปลุกแกตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันโน้นแล้ว แกก็ตอบแต่อีก 5 นาทีๆ นี่ปาเข้าไป 7 โมงแล้วยังตอบอย่างเดิมอยู่เลย”
โอย๊ ปวดตับพี่นัด 7 โมง 15 จะทันมั๊ยเนี่ย(ไม่หน้าถาม =.=;)ตาย ตาย ตาย เมื่ออาบน้ำเสร็จแต่ตัวเรียบร้อยแล้วผมก็เบ่งไปที่ป้ายรถเมล์ทันที ป้ายเมล์นี่คนเยอะจังเนอะ พอขึ้นรถทีนี่แทบยุบทั้งคัน ตูละอยากจะบ้าตาย ร้อนก็ร้อนเมื่อยก็เมื่อย ง่วงก็ง่วง ตานี่(ไม่ใช่ตากับยายนะ)แทบจะลืมไม่ขึ้น อยากหลับจะตายอยู่แล้วแต่ไม่ไปก็ไม่ได้ก็รับน้องนี่ ไปสะหน่อย ผมไม่อยากอยู่ยากนะ
“มาช้านะมึง”นั้นไงไอ้คนที่มันทำผมนอนดึกตื่นเช้า(?)แบบนี้
“เพราะมึงแหละ เมื่อคืนทำเอาก็แทบไม่ได้นอน”
“เหรอได้ข่าวคนชวนคือคุณหนูอุ่นน้อยนะ”ดูมันตอบ
 
“นิดหน่อยอย่าซีเรี่ยวทำเหมือนไม่เคยไปได้เดี๋ยวรอเพื่อนกูแป๊ป”มิ่ง
“ใครว่ะ?”ผมถามเพราะนอกจากผมมันไม่ค่อยมีเพื่อนหลอกครับปากปีจอทั้งคู่
“มาพอดีขอแนะนำให้รู้จักมึงนี่วีเพื่อนใหม่กูที่เจอตอนวันหยุดปิดเทอมวีนี่เพื่อนกูไออุ่น”มันพูดแบบรัวๆแทบฟังไม่ทัน
“หวัดดีครับ”วี
“ไม่ต้องสุภาพก็ได้เพื่อนกัน”ผม
“เอ่ออืม”
แหม มาวันแรกก็ได้เพื่อนใหม่แล้วกู เออใช่ผมยังไมได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยผมชื่อ ไออุ่น เรียกสั่นๆว่า อุ่น ชื่อจริงคือ นายธารชน จันภพ อยู่ปี 1 คณะ วิศวะ ครับผม สนใจติดต่อได้555 ส่วนคนที่กวนตรีนผมอยู่นี่คือ มุ้งมิ่ง เรียกสั่นๆว่า มิ่ง มันไม่ชอบให้เรียกมุ้งมิ่งมันน่ารักเกิน ผมเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ที่มันกับผมมีชื่อแบบนี่ก็เพราะว่าพ่อกับแม่ของพวกผมเป็นเพื่อนกัน แล้วเค้าอยากได้ลูกสาวแต่ดันได้ลูกชายอย่างพวกผมมาเนี่ยแหละ
“ไปได้แล้วมึงนี่ 7:15แล้วเดี๋ยวพี่แม่งด่า”วี
“เออๆ//เออ”ผม มิ่ง
เมื่อผมเดินเข้ามาในซุ้มคณะวิศวะแล้ว ก็ต้องมานั่งกับพื้นเพราะพี่ก็มากันแล้วเหมือนกัน หมดเวลาเหล่สาว ไม่เป็นไรพื้นก็เย็นดี ผมเป็นคนขี้ร้อนเอามากๆเวลาร้อนผมจะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงมีผื่นขึ้นเริ่มลามมีที่แขน ขา ทั้งตัวสุดท้ายก็จะชักและสลบไป*(โรคนี้ไม่มีจริงคิดขึ้นมาตะกี้* อิอิ-ไรต์)คงไม่เป็นไรหรอก(มั้ง)มันเป็นหน้าหนาวนี้เนอะ
“เอาล่ะครับปีหนึ่งทุกคน!!!”พี่มันจะตะโกนทำไมว่ะครับพูดปกติก็ได้ยินอยู่แล้ว
“ผมชื่อ  นะครับส่วนพี่คนนี้ชื่อ…บลาๆๆ”
พี่เค้าก็แนะนำตัวไปตามภาษารุ่นพี่คุยกับรุ่นน้องธรรมดา แต่ผมเห็นพี่เค้าลอบมองผม ใครสนเพราะตอนนี้ผมมี…
มี
มี
เกม(เด็กดีมากเลยแอง)
“รหัส 1134 รหัส 1134 1134!!!”
“คะ..ครับ”จะตะโกนทำไมว่ะ อย่างนี้มันต้อง…ปีนเกลียว
“บอกมาซิว่าเมื่อกี้ผมบอกว่าผมชื่ออะไร”
“อะไรนะครับ เดียวขอผมเรียบเรียงก่อนพอดีว่าผมฟังไม่รู้เรื่องน่ะครับ”ปีนเกลียวพี่ว้ากนิดชีวิตแจ่มใส
“งั้นเหรอครับ!!! พอดีว่าผมไม่รู้จักชื่อคุณบอกผมมาซิว่าคุณชื่ออะไร คณะอะไร ปีอะไร และวิ่งรอบสนาม 3 รอบ ทราบไม่ทราบ!”
“ทราบครับ”ผมตอบเสียงหงอย ไม่หน้าเลยกูโดนเล่นจนได้
“ตอบดังๆ!!”
“ทราบครับ!!”ผมตะโกนบอกไปสุดเสียง
“มึงรอบเดียวก็พอมั่ง สนามแม่งใหญ่โคตรเลยนะแถมตัวมันเล็กจิ๊ดเดียวเดี๋ยวได้ตายคาสนามพอดี”มีเพื่อนคนหนึ่งกระซิบบอกไอ้คนที่สั่งผมแต่ผมก็ได้ยินอยู่ดี จะว่าไปสนามมันก็ใหญ่จริงๆนะ แถมผมยังขี้ร้อนอีก
“ไม่! ปติฏิบัติ!!”
 
