รักวุ่นวาย นายจอมแสบ

9.7

เขียนโดย นิยายสั้น

วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.35 น.

2 ตอน

0 วิจารณ์

4,562 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 07.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) เรื่องจริงหรอเนี่ย?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

(บันทึกพิเศษ:นที)

"ผมชื่อ นที อายุ23 น้ำหนัก...ส่วนสูง...การศึกษา ปี 4 เรียนคณะเกษตรศาสตร์ครับ ยินดีที่จะฝึกงานกับคุณลุงครับ" ผมมาฝึกงานที่แปลงปลูกผักคุณลุงชมที่ปลูกผักได้สวยงามมากเกือบจะมาไม่ทันอยู่แล้วเพราะมียัยเซ่อคนหนึ่งเดินมาชนผม(หรือว่าผมไปชนอ่ะ??)เอาเป็นว่าเค้าเดินมาชนผมน่ะ ยัยบื้อเอ้ยย เกือบไม่ได้งานล่ะแต่ดีที่คุณลุงเค้าใจดีสงสัยถ้าเจออีกต้องสั่งสอนหน่ยหน้าตาก็งั้นๆ รูปร่างก็งั้นๆ กะจะมาอ่อยผมล่ะสิเพราะผมเป็นถึงเดือนคณะเชียวล่ะ555 แต่ก็ต้องมาอ่อยให้ตรงเวลาหน่อยสิไอ้น้อง555

"อ่าวยืนเม่ออยู่ได้ทำไมไม่เดินตามลุงมาล่ะไอ้หนูลุงจะพาไปดูแปลงผักที่ลุงปลู กผักงามเชียวน่ะ ไม่ได้โม้ฮ่าๆๆ"

นี้ขนาดลุงไม่ได้โม้น่ะเนี่ย-- เห้อผมต้องทนลุงโม้อีกเท่าไหร่เนี่ย เดี๋ยวเย็นนี้ต้องฉลองหน่อย 55

"เฮ้ว่าไง ฉลองเนื่องในงานอะไรเนี่ย มีทุกคืนเลยหรอ" คนเนี่ยผมแนะนำให้ก็ได้ว่าเค้าคือไอ้โน้ตเพลง มันเป็นเพื่อนคนละคณะกัน

"ก็คืนที่แล้วฉลองได้รถใหม่ คืนนี้ฉลองได้ที่ฝึกงานใหม่ คืนต่อไปอาจจะฉลองได้แฟนใหม่ก็ได้ ฮ่าๆๆ อะไรๆก็ใหม่ไปหมด"

"แหม่ไอ้เรื่องรถใหม่มันก็ปกติอ่ะน่ะ แต่ไอ่เรื่องได้แฟนใหม่เนี่ยมันก็ต้องแน่อยู่แล้วสิ แกออกจะเสน่ห์แรงซะขนาดนี้"

"เออ ป่ะคนมันหล่อก็เงี้ยแหละ ไปดริ้งกัน ลุยย"

(วันต่อมา)

"แกๆเมื่อวานฉันเจอผู้ชายอ่ะอยากจะให้แกสืบให้หน่อยว่าเค้าเป็นใคร อยู่คณะไร ชื่อไรอ่ะน้าาาขอร้องเถอะ"

"นี่แกไปเจอใครมาอีกเนี่ยไหนบอกว่าเกลียดผู้ชายนักหนา"

"เถอะน่าา แกอย่าไปรู้เลย"

"เออ แล้วลักษณะเค้าเป็นงัยบ้างอ่ะ @#$%&*! "

"เออ พรุ่งนี้ฉันจะมาบอกแกล่ะกันแต่ลักษณะนี้มันคุ้นๆน่ะ"

ฉันลืมบอกไปว่าเพื่อนคนนี้คือใคร ยัยเนี่ยชื่อว่ายัยปอฝ้าย ฉันคบกับเค้ามาได้3 ปี ล่ะ เป็นเพื่อนที่แสนดี และปรึกษาได้ทุกปัญหา วันนี้ฉันเลยมาปรึกษา555

