Queen Girl รักร้ายๆของยัยจอมหยิ่ง (ชื่อเรื่องตั้งโดย-popoppa)

12

วันต่อมา

“นี้มันอะไร! เธอสองคนคิดจะลองดีกับฉันหรอไง!!!”  เสียงแม่เสือสาวสวยเจ้าของโรงเรียน แว๊ดดังเข้าโสตประสาทหูของฉันทันทีที่เราทั้งคู่เดินมาเจอกันที่ประตูห้องเรียน

“เมื่อวาน มีเด็กโรงเรียนอื่น..”

“ฉันไม่ฟังคำแก้ตัวที่แต่งขึ้น ไปตามนักเรียนการ์เด็นมาพบฉันที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้!!” แม่นั่นออกคำสั่งไล่ฉันก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยค

ฉันรีบเดินไปทางห้องของเด็นในทันที ฉันไม่แน่ใจเลยว่าเค้าจะมาโรงเรียน

แต่เมื่อฉันเดินมาถึงหน้าห้องของเค้า ฉันก็เห็นคนคนหนึ่งที่เหมือนผู้ป่วยโดนรถสิบล้อชน ยืนมองมาทางฉันอย่างไม่ละสายตา

“มาหาฉันหรอ^^” ผู้ป่วย ตาบอด แขนหัก ขาเป๋ คนนั้นพูดกับฉัน

“เด็น!!” ฉันสะบถออกมาด้วยความตกใจสุดขีด ทันทีที่ฉันเหลือบไปเห็นชื่อที่ปักบนหน้าอกของเค้า เขียนว่า การ์เด็น

“ไง?”

“นาย!....?”  ทุกปัญหาเวียนวนมาอยู่ในหัวของฉันทันที จนฉันไม่รู้ว่าจะถามเค้าว่าอะไร

พรึบ! เสื้อนักเรียนตัวสีขาวขุ่น เปราะเปื้อนไปด้วยเลือดตัวหนึ่ง ถูกโยนมาทางฉันและฉันก็เผลอรับมันเอาไว้  แน่นอนมันไม่ใช่เสื้อของเค้า แต่เป็นเสื้อนักเรียนโรงเรียนเดียวกันกับพวกที่มาตีเค้าเมื่อวาน

“ฉันชนะ และไม่ตาย^^” เค้ากล่าวอย่างภาคภูมิใจ

“อย่าบอกนะว่า เมื่อคืนนาย..”

“ใช่”

“นายยอม ตาบอด แขนหัก ขาเป๋ แบบนี้ก็เพื่อพิสูจน์ว่านายเก่ง แค่เนี้ย!! ”

“เฮ้ย..ฉันเปล่าตาบอดนะ เส้นเลือดฝอยมันแตกเฉยๆ แขนก็แค่เคล็ดเท่านั้น!” เค้ารีบแก้ตัว

 “นายรู้มั้ย นายหมดสภาพแบบนี้ ถ้าพวกมันมาเอาคืน แบบเมื่อคืน นายจะสู้อะไรได้!”

“เธอเป็นห่วงฉันอีกแล้ว^^” เค้ากล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเกินจริง

“-[]-!! .. ฉันไม่เคยเป็นห่วงนายเลย ที่พูดไปก็แค่เตือน ”

“นั่นแหละ..เค้าเรียกว่าเป็นห่วง ==\”

“ไม่ใช่”

“ปากแข็ง -3-” เค้ากล่าวก่อนจะทำเบ้หน้าไปทางอื่น

“--*”

“ไม่งั้นเธอจะมาที่นี่ทำไม ห้องเรียนเธออยู่ทางโน้น นะ^3^/” เค้ากล่าวพร้อมชี้ทางห้องเรียนของฉัน

“จะอะไรล่ะ! ก็ยัยแพนนีส ให้ฉันมาตามนาย -0-”

-ห้องปกครอง

“พวกเธอคิดว่าฉันพูดเล่นหรือไง!!”

“ผมเปล่านะ ก็มันมีเด็กโรงเรียนอื่นเข้ามาทำจริงๆ” เด็นกล่าวแก้ตัวทันที

“แล้วทำไม สภาพเธอถึงเป็นแบบนี้?” แพนนีส หันมาถามเค้าอย่างสงสัย

“ผม..โดนรถชน” เค้าโกหก --*

“แล้วเด็กโรงโรงเรียนอื่นที่ว่า มันเข้ามาทำอะไร?!” แม่นั่นหันมาถามฉันแทน

“เอ่อ..” ฉันหันไปมองหน้าของเด็น อย่างต้องการให้เค้าตอบคำถามนั่นแทนฉัน

“ผมไม่ได้ถามพวกมันไว้ -*-” เค้ากล่าวอย่างหน้าตาเฉย

 “…ฉันคิดว่าวิธีนี้น่าจะเหมาะกว่าการให้พวกเธอไปทำความสะอาดแบบนั้น...”

“…” ฉันและเด็นมองหน้ากันอย่าง งงๆ กับคำพูดของยัยแพนนีส

และฉันแอบเห็นยัยนั่นหยิบกระดาษขนาดเทียบเท่ากับ A4 มากางบนโต๊ะทำงานของเธอ 2 แผ่น  ในกระดาษนั่นมีตัวหนังสือที่ถูกพิมพ์ขึ้นอย่างเป็นทางการปรากฏอยู่ 

“เซ็นชื่อ ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆอีกครั้ง ทำให้เด็น ถลาเข้าไปอ่านข้อความอันเป็นทางการนั่นด้วยเสียงดังฟังชัดทันที

‘ ด้วยข้าพเจ้า ได้กระทำผิดกฎของโรงเรียน คือ * ห้ามทะเลาะวิวาทในโรงเรียน ซึ่งข้าพเจ้าได้ยอมรับผิดแต่โดยดีและยอมรับบทลงโทษที่ทางโรงเรียนกำหนดไว้มาช้านาน คือ พักการเรียนเป็นเวลา 1อาทิตย์  ลงชื่อ........’

“0[]0” ฉัน

“ = = ” เด็น

“หนึ่งอาทิตย์ คงทำให้เธอสองคนสำนึกขึ้นมาบ้างนะ!”

        ฉันแบกตัวเองกลับมาที่บ้านทันทีที่โดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมา(อีกครั้ง)ออกมาจากห้องปกครองพร้อมๆกับเด็น หลังจากที่ฉันและเค้าเซ็นชื่อในหนังสือสำนึกผิดนั่นเสร็จ

        ...พักการเรียน 1 อาทิตย์...

        วันนี้บรรยากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่  แสงแดดจ้าและร้อนมาก..ปกติในเวลาแบบนี้ฉันควรจะนั่งเรียนในห้องเรียนแต่ดันโดนพักการเรียน 1 อาทิตย์ ฉันไม่คิดจะโทษตัวเองหรือไอ้ประสาทหลอนนั่นหรอก(หมายถึงเด็น)เพราะฉันเหนื่อยที่จะต้องมาเถียงกับคนแบบนั้น ฉันเลยต้องมานอนแผ่หลาบนโซฟานุ่มๆในบ้านตัวเองแทน และฉันก็ต้องทำแบบนี้ไปอีก 4 วัน มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก จริงๆนะ ==*