Help me please! ช่วยบอกได้มั้ยว่า รัก รัก

"สปาย!!""ทำไมตกใจอะไรขนาดนั้น""นี่แฟนหรอครับ"พรีเวลถาม"ไม่ใ....""ใช่ครับ :) เราแค่ทะเลาะกันนิดหน่อยเธอก็เลยงอน.....แฟนกันก็อย่างงี้แหละครับ" เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วววว เขาขอฉันคบตอนไหนเนี่ย!!"งัั้นผมไปละครับ หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะครับ"พรีเวลหันมามองตาฉันสายตาอันมีเสน่ห์ทำเอาฉันเกือบเสียการควบคุมพอหลังจากนั้นสปายก็ลากฉันกลับบ้านทันทีไม่พูดไม่จากันอีกเขาสั่งบอดี้การ์ดคนหนึ่งให้มาเฝ้าหน้าประตูห้องฉัน ไม่ใช่นักโทษนะยะ!ก๊อก ก๊อก อะไรอีกละทีนี้ ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตู ดีนะที่ล็อคประแค่ประตูห้องนอน ไม่งั้นต้องเดินขาลากไปเปิดประตูอีกประตูหนึ่งแน่"ขอเข้าไปคุยข้างในหน่อยสิ""คุยอะไรนักหนา คุยตรงนี้ก็ได้"หวา! O_o สปายผลักตัวฉันแรงจนฉันเซถลาถอยไป จนไปชนที่ปลายเตียง ไม่สิเราทั้งคู่ล้มเลยแหละเขาจะทำอะไรฉันมั้ยเนี่ย ฉันหลับตาปี๋เพราะเขายังไม่ยกตัวเขาออกไปจากร่างของฉันฉันพยายามดันตัวเขาออกตั้งหลายครั้งแต่มันได้ผลซะที่ไหน แถมหน้ายังเข้ามาใกล้อีก ใจเต้นแรงแล้วน้าาาา"มันคือใคร""คุยกันดีดีก็ได้ลุกออกไปก่อน""มันคือใคร"นี่เขาได้ยินฉันม้าาาาย"เอ่อ..เขาก็แค่ขอนั่งด้วย""แค่นัั้น?""ก็แค่นั้นน่ะสิ""หึ!ดูสนิทสนมจริงนะ""ก็เพิ่งรู้จักกัน ไม่มีอะไรจริงๆ" เอ่อเอ๊ะ?แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาฉันคุยอะไรกับใครมันก็เรื่องของฉันนี่นา"งัันก็เลิกยุ่งกับมันซะถ้าไม่อยากเดือดร้อน""กก..ก็ได้ แต่ช่วยออกไปก่อนได้มั้ยยยยย""ไม่!""โอ้ยยยหายใจไม่ออกแล้วน้า"อุ้บฮึ่ยฉันเกือบเสียท่าเขาแล้วมั้ยล่ะ ขณะที่เขากำลังจะก้มหน้าลงมาจจ..จูบฉัน ฉันก็พลิกตัวหนีทำให้เขาไปจูบที่นอนแทนน่ะ ฮึ่ยยขนลุก"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ""แน่ใจว่าอยากให้ออกไปน่ะ""แน่สิ!!"เขาเดินมาหาฉันใกล้เรื่อยๆ แต่การถอยหนีของฉันก็ไม่ได้ผลดันไปชนกับประตูซะงั้น เขาใช้มือทั้งสองข้างคร่อมฉันที่ประตูไม่ให้ฉันหนีไปไหน ฮือๆๆ"ถ้าเราเห็นเจนนี่อยู่กับมัน เราไม่ปล่อยเหมือนวันนี้แน่"เขาปล่อยฉันให้เป็นอิสระแล้วก็เดินออกจากห้องไปโฮ้ยยย ทั้งชีวิตนี้ฉันยังไม่เคยเสียจูบให้ใครเลยย เกือบไปแล้วววโห้ยย วันวันหนึ่งเจอแต่ปัญหาแฮะ Skype หาพวกเพื่อนดีกว่า(skype=โทรคุยกันแบบเห็นหน้่าหรือเรียกว่าวีดีโอคอล)ตู้ด ตู้ด ตู้ด[ว่าไง?] เสียงพวกเพื่อนอีก 4 คนดังจนแสบแก้วหู...หรือว่าห้องนี้มันเงียบ"เบื่ออ่ะ"[เฮ้ยย เจนนี่อยู่ไหนเนี่ย รีสอร์ท หรือบ้าน เอ่อ ไม่สิคฤหาสต์ป้ะ ไปแอบขโมยแบล็คกลาวถ่ายรูปหรอ]เสียงยัยพิมดังแล่นมาก่อนคนอื่นเลย ว่าดต่จะอธิบายยังไงดีล่ะ"เรื่องมันยาวน่ะ"[อยากฟัง]โอ้ยยยคุณเพื่อนซินขาาา"เออๆ เล่าก็ได้ๆ"ฉันเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ให้พวกเพื่อนฟังอย่างละเอียด ทุกคนทำหน้าเหวอกันไปตามระเบียบ[เจนนี่แล้วแกจะรอดหรอเนี่ยย]นาตาเราจะไม่ถือว่าเป็นการแช่งแล้วกัน--*"รอดน่าๆ แค่นี้ก่อนนะ บายเบื่อเฉยๆเลยโทรมา"ตู้ดๆๆๆนี่มันจะน่าเบื่ออะไรขนาดนี้เนี่ยยยมีคฤหาสต์หรูแบบนี้ก็ไม่ดีนักหรอกนะ~ฉันเดินหลงทางอยู่กลางผู้คน สับสนวุ้นวาย...~เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นโอ้ย ไม่มีอารมณ์จะคุย ยัยพวกนั้นก็ว่างเหมือนกันรึไงเนี่ย"ฮัลโหล"ในที่สุดฉันก็รับสาย (แต่มันไม่ใช่การวีดีโอคอล)[สวัสดีครับ]"นี่ใครคะเนี่ย"[ผมจะเสียใจดีมั้ยเนี่ย ที่คุณจำเสียงผมไม่ได้]"เอ่อ...พรีเวลป่าว"[ไม่เสียใจแล้ว]"เอ่อ แล้วนี่รู้เบอร์เราได้ไงเนี่ย"[ทำอะไรอยู่?]เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ววววT^T"รู้สึกเบื่อมาไม่มีอะไรทำเลย"พึ่บ"เฮ้ยเข้ามาตอนไหนและเข้ามาได้ไงเนี่ย"ในตอนที่ฉันคุยโทรศัพท์กับพรีเวลอยู่นั้นก็มีคนที่คุณก็รู้ว่าใครมากระชากโทรศัพท์ออกจากมือฉันแล้วเอาไปคุยแทน"ฮัลโหล"[แกคือใครวะ]เสียงมันดังออกมาและเมื่อสปายรู้ว่าเป็นเสียงผู้ชายก็ถึงกับทำตาโต"อย่ามายุ่งกับแฟนฉัน ไม่งั้นแกตาย!"ตู้ดดๆสปายกดวางสาย แล้วสายตาพิฆาตก็ฉันมาสบตากับฉันทำให้ฉันยืนแข็งทื่อแล้วสิ่งที่เขาพูดเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วก็ดังขึ้นในใจ'ถ้าเราเห็นเจนนี่อยู่กับมัน เราไม่ปล่อยเหมือนวันนี้แน่'
---โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ---