My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow

มาลุ้นกันต่อว่าพี่โบว์จะหนีรอดหรือไม่!
 
 
“คิดจะหนี!หรอ! มานี่!” จบกันมันก็ลากร่างของฉันเข้าไปในบ้าน
“ป้า!”
“มีอะไรค่ะ คุณหนู?”  ป้าเมื่อฉันก็ตกใจ
“ทำไมตกใจเหรอที่ยัยหนีไปไม่พ้น!”
“สมหัวกันดีจริงน่ะ! ผมจะให้ป้าพักงาน 2 อาทิตย์!”
“นี่นายไล่ป้าทำไม! ป้าไม่เกี่ยวอะไรสักหน่อย ฉันเป็นคนหนีเองต่างหาก!”
“ฉันไม่ไล่ แต่ฉันจะให้พักงาน เชิญป้าเก็บข้าวของแล้วออกไปได้ล่ะ!”
“แต่คุณผู้หญิงสั่งป้าไว้ว่าให้ดูแลคูณหนู”
“หึ!!” แล้วอยู่ๆมันก็กระชากร่างฉันเข้ามากอด
“ป้าไม่อยู่ผมไม่ตายหรอกครับ เพราะผู้หญิงคนนี้จะทำแทนป้าทุกอย่าง!” ฉันพยายามผลักมันออกไป ก่อนที่มันจะกอดรัดฉันแน่ขึ้นอีก
“แต่หนูโบว์เขาไม่สบายอยู่นะค่ะ จะให้เขาทำงาน  ป้าคงออกไม่ได้หรอก”
“ป้าจะออกไปดีๆหรือจะให้ผม…”  นายนั่นพูดก่อนจะไล่จมูกลงบนแก้มนวลของฉัน
“ก็ได้ค่ะ! ป้าจะยอมพักงาน 2 อาทิตย์”
 
ป้าเก็บข้าวของเสร็จ
“แล้วป้าจะไปอยู่ที่ไหน”
“ป้าคงต้องไปหาลูก อยู่กับลูกก่อน หนูดูแลตัวเองด้วยน่ะ”
“ป้ารีบกลับมาน่ะ!” แล้วป้าก็เดินออกไป ซึ่งมันทำให้ฉันใจหวิวๆยังไงก็ไม่รู้
 
“ป้าไปแล้ว ต่อไปเธอก็ต้องทำตามที่ฉันสั่ง แล้วทำงานแทนป้าทุกอย่าง!” ฉันได้แต่หลบหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงหนีมันไปฝั่งอื่น
“ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงมาทำกับข้าวให้ฉันกินด้วย!”
“ทำไมฉันต้องอาบด้วย!” ฉันหันหลังกลับก่อนจะพูดเผชิญหน้ากับมัน
“เดี๋ยวสิ่งสกปรกจะลงไปในอาหาร!”
“มันก็เหมาะกับคนชั่วๆอย่างนายแล้วนิ  ให้ใส่ยาตายลงไปฉันว่ามันก็คงไม่บาป!” สิ้นคำมันก็กระชากปกเสื้อตัวเล็กๆจนหน้าฉันเกือบชนกับมัน
“ใส่ยาตายให้ฉัน แล้วถ้าเกิดท้องขึ้นมาอีก ระวังลูกจะไม่มีพ่อน่ะ!”
ปึกกก! ฉันสะบัดตัวออกจากมัน ก่อนที่น้ำใสๆจะไหลออกมาอาบแก้ม
“ไปอาบน้ำแล้วมาทำกับข้าวให้ฉัน!” ฉันรีบวิ่งขึ้นห้องทันที
 
สักพักฉันก็อาบน้ำเสร็จ
“นายเข้ามาทำไม!”  สายตาของมันไล่มองดูร่างฉันจนหัวจรดเท้า
“ฉันไม่ชอบเสื้อตัวนี้ กรุณาไปเปลี่ยน!”
“ฉันจะใส่ตัวไหนมันก็เรื่องของฉัน!”
วึ่บบ! แล้วมันก็โยนเสื้อตัวหนึ่งใส่หน้าฉัน
“ฉันอยากเห็นเธอใส่ตัวนี้” ฉันก้มหยิบขึ้นมาดูเพราะเสื้อที่มันเอามาให้ฉันสวมมันไม่ต่างกับคนขอทานที่มันขาดไม่มีชิ้นดี
“สวมเลยสิ!”
วึ่บบบบ! ฉันโยนกลับใส่หน้ามัน
“ให้ฉันสวมเสื้อแบบนี้ ทำไมนายไม่ให้ฉันแก้ผ้าเลยล่ะ!” ฉันประชดกลับไป
“แก้ผ้าเหรอ? เอาสิ เอาเลย” ฉันได้แต่ยืนกัดฟันตัวเองแน่นก่อนที่จะมีน้ำใสๆไหลออกมาไม่ขาดสาย
“ฉันจะให้เธอเลือกระหว่างสวมเสื้อตัวนี้กับแก้ผ้า จะเอาอะไร!” มือยกขึ้นเช็ดน้ำตาก่อนที่ฉันจะก้มลงหยิบเสื้อแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
 