" แกงั้นฉันกลับคอนโดก่อนล่ะพรุ่งนี้เจอกัน"

"โอเคจ้าาา"

ขณะฉันเดินกลับคอนโดซึ่งมันอยู่ใกล้มหาลัยฉันมากฉันจึงเดินกลับเพื่อประหยัดงบประมาณแต่ฉันรู้สึกว่ามีคนเดินสะกดรอยตามฉันอยู่แต่เวลาหันไปทีไรก็ไม่เจอใคร ฟึบ

"ปล่อยฉันน่ะ ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วยฉันโดนพวก อู้อี้อู้อี้" ฉันโดนปิดปากและถูล็อคแขนไว้ "จะดิ้นทำไมเนี่ย ฉันเองโน้ตเพลง" ห่ะโน้ตเพลง

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ"

"ไม่จนกว่าเธอจะมาเป็นแฟนฉัน"

ห่ะะะะะไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่มหาลัยนี้ฉันก็เจอโน้ตเพลงอยู้เป็นประจำแต่ไม่เคยคุยกันเลยฉันได้แต่เดินหนีเค้าแต่่ๆๆวันนี้จุ่ๆเ้ค้าจะมาขอฉันเป็นแฟนมันบ้าไปแล้ววว

"ไม่ฉันไม่เป็นแฟนกับนายหรอกนายเคยหลอกฉัน นายหลอกฉันมาตลอดทำให้ฉันเกลียดนาย ปล่อยฉันน่ะ"

"ไม่ปล่อยฉันบอกแล้วไงถ้าฉันจะปล่อยเธอต้องมาเป็นแฟนกับฉัน"

"ไม่ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยมีโรคจิตมาแต๊ะอั่งฉัน"

"หยุดร้องน่ะ ถ้าเธอไม่หยุดฉันปล้ำเธอ" กา กา กา กา

ฉันเงียบ ฉันกลัวว่าเค้าจะปล้ำฉันจริงๆแต่จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเล็ดลอดออกมาหลังฉันทำให้โน้ตเพลงหันกลับไปดู พลั่กๆๆ

"แกตายแน่ รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้หรอ" พลั่กๆๆ

พอชายคนนั้นจัดการกับโน้ตเพลงเสร็จแล้วเค้าก็เดินมาหาฉัน

"เป็นอะไรมั้ย:)"

"เห้ยย นายย"

"เห้ยยย เธอ"

ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเจอกับเธออีก เธอคือยัยเซ่อ ที่เดินชนผมวันนั้นนั่นเองถ้ารู้น่ะจะปล่อยให้โดนปล้ำเลยยไม่น่าช่วยเลย อีกอย่างยัยนี่ต้องทำให้ฉันเจ็บตัวอีก

"ไม่เป็นรัยค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ"

"นี่เธอ ฉันยังไม่ได้ชำระแค้นเลยน่ะที่เธอมาเดินชนกับฉันวันนั้นกะจะมาอ่อยฉันล่ะสิ แต่คนอย่างเธอคงจะอ่อยไม่ติดหรอกน่ะฮ่ะๆๆๆ"

"นี่นาย เดินมาชนฉันเองน่ะ นายต้องมาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"

"อายุเท่าไหร่ถึงมาเรียกฉันว่าพี่ห่ะะ "

"22 ทำไมฉันหน้ายังเด็กอยู่ล่ะสินายผีดิบ"

"แต่เสียใจฉันแก่กว่าเธอ ฉันอายุ23 เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันจะปล้ำเธอน่ะ"

"เอ่อ..ค่ะพี่" อร้ายยฉันต้องเรียกนายคนนั้นว่าพี่จริงหรอเนี่ยอ้ากกกแต่ไหนๆก็เรียกไปแล้วหน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยใช้ไม่ได้