รักร้ายมนตร์สีดำ

ในเวลาต่อมาฉันเริ่มจัดจานอาหารเย็นที่ทุกคนรอคอย อย่างใจเย็นเพราะต้องการให้อาหารมื้อแรกที่ฉันจะให้โซระทานดูน่าประทับใจที่สุด
"ไอวา เสร็จหรือยัง หิวแล้วววว"  เสียงชินดังเข้ามาในห้องครัวอย่างเสียมารยาท
"แป๊ป ใกล้แล้ว"  ฉันก็ตะโกนตอบกลับไปเช่นกัน (มารยาทแย่ทั้งคู่)
 
"มาแล้วๆ"  ฉันพูดพร้อมทั้งยกอาหารออกไปเสริฟในห้องรับแขก
"ช้าจังมัวทำอะไรอยู่"  ยัยการ์ตูนพูดขึ้นหลังจากที่ฉันวางจานชามทั้งหมดลงบนโต๊ะ
"ก็ฉันเป็นคนทำช้าแต่ได้คุณภาพยะ"  ฉันพูดออกไปอย่างมั่นใจในตัวเองสุดๆ
"แม้แบบนี่โซระก็คงรัก เธอ ตะ อุ๊บ:X"  ฉันใช้มือปิดปากยัยการ์ตูนก่อนที่ยัยนี่จะพูดมากจนทำให้ความลับของฉันแตก
"มีอะไรน่ะวารัน แกเอามือปิดปากยัยตูนทำไม"  ชินพูดก่อนจะมองหน้าฉันอย่างงง
"มะ ไม่มีอะไรนี่"  ฉันพูดพร้อมทั้งส่งสายตาเป็นเชิงบอกว่าอย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี่
"นี่ ยัยตูนฉันมีการ์ตูนเรื่องหนึ่งสนุกมากจะไปดูป่ะ"  ฉันพูดพร้อมทั้งดึงยัยการ์ตูนสุดฤทธิ์
"อ่อ ไปๆ"  ยัยการ์ตูนทำหน้างงแต่ก็ตามน้ำฉันทุกอย่าง
 
"มีอะไรยะ"  ยัยการ์ตูนทำหน้าบึ้งตึงก่อนจะพูดออกมาอย่างเสียงดัง
"ชู่ๆ อย่าเสียงดังสิยัยการ์ตูน"  ฉันพูดปรามก่อนจะดึงยัยการ์ตูนมานั่งในครัว
"คือ เออ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเธอน่ะ" 
"ว่ามา"  ฉันเริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างให้ยัยการ์ตูนฟังก่อนจะได้รับคำตอบมาอย่างเจ็บแสบ
"ฉันว่าเธอกับโซระไปรักกันโลกหน้าเถอะ"  (เจ็บไหมค่ะแบบนี่)
"แกนี่นอกจะไม่ช่วยแล้วยังจะมาซ้ำเติมฉันอีก"  ฉันพูดก่อนจะนั่งหน้าเซ็งอยู่ในครัว
"แกก็ลองหาแฟนให้พี่ฉันดิ" ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะดีดนิ้วตัวเองเสียงดัง
"เกี่ยวไรอ่ะ" ฉันทำหน้างงปนสังสัย
"แกโง่หรือโง่กันแน่เนี่ย"  มันมีตัวเลือกอื่นให้ฉันไหมละ (ก็ต้องโง่สิ)
"เออ ฉันมันโง่" ฉันยอมรับก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ
"ก็ถ้าพี่แกมีแฟนก็จะมีคนดูแลไง แกก็จะได้เป็นอิสระคบกับโซระได้อย่างเปิดเผยไงละ"  ยัยการ์ตูนพูดอย่างภาคภูมิใจในความคิดของตนเอง
"นั้นสินะ พี่เองก็มีคนที่ชอบอยู่ด้วยนี่"  ฉันพูดขึ้นมาอย่างดีใจสุดๆ
"ใครๆ"  ยัยการ์ตูนพูดด้วยความอยากรู้เต็มที่
"ก็เธอไง" 
"o_o"  หน้ายัยการ์ตูน
"^_^"   หน้าฉัน
"ว่าไงนะ พี่ชินชอบฉันเหรอ"  ยัยการ์ตูนพูดขึ้นอย่างตกใจ แต่โชคดีที่ยัยนี่รู้ตัวไม่เสียงดังมาก
"ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่พอพูดถึงเธอหมอนั้นก็หน้าแดง"  ฉันพูดตามความเป็นจริง
"แต่ฉันชอบไตเติ้ลน่ะ"  ยัยการ์ตูนพูดขึ้นก่อนจะทำหน้าลำบากใจ
"แต่ก็รู้สึกดีๆกับพี่เธอ"  จะด่ามันยังไงดีว่ะเนี่ย
"ขอโทษนะที่ฉันทำให้เธอลำบากใจ ฉันไม่น่าเล่าเรื่องนี่ให้เธอฟังเลย"  ฉันพูดอย่างสำนึกผิด
"ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่พูดฉันก็คงไม่รู้ว่าพี่ชายเธอรู้สึกยังไงกับฉันกันแน่"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะยิ้มมาให้ฉันน้อยๆ
"แล้วแกจะไปเป็นแฟนพี่ฉันป่ะ^^"
"-_-*"  หน้ายัยการ์ตูน
"เธอบ้าหรือเปล่าอยู่ๆจะให้ฉันไปบอกพี่เธอว่าชอบเลยก็ผิดแผนสิ"  ยัยการ์ตูนพูดอย่างมีเลนัย
"เธอจะหลอกพี่ฉันเหรอ"  ฉันถามยัยการ์ตูนอย่างซื้อๆ
"ฉันช่วยเธอ เขาไม่ได้เรียกว่าหลอกหรอก"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะมองตาขวางมาทางฉัน เหมือนโกรธอะไรฉันซักอย่าง
"อย่าทำหน้าแบบนั้นดิฉันกลัว"  ฉันพูดก่อนจะหลบสายตายัยการ์ตูน
"เฮ้อ... เธอเนี่ยมันเด็กจริงๆ" ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะยักไหล่ทีหนึ่ง
"เดี๋ยวเรื่องนี่เจ๋จัดการเอง"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะหัวเราะอย่างกับคนบ้า  ตอนนี่ฉันเริ่มเห็นลางมรณะมากเยือนและ