สักพักฉันก็ออกมาในสภาพที่ไม่ต่างกับคนขอทานที่ซึ่งเสื้อมันขาดเป็นโหว่ๆหลายต่อหลายจุด ซึ่งมันขับให้เห็นผิวขาวปนเขียวช้ำจากภายในอย่างเด่นชัด
“ไม่เลวนิ ฉันชอบ!” มือหนาๆยื่นมาลูบเส้นผมของฉันก่อนที่มันจะสูดดมอย่างหื่นที่สุด
ฟึ่บบบ! ฉันปัดมือมันออกจากเส้นผมของฉันโดยเร็ว
“หึ! ลงไปทำกับข้าวให้ฉันเดี๋ยวนี้!” ฉันส่งสายตาเหยียดมองมันก่อนจะเดินชนมันออกไป
 
สักพักก็ทำอาหารเสร็จ
“เธอใส่อะไรลงไปบ้าง!”
“กลัวฉันจะใส่ยาตาย!เหรอ?”  ร่างมันลุกขึ้นก่อนจะกระชากข้อมือเล็กๆของฉัน แล้วบีบจนแน่น
“เดี๋ยวนี้ปากดีขึ้นน่ะ!” มันบีบแน่นขึ้นอีก ซึ่งมันทำให้ฉันเจ็บมากแต่ฉันกลับไม่แสดงอาการออกให้มันเห็น
“ฉันก็พูดกับคนชั่วๆอย่างนาย!เท่านั้นแหละ!”  สิ้นคำฉันก็สามารถอ่านสีหน้าของมันได้ว่าตอนนี้มันโกรธมาก
ฟึ่บบบ! มือนายนั่นเลื่อนมากระชากไหล่ของฉันทั้งสองข้างก่อนที่มันจะดึงตัวฉันให้เข้าไปใกล้มันให้มากที่สุด
“เธอก็ไม่ต่างจากฉันนักหรอก! ที่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อมาหลอกผู้ชาย แล้วรวมหัวกันฆ่า!พ่อฉัน”
“นายหยุดพูดเดี๋ยวนี้น่ะ!” ฉันตวาดก่อนที่น้ำตาจะหลั่งไหลออกมาอีก
“ถ้าอยากได้เงินนักทำไมไม่บอกฉันล่ะ! ฉันจะได้สนองให้ว่าคืนนึงจะเอาสักกี่บาท!” คำพูดที่กล่าวออกมามันทำให้ฉันเจ็บปวดยิ่งนักก่อนที่ฉันจะดิ้นผลักไสออกจากตัวมันทันที
“คราวนี้ยังอยากได้เงินอยู่อีกม่ะ?!” หมอนั่นพูดก่อนจะหยิบเงินมาจากกระเป๋าแล้วขว้างใส่หน้าฉันกระจัดกระจายไปหมด  พูดจบก็เดินเฉียดไหล่ฉัน จนร่างฉันนั้นเกือบร่วงๆไปตามแรงของมัน
 
21.00 น.
ตี๊งตึงงงงง ตี๊งตึง!! เสียงประตูหน้าบ้านดังสนั่น ก่อนที่ฉันจะเดินออกมา
“โบว์!โบว์ ฉันเองเควิน”
“เค! นายมาทำไมดึกๆดื่นๆแบบนี้!”
“ฉันคิดถึงเธองะ!” แล้วมือของเคก็ยื่นผ่านรั้วมาจับมือฉัน
“หนีออกไปกับฉันเถอะ!”
“เอ่อออ………ฉัน”
“ทำไมงะโบว์ จะทนอยู่ที่บ้านนรกนี่อีกทำไม!”
“ฉันอยากจะหนีน่ะ แต่……”
“จะไปไหน!” เสียงหนักก็แว่วขึ้นมาก่อนที่ฉันจะหันมาดู
“โบว์ออกมากับฉัน!” เคยังคงดึงมือฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“กลับเข้าบ้านเดี๋ยวนี้!”
“มานี่!” นายนั่นกระชากเรียวแขนของฉันก่อนที่มือของฉันจะหลุดออกจากมือเควินทันที
“แล้วแกอย่ามาเสือก!ที่นี่อีก แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
“ไป่! เข้าบ้าน!” หมอนั่นลากฉันเข้าไปในบ้านทันที
ปึง!! “โธ่เอ้ยยย!” เควินอารมณ์เสียก่อนจะต่อยเข้าไปที่รั้วหลายต่อหลายหมัด
“วันหลังฉันจะพาโบว์หนีออกไปให้ได้!”
ปึงง! เควินถีบรั้วประตูเป็นการระบายอารมณ์ก่อนจะหันหลังเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
 