 
ผ่านไป 2 รอบ
“ผมชื่อ…”
ผ่านไปสองรอบบอกตามตรงว่า ‘เหนื่อยเหี้.ย’ อายก็อายรอบๆมีซุ้มอื่นๆอยู่ด้วย ถึงจะเป็นหน้าหนาวแต่ถ้าออกกำลังกายตอนเที่ยงที่ตะวันส่องตรงหัวอย่างนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะรู้สึกว่าจะมีผื่นขึ้นแล้ว เวร
“แฮ่ก…แฮ่กๆๆ”
ผมหอบและนั่งลงกับพื้น โอย๊ทำไม่โลกมันหมุนติ้วๆงี้ว่ะ
“น้องเป็นไรรึเปล่าครับ”
มีพี่คนหนึ่งเข้ามาประคองผมแต่ยังไม่ทั้นได้ตอบผมก็ไม่รับรู้อะไรหลังจากนั้นเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ดีใจเหมือนได้ถ้วยโอลิมปิก)ในที่สุดก็จบตอน ต้องขอโทษด้วยนะฮิที่หาย(หัว)ไปนาน(เก๊าลืมขอโทดนะฮับT^T)ยังไงก็โปรดติดตามตอนต่อไป
อย่าลืมอ่านกันนะ
 
นี่เฟสไรต์นะตามจิกหัวให้เลิกดองได้ที่นี่นะ(แต่อย่าโพสเรื่องนี่ในไทม์ไลนะยังไม่มีคนรู้ว่ามีเรื่องนี่อยู่จุจุเงียบไว้เหยียบให้มิด)(ไรต์อยากรู้ว่ามีคนอ่านมั้ย)อย่าลืมแอดเพื่อนนะฮัฟ
 https://www.facebook.com/profile.php?id=100004796707693
บายบี่