คลึงงง! เสียงประตูปิดลงก่อนที่มันจะโยนฉันเข้ามาในห้อง
“กล้ามากนะที่นัดไอ้หมอนั่นมาดึกๆดื่นๆแบบนี้!” มันพูดก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวฉันจนติดผนังห้อง
“ทำไม! กับฉันมันยังไม่ได้อารมณ์เหรอ?!”  นายนั่นพูดพร้อมกับดันชิดร่างที่ตอนนี้ฉันเกือบจะหลอมรวมกับฝาผนังห้องแล้วก็ว่าได้
“หรือเธอจะเป็นพวกโรคจิต! ที่ชอบเปลี่ยนผู้ชายวันล่ะคน!”
ปึกกก! ด้วยอารมณ์ที่เดือดของฉันรวบแรงก่อนจะผลักร่างมันล้มลงไป แล้วฉันก็ไม่รอเปล่าที่จะวิ่งมาเปิดประตูแต่นายนั่นกลับดึงเรียวแขนของฉันไว้
“ทำไม! ฉันพูดแทงใจดำเธอเหรอ!!”  ฉันได้แต่กัดฟันแน่นบวกกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
“ฉันถามจริงๆเถอะ! นายไม่ละอายใจตัวเองบ้างไง!” ฉันพูดน้ำเสียงขาดๆหายๆ
“กับเรื่องชั่วๆที่นายทำกับฉัน! มันยังไม่พออีกหรือไง!” สิ้นคำที่ฉันพูดนายนั่นก็จ้องตาฉันแขม่ง!ก่อนที่มันจะล่ะมือออกจากเรียวแขนของฉัน แล้วหันกลับจะเดินออกไป แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อฉันพูดขึ้น
“แล้วนายก็ไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าฉันจะหนี!” ฉันพูดน้ำเสียงหนักขึ้นบวกกับน้ำตาที่มันไหลออกมาพร้อมๆกัน
“ฉันยอมทนความชั่ว!ของนายมานานแสนนานล่ะ!”
“ถึงยังไง! ถ้าคนที่ฉันรักมันจะยังชั่วขึ้นมาอีก ฉันก็ต้องยอมรับชะตากรรมนั้นต่อไป!” หมอนั่นกำหมัดแน่น ก่อนจะปิดตาเหมือนกับจะเจ็บกับคำพูดของฉัน ก่อนที่มันจะหันหลังกลับพุ่งตัวเข้าหาฉันแล้วผลักฉันกดลงกับเตียงเช่นเดียวกับมันที่คร่อมฉันเอาไว้
มือหนาๆพุ่งมาบีบแก้มของฉันอย่างแรง “ฉันจะชั่วกับคนที่ชั่วกับฉันเท่านั้น!”
ถุ้ยยย! ฉันถมน้ำลายไปเต็มหน้ามันก่อนจะสะบัดมือออก  แล้วรวบแรงก่อนจะสะบัดมือเข้าไปเต็มหน้ามันถึงสองครั้ง
 “ตบหน้า!ฉันเหรอ!” มือทั้งสองข้างจับข้อมือเล็กๆของฉันก่อนที่จะจับฉันให้ลุกขึ้นนั่ง
“ปล่อยยย!น่ะ!”
“แล้วเดี๋ยวเธอจะได้สัมผัสกับความชั่วของฉันที่แปลกใหม่! ลุกขึ้นมานี่!” หมอนั่นกระชากเรียวแขนฉันเกือบหลุดก่อนที่ร่างชองฉันเกือบจะตกเตียงเพราะเดินตามมันไม่ทัน
“เจ็บบ! ปล่อยยย!” มันลากฉันเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะออกแรงผลักฉันล้มลงไป จนเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด
“จะทำอะไร!” ฉันเริ่มดึงตัวเองก่อนจะเขยิบถอยหลังหนีมันเรื่อยๆ 
 
อ่านแล้วเม้นๆนะค